Έχω μία απορία. Πως γίνεται τόσο έξυπνα και καταρτισμένα στελέχη στη FIFA και την UEFA, με γνώση, άποψη, διασυνδέσεις, να αργούν τόσο πολύ μέχρι να πάρουν τις σωστές αποφάσεις;

Έπρεπε να τους «απειλήσουν» τα μεγάλα κλαμπ για να αλλάξουν τον χάρτη του Champions League και φυσικά να κάνουν το σωστό και να βάλουν ακόμη μεγαλύτερα μεγέθη στους 32 των ομίλων. Ήταν δυνατόν η Ιταλία να βγάζει μόνο δύο και ο τρίτος με προκριματικά; Και άλλα λαθάκια στο Europa, που τελικά πέρυσι τα διόρθωσαν και αναβάθμισαν και αυτήν τη διοργάνωση. Γι΄αυτό εφέτος έχουμε καλύτερο θέαμα και πιο δυνατές οκτάδες και στις δύο κορυφαίες διοργανώσεις.

Περνάμε στις Εθνικές ομάδες. Αλήθεια τώρα. Τι νόημα έχουν τα φιλικά του Μαρτίου; Σοβαρά δηλαδή. Για τους χορηγούς; Ποιους χορηγούς; Ποιοι αντέχουν να βλέπουν τέτοιο θέαμα; Ανόρεκτους παίκτες, μπερδεμένους προπονητές, ματς άνευ ουσίας. Ναι οκ, να έρχονται σε επαφή οι διεθνείς, όχι μόνο μία φορά το χρόνο ή κάπως έτσι είναι το σκεπτικό. Ξεπερασμένο.

Καλύτερα να έπαιζαν κανονικά πρωτάθλημα, να τελείωνε η σεζόν μία εβδομάδα πιο πίσω και μετά να μαζεύονταν με περισσότερο χρόνο για κανονική προετοιμασία και ροή αγώνων και προπονήσεων. Δεν ξέρω αν θα είχαν πρόβλημα τα κανάλια και οι Λίγκες διεθνώς με το να πέσει η αυλαία αντί για 20 Μαίου, 7-10 μέρες νωρίτερα. Ξέρω πως για κανέναν δεν είναι καλό να σταματάει το πρωτάθλημα μέσα στο Μάρτιο, όταν φουντώνουν όλα, για να παίξουν ξενέρωτα φιλικά που δεν ωφελούν σε τίποτα και κανέναν. Ούτε οι ομάδες που θα πάνε Μουντιάλ κερδίζουν κάτι, ούτε φυσικά εκείνες που δε θα πάνε πουθενά το καλοκαίρι παρά μόνο διακοπές.

Κρούσματα απειθαρχίας, βαρεμάρας παικτών, πλασματικά αποτελέσματα όπως το 6-1 της Ισπανίας στην Αργεντινή, παιχνίδι αγγαρεία όπως το Αίγυπτος-Ελλάδα 0-1, όπου από τα νεύρα και τη βαρεμάρα, πήγαν να πλακωθούν όλοι με όλους κάποια στιγμή...

Το πλέον σωστό είναι να μην υπάρχει το παράθυρο του Μαρτίου (για φιλικά) και να κλείνει η χρονιά λίγο νωρίτερα. Λίγο, όχι ένα μήνα πιο νωρίς, αυτό όντως δεν γίνεται, λόγω τηλεοπτικών και διαφημιστικών συμβολαίων.

Πιστεύω πως θα το κάνουν κάποια στιγμή, γιατί είναι το λογικό και πιθανώς θα το ζητήσουν και οι Ομοσπονδίες. Μέχρι τότε θα βλέπουμες αυτές τις παρωδίες και θα ακούμε τις δηλώσεις «για το πόσο οικογένεια είμαστε, πάντα είναι τιμή να παίζεις για την Εθνική σου ομάδα» και τα γνωστά κλισέ.

Ο ΣΚΙΜΠΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ

Στα δικά μας τώρα, ο Μίχαελ Σκίμπε πρέπει να αποφασίσει. Προφανώς δε μπορεί να το πράξει, βλέποντας την εικόνα κάποιων παικτών σε φιλικά ματς, ωστόσο δείχνει να ψάχνεται αρκετά για διάφορες θέσεις. Καλό θα ήταν να απαλλαγεί από «βαρίδια» του παρελθόντος και να καλέσει τους ποδοσφαιριστές που εξυπηρετούν το πλάνο του, όχι απαραίτητα εκείνους που βρίσκονται σε καλή κατάσταση στο πρωτάθλημα τους ή έχουν μεγάλη προσφορά στην ομάδα.

Δηλαδή ήρθε η στιγμή (και φυσικά το καλοκαίρι πρέπει) να σχεδιάσει πιο ορθολογικά, την ομάδα της επόμενης διετίας. Με ορίζοντα το Euro του 2020, ο Γερμανός καλείται να ετοιμάσει ένα γκρουπ που θα μάθει καλά τι ζητάει ο προπονητής, ο καθένας θα σέβεται το ρόλο του στην αποστολή και στο τέλος θα υπάρξει η απαιτούμενη ομοιογένεια και χημεία.

Δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε ονόματα παικτών, ωστόσο δεν κατανοώ την πρόσκληση ορισμένων ακόμη για ήσσονος σημασίας φιλικά. Κάποιοι δεν έχουν θέση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, κάποιοι δεν έχουν θέση στην Εθνική. Ωστόσο, σίγουρα υπάρχει μεγάλη δεξαμενή παικτών, κάτι που φάνηκε άλλωστε από το γεγονός πως κόντρα στην Αίγυπτο παίξαμε με δέκα αλλαγές σε σχέση με την αναμέτρηση με τους Ελβετούς.

Συμπερασματικά, αν ο Γερμανός επιλέγει ως σχηματισμό το 4-2-3-1 και σε αυτόν θα στηριχθεί, καλό θα ήταν να βρει τους κατάλληλους παίκτες να το υποστηρίξουν. Άλλο πράγμα το 4-4-2, άλλο πράγμα το 3-5-2, άλλο το 4-3-3. Εμείς φαίνεται πως θέλουμε δύο κεντρικά χαφ ούτε πολύ δημιουργικά, ούτε πολύ «σκυλιά» στην άμυνα. Θέλουμε έναν πλέι-μέικερ και σίγουρα winger με έφεση στην καλή σέντρα και στο «πετάω μπροστά τη μπάλα και τρέχω».

Διαθέτουμε ποδοσφαιριστές με τέτοια χαρακτηριστικά, ωστόσο πρέπει να ανεβάζουμε πιο ψηλά τις γραμμές. Η πρώτη θητεία του Σκίμπε στην Εθνική, συνοδεύτηκε από καθαρά αμυντικογενή τακτική, πίσω από τη μπάλα οι 10/11 και επιθέσεις στην κόντρα με ανοικτό γήπεδο. Νομίζω πως ο Γερμανός αναζητεί κάτι άλλο τώρα. Θέλει καλύτερη κυκλοφορία μπάλας, ανάπτυξη από τις πτέρυγες και ήρεμο «passing game». Όχι «τίκι-τάκα», όχι όμως και γιόμες 40 μέτρων.

Τώρα για μένα, από το καλοκαίρι και μετά θα φανεί αν ο Σκίμπε είναι ο κατάλληλος για τη θέση. Ως τώρα δεν με έχει πείσει. Αλλά εδώ είμαστε για να δούμε αν θα πετύχει στο ρόλο του και κυρίως αν θα φέρει κάτι καινοτόμο και αποτελεσματικό στο παιχνίδι της Εθνικής μας. Και στο τέλος φυσικά την πρόκριση.

Photo Credits: Eurokinissi