OPINIONS

Οι παράγοντες που μας αξίζουν

Οι παράγοντες που μας αξίζουν

Ο Παντελής Βλαχόπουλος γράφει για την υποκρισία που ξεκινά από τις αρχές του '80, τη συμμαχία του 2005 με τις αγγλικές επιρροές, τους πολιτικούς μας που δεν μπορούν και δεν θέλουν να γίνουν όπως η υπερτιμημένη Θάτσερ, το "Filmnet" και οι δύο μεγάλες ευκαιρίες.

Στη φωτογραφία βλέπετε τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν και πρωταγωνίστησαν στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας σε αθλητικό-ποδοσφαιρικό και οικονομικό επίπεδο. Κοινός παρανομαστής; έχουν αποτύχει όλοι τους να φτιάξουν ένα ποδόσφαιρο με δομές και αρχές. Προφανώς υπάρχουν κι άλλοι, πάρα πολλοί, που έχουν παίξει μικρό ή μεγάλο ρόλο στην απαξίωση του ελληνικού αθλητισμού. Σίγουρα από αυτή τη photo λείπουν οι πολιτικοί, οι οποίοι ενδεχομένως να έχουν παίξει και σημαντικότερο ρόλο σε αυτή την κατάντια.

Όλα αρχίζουν από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Από τότε έως τώρα η μοναδική λέξη που ταιριάζει για το αγαπημένο άθλημά μας είναι μία: αναρχία. Ομάδες και παράγοντες είναι συγκοινωνούντα δοχείαμε την πολιτική σκηνή και συνεργάζονται άψογα για το "καλό" του σπορ στη χώρα μας. Το αποτέλεσμα γνωστό. Ένα προϊόν που λοιδορείται.

Η Μάργκαρετ Θάτσερ δεν νίκησε τους χούλιγκανς όπως λέγεται τα τελευταία 30 χρόνια στην Ελλάδα. Δεν είχε ούτε το πλάνο ούτε τις γνώσεις για να το κάνει. Οι κινήσεις της δεν έφεραν αποτέλεσμα, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει πως έμεινε άπραγη. Και αυτό λέγεται πολιτική βούληση. Άγνωστη λέξη εντός των τειχών. Ήταν, είναι και θα παραμένει άγνωστη.

Όπως λέμε σχεδόν κάθε ημέρα με τον Γιώργο Συρίγο στην εκπομπή "Είναι να γελάει κανείς" στον Sport24 Radio 103.3, έχουμε τους παράγοντες που μας αξίζουν, όταν κάθε μήνα αντιμετωπίζουμε τέτοιους είδους φαινόμενα σε αθλητικούς χώρους. Ακόμη και το 2018, ως Έλληνες και ως οπαδοί, παραμένουμε δεσποτικοί-δογματικοί προς στους "κατωτέρους" μας και υποταγής με τους "ανωτέρους" μας. Κουνάμε το δάχτυλο σε περιπτώσεις επεισοδίων ή αδικίας και την ίδια στιγμή θέλουμε να πάρουμε το πρωτάθλημα με οποιοδήποτε τρόπο.

Οι δύο μεγάλες ευκαιρίες:

Η εποχή της συνδρομητικής: Ο Rupert Murdoch ήταν ο μεγιστάνας που άλλαξε τη ροή του αγγλικού ποδοσφαίρου και αθλητισμού. Με μια απλή κίνηση είπε σε όλους τους ιδιοκτήτες των ομάδων ότι για να πάρετε το "πακέτο"=δισεκατομμύρια, πρέπει να με ακολουθήστε κατά γράμμα. Το σχέδιο είναι απλό. Η Premier League θα γίνει το καλύτερο τηλεοπτικό προϊόν της Ευρώπης και είχε σύμμαχο και την κυβέρνηση: ο Μέιτζορ, ο διάδοχος της Θάτσερ, ήταν αυτός που ενέκρινε το τεράστιο μπάτζετ που χρειάστηκε για να αλλάξουν τα γήπεδα των ομάδων, να γίνουν θέατρα από κλουβιά. Όποιος δεν υπακούσει αποβάλλεται. Όποιος δεν μπορεί, δεν συμμετέχει. Η πρώτη μεγάλη ευκαιρία για να γίνει το ελληνικό ποδόσφαιρο σοβαρό και επικερδές, χάθηκε το 1994. Όταν αδειοδοτήθηκε στην Ελλάδα η πρώτη συνδρομητική τηλεόραση. Το "Filmnet" θα μπορούσε να φέρει την επανάσταση στα πρότυπα του Αυστραλού μεγιστάνα. Να προσφέρει σε συνεργασία με τις ομάδες (ιδιοκτήτες) το καλύτερο δυνατό θέαμα, σε μια εποχή που οι σύλλογοι-πρόεδροι ήταν στα κάγκελα. Μετά από καιρό, οι δύο πλευρές είχαν μόλις μία συνάντηση σε γνωστό ξενοδοχείο του κέντρου. Τελείωσε γρήγορα και άδοξα αφού έγινε μέσα σε ένα κλίμα δυσπιστίας, ανακολουθίας, αμάθειας και οπαδικής συλλογιστικής. Καμία από τις δύο πλευρές δεν είχαν τη θέληση να κάνουν την υπέρβαση.

Η γενιά των 40άρηδων: Όταν η Εθνική ομάδα κατέκτησε το πρωτάθλημα Ευρώπης στην Πορτογαλία, τέσσερις νέοι άνδρες βγήκαν μπροστά για να φτιάξουν το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Πέτρος Κόκκαλης από τον Ολυμπιακό, ο Γιάννης Βαρδινογιάννης από τον Παναθηναϊκό, ο Ντέμης Νικολαϊδης από την ΑΕΚ και ο Χρήστος Πανόπουλος από τη Ξάνθη, ο οποίος μάλιστα ήταν ο "εφευρέτης" της Super League. Νέα μυαλά, με λατρεία για το ποδόσφαιρο, με τετράγωνη λογική και όραμα. Το 2005 φαινόταν να είναι η αρχή για ένα ελληνικό ποδόσφαιρο που θα άλλαζε τα δεδομένα. Η μυστική συμφωνία ήταν: αφήνουμε την μικροπολιτική και τα συμφέροντα, δημιουργώντας ένα πλαίσιο σε ευρωπαϊκά πρότυπα. Βεβαίως με γνώμονα τα οικονομικά οφέλη, καθώς ο Πανόπουλος είχε στο πίσω μέρος του μυαλού του το "project Murdoch". Η "Αγία τετράδα" μαζί με τους συνεργάτες τους έμειναν ενωμένοι για λίγους μήνες. Ο λόγος της διάσπασης απλός και προφανής. Μίλησαν οι "μεγάλοι". Οι... "πατεράδες" της μπάλας που δεν θα άφηναν τα παιδιά τους να υπηρετήσουν με τιμιότητα τα "θέλω" τους και τα "θέλω" των φιλάθλων των ομάδων τους.

Ιστορίες ποδοσφαιρικής σαπίλας

  • Από τα μέσα της δεκαετίας του '90 οι "μεγάλες" ομάδες προσπαθούσαν να έχουν τον έλεγχο και της ΕΡΤ. Τα περιστατικά πολλά. Δεν υπήρχαν μόνο πολιτικές προσλήψεις αλλά και ποδοσφαιρικές. Και μάλιστα με ισονομία μεταξύ των "αιωνίων" αντιπάλων.
  • Το πιστόλι του Ιβάν Σαββίδη όντως σόκαρε την Ελλάδα. Τα πιστόλια του ελληνικού ποδοσφαίρου έχουν εμφανιστεί από την εποχή του Γιώργου Βαρδινογιάννη. Εννοείται ότι κανείς από τους "ρίνγκο" του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν έχει συλληφθεί. Πιστόλια και επιθέσεις πάντως υπάρχουν και εκτός γηπέδων. Και εκεί είναι πιο επικίνδυνα τα πράγματα.
  • Τα γραφεία Τύπου συμπεριφέρονται όπως οι ιδιοκτήτες τους. Από δημοσιογράφοι γίνονται παράγοντες. "Μαλώνουν" συναδέλφους τους και περνούν τις "γραμμές" των ομάδων για τις οποίες εργάζονται με τρόπο επιθετικό και δεικτικό. Μερικοί από αυτούς είναι τα σύγχρονα γρανάζια ενός σαθρού συστήματος. Η ευθύνη πάντως για τη συμπεριφορά τους, βαραίνει και εμάς τους ίδιους που ανεχόμαστε τη συμπεριφορά τους.
  • Ο Λούμπος Μίχελ ακόμη να ζητήσει συγγνώμη από τον δημοσιογράφο της NOVA, Μανώλη Βογιατζάκη. Γιατί, όμως, του επιτέθηκε; Ποιος ήταν ο λόγος; Διάβασα τις δηλώσεις του και νόμιζα ότι ο ΠΑΟΚ ήταν το θύμα και όχι ο θύτης. Η εικόνα να σπρώχνει τον συνάδελφο από το συνδρομητική τηλεόραση είναι σοκαριστική. Ένας άνθρωπος που έχει διαιτητεύσει τελικό Τσάμπιονς Λιγκ, έχει συμπεριφερθεί ως οπαδός μέσα στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας. Οι εξηγήσεις για την απαράδεκτη συμπεριφορά του στη Super League προφανώς δεν θα αλλάξουν κάτι. Ούτε φυσικά και η παραδειγματική τιμωρία του.
  • O νέος πρόεδρος της ΕΠΟ, Βαγγέλης Γραμμένος, απέχει και δείχνει ανήμπορος να αντιδράσει μετά τις τελευταίες εξελίξεις. Απολύτως φυσιολογικό. Δεν θέλει να δυσαρεστήσει κανέναν από τους "μεγάλους" που τον "τοποθέτησαν" σ' αυτή τη θέση. Έτσι γινόταν σε περιόδους κρίσης και με τους προκατόχους του. Αλλά τι να περιμένεις απ'τη στιγμή που δεν υπάρχει κανείς στη χώρα που να αρνείται πως ο έλεγχος της ΕΠΟ και οι εκλογές της είναι η Νο1 προτεραιότητα του εκάστοτε "νέου" ισχυρού στο ποδόσφαιρο. Η ατζέντα είναι ίδια: το ποδοσφαιρικό "καθεστώς" στηρίζει την ΕΠΟ (γιατί στηρίζεται απ'αυτήν) και η "αντιπολίτευση" την πολεμάει και λέει πως "δεν πάει άλλο, πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα". Γνωστά πράγματα από τη δεκαετία του '80.
  • Στην Ελλάδα όντως είχαμε στημένα παιχνίδια και παράγκες. Υπάρχουν πλέον άνθρωποι που έχουν κατηγορηθεί, καταδικαστεί και έχουν αποτελέσει μέρος ενός σκοτεινού κεφαλαίου που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο. Αλλά η μεγαλύτερη μάστιγα είναι ο φόβος απέναντι στον ισχυρό. Αυτό πάθαιναν και παθαίνουν οι Έλληνες διαιτητές. Ο φόβος απέναντι στον ισχυρό φέρνει τα λάθη.

ΥΓ Και στο μπάσκετ ισχύουν σχεδόν τα ίδια. Επεισόδια, θεατρινισμοί προέδρων, υποκρισία, ανακοινώσεις, οπαδισμός, ισοπέδωση και διαιτησία. Και επειδή μιλάμε για όπλα, στα ελληνικά γήπεδα μπάσκετ έχουμε δει όλων των ειδών τα πολεμικά εφόδια.

ΥΓ 1 Ο ΠΑΟΚ έχει τάσεις αυτοκαταστροφής. Ένα δικό του πρωτάθλημα πριν το ματς με τον Ολυμπιακό και βάσει αγωνιστικής αξίας στο γήπεδο, θα χαθεί γιατί οι άνθρωποι του Ιβάν Σαββίδη απέτυχαν παταγωδώς να οργανώσουν ένα σοβαρό σχέδιο να μη γίνει το παραμικρό στην Τούμπα και γιατί ο ιδιοκτήτης της ομάδας μπήκε στο γήπεδο με περίστροφο.

ΥΓ 2 Ακούω όλους όσοι σχολιάζουν τον Κομίνη και τους διαιτητές που έχουν έρθει ουκ ολίγες φορές στη θέση του Κομίνη. Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες όλοι μας θα είχαμε αλλάξει 10 φορές άποψη. Οι Έλληνες διαιτητές σε όλα τα γήπεδα της χώρας και κάτω από κλίμα τρομοκρατίας καλούνται να πάρουν αποφάσεις σε κλάσματα δευτερολέπτων. Μπείτε για μία φορά στη θέση τους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ