Ο Ουέμπερ ήθελε να τρέξει στο Μιλάνο και ο Ντέιβιντ Μπλάτ του ζήταγε να πάει αργά. Ο Αμερικανός φοβόταν ότι αν χαθεί η μπάλα, οι Ιταλοί θα σκοράρουν σε 3 δευτερόλεπτα. Και δίκιο είχε και άδικο. Γιατί ο Ολυμπιακός έτσι όπως είναι κακοχτισμένος, μια τύχη έχει για να ανακάμψει.

Να αιφνιδιάσει τους αντιπάλους του. Να πάει πριν από αυτούς στο καλάθι. Να μη βρεθεί σε "5 εναντίον 5" ειδικά με κάποιες ομαδάρες. Δε γίνεται να κοροϊδευόμαστε. Το ρόστερ δεν είναι ίδιας δυναμικής με άλλων. Στον πρώτο γύρο ο Ολυμπιακός έτρεχε και έπαιρνε αποτελέσματα, μετά το σταμάτησε. Στο παιχνίδι με τη Μπάγερν το επανέλαβε. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο. Και αυτό του έφερε υπέροχες συνθήκες. Και ένα ωραίο πανηγυρικό φινάλε με την πρώτη συμμετοχή του Αλεξέι Ποκουσέφσκι.

Βέβαια για να τρέξεις χρειάζονται κάποιες προϋποθέσεις. Να παίξεις άμυνα, να πάρεις τα ριμπάουντ και μετά να… εξαφανιστείς. Έγιναν αυτά με την γερμανική ομάδα και μετά από καιρό ο κόσμος ευχαριστήθηκε μπασκετάκι. Α και όποιος πάει να μειώσει τη νίκη με την ατάκα "σιγά τη Μπάγερν", απλά να γράψω ότι οι Γερμανοί είναι πολύ νοικοκυρεμένο σύνολο και αν ρίξετε μια ματιά στα αποτελέσματά τους, θα πειστείτε ότι η κυριαρχία του Ολυμπιακού ήταν προϊόν δουλειάς και κατάθεσης αθλητικών προσόντων. Πάντως για να είμαι και 100% ειλικρινής μαζί σας, οι Γερμανοί ήρθαν στον Πειραιά για να παίξουν την ζωή τους και δε μπόρεσαν καν να κουνηθούν.

Αιχμάλωτοι από το πρώτο λεπτό, ο Ολυμπιακός τους έκανε μεγαλύτερο χουνέρι απ’ αυτό που έπαθε η ποδοσφαιρική τους ομάδα από την Λίβερπουλ. Ναι, έγιναν και πιο πολλά λάθη σε σχέση με άλλες αναμετρήσεις. Όμως κάτι θα στερηθείς. Κάτι θα θυσιάσεις. Είδαμε τον Ολυμπιακό σε σετ παιχνίδι ουκ ολίγες φορές. Και θα συμφωνήσετε, ότι τις περισσότερες υπήρχε ζήτημα. Η ομάδα σταμάτησε να τρέχει όταν ο Μπλατ έβαλε τον Σπανούλη στον "άσο", τώρα που ‘χει τον Ουέμπερ ο οποίος σιγά- σιγά κάνει δουλίτσα και με την επιστροφή του Στρέλνιεκς (υπάρχει πάντα και ο Μάντζαρης) μπορεί ο αρχηγός να πάει στο "δυο".

Τέλος πάντων, μη σας μπερδεύω, αυτό που μετράει τούτη την ώρα για μια ομάδα που έχει αποφασίσει να γυρίσει την πλάτη στην Α1 και καλείται να παίξει δύσκολες ζαριές στην Ευρωλίγκα, είναι να βρει ένα στυλ παιχνιδιού που και θα την εξυπηρετήσει, αλλά κυρίως θα βραχυκυκλώσει τους αντιπάλους της.

Μετά το Μιλάνο ψάχναμε να βρούμε ποιοι ήταν αυτοί που βλέπαμε στο γήπεδο. Τώρα αν μη τι άλλο, έκαναν πολλά και εμφάνισαν χαρακτήρα. Να σκεφτείτε μέχρι το 6'30'' η Μπάγερν είχε βάλει μόνο ένα καλάθι και αυτό έδινε την ευκαιρία στους Πειραιώτες να… απλώσουν το παιχνίδι τους στο παρκέ. Ο Μπλατ έκανε αλλαγές δίχως κόστος και είναι μεγάλη αλήθεια, ότι η αμυντική προσήλωση υπήρξε απέναντι στους Βαυαρούς που τα ‘καναν σαλάτα ακόμη και σε… τετ α τετ με το κόκκινο καλάθι.

Είχε μπει χαλαρά η γερμανική ομάδα και ο Ολυμπιακός "καιγόταν". Το νταμπλ σκορ της πρώτης περιόδου, ήταν προϊόν των ρηγμάτων που δημιούργησαν οι γηπεδούχοι και τα οποία έφεραν 14 (από τους 20) πόντους από τα χέρια των Μιλουτίνοβ και Πρίντεζη μαζί. Με δυο λόγια πλησίασε το καλάθι σωστά ο Ολυμπιακός και οι κοντοί του δεν έδειξαν διάθεση ακατάσχετης φλυαρίας. Το ντουέτο Γκός- Ουέμπερ ξεκίνησε, αλλά σύντομα ένας από τους δυο έπαιζε με τον Μάντζαρη. Αυτές ήταν και οι τρεις επιλογές του Μπλάτ για όλο το βράδυ (με λίγο Τουπάν για γαρνιτούρα). Δίχως Σπανούλη- Στρέλνιεκς, τα κουκιά ήταν μετρημένα.

Παρ’ όλα αυτά όσο ο άρχοντας Νίκολα κάρφωνε για πλάκα εκμεταλλευόμενος την ανωτερότητά του και τις σωστές εμπνεύσεις των συμπαικτών του, οι Ολυμπιακοί παρακολουθούσαν άνετοι και ήρεμοι. Ήταν αγώνας που έπρεπε να ‘χει νικηφόρα κατάληξη, δεν υπήρχε περιθώριο για κάτι άλλο και αυτή τη φορά, αντίθετα με το Μιλάνο, οι "ερυθρόλευκοι" και μπορούσαν να αμυνθούν με διάθεση, αλλά και να βρουν στόχο με διάρκεια.

Και είχε τόσο μεγάλο πρόβλημα η Μπάγερν με τους ψηλούς του Ολυμπιακού, που ο Λέντεϊ συνέχισε με ιδιαίτερη ευκολία το έργο των συμπαικτών του. Όταν η ομάδα είχε 38 πόντους (18’), η τριάδα, Πρίντεζη, Μιλουτίνοβ και Λέντεϊ είχε βάλει τους 32!!! Γενικά οι αριθμοί ήταν ιδιαίτερα τιμητικοί με την ελληνική ομάδα που χωρίς Σπανούλη και Στρέλνιεκς σουτάρει πιο λίγο από τα 6,75μ. Πήγαν στα αποδυτήρια με 50 πόντους, 66,7% στα δίποντα και πάνω απ’ όλα;

Παρακαλώ με 23 ριμπάουντ έναντι 10. Οι… ουρανοί ήταν δική τους. Και αυτό έπαιξε το μεγαλύτερο ρόλο για να μείνει το ροζ φύλλο στο λιμάνι. Το ακόμη καλύτερο που πρέπει να κρατήσουν οι κερδισμένοι αυτής της βραδιάς, είναι ότι δεν σταμάτησαν να έχουν όρεξη και σωστή σκέψη και βγαίνοντας από τα αποδυτήρια.

Τα περιθώρια έχουν στενέψει, η ίδια η ομάδα ήρθε σε μια ζόρικη κατάσταση και ξέρουν καλά, πως επιβάλλεται να ελαττώσουν τις ανοησίες. Πήρε χρόνο και ο Τουπάν στο δεύτερο μέρος, αφού ο Γάλλος στο πρώτο έπαιξε 6 δευτερόλεπτα!!! Ο Ολυμπιακός άρχισε να τρέχει, να εμφανίζει όλα αυτά που λειτουργούσαν εις βάρος του τον τελευταίο μήνα.

Ριμπάουντ και ανοιχτό γήπεδο. Όμορφο μπάσκετ, καρφώματα και μια Μπάγερν που λεπτό με το λεπτό λιποθυμούσε πλην των διαστημάτων που την άφησε ο αντίπαλός της. Καμία σχέση με την ομάδα που ‘χουμε δει σε άλλα παιχνίδια και για αυτό υπεύθυνος ήταν ο Ολυμπιακός.

Όταν έκλεισε η βραδιά και αφού ο κόσμος είχε ευχαριστηθεί τη βολή του Ποκουσέφσκι (δε θα μείνει πολύ στην Ευρώπη αυτό το παιδί με τα στοιχεία και τα προσόντα που έχει και αν συνεχίσει να ακούει τους προπονητές), ο Ολυμπιακός είχε 43 ριμπάουντ με 22 τελικές πάσες. Σε ένα γεμάτο παιχνίδι και σε μια βραδιά που είχαν ανάγκη όλοι τους. Η ομάδα τώρα έχει το πιο μακρινό της ταξίδι.

Οι διαβολοβδομάδες τις περισσότερες φορές είναι… γλυκές για τον Ολυμπιακό, θα πρέπει αυτό για να επιβεβαιωθεί ξανά, να αποκτηθεί το ροζ φύλλο στα Κανάρια. Μετά υπάρχουν η Ζαλγκίρις και η Νταρουσάφακα στο ΣΕΦ! Με δυο λόγια, όλα στο χέρι του Ολυμπιακού είναι και να περάσει και να δει που θα πλασαριστεί.

Δεν έγινε ξαφνικά υπερομάδα μη μπερδεύεστε. Τώρα είναι στη φάση "μάζευε κι ας είναι ρώγες". Η σεζόν είναι δύσκολη για όλα αυτά που γνωρίζετε ήδη. Οπότε ένα διπλάκι στα ισπανικά νησιά, θα δώσει κι άλλο τόνο αισιοδοξίας. Γιατί παίζεις- δε παίζεις, το μόνο που κλείνει πληγές είναι το ροζ φύλλο. Τίποτ’ άλλο. Και για να κλείσω και με κάτι ευχάριστο, θεωρώ πως ο Σπανούλης θα επιστρέψει πολύ νωρίτερα απ’ ότι τον περιμένουν. Αυτό πιστεύω για τον αρχηγό. Τα λέμε μετά τα Κανάρια…