Η Μακάμπι είχε τα πάντα εναντίον της κόντρα στην ΤΣΣΚΑ. Με τους Γουόλτερς, Κάσπι, Μπλακ και ΝτιΜπαρτολομέο εκτός λόγω τραυματισμών χρειαζόταν μία υπέρβαση. Τελικά, έκανε απλώς το δικό της παιχνίδι, παίρνοντας μία σπουδαία νίκη με 90-80.

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έβγαλε ενθουσιασμό στα αποδυτήρια μετά το τέλος του αγώνα. “ Τα δώσατε όλα. Η νίκη ανήκει σε εσάς. Στους παίκτες” είπε μεταξύ άλλων. Οι παίκτες του ενθουσιάστηκαν. Το τελευταίο “Ζντο” έβγαλε την ένταση ενός ολόκληρου αγώνα, αλλά και μίας περιόδου που οι Ισραηλινοί συνεχίζουν να εντυπωσιάζουν παρά τις απουσίες.

Η Μακάμπι απολαμβάνει ακόμα το μπάσκετ. Η Μακάμπι είναι ξανά ομάδα. Την ίδια στιγμή, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος δείχνει να βρήκε το νέο λιμάνι του. Βάζει τις βάσεις για κάτι εξαιρετικό. Πάντρεψε δύο φιλοσοφίες που μοιάζει δύσκολο να παντρευτούν: Το γρήγορο – έως και αφελές – μπάσκετ με την αμυντική προσήλωση. Προσαρμόστηκε και παράλληλα προσάρμοσε τη Μακάμπι σε αυτόν. Αφαίρεσε λίγη από την αφέλεια των Ισραηλινών, έκανε κι αυτός ένα βήμα πίσω στον τρόπο ανάπτυξης του παιχνιδιού, έβαλε άλλα στοιχεία στην άμυνα. Το αποτέλεσμα φαίνεται ήδη στο παρκέ.

ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΜΕ ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΣΥΝΟΛΟ

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έβαλε τις βάσεις στη Μακάμπι από όταν ανέλαβε την περσινή σεζόν. Ηξερε όμως ότι τα πραγματικά θεμέλια θα έμπαιναν το καλοκαίρι όταν θα καλείτο να φτιάξει το νέο ρόστερ με βάση τις δικές του απαιτήσεις. Ζήτησε συγκεκριμένες προσθήκες σε κάθε θέση.

Χρειάστηκε να κάνει ένεση... ηρεμίας στην περιφέρεια (Γουόλτερς) για να βάλει λίγο φρένο στον Γουίλμπεκιν, θέλησε να βρει τρόπο να χωρέσει δύο σκόρινγκ γκαρντ με μηδενική εμπειρία από EuroLeague (Ντόρσεϊ, Μπράιαντ), δέχθηκε με χαρά την ποιοτική προσθήκη του Όμρι Κάσπι, πρόσθεσε δύο αθλητικούς ψηλούς (Χάντερ, Έισι) στο πλευρό του Μπλακ, έκανε χώρο ώστε να βρουν χρόνο συμμετοχής οι νεαροί Ισραηλινοί Ζούσμαν και Αβντίγια. Και μετά έφτιαξε το σύνολό του.

Η Μακάμπι της νέας εποχής, της εποχής Σφαιρόπουλου, είναι ένα μείγμα της επιθετικής Μακάμπι το παρελθόντος και του μπάσκετ στόχευσης του Έλληνα τεχνικού. Απλώς όλα γίνονται με μέτρο. Για κάθε τρέλα του Γουίλμπεκιν υπάρχει η ηρεμία των (τραυματιών τώρα) Γουόλτερς και ΝτιΜπαρτολομέο. Για κάθε μις-ματς και σημάδι των Μπράιαντ και Γουίλμπεκιν στην άμυνα, υπάρχουν τα μακριά άκρα των Ζούσμαν και Αβντίγια, αλλά και η ασφάλεια των Μπλακ, Χάντερ, Εϊσι.

Ο Έλληνας τεχνικός έχει δώσει τα ηνία στον Γουίλμπεκιν, δεν τον βάζει σε καλούπι – γιατί αν τον κάνει θα τον χάσει – αλλά παίρνει το βέλτιστο από αυτόν. Πώς; Παίρνοντας συχνά τη μπάλα από τα χέρια του, βάζοντάς τον να παίζει μακριά από τη μπάλα, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι μπορεί να οργανώσει την επίθεση ο Μπράιαντ ή ακόμα και ο Ζούσμαν. Ο Έϊσι έχει γίνει ο ορισμός του Stretch-4, ο Χάντερ ποστάρει πιο συχνά από ποτέ στην καριέρα του , οι Μπράιαντ και Ντόρσεϊ έχουν την ευκαιρία να πάρουν το δικό τους σουτ. Η Μακάμπι τρέχει όποτε μπορεί, αλλά δεν βιάζεται. Είναι καλή σε καταστάσεις μισού γηπέδου, σημαδεύει σωστά. Και τα έχει κάνει όλα αυτά με τον Κάσπι να έχει πάρει μέρος μόλις σε 6 από τους 13 αγώνες της ομάδας. Η διαφορά βέβαια βρίσκεται αλλού.

Η ΑΜΥΝΑ ΑΛΛΑΞΕ

Ήταν δεδομένο ότι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος θα εστίαζε στην άμυνα. Στο παρελθόν είχαν προσπαθήσει πολλοί να το κάνουν αυτό όμως στη Μακάμπι χωρίς επιτυχία. Ακόμα και την χρονιά που οι Ισραηλινοί κατέκτησαν την EuroLeague υπό τον Ντέιβιντ Μπλατ, το σήμα κατατεθέν ήταν οι ζώνες προσαρμογής, οι άμυνες χώρου, το... κρυφτό. Η Μακάμπι του Γιάννη Σφαιρόπουλου όμως δεν κρύβεται.

Η πίεση στον χειριστή της μπάλας είναι δεδομένη στη Μακάμπι. Το να βλέπει κανείς παίκτες που είναι από την φύση τους επιθετικοί όπως ο Μπράιαντ και ο Ντόρσεϊ να πιέζουν στα 4/4 του γηπέδου λέει πολλά. Την ίδια στιγμή, η αντιμετώπιση στο Πικ εν Ρολ είναι πιο απλή χάρη στην παρουσία του Χάντερ και του Μπλακ, αφού είναι δύο από τους καλύτερους σέντερ στην Ευρώπη σε αυτή την άμυνα. Οι δύο τους όμως είναι μόνο η αρχή, αφού την ίδια στιγμή υπάρχουν χέρια παντού και μία σταθερή βοήθεια από την αδύνατη πλευρά, είτε από τον αθλητικό Έισι, είτε από κάποιον εκ των Ζούσμα ή Αβντίγια.

Η Μακάμπι δεν παίζει την τέλεια άμυνα. Υπάρχουν στιγμές που ο Έισι χάνει κάποιο αμυντικό ροτέισον αφού μένει κολλημένος στον παίκτη του, υπάρχουν στιγμές που ο Γουίλμπεκιν δεν αντέχει να τον σημαδεύουν, που οι Μπράιαντ και Ντόρσεϊ χάνουν ένα βήμα. Είναι όμως μία κανονική άμυνα με προσαρμογές, που προκαλεί μπελάδες σε κάθε αντίπαλο χάρη στα μακριά άκρα όλων των παικτών που υπάρχουν στο ρόστερ.

ΒΡΗΚΑΝ ΤΟ ΤΑΙΡΙ ΤΟΥΣ

Μετά την αποχώρησή του από τον Ολυμπιακό ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είχε ανάγκη να αλλάξει παραστάσεις. Να εστιάσει αποκλειστικά στο μπασκετικό κομμάτι, στην φιλοσοφία του, πιθανόν και να αλλάξει κάποια πράγματα σε αυτή. Η Μακάμπι από την πλευρά της έψαχνε έναν... δάσκαλο. Έναν άνθρωπο που θα την βοηθούσε να μάθει κάποια πράγματα από την αρχή. Η μεταξύ τους συνεργασίας αποδεικνύεται μέχρι στιγμής ευεργετική και για τους δύο.

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος βρήκε μπροστά του μία ομάδα που τον είχε πραγματικά ανάγκη. Που του ζήτησε να την χτίσει από την αρχή. Αυτό ακριβώς έκανε, δημιουργώντας μία ομάδα πρότυπο, η οποία μπορεί ακόμα και παίζοντας με πολλές απουσίες να βγάλει υγεία στο παρκέ. Μία ομάδα χωρίς παρωπίδες, αλλά παράλληλα με ένα λογικό χαλινάρι. Μία ομάδα που μοιάζει να είναι και του... σαλονιού (στην επίθεση) και του... λιμανιού (στην άμυνα).

Η φετινή Μακάμπι αποπνέει υγεία. Αποπνέει αισιοδοξία. Η φετινή Μακάμπι είναι μία ομάδα που έχει κερδίσει ξανά τον σεβασμό των αντιπάλων. Την ίδια στιγμή, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος βρήκε ξανά την ευκαιρία να συστήσει τον εαυτό του στο ευρωπαϊκό μπάσκετ με έναν διαφορετικό τρόπο. Παίζοντας ξανά το δικό του μπάσκετ, αλλά με μία άλλη προσέγγιση. Δε μπορεί να ξέρει κάποιος πώς θα τελειώσει η σεζόν. Το μόνο σίγουρο ωστόσο είναι ότι αυτή τη στιγμή ο Σφαιρόπουλος και η Μακάμπι βρήκαν αυτό που έψαχναν.

Photo Credits: AP Photo/Antonio Calanni, Eurokinissi