Για ακόμη ένα καλοκαίρι, η Ζάλγκιρις υποχρεώθηκε σε rebuilding. Το "σχολείο" που έχει δημιουργήσει ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους στο Κάουνας συνεπάγεται την κατακόρυφη άνοδο της αξίας των παικτών που περνούν από τα χέρια του, αλλά παράλληλα την αδυναμία των πράσινων να "χτίσουν" κάτι για περισσότερο από μια διετία. Το φετινό καλοκαίρι αποχώρησαν παίκτες, όπως ο Μπράντον Ντέιβις, ο Άαρον Γουάιτ και ο Λέο Βέστερμαν, την ώρα που ο Αντάνας Καβαλιάουσκας αποφάσισε να γράψει τον επίλογο της καριέρας του.

Αυτές οι αποχωρήσεις σε συνδυασμό με τα χαρακτηριστικά των παικτών που έφτασαν στη Zalgirio Arena, άλλαξαν σημαντικά το παιχνίδι της λιθουανικής ομάδας. Σε σημείο που το περιφερειακό σουτ από όπλο εξελίχθηκε σε αχίλλειο πτέρνα. Το ότι φέτος καταγράφονται τα χαμηλότερα ποσοστά της τετραετίας (από τότε που παρουσιάστηκε το νέο σύστημα διεξαγωγή της EuroLeague) είναι μία μάλλον φυσιολογική εξέλιξη.

Μετά από δέκα αγωνιστικές, η Ζάλγκιρις είναι 13η σε ποσοστό στα τρίποντα με 33.8% ενώ είναι προτελευταία σε εύστοχες προσπάθειες από τα 6μ75 (με 73, πίσω μόνο από τον Ερυθρό Αστέρα που έχει τρεις λιγότερες). Είναι χαρακτηριστικό πως η απόκλιση από τις τρεις προηγούμενες σεζόν είναι σημαντική: 38.1% το 2018/19, 42.1% το 2017/18 και 38.9% το 2016/17. Γι αυτό κιόλας η απόκτηση του Κέι Σι Ρίβερς ήταν απόλυτα στοχευμένη.

ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ Η ΥΠΟΜΟΝΗ

Η φιλοσοφία του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους στηρίζεται στις μεγάλες επιθέσεις (η Ζάλγκιρις παίζει σταθερά σε λιγότερες κατοχές από τις υπόλοιπες ομάδες που στοχεύουν στην οκτάδα), την υπομονή στην επίθεση και το "διάβασμα" της αντίπαλης άμυνας. Αυτό έχει να κάνει τόσο με την επιλογή των συστημάτων που "τρέχουν" οι περιφερειακοί, όσο και με την ικανότητα της επίθεσης να προσαρμόζεται και να αναζητά το κατάλληλο miss match για να "χτυπήσει". Οι δύο παίκτες που έφτασαν στη Zalgirio Arena (Λούκας Λεκαβίτσιους, Άλεξ Πέρεζ) δεν ξεκίνησαν καλά, σε σημείο που ο δεύτερος αποχαιρέτησε πρόωρα, δείχνοντας μεγάλη αδυναμία να εντρυφήσει στα "θέλω" του προπονητή του.

Δεν είναι λίγες οι φορές που η κάμερα έχει "πιάσει" τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους να ουρλιάζει στους παίκτες του για τις βιαστικές επιλογές και την έλλειψη υπομονής, μέχρι να βρεθεί η καλύτερη δυνατή επιλογή. Αυτό έχει να κάνει τόσο με το πικ εν ρολ, όσο και με τον τρόπο που η μπάλα βγαίνει από μέσα προς τα έξω -με σκοπό να υποχρεώσει την αντίπαλη άμυνα να κινηθεί και να γίνει περιστροφή.

ΟΙ ΨΗΛΟΙ ΠΟΥ ΣΟΥΤΑΡΟΥΝ

Σε μεγάλο βαθμό, ο "Σάρας" επέλεξε να γεμίσει τη front line της ομάδας του με παίκτες που έχουν την ικανότητα να απειλήσουν από μακριά, με σκοπό να ανοίξουν οι χώροι για τους κοντούς και να απλωθούν οι αντίπαλες άμυνες. Στην πράξη όμως, αυτό δεν έχει φέρει αποτέλεσμα έως τώρα. Ο Τζοκ Λαντέιλ, ο Ζακ ΛεΝτέι και ο Νάιτζελ Χέιζ είναι ψηλοί που παίζουν περισσότερο με πρόσωπο, παρά με πλάτη. Ειδικά ο πρώτος μοιάζει να νιώθει πιο άνετα να εκτελεί από τα 6μ75, κάτι που φάνηκε πιο έντονα στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ, όταν -στο δεύτερο μέρος- αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τη Ζάλγκιρις με το pop out.

Χαρακτηριστικά, μόλις το 57.1% των εντός παιδιάς σουτ που παίρνει είναι για δύο, με το ποσοστό του Νάιτζελ Χέιζ να είναι ακόμη χαμηλότερο (54.2%). Όσο για τον πρώην ψηλό του Ολυμπιακού; Όπως έδειξε πέρσι με την ερυθρόλευκη φανέλα, έτσι και φέτος με την πράσινη στηρίζει πολλά στην δράση του μέσα από την γραμμή του τριπόντου (86.8% των σουτ είναι δίποντα).

Όλο αυτό, έχει διαφοροποιήσει τον τρόπο με τον οποίο "τρέχει" η λιθουανική επίθεση. Από την στιγμή που οι ψηλοί δεν παίζουν τόσο με πλάτη, δεν είναι ιδιαίτερα απειλητικοί από το low post, δεν είναι λίγες οι φορές που ο Μάριους Γκριγκόνις οδηγείται να παίξει με πλάτη. Ένας εκ των κορυφαίων σουτέρ της Ζάλγκιρις, καλείται να δώσει ισορροπία στο παιχνίδι της ομάδας του και, παράλληλα, να αποτελέσει τον επιθετικό στόχο για τα miss match που αφορούν τους κοντούς. Έτσι όμως, αφαιρείται μεγάλο μέρος της περιφερειακής εκτελεστικής δράσης των πράσινων.

ΑΝΑΚΑΤΕΨΕ ΤΗΝ ΤΡΑΠΟΥΛΑ

Η απόφαση του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους να αλλάξει έναν πόιντ γκαρντ με έναν γκαρντ/φόργουορντ, που περιμένει από τους άλλους να δημιουργήσουν τις συνθήκες για δικό του σουτ, δείχνει τη διάθεση να τροποποιηθεί ελαφρώς ο τρόπος επιθετικής λειτουργίας.

Μέχρι τώρα, ο Αρτούρας Μιλάκνις ήταν ο μοναδικός παίκτης που αποτελούσε βασική επιλογή για επιθέσεις με σκριν μακριά από την μπάλα -δευτερευόντως, ο Μάριους Γκριγκόνις, αλλά όχι με την ίδια τάση. Πλέον, ο Κέι Σι Ρίβερς έρχεται για να ενισχύσει το παιχνίδι της λιθουανικής ομάδας στο μπροστινό μέρος του παρκέ -δίχως παράλληλα να είναι στόχος στην άμυνα της Ζάλγκιρις. Ένας παίκτης που αφενός μπορεί να λειτουργήσει ως spot shooter μέσα από το πικ εν ρολ των υπόλοιπων περιφερειακών, αφετέρου να δράσει πίσω από σκριν και να ανοίξει το γήπεδο.

Ο "Σάρας" ανακάτεψε γρήγορα την τράπουλα, βλέποντας την ομάδα του να μετράει τέσσερις σερί ήττες (οι τρεις μάλιστα εντός έδρας) και να μένει πίσω στη μάχη της οκτάδας. Μένει να φανεί αν θα δικαιωθεί από τα αποτελέσματα...

Photo Credits: BC Zalgiris Kaunas / Twitter