Τέλη δεκαετίας '90. Ο Παναθηναϊκός έχει πάρει τα σκήπτρα της κορυφαίας ομάδας στην Ελλάδα από τον Ολυμπιακό (των πέντε συνεχόμενων τίτλων από το 1993 μέχρι το 1997) και μετρά τέσσερα πρωταθλήματα, από το 1998 έως το 2001. Ο ανταγωνισμός είναι έντονος, η ΑΕΚ ανεβαίνει με σταθερά βήματα και έχει μια τρομερή φουρνιά νεαρών και... υπερβολικά ταλαντούχων παικτών (Ζήσης, Χατζής, Κακιούζης, Ντικούδης, Ταπούτος) και την ίδια ώρα μια ομάδα από τον Βορρά προσπαθεί σιγά σιγά να μπει "σφήνα" στους τρεις μεγάλους της Αθήνας. Ήταν ο Ηρακλής που είχε πάρει το ρόπαλό του, είχε "μαζέψει" αρκετά σπουδαία ταλέντα και στόχευε πολύ ψηλά.

Φθινόπωρο του 2016 πλέον και ο Γηραιός παραμένει κολλημένος στην Α2. Φέτος θέλει να κάνει πρωταθλητισμό για να επιστρέψει επιτέλους στα "σαλόνια", όμως έχουν περάσει 10 χρόνια από τον πρώτο του υποβιβασμό και η ομάδα έχει ξεχαστεί στο παρελθόν. Η παραγωγική διαδικασία δεν είναι είναι το ίδιο αποτελεσματική, ο Άρης και ο ΠΑΟΚ έχουν ξεφύγει και εμείς αναρωτιόμαστε τι θα είχε συμβεί αν η ομάδα της πενταετίας 1999-2004 είχε μείνει ενωμένη στα ποιοτικά χρόνια των παικτών που την βοήθησαν να ξεφύγει από τη μετριότητα.

Το 1995 και το 1998 το εφηβικό τμήμα του Ηρακλή κατέκτησε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα με παίκτες όπως ο Καρδομάτης, ο Γεώργαινας, ο Πόλιος, ο Τριανταφύλλου, ο Ταχτσίδης και ο Δελιτζάκης. Ήταν η εποχή που η ομάδα συγκέντρωσε μερικούς από τους πλέον ταλαντούχους μπασκετμπολίστες της Βόρειας Ελλάδας. Το 1999 απέκτησε τον Δημήτρη Διαμαντίδη, και οι Ντράγκαν Σάκοτα, Μάκης Δενδρινός, Ηλίας Αρμένης, Κώστας Πιλαφίδης, Λευτέρης Κακιούσης ήταν οι προπονητές που άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο, άφησαν από ένα λιθαράκι για να πρωταγωνιστήσει η ομάδα μέσα σε ένα κλίμα έντονου ανταγωνισμού.

Δείτε και θα καταλάβετε:

PG: Δημήτρης Διαμαντίδης, Ιγκόρ Μιλόσεβιτς, Γιώργος Αποστολίδης, Δημήτρης Καλαϊτζίδης.

SG: Νίκος Χατζηβρέττας, Σάββας Ηλιάδης

SF: Γιώργος Δέδας, Γιώργος Γιαννουζάκος

PF: Γιώργος Παυλίδης, Γιώργος Καράγκουτης, Νίκος Κούβελας

C: Λάζαρος Παπαδόπουλος, Σοφοκλής Σχορτσανίτης, Παντελής Παπαϊωακείμ.

Φανταστείτε αυτό το ρόστερ, αυτούς τους παίκτες μαζί στο πικ της καριέρας τους. Με έναν καλό προπονητή που θα διαχειριζόταν σωστά το υλικό, χωρίς οικονομικά προβλήματα και εξωαγωνιστικά ζητήματα.

Σκεφτείτε πως το 2001, τη μοναδική χρονιά της Suproleague (όταν η Ευρώπη διασπάστηκε σε δυο λίγκες), ο Ηρακλής έφτασε μέχρι τους 16 της διοργάνωσης. Δεν ήταν κάποια τρομερή επιτυχία, όμως ο Γηραιός το πάλεψε και αποκλείστηκε (2-1) από την Άλμπα Βερολίνου. Είχε ήδη στο ρόστερ του τους Διαμαντίδη, Χατζηβρέττα, Παπαδόπουλο και έδειχνε να ξεκινά την πορεία του προς την κορυφή. Είχε την έβδομη καλύτερη επίθεση της Suproleague με 82.1 πόντους και ήταν πρώτος στα ριμπάουντ με 33.8 ανά παιχνίδι. Τερμάτισε τέταρτος σε όμιλο των δέκα ομάδων (Μακάμπι Τελ Αβίβ, Εφές Πίλσεν, Παρτίζαν, Ηρακλής, Σκαβολίνι Πέζαρο, Πο Ορτέζ, Οστάνδη, Κρκα Νόβο Μέστο, Μπάγερ Λεβερκούζεν, Πλάνια Λουλέα).

Οι... απαντήσεις δόθηκαν την επόμενη σεζόν (2003-2004). Διαμαντίδης, Ηλιάδης, Δέδας, Μπάκναλ, Δέδας, Παυλίδης, Κούβελας, Λάζαρος Παπαδόπουλος τράβηξαν το περισσότερο κουπί, με τους Αποστολίδη, Καλαϊτζίδη, Ψωμά-Λυμπάρη, Μιλόσεβιτς να δίνουν μικρές μεν, αλλά πολύτιμες λύσεις. Ο Λευτέρης Κακιούσης είχε δημιουργήσει μια ομάδα που λειτουργούσε με σαφείς ρόλους και τρομερή πειθαρχία, ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης είχε μετακομίσει στην Καντού και ο Γηραιός τελείωσε την κανονική περίοδο με 16 νίκες σε 26 αγώνες. Στον πρώτο γύρο των playoffs επικράτησε 2-1 του ΠΑΟΚ (με εντός έδρας νίκες 70-66 και 90-85), όμως στα ημιτελικά έπεσε στον Παναθηναϊκό. Ηττήθηκε στο πρώτο παιχνίδι στο κλειστό του Σπόρτιγκ (61-57) με τον Διαμαντίδη να έχει 20 και τον Ηλιάδη 19 πόντους, διέλυσε τους "πράσινους" στο δεύτερο ματς (73-55) με τους δυο άσους να έχουν από 19 πόντους, αλλά στον τρίτο και τελευταίο αγώνα δεν είχε δυνάμεις και διασύρθηκε (68-47).

Στη σειρά των μικρών Τελικών, μια ΕΠΙΚΗ σειρά αγώνων, ο Ηρακλής επικράτησε της ΑΕΚ 3-2. Ηττήθηκε εκτός έδρας δυο φορές (88-77 και 109-107 μετά από τρεις παρατάσεις!), αλλά νίκησε τα τρία παιχνίδια στο Ιβανώφειο (81-73, 89-70 και 93-92) για να κατακτήσει την τρίτη θέση, την καλύτερη της ιστορίας του μετά το 1995. Το κατάφερε απέναντι σε μια ομάδα που είχε στο ρόστερ της παίκτες όπως ο Ζήσης, ο Χατζής, ο Ταπούτος, ο Τσιάρας, ο Κουάντρε Λόλις, ο Μαγκουνής, ο Άντιτς, ο Γλυνιαδάκης, ο Σέκουλιτς και ένα χρόνο πριν, είχε κατακτήσει το Πρωτάθλημα Ελλάδας. Αφήστε που ο Διαμαντίδης δεν έπαιξε στον τέταρτο και τον πέμπτο αγώνα, ενώ πρόλαβε να μείνει στο παρκέ μόλις 8 λεπτά στο τρίτο ματς. Αθλος!

Με προπονητή τον Βαγγέλη Αλεξανδρή πλέον, ο Ηρακλής θέλει φέτος να πρωταγωνιστήσει και την επόμενη χρονιά, αυτή την εποχή, να προετοιμάζεται για την Basket League. Ο πολύπειρος τεχνικός έχει ένα ρόστερ γεμάτο εμπειρία, με τους Γκαγκαλούδη (πρώτος σκόρερ της περσινής Α2), Γιαννακίδη, Καλαϊτζίδη (επέστρεψε στην ομάδα στην οποία ανδρώθηκε), Τότσιο, Αγγελακόπουλο, Χείλαρη να ξεχωρίζουν μαζί με τον Λιθουανό Ρουτκάουσκας και τον Δημήτρη Δέσπο, τον μοναδικό που συνεχίζει από την Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Εθνική Εφήβων του 1995 σε υψηλό επίπεδο. Ο δεύτερος είναι ο Γιώργος Τσιριγωτάκης, που παίζει στη Β' ΕΣΚΑΝΑ με τον Άλιμο.

Μπορεί ο φετινός Ηρακλής όντως να πρωταγωνιστήσει στην Α2. Μπορεί σε 2-3 χρόνια να είναι ομάδα που θα χτυπάει playoffs στη Basket League. Μπορεί και να μην υπάρχει καν. Το σίγουρο είναι ότι στην ομάδα γίνεται μια πολύ σοβαρή προσπάθεια, με μπροστάρη τον Θοδωρή Δρακόπουλο. Ο Γηραιός μπήκε στη διαδικασία να διεκδικήσει την wild card για τη Basket League, βρήκε την "ευκαιρία" να ρυθμίσει "αμαρτίες" του παρελθόντος και σιγά σιγά θα βρεθεί σε μια κατάσταση που θα τον βοηθήσει να συνδυάσει τον πρωταθλητισμό με την παραγωγική διαδικασία. Σε αυτόν τον τομέα θέλουν οι άνθρωποί του να ρίξουν περισσότερο βάρος, όμως δεν είναι εύκολο από τη στιγμή που οι απαιτήσεις στην Α2 είναι μεγάλες.

Twitter @harris_stavrou