Χωρίς ψυχολογία. Χωρίς ψυχή. Χωρίς καρδιά. Αυτή η ομάδα των Κλίπερς χτίστηκε για να πρωταγωνιστήσει. Για να πάρει τον τίτλο. Αντ' αυτού, θα μείνει στην ιστορία επειδή απλώς όλοι λιποθύμησαν όταν είδαν τα δύσκολα, με αποτέλεσμα οι Νάγκετς να τους αποκλείσουν στον δεύτερο γύρο.

Οι Κλίπερς φάνηκε να τα έχουν όλα όταν ξεκινούσε η σεζόν. Ο MVP των περσινών Τελικών του ΝΒΑ, Κουάι Λέοναρντ, τους επέλεξε το καλοκαίρι του 2019 μαζί με τον Πολ Τζορτζ για να τους κάνει πρωταγωνιστές. Ρολίστες όπως ο Πάτρικ Μπέβερλι, ο Λου Γουίλιαμς, ο Μοντρέζλ Χάρελ, ο Ίβιτσα Ζούμπατς, ο Λάντρι Σάμετ και – από τα μέσα της σεζόν – ο Μάρκους Μόρις έμοιαζε να κάνουν την ομάδα πανίσχυρη. Κι όμως, αυτή η ομάδα δεν κατάφερε να φτάσει καν στους Τελικούς της Δύσης.

Οι Κλίπερς ήταν μπροστά στην σειρά με το Ντένβερ με 3-1 νίκες. Έμοιαζαν έτοιμοι να δώσουν το τελικό χτύπημα και να συναντηθούν με τους Λέικερς στους Τελικούς της Δύσης. Και μετά απλώς... λιποθύμησαν. Στο Game 5 απώλεσαν διαφορά 16 πόντων και ηττήθηκαν. Στο Game 6 απώλεσαν διαφορά 19 πόντων και ηττήθηκαν. Και στο Game 7 απλώς... έλιωσαν στο τέλος, βρέθηκαν πίσω ακόμα και με 20 πόντους και διαλύθηκαν.

Τα όνειρα τίτλου έμειναν στο ντουλάπι. Οι Κλίπερς έχουν ιστορία 50 χρόνων στο ΝΒΑ. Σε αυτά τα 50 χρόνια δεν έχουν καταφέρει ποτέ να ξεπεράσουν το φράγμα του δεύτερου γύρου των playoffs. Φέτος δεν σκεφτόντουσαν καν αν θα κατάφερναν να σπάσουν αυτή την κατάρα. Το θεωρούσαν δεδομένα, στοχεύοντας στον τίτλο. Αποκλείστηκαν στον δεύτερο γύρο.

ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ... ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ

Οι Κλίπερς έμοιαζαν τρομακτικοί στα χαρτιά. Στην πράξη αποδείχθηκε ότι είχαν ψεγάδια και αυτό φάνηκε από την αρχή της σεζόν. Οι νίκες της κανονικής περιόδου όμως έκρυψαν πολλά. Όπως πολλά κρύφτηκαν και από το γεγονός ότι σχεδόν ποτέ οι Κλίπερς δεν ήταν πλήρεις μέσα στην σεζόν.

Η ομάδα του Λ.Α ξεκίνησε την χρονιά με τον Πολ Τζορτζ στα... πιτς, να χάνει τους πρώτους 10 αγώνες επειδή είχε υποβληθεί σε επέμβαση στους δύο ώμους στην postseason. Όταν γύρισε ο Τζορτζ. Τραυματίστηκε ο Λάντρι Σάμετ. Μετά υπήρχε η διαχείριση που έπρεπε να γίνει στον Κουάι Λέοναρντ (το γνωστό... load management), η ανταλλαγή που έφερε τον Μάρκους Μόρις, κάποιοι τραυματισμοί του Πάτρικ Μπέβερλι, η έλευση του Ρέτζι Τζάκσον, η διακοπή του πρωταθλήματος λόγω κορονοϊού. Όταν πήγαν στην “φούσκα” δεν είχαν για πολύ καιρό τον Μοντρέζλ Χάρελ επειδή ο δυναμικός σέντερ έχασε την αγαπημένη του γιαγιά. Είδαν τον Λου Γουίλιαμς να μπαίνει σε καραντίνα επειδή πήγε να αγοράσει τηγανιτές φτερούγες κοτόπουλου σε... στριπτιτζάδικο. Έχασαν για μερικούς αγώνες στην “φούσκα” τον Πάτρικ Μπέβερλι.

Οι Κλίπερς είχαν πράγματι πολλά θέματα μέσα στην σεζόν. Αλλά δεν ήταν η μοναδική ομάδα με προβλήματα. Κάποιος θα έλεγε ότι αυτά δεν ήταν καν σοβαρά προβλήματα σε σχέση με άλλων ομάδων. Τι να πουν για παράδειγμα οι Μάβερικς που έχασαν τον Πορζίνγκις κατά την διάρκεια της σειράς με τους Κλίπερς όταν τους είχαν στα σχοινιά; Κι όμως, οι Κλίπερς φάνηκε να έχουν πάντα μία δικαιολογία για τα πάντα. Ο κόσμος πίστευε ότι κάποια στιγμή απλώς όλα θα κάνουν... κλικ στην ομάδα και όλα θα αλλάξουν. Το ίδιο πίστεψαν και οι Κλίπερς. Και για αυτό το πλήρωσαν.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ

Έχει επικρατήσει στον αθλητισμό η φράση “θα γυρίσουν τον διακόπτη”. Συνήθως χρησιμοποιείται για να δικαιολογηθούν οι σπουδαίες ομάδες όταν δεν τα πάνε καλά. Υπάρχουν όμως δύο λεπτομέρειες στην περίπτωση των Κλίπερς: 1. Δεν είχαν διακόπτη για να γυρίσουν. 2. Δεν είναι σπουδαία ομάδα.

Οι Κλίπερς ήταν μία καλή ομάδα.. Είχε εξαιρετικούς παίκτες, έναν πολύ καλό προπονητή. Για να θεωρηθεί όμως μία ομάδα “σπουδαία” πρέπει να έχει καταφέρει κάτι. Αυτή η ομάδα των Κλίπερς δεν είχε καταφέρει τίποτα. Όχι ως οργανισμός. Η συζήτηση γίνεται για την φετινή ομάδα, η οποία δεν είχε δοκιμαστεί. Σίγουρα, ο Λέοναρντ δοκιμάστηκε πέρυσι και τα... διέλυσε όλα με τους Ράπτορς. Στην πραγματικότητα όμως κανένας άλλος παίκτης των Κλίπερς δεν είχε δοκιμαστεί στο υψηλότερο επίπεδο. Παίκτες όπως ο Λου Γουίλιαμς, ο Πάτρικ Μπέβερλι, ο Μόντρεζλ Χάρελ, ακόμα και ο Πολ Τζορτζ, έχουν μάθει να παλεύουν στην λογική του αουτσάιντερ. Δεν είχαν βρεθεί ποτέ σε ομάδα που πάλευε για τον τίτλο έχοντας την “ταμπέλα” του φαβορί. Δεν είχαν νιώσει ποτέ τόση πίεση όση φέτος.

Οι Κλίπερς είχαν προβλήματα όλη την σεζόν. Στα playoffs είδαν τον Ντόντσιτς και μία σειρά από ρολίστες να τους... βγάζουν την ψυχή στον πρώτο γύρο. Και στον δεύτερο γύρο έπεσαν πάνω σε μία από τις πιο απροσάρμοστες, πλέον οξύμωρες ομάδες που υπάρχουν στο ΝΒΑ. Μία ομάδα με εξαιρετικό προπονητή στο πρόσωπο του Μάικ Μαλόουν, ποιότητα, βάθος σε κάθε θέση, νιάτα και μία αδιανόητη άγνοια κινδύνου η οποία ξεκινούσε από τον Νίκολα Γιόκιτς και τον Τζαμάλ Μάρεί και έφτανε μέχρι τον Μάικλ Πόρτερ. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν ένα μία σπίθα για να πάρουν τα πάντα φωτιά. Αυτή η σπίθα ήρθε στο Game 5 και από τότε τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Οι Κλίπερς έσκαψαν μόνοι στον λάκκο τους. Ο Ντοκ Ρίβερς χρησιμοποιούσε παίκτες με το... ρολόι, δεν μπόρεσε ποτέ να βρει τρόπο να σταματήσει τον Γιόκιτς, δεν κατάφερε ποτέ να κρύψει τους Λου Γουίλιαμς και Μοντρέζλ Χάρελ στην άμυνα, δεν βοήθησε την ομάδα του να βρει ρυθμό στην επίθεση. Ο Μάικ Μαλόουν του πήρε την ταυτότητα, ο Γιόκιτς διάβασε ό,τι του έδινε η άμυνα, ο Μάρεϊ εξερράγη στο Game 7, οι ρολίστες των Νάγκετς έκαναν αυτά που έπρεπε όταν αυτοί των Κλίπερς δεν ήξεραν καν τι έπρεπε να κάνουν.

ΜΙΑ ΣΦΑΛΙΑΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΦΗΣΕΙ ΣΗΜΑΔΙ

Στην ιστορία του ΝΒΑ υπάρχουν πολλές ομάδες που θεωρούντο από καλές έως εξαιρετικές και κάποια στιγμή διαπίστωσαν με τον άσχημο τρόπο ότι ίσως δεν ήταν τόσο καλές όσο νόμιζαν. Αυτό ακριβώς συνέβη τώρα στους Κλίπερς, που είδαν μία υπέροχη ομάδα, στα χαρτιά, να αποδεικνύεται “λίγη” στα δύσκολα.

Οι Κλίπερς χτίστηκαν με την λογική να έχουν λύσεις για κάθε πρόβλημα, ελπίζοντας πως όταν θα βρουν τα πραγματικά δύσκολα θα βγει μπροστά ο Λέοναρντ (κυρίως) και ακολούθως ο Τζορτζ. Πολλές φορές ωστόσο το μόνο που έκαναν ήταν να δίνουν την μπάλα στον Λέοναρντ και να ελπίζουν να τους σώσει, όπως έκανε αρκετές φορές πέρυσι με τους Ράπτορς. Αυτά όμως δεν γίνονται κάθε χρόνο. Και είναι ακόμα πιο δύσκολο να γίνουν στην Δύση.

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να δει κάποιος αυτή την σεζόν παρά ως αποτυχημένη για τους Κλίπερς. Μπορεί να ήταν μία νέα ομάδα, αλλά δεν ήταν μία νεανική ομάδα. Με εξαίρεση τους Ζούμπατς και Σάμετ (αμφότεροι 23 χρονών) και Χαρέλ (27 χρονών) κανένας άλλος παίκτης του βασικού κορμού δεν είναι κάτω από 29 χρονών. Οι Κλίπερς φτιάχτηκαν για να κερδίσουν τώρα όχι σε μερικά χρόνια. Και αν ένας αποκλεισμός στους Τελικούς της Δύσης από τους Λέικερς των ΛεΜπρόν και Ντέιβις θα ήταν... ανεκτός, ο αποκλεισμός από τους νεανικούς Νάγκετς είναι μία γερή σφαλιάρα, που θα αφήσει τα σημάδια της για καιρό.

Οι Κλίπερς έχουν ακόμα χρόνο. Εξακολουθούν να έχουν ένα εξαιρετικό ρόστερ και έναν πολύ καλό κορμό, αφού με εξαίρεση τους Μόρις και Χάρελ (και αν κάνει opt out ο Τζαμάικαλ Γκριν) όλοι οι παίκτες έχουν συμβόλαιο τουλάχιστον για μία σεζόν ακόμα. Έχουν κάθε λόγο να πιστεύουν ότι αυτός ο αποκλεισμός θα αποδειχθεί ένα καλό μάθημα, ότι θα τους πεισμώσει και την επόμενη σεζόν – όποτε και αν ξεκινήσει – θα είναι πιο έτοιμοι από ποτέ για να φτάσουν μέχρι το τέλος του δρόμου. Όχι όμως με αυτή την νοοτροπία που έδειξαν φέτος. Η offseason αναμένεται να είναι δύσκολη για την ομάδα του Λ.Α...

AP Photo/Mark J. Terrill, Kevin C. Cox/Pool Photo via AP

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Η χυλόπιτα του Σφαιρόπουλου στον Έλληνα Μαλόουν