Οι Σέλτικς πέρασαν και από το Γκόλντεν Στέιτ. Δυσκολεύτηκαν, ζορίστηκαν, αλλά πήραν μία ακόμα νίκη. Την 10η συνεχόμενη για την ακρίβεια, βελτιώνοντας το ρεκόρ τους στο 10-1, το καλύτερο στο ΝΒΑ.

Οι Σέλτικς είναι μία από τις πιο όμορφες ιστορίες στο ΝΒΑ αυτή τη στιγμή. Με τις απαιτήσεις να έχουν μειωθεί μετά την αποχώρηση των Καϊρί Ίρβινγκ και Αλ Χόρφορντ, η Βοστώνη παίζει χωρίς άγχος. Ο Μπραντ Στίβενς βλέπει τους παίκτες του να τον ακούν. Και οι αντίπαλοι βλέπουν τους Σέλτικς να τους νικούν.

Η Βοστώνη δεν έχει ξεκινήσει τυχαία την σεζόν με ρεκόρ 10-1. Έχει δείξει ήδη χαρακτήρα σε πολλές περιπτώσεις, παίζει όμορφο μπάσκετ και θυμίζει ομάδα του... Μπραντ Στίβενς, κάτι που δεν ίσχυε την τελευταία διετία. Ίσως λοιπόν σιγά-σιγά να πρέπει και οι αντίπαλοι να τους πάρουν στα σοβαρά. Πώς όμως έφτασαν οι “Κέλτες” μέχρι εδώ, έχοντας χάσει μάλιστα στο μεσοδιάστημα τον Γκόρντον Χέιγουορντ;

Ο ΓΟΥΟΚΕΡ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΡΒΙΝΓΚ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ

Όποιος είχε παρακολουθήσει την προ Καϊρί Ίρβινγκ εποχή στους Σέλτικς του Στίβενς, θυμάται μία ομάδα που έπαιζε ένα διαφορετικό μπάσκετ. Οι παίκτες είχαν ελευθερίες, αλλά ταυτόχρονα ήταν πειθαρχημένοι. Η μπάλα γυρνούσε, η κυκλοφορία της μπάλας ήταν κανόνας και όχι εξαίρεση, κάθε παίκτης καλείτο να κάνει αυτό που ήξερε. Παρουσία του Ίρβινγκ, ο οποίος απαιτεί να έχει τη μπάλα στα χέρια, αυτό δεν ήταν εύκολο. Με τον Ίρβινγκ όμως να έχει αποχωρήσει και τον Κέμπα Γουόκερ στην θέση του, ήρθε μία ισορροπία.

Ο Ίρβινγκ πιθανότατα είναι καλύτερος παίκτης του Γουόκερ. Ο Γουόκερ όμως φαίνεται να ταιριάζει περισσότερο στους Σέλτικς. Ίσως φταίει το γεγονός ότι ερχόμενος από τους Χόρνετς δεν έχει την βαρύτητα του ονόματος του Ίρβινγκ, ο οποίος πήγε στην Βοστώνη ως πρωταθλητής από τους Καβαλίερς. Ίσως πολύ απλά ο Γουόκερ να είναι πιο δεκτικός από τον Ίρβινγκ σε νουθεσίες. Όπως και να έχει, είναι ξεκάθαρο ότι ο Γουόκερ μοιάζει να είναι φτιαγμένος για το στυλ παιχνιδιού των Σέλτικς.

Ο Γουόκερ απολαμβάνει τις ελευθερίες που είχε στην Σάρλοτ. Σε αντίθεση με την Σάρλοτ όμως, έχει στο πλευρό του καλύτερους συμπαίκτες. Συμπαίκτες που εμπιστεύεται, κάτι που δεν ίσχυε με τον Ίρβινγκ. Ο Γουόκερ δεν έχει πρόβλημα να μοιραστεί τα φώτα με τον Γκόρντον Χέιγουορντ, τον Τζέισον Τέιτουμ, τον Τζέιλεν Μπράουν, τον Μάρκους Σμαρτ. Ξέρει ότι τους χρειάζεται όσο τον χρειάζονται και αυτοί. Ο Ίρβινγκ από την πλευρά του σεβόταν μόνο τους Χόρφορντ και Χέιγουορντ – επειδή ήταν All Star – και ήξερε ότι ο δεύτερος δεν ήταν πέρυσι 100% έτοιμος. Αυτό έφερε κόντρες και απομόνωση σε όλα τα επίπεδα. Φέτος όμως αυτό έχει αλλάξει, αφού ο Γουόκερ έχει διαφορετική προσωπικότητα.

ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΒΓΑΛΜΕΝΗ ΑΠΟ ΚΟΜΠΙΟΥΤΕΡ

Με τους Σέλτικς να μη μοιάζουν πλέον καθόλου με την περσινή τους έκδοση, ο Στίβενς μπόρεσε ξανά να βάλει τους δικούς του κανόνες. Η μπάλα μοιράζεται σε τέσσερις συγκεκριμένους παίκτες (Γουόκερ, Μπράουν, Τέιτουμ Χέιγουορντ) και οι υπόλοιποι ξέρουν πού να σταθούν. Η Βοστώνη αρχίζει και παίζει το δικό της μπάσκετ.

Οι Σέλτικς είναι η ομάδα με το καλύτερο offensive rating στο ΝΒΑ (πόντοι που σημειώνει ανά 100 κατοχές). Είναι μία ομάδα που ορμά προς το καλάθι (4οι σε πόντους από Drive), που παίζει πολύ Πικ εν Ρολ, δίνοντας το ελεύθερο στον χειριστή της μπάλας να σουτάρει μετά από ντρίμπλα (3οι σε πόντους που παίρνουν από τέτοια κατάσταση), ενώ είναι και 2η στους πόντους που παίρνει στο σουτ μετά από ντρίμπλα.

Όλα αυτά δείχνουν ένα πράγμα ακόμα και για κάποιον που δε μπορεί να διαβάσει καλά τα στατιστικά: Οι Σέλτικς έχουν παίκτες που μπορούν να δημιουργήσουν το δικό τους σουτ, κάτι απαραίτητο στο σύγχρονο μπάσκετ. Για την ακρίβεια, έχουν τρεις παίκτες που σουτάρουν με άνεση μετά από ντρίμπλα (Γουόκερ, Χέιγουορντ, Τέιτουμ) και τους... ξεζουμίζουν σε τέτοιες καταστάσεις, ενώ σε αυτούς προστίθεται σιγά-σιγά και ο ανεβασμένος Μπράουν. Από εκεί ξεκινάνε όλα για την Βοστώνη, που μοιάζει βγαλμένη από κομπιούτερ.

Οι Σέλτικς στοχεύουν προσεκτικά κάθε μις-ματς, δίνοντας το ελεύθερο στους τρεις δημιουργούς τους είτε να σουτάρουν μετά από ντρίμπλα, είτε να πάνε μέχρι μέσα στο καλάθι. Πάνω από όλα όμως είναι μία εξαιρετικά προσεκτική ομάδα. Τα λάθη... απαγορεύονται στους Σέλτικς, που έχουν την καλύτερη αναλογία ασίστ/λαθών στο ΝΒΑ (2.1 ασίστ για κάθε λάθος), κάνουν λάθος μόλις στο 11.5% των κατοχών τους (καλύτεροι στο ΝΒΑ), δέχονται μόλις 12.5 πόντους από δικά τους λάθη (καλύτεροι στο ΝΒΑ) και μόλις 12 πόντους σε καταστάσεις αιφνιδιασμού (6οι καλύτεροι στο ΝΒΑ).

ΨΕΓΑΔΙΑ ΠΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ

Όσο βέβαια και αν οι Σέλτικς έχουν ξεκινήσει εντυπωσιακά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν και αρκετά θέματα, τα οποία προβληματίζουν και αφορούν δύο πράγματα: Την έλλειψη μεγέθους κοντά στο καλάθι και τον άδειο πάγκο, που προς το παρόν δεν στέκεται στο ύψος των προσδοκιών.

Οι Σέλτικς έχουν μία... πειραματική γραμμή ψηλών. Το κενό του Χόρφορντ δεν καλύφθηκε ποτέ και δεν γινόταν να καλυφθεί λόγω σάλαρι καπ. Ακόμα κι έτσι, η Βοστώνη είναι μία ομάδα που ξεκινάει στην βασική πεντάδα (όταν είναι υγιής και ο Χέιγουροντ) τρεις φόργουορντ (Μπράουν, Τέιτουμ, Χέιγουορντ) και έναν κοντό σέντερ (Τάις). Πίσω από τον Γερμανό των 6.2 πόντων και 6.4 ριμπάουντ υπάρχουν ο (μέχρι πρότινος τραυματίας) Ένες Καντέρ, ο Βενσάν Πουαριέ που ακόμα προσπαθεί να καταλάβει πού βρίσκεται, ο άγουρος δευτεροετής Ρόμπερτ Γουίλιαμς και οι ρούκι Γκραντ Γουίλιαμς και (ο ύψους 2.28 μέτρων)Τάκο Φολ. Δεν θα έλεγε κάποιος ότι υπάρχει βάθος σε αυτή την θέση, κάτι που εξηγεί και γιατί οι Σέλτικς είναι η τέταρτη χειρότερη ομάδα στον τομέα των ριμπάουντ, αφού παίρνει μόλις το 48.1% των διεκδικούμενων ριμπάουντ.

Όσον αφορά τον πάγκο της Βοστώνης, εκεί τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα, κάτι στο οποίο συνετέλεσε και ο τραυματισμός του Χέιγουορντ που είχε ως αποτέλεσμα να χριστεί βασικός ο έκτος παίκτης της ομάδας, Μάρκους Σμαρτ. Οι Σέλτικς είναι μία ομάδα που παίρνει μόλις 16.5 πόντους από τον πάγκο της (28η στο ΝΒΑ). Οι “Κέλτες” δεν έχουν κανέναν παίκτη που να μπορεί να προσφέρει με συνέπεια, αφού ο Σέμι Οτζελέγιε έχει εξαφανιστεί από το ροτέισον, ο Κάρσεν Έντουαρντς ακόμα ψάχνεται ως back up πόιτν γκαρντ και ο Γουαναμέικερ κάνει συγκεκριμένα πράγματα. Όσο για τους ψηλούς που έρχονται από τον πάγκο, σε αυτούς έγινε ήδη αναφορά.

Οι Σέλτικς έχουν ψεγάδια και φαίνονται. Κι αν το θέμα του ψηλού ίσως λυθεί από την ελεύθερη αγορά κάποια στιγμή, το θέμα των αναπληρωματικών χρειάζεται δουλειά. Η Βοστώνη μπορεί να είναι εξαιρετική μέχρι στιγμής, αλλά αν ο πάγκος συνεχίζει να μην δίνει βοήθειες, τότε κάποια στιγμή οι βασικοί θα σκάσουν.

ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Οι Σέλτικς παίζουν ελεύθερα και φαίνεται. Η πίεση του πρωταθλητισμού έφυγε, οι Μπράουν και Τέιτουμ παίζουν καλύτερα τώρα που δεν έχουν την σκιά του Ίρβινγκ από πάνω τους, ο Χέιγουορντ (όσο ήταν υγιής) έκανε σεζόν καριέρας, ο Γουόκερ προσαρμόστηκε άμεσα. Ο Μπραντ Στίβενς έχει δημιουργήσει κάτι όμορφο, αλλά ξέρει ότι από εδώ και πέρα θα χρειαστεί να δουλέψει ακόμα περισσότερο.

Οι Σέλτικς έχουν πάρει μία σειρά από στοιχήματα φέτος στην σύσταση του πάγκου τους. Αν βγουν ένα-δύο από αυτά, τότε θα είναι ακόμα καλύτερη στην συνέχεια. Αν βελτιωθεί βελτιωθεί ο εκρηκτικός Γουίλιαμς και μπορέσει ένας εκ των δύο Γουίλιαμς (Ρόμπερτ ή Γκραντ) να γίνει σταθερό μέρος του ροτέισον, τότε όλα θα γίνουν πιο απλά. Και όλοι θα αρχίσουν να τους παίρνουν ακόμα πιο σοβαρά.

AP Photo/Michael Dwyer, Charles Krupa