Στα μάτια του κόσμου ο Ντράζεν Πέτροβιτς ήταν ο απόλυτος σταρ. Στα μάτια των θαυμαστών του το απόλυτο είδωλο. Στα μάτια των εχθρών του ένας τσόγλανος. Ήταν όλα αυτά. Ήταν όμως και πολλά περισσότερα.

Ήταν 7 Ιουνίου 1993 όταν ο Ντράζεν Πέτροβιτς έχασε την ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα στην εθνική οδό Νυρεμβέργης-Μονάχου. Ήταν 17:20 το απόγευμα, όπως έδειχνε το χρυσό ρολόι που φορούσε ο Κροάτης. Ήταν η στιγμή που το παγκόσμιο μπάσκετ βυθίστηκε στο πένθος και δεν ήταν ποτέ ξανά το ίδιο.

Έχουν γραφτεί χιλιάδες λέξεις για τον Ντράζεν Πέτροβιτς. Δεδομένου ότι συμπληρώνονται 26 χρόνια από τον θάνατό του και έχουν γίνει αναρίθμητα αφιερώματα, αυτό είναι απόλυτα λογικό. Δεν γινόταν διαφορετικά για έναν άνθρωπο που μαζί με τους άλλους θρύλους της εποχής του άλλαξαν το ίδιο το μπάσκετ.

Ο Πέτροβιτς κατέκτησε τα πάντα σε επίπεδο συλλόγων και εθνικών ομάδων, αλλά δεν του έφτανε. Το παλμαρέ του ζαλίζει, αφού περιλαμβάνει ευρωπαϊκούς τίτλους και πρωταθλήματα σε επίπεδο συλλόγων και μετάλλια κάθε χρώματος σε επίπεδο Εθνικών ομάδων. Υπήρξε ένας από τους καλύτερους σουτέρ όλων των εποχών. Και η ιστορία του δε μοιάζει με κανενός άλλου.

ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΜΕΤΡΗΣΕ ΤΑ ΑΣΤΡΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Η ιστορία του Ντράζεν είναι γνωστή. Το να αναφερθεί κάποιος σε όλη την πορεία του όταν έχουν γραφεί τόσα πολλά μοιάζει περιττό. Ακόμα κι έτσι όμως μπορούν να αναφερθούν αυτά που χρειάζεται για να καταλάβει κάποιος μικρότερος το πραγματικό μέγεθος της κλάσης του σπουδαίου Κροάτη.

Ο Πέτροβιτς φρόντισε από μικρή ηλικία να δείξει ότι είναι κάτι ξεχωριστό, αφού σε ηλικία 15 ετών ήταν ήδη μέλος της ανδρικής ομάδας της Σιμπένκα την σεζόν 1979/80, η οποία αγωνιζόταν στο πρωτάθλημα της Γιουγκοσλαβίας, που τότε ήταν ένα από τα καλύτερα στην Ευρώπη, αν όχι το καλύτερο. Σε ηλικία 17 ετών είχε οδηγήσει ήδη την ομάδα του στον τελικό του Κυπέλλου Κόρατς, ενώ στα 18 του χρόνια της χάρισε το πρωτάθλημα με 2 δικές του βολές (!), σε έναν τίτλο που τελικά χάθηκε στα χαρτιά.

Ο Πέτροβιτς είχε κατακτήσει τα πάντα και ήθελε να διευρύνει τους ορίζοντές του. Οι Μπλέιζερς τον περίμεναν στο ΝΒΑ, αλλά η Ρεάλ του έστρωσε το καλοκαίρι του 1988 ένα χαλί εκατομμυρίων για να τον αποκτήσει. Για να καταφέρει τελικά να υπογράψει στους Μαδριλένους, χρειάστηκε για χάρη του να αλλάξει ακόμα και ο νόμος που υπήρχε στην Ενωμένη Γιουγκοσλαβία που απαγόρευε στους παίκτες να φύγουν από την χώρα πριν κλείσουν τα 28 του χρόνια. Ο Ντράζεν έφυγε στα 24 του χρόνια και πήγε στη Μαδρίτη έχοντας στο μυαλό του μόνο ένα πράγμα: Να παίξει στην Ισπανία για έναν χρόνο (1988/89) προκειμένου να ετοιμαστεί να πάει στο ΝΒΑ. Το κίνητρό του δεν ήταν ίδιο, ήταν απόμακρος, αλλά ακόμα κι έτσι οδήγησε την Ρεάλ στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ισπανίας και του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Το ΝΒΑ ήταν το επόμενο βήμα.

ΕΦΤΑΣΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΦΤΑΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ

Ο Πέτροβιτς χρειάστηκε να κερδίσει μία δικαστική μάχη με την Ρεάλ για να μπορέσει να ζήσει το όνειρό του και να πάει στο ΝΒΑ για χάρη των Μπλέιζερς την σεζόν 1989/90. Μαζί με τον (τότε) κολλητό του Βλάντε Ντίβατς (Λέικερς) και τον Σαρούνας Ματσιουλιόνις (Γουόριορς) ήταν οι τρεις Ευρωπαίοι που άνοιξαν τον δρόμο για τους υπόλοιπους, αφού ο Γερμανός Ντέτλεφ Σρεμπφ ήταν περισσότερο... αμερικανικό προϊόν λόγω της παρουσίας του σε αμερικανικό κολέγιο.

Στους Νετς ο Πέτροβιτς βρήκε τους Ντέρικ Κόλεμαν και Κένι Άντερσον, φτιάχνοντας μαζί τους μία εξαιρετική τριάδα. Παρέα οδήγησαν τους Νετς σε δύο σερί παρουσίες στα playoffs (1992, 1993), με τον ίδιο να έχει 20.6 πόντους μέσο όρο την σεζόν 1991/92 και 22.3 πόντους μέσο όρο την σεζόν 1992/93, καταφέρνοντας μάλιστα να συμπεριληφθεί το 1993 στην τρίτη καλύτερη πεντάδα του ΝΒΑ. Είχε ήδη κερδίσει την αναγνώριση κι ας μην είχε γίνει All Star. Ο Πέτροβιτς έφτασε εκεί που δεν είχε φτάσει κανείς. Είχε γίνει σταρ στο ΝΒΑ.

Όντας στα μαχαίρια με τους Νετς για το νέο του συμβόλαιο, σκεφτόταν σοβαρά να επιστρέψει στην Ευρώπη. Ο Παναθηναϊκός ήταν ο πρώτος που τον προσέγγισε μέσω και του κολλητού του, Στόγιαν Βράνκοβιτς, αφού ονειρευόταν ότι θα τον βάλει στο πλευρό του Νίκου Γκάλη. Ο σπουδαίος Κροάτης φαινόταν έτοιμος να δώσει τα χέρια με τους “πράσινους”. Ο πρόωρος θάνατός του είχε ως αποτέλεσμα να μην γίνει ποτέ αυτό το γεγονός πραγματικότητα.

Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ

Πολύ καιρό πριν ο Ντιρκ Νοβίτσκι γίνει το τοτέμ των Μάβερικς υπήρχε ο Ντράζεν. Πολύ καιρό πριν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο φτάσει να θεωρείται ένας από τους 5 καλύτερους παίκτες στον κόσμο, υπήρχε ο Ντράζεν. Πολύ καιρό πριν ο Λούκα Ντόντσιτς τρελάνει κόσμο, υπήρχε ο Ντράζεν. Πολύ καιρό πριν φτάσει ο Αντρέα Μπαρνιάνι να γίνει ο πρώτος Ευρωπαίος που επιλέχθηκε στο Νο1 του ΝΒΑ Draft υπήρχε ο Ντράζεν. Ένας πραγματικά ξεχωριστός παίκτης, που είχε στο μυαλό του μόνο ένα πράγμα: Το μπάσκετ.

Η αλήθεια είναι ότι ο θάνατος του Ντράζεν γιγάντωσε το μύθο του. Ο κόσμος δεν τον είδε να γερνάει, να χάνει την ταχύτητά του, να υποχρεώνεται να προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα, να φθείρεται. Στην πραγματικότητα όμως δεν τον είδε και ποτέ να γίνεται ο καλύτερος παίκτης που μπορούσε. Ο Πέτροβιτς βρισκόταν στην καλύτερη μπασκετική ηλικία και έμοιαζε πιο πεινασμένος από ποτέ.

Σαν σήμερα πριν από 26 χρόνια ο Ντράζεν έφυγε από την ζωή σε τροχαίο, βυθίζοντας στο πένθος όλο τον κόσμο, που στερήθηκε έναν από τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών. Έναν άνθρωπο που τόλμησε εκεί που όλοι φοβόντουσαν και βγήκε νικητής, δείχνοντας σε όλους ότι όπου υπάρχει η θέληση, υπάρχει και ο τρόπος. Και αυτή είναι η κληρονομιά του Ντράζεν. Του πρώτου Ευρωπαίου σταρ στην ιστορία του ΝΒΑ.