Αν η ΑΕΚ είχε από την αρχή της σεζόν διαθέσιμο τον Λούκας Μπογέ, αυτό το κείμενό δεν θα είχε νόημα. Ωστόσο, ακριβώς επειδή η «Ενωση» έμαθε να ζει χωρίς τον Αργεντινό στην αγωνιστική καθημερινότητά της, πλέον καλείται να διαχειριστεί την επιστροφή του. Ας μην λησμονούμε ότι πρόκειται για την προσθήκη που παρουσιάστηκε ως η πιο σημαντική το περασμένο καλοκαίρι, εν ολίγοις για τον αντικαταστάτη του Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου.

Ο Μπογέ είναι πλέον ενεργό στέλεχος της κιτρινόμαυρης καθημερινότητας και ο Μαρίνος Ουζουνίδης καλείται να διαχειριστεί την «καυτή» πατάτα. Η συμμετοχή του στη βασική ενδεκάδα στο ματς με τον Άρη, προκάλεσε πολύ θόρυβο! Αυτό που ο προπονητής περίμενε καιρό, να έχει δηλαδή τον Λούκας Μπογέ σε πλήρη ετοιμότητα, είναι πλέον γεγονός. Ο ίδιος, παρά την πίεση του ποδοσφαιριστή για περισσότερο χρόνο συμμετοχής, επέλεξε να τον διαχειριστεί με προσοχή και σοφά έπραξε!

Από όσα έχουμε δει έως σήμερα, στα ματς που έχει πάρει ο Αργεντινός εξτρέμ, ο προπονητής τον προορίζει κυρίως για το αριστερό άκρο της επίθεσης. Κάτι που συνεπάγεται δύο πράγματα: αφενός ότι μάλλον έφτασε η ώρα να φύγει από το συγκεκριμένο χώρο ο αρχηγός Πέτρος Μάνταλος κι αφετέρου ότι ένας εκ των Μπακασέτα, Μάνταλου, Πόνσε ή Λιβάγια που συνήθως αποτελούν την επιθετική τετράδα, θα μείνει εκτός ενδεκάδας.

Να μην ξεχνάμε επίσης ότι διαθέσιμοι είναι Γιαννιώτας, Κλωναρίδης, Γιακουμάκης κι οσονούπω ο Αλμπάνης. Βάλτε και τον Γκάλο στην εξίσωση, όποτε παίζει ως χαφ της δεξιάς πτέρυγας, κάνει εξαιρετικά παιχνίδια.

ΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ

Βάσει αυτού, το επιθετικό δίδυμο θα αποτελούν δύο εκ των Πόνσε, Λιβάγια ή Κλωναρίδη, ενώ ο Μπακασέτας μοιάζει να έχει «κλειδώσει» το δεξί άκρο της επίθεσης, με την ευχέρεια που αυτό του παρέχει να κινείται προς τον κεντρικό άξονα για να βρει πρόσωπο προς την εστία, με το εξαιρετικό αριστερό πόδι του έτοιμο και οπλισμένο. Ασφαλώς θα υπάρχει rotation, ωστόσο στον αντίποδα, ήλθε για την ΑΕΚ η στιγμή που θα αποκτήσει ένα σταθερό σχήμα, κάτι που ο προπονητής εξ αρχής ήθελε, όμως δεν μπόρεσε να βρει και να εφαρμόσει, λόγω των διαδοχικών απωλειών από τραυματισμούς.

Ο ρόλος του Μάνταλου είναι ένα ζήτημα, καθώς η θέση του επιτελικού χαφ, ή του δεύτερου επιθετικού πίσω από τον κυνηγό περιοχής, θα ήταν αυτή που εκείνος θα επέλεγε για τον εαυτό του. Ωστόσο, ο ρόλος αυτός ταιριάζει εξίσου στον Μάρκο Λιβάγια, παίκτη που είναι μεν επιθετικός, ωστόσο δυσκολεύεται να είναι εξίσου αποδοτικής στην κορυφή της γραμμής κρούσης, όπως όταν αποδίδει κινούμενος λίγο πιο πίσω από τον φορ περιοχής.

Επιπροσθέτως, η αποδεδειγμένα καλή σχέση των Πόνσε και Κλωναρίδη με το γκολ (έχουν μαζί πετύχει 11 τέρματα σε μικρό αριθμό αγώνων) καθιστά απαγορευτική για τον προπονητή την εξ ολοκλήρου αλλαγή σχεδίου δράσης, προκειμένου να τοποθετηθεί ο Μάνταλος σε χώρους που έκανε τη διαφορά αγωνιζόμενος στην Ξάνθη.

Στα τελευταία δύο ματς της ομάδας πριν από αυτό με τον Άρη, αποδείχθηκε το γιατί ο Μάνταλος πρέπει πλέον να αξιοποιηθεί στη φυσική θέση του, σε πιο κεντρικό ρόλο. Κόντρα στον Απόλλωνα, πέτυχε το γκολ που άνοιξε το δρόμο προς τη νίκη, κινούμενος κάθετα. Απέναντι στη Μπάγερν, δεν κατάφερε να ανταποκριθεί επαρκώς στο ανασταλτικό καθήκον της θέσης χαφ-εξτρέμ, σπαταλώντας δυνάμεις που δεν του επέτρεπαν να είναι φρέσκος στο τελευταίο κομμάτι του γηπέδου. Ο αρχηγός της ομάδας έχει αρετές πολυτέλειας κι είναι άδικο να χαραμίζεται μονίμως στις πτέρυγες.

Ο ΚΡΟΑΤΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

Μετά τις έντονες παρατηρήσεις του Δημήτρη Μελισσανίδη για την κόκκινη κάρτα που αντίκρισε κι ενώ ο αγώνας με τη Βίντι είχε ολοκληρωθεί, αλλά και της από μέρους του αναγνώρισης για το μέγεθος της γκάφας που του κόστισε και σε προσωπικά επίπεδο (απουσία από 4 ματς του Champions League), ο Μάρκο Λιβάγια έχει μεταμορφωθεί.

Δέχεται (σχεδόν) αδιαμαρτύρητα το δυνατό παιχνίδι των αντιπάλων του, υπάρχουν στιγμές στιγμές κατά τις οποίες προκαλείται από σκληρά, στα όρια του αντιαθλητικού μαρκαρίσματα, σε φάσεις που δεν υπάρχει καν λόγος. Τον τσιγγλούν γιατί γνωρίζουν ότι είναι ευέξαπτος, αλλά δεν «τσιμπάει», τον χτυπούν και δίνει τόπο στην οργή.

Αυτός ο Λιβάγια, με το καθαρό μυαλό, την υπομονή και την επιθυμία να βρει συνεργασίες με όλους όσοι κινούνται γύρω του για το καλό του συνόλου, ίσως να είναι ο πολυτιμότερος κρίκος της επιθετικής γραμμής. Διότι τα 11 γκολ των Πόνσε (5) και Κλωναρίδη (6), είναι σε σημαντικό βαθμό μια απόδειξη για το πόσο επιδραστικός είναι στο παιχνίδι των συμπαικτών του. Είναι καλό βέβαια να σκοράρει κι εκείνος, διότι ο φορ από το γκολ τρέφεται και αυτό είναι που τον διατηρεί χαρούμενο. Σημαντικό λοιπόν ότι το καταφέρνει, έστω απλά για να κάνει το σκορ 4-0.

17 ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ

Η καραμέλα σύμφωνα με την οποία «η ΑΕΚ δεν έχει βάθος και λύσεις πίσω από τους βασικούς», λαμβάνει τις απαντήσεις της μέσα στα γήπεδα. Δεν θέλει παραπάνω από ένα ματς για να καταλάβεις ποια είναι η προοπτική του Μπογέ σε σχέση με τον Λάζαρο, ούτε μπορώ να διακρίνω σε τι ακριβώς υστερεί η πρωταθλήτρια Ελλάδας μεσοεπιθετικά σε σχέση με τους άλλους διεκδικητές του τίτλου. Το θέμα στη μεσαία γραμμή υπάρχει όντως, όμως μπροστά και πίσω από αυτήν, υπάρχει πληρότητα.

Η ΑΕΚ θυμίζει ξανά εποχές που η επίθεση, ήταν η δύναμή της. Με πολλούς και διαφορετικούς σκόρερ, επιθετικό πλουραλισμό, μια λερναία Ύδρα ικανή να ισχυροποιηθεί μέσα από τις απώλειές της. Με 17 τέρματα στο πρωτάθλημα, τα περισσότερα από κάθε άλλη ομάδα και όλα σημειωμένα από τους παίκτες που δραστηριοποιούνται κυρίως στο τελευταίο κομμάτι του γηπέδου, δίνει απαντήσεις στις σοφιστείες και στις βιαστικές κρίσεις: Πόνσε 5, Λιβάγια 3, Μπακασέτας 3, Μάνταλος 2, Κλωναρίδης 2, Μπογέ 1, Γκάλο 1. Η μηχανή πήρε μπροστά.

Photo Credits: Eurokinissi