O LC7 "σκίζει" το +1
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για το συγκλονιστικό standing ovation στον Χριστοδουλόπουλο και τη λατρεία σε ένα πρόσωπο που εξελίσσεται σε ήρωα παρελθοντικών χρόνων και δικαιούται νέο συμβόλαιο.
Οι υπογραφές καταχωρούνται για να είναι δεσμευτικές και οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται. Καλά όλα αυτά, νομοτύπως σωστά και απόλυτα. Ωστόσο υπάρχουν φορές που το ίδιο το ποδόσφαιρο ξεπερνά αυτές τις αυστηρές αγκυλώσεις και απαιτεί από μόνο του περισσότερη δικαιοσύνη.
Η παλλαϊκή απαίτηση του κόσμου της ΑΕΚ, το ανατριχιαστικό standing ovation για τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο, μα πάνω από όλα η εκπληκτική σεζόν που διαγράφει, δίχως ενοχλητικές συμπεριφορές, υπεροψίες, αλαζονικές στάσεις, εσωτερικές ανακατωσούρες και παιχνίδια με τον Τύπο, δείχνουν τον ένα και μοναδικό δρόμο: την εντολή δέσμευσής του με την ομάδα για περισσότερο από αυτό το πολυσυζητημένο "+1". Διότι το κριτήριο του κόσμου, των υγιώς σκεπτόμενων φίλων μιας ομάδας που ξέρουν να αναγνωρίζουν τις αξίες και να τις ξεχωρίζουν από τις... φλούδες, δεν λαθεύει ποτέ!
Θα ήταν αφελές και ανόητο να υποδείξω τον τρόπο, ούτε επίσης θα αναφερθώ σε χρηματικές απολαβές και το ύψος αυτών. Αυτό που οφείλω να καταδείξω είναι ότι ο Λάζαρος αξίζει περισσότερο από κάθε άλλον στην ομάδα, χειρισμούς αναγνώρισης. Σίγουρα αυτοί δεν καλύπτονται από δεύτερη συζήτηση που θα οδηγήσει στα άκρα, με τον Μελισσανίδη να παραμένει τόσο απόλυτος στο "+1", όσο κι αν έχει σοβαρά επιχειρήματα στην αξίωσή του να τηρηθεί αυτή η συνθήκη δίχως δεύτερη συζήτηση.
ΤΟ ΚΛΑΜΠ ΚΑΙ Η ΑΠΑΙΤΗΣΗ
Ουδείς ποδοσφαιριστής είναι πάνω από ένα κλαμπ. Ούτε ασφαλώς ο Χριστοδουλόπουλος από την ΑΕΚ. Ωστόσο το ίδιο το άθλημα είναι από τη φύση του τέτοιο που "φυλακίζεται" και "εγκλωβίζεται" διαπιστώνοντας ότι του περιορίζουν την ελευθερία να ξεπερνά αρτηριοσκληρώσεις. Όταν δεν επιτυγχάνεται η επιβράβευση που σε πολλές περιπτώσεις, είναι σαφώς πιο απαιτητή από το διαβλητό "+1" σε ένα συμβόλαιο. Και η οποία επιτυγχάνεται όταν το ίδιο το κλαμπ την αναγνωρίζει.
Κοντολογίς, ο Λάζαρος είναι απαραίτητος για την ΑΕΚ και θα πρέπει να νιώθει χαρούμενος σε αυτήν, όχι παραπονούμενος. Ασφαλώς με απαιτήσεις φυσιολογικές, αναγνωρίζοντας και ο ίδιος ότι πρέπει να υπάρχει μέτρο και όχι παράνοια. Το αδιαμφισβήτητο παρενθετικό της ιστορίας, είναι ότι θα πρόκειται για τεράστια επικοινωνιακή ήττα το να χαθεί ο συγκεκριμένος για να πάει στον Ολυμπιακό (διότι δεν βλέπω να υπάρχει κάτι άλλο), ακόμα και αν η "Ένωση" αναδειχθεί νταμπλούχος.
Όταν αναφερόμαστε σε ποδοσφαιριστή που ως προτεραιότητά του έχει το να συνεχίσει στην ομάδα, συνίσταται περισσότερη μεγαλοψυχία και κατανόηση των στιγμών. Ο κόσμος το βροντοφώναξε στο ΟΑΚΑ. Και ο Λάζαρος απλώς χειροκρότησε. Δίχως φανφάρες, παρεξηγήσιμα νεύματα και ιντριγκαδόρικες δηλώσεις. Σέβεται και περιμένει...
Θα είναι τρελό να χωρίσουν οι δρόμοι της ΑΕΚ και του Λάζαρου μετά από όσα μαζί έχουν βιώσει και πετύχει φέτος. Η πιο όμορφη ιστορία μίας ξεχωριστής σεζόν, θα έχει παραμείνει ημιτελής. Είναι πολλά αυτά που έχουν ακόμα μπροστά τους για να πετύχουν μαζί. Θα είναι ποδοσφαιρικά αποκαρδιωτικό αν οι δρόμοι τους χωρίσουν...
Photo Credits: Eurokinissi
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
.jpg)
