Ουδείς παραγνωρίζει τη σημαντικότητα της απώλειας ενός ποδοσφαιριστή, εν προκειμένω του Χριστοδουλόπουλου. Σαφώς αντιμετωπίστηκε σε υπερβολικό βαθμό ως επικοινωνιακό χτύπημα, κατά δοκούν και των συμφερόντων του καθενός. Όχι ότι δεν ήταν... Ήταν! Αλλά σε ένα διαφορετικό επίπεδο.

Μικρή παρένθεση ανοίγω και σύντομα την κλείνω για το θέμα που άλλωστε έχει κουράσει, όμως είναι το πάτημά μου για να πάμε παρακάτω. Μέσα από την στοχευμένη "αγιοποίηση" της απόφασης του ποδοσφαιριστή να αθετήσει λόγο και υπογραφή, λησμονήθηκε (εξ ου και η σκοπιμότητα) μια σημαντική παράμετρος. Ο Μελισσανίδης δεν "ψηνόταν" να κρατήσει τον Λάζαρο και να του δώσει διετές συμβόλαιο. Δεν ήταν μόνο θέμα τιμής αλλά και προσωπικού γούστου.

Διαφωνώ ως προς την προσέγγιση, προσωπικά διαπιστώνω αγωνιστική απώλεια. Από την άλλη όμως οι διοικητικοί ηγέτες χαρακτηρίζονται για τις προσωπικές αποφάσεις τους σε πολλά ζητήματα. Αν ήθελε λοιπόν ο Μελισσανίδης να κρατήσει τον... "παραμένω σε 5 λεπτά" Λάζαρο, πολύ εύκολα θα το είχε πράξει. Δεν είχε τέτοιο σκοπό και επί της ουσίας του έδειξε την πόρτα της εξόδου. Ασφαλώς έγιναν όλα πιο απλά στο μυαλό του, όταν έμαθε ότι μιλούσε με τον Ολυμπιακό από τις αρχές του έτους.

ΝΤΑΓΚΑ ΝΤΑΓΚΑ ΤΟ ΖΕΣΤΟ ΧΡΗΜΑ

Η ατάκα "όποιον θέλουμε, τον κρατάμε", αυτή που ο ίδιος εκστόμισε εντός των κιτρινόμαυρων αποδυτηρίων, έλαβε χθες υπόσταση και ανέδειξε ουσία. Ο άνθρωπος (και κατ’ επέκταση ο οργανισμός) που (τάχα μου) "τσιγκουνεύτηκε να δώσει 100.000 παραπάνω για τον Χριστοδουλόπουλο" όπως άρεσε στους κύκλους απαξίωσης να διαδίδουν, "ακούμπησε" ζεστά 1,8 εκατ. ευρώ για να αγοράσει τον Λιβάγια.

Θα σας πουν ότι τον παζάρεψε. Και καλά έκανε! Μόνος ένας ανόητος επιχειρηματικά δεν θα το προσπαθούσε. Θα σας γράψουν ότι δεν θα μπορούσε να υποστεί άλλο επικοινωνιακό πλήγμα. Προπαγάνδα επιπέδου δημοτικού. Διαλύονται όλα με ένα ερώτημα: θα υπάρξει στο φετινό πρωτάθλημα ομάδα η οποία θα δαπανήσει 2.000.000 ευρώ (διότι υπάρχει και η εγγύηση των 200.000 που είχε ήδη καταβληθεί) για να αγοράσει ποδοσφαιριστή από ξένο σύλλογο; Στην πράξη οι απαντήσεις. Στα λόγια όλοι είναι έξυπνοι ή κοπιάζουν για να φανούν τέτοιοι.

Τον ήθελε και τον κράτησε. Να είστε βέβαιοι ότι στη σκέψη και στη στρατηγική της ΑΕΚ, χαραγμένη από τον Μελισσανίδη, αυτά τα περί επικοινωνιακών ηττών, εκλαμβάνονται ως αστειότητες. Αν πίστευαν ότι ο Λιβάγια δεν αποτελεί επένδυση, αν δεν τους έκανε ως ποδοσφαιριστής αλλά και ως άνθρωπος δεν θα προχωρούσαν. Το αποφάσισαν επειδή ήθελαν να μείνει στην ΑΕΚ, όχι για να δώσουν απαντήσεις σε κακίες και συμπλέγματα. End of Story!

ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ...

...την περίφημη καραμέλα του Champions League και πόσο αυτή η προοπτική μπορεί να επηρεάσει την απόφαση σημαινόντων παικτών να αγωνιστούν σε ελληνική ομάδα. Πιστεύω ότι είναι κουβέντα για εσωτερική κατανάλωση. Αφενός διότι η ΑΕΚ δεν έχει τους ομίλους στο τσεπάκι της, πρέπει να παίξει σε δύο προκριματικούς γύρους για να το καταφέρει. Αφετέρου διότι όταν στοχεύεις σε έναν παίκτη που έχει μάθει σε υψηλά συμβόλαια εκτός Ελλάδας, θα πρέπει να πληρώσεις υπεραξία για να τον πείσεις να έρθει στο πρωτάθλημα που για κάποιους ακόμα και τα όπλα, θεωρούνται απλές υποθέσεις ή δεν χρήζουν ιδιαίτερης ανάλυσης.

Σε ένα πλαίσιο δε με δυσβάσταχτη εφορία για τις ομάδες, την οποία πολλοί σημαντικοί παίκτες, αρνούνται να καταβάλουν έστω κατά το ήμισυ. Δεν είναι τόσο απλό το να λέμε "τόσα έβγαλε, πρέπει να τα ρίξει σε μεταγραφές" όταν μπροστά της η ΑΕΚ έχει 8 ανοιχτές υποθέσεις με συμβόλαια που εκπνέουν το 2019, παικτών τους οποίους θέλει να κρατήσει στην ομάδα. Και για να το πετύχει, θα πρέπει να πληρώσει πολλά περισσότερα σε ετήσιες αμοιβές.

Να θυμίσω δε ότι τα προηγούμενα δύο χρόνια η ΑΕΚ μπήκε μέσα στις χρήσεις της. Επίσης ότι κατασκευάζει γήπεδο. Και το κυριότερο, δεν έχει απολαύσει ακόμα τα οφέλη των ομίλων του Champions League. Ο συνδυασμός ποδοσφαιρικής έδρας και συμμετοχής στα γκρουπ της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, θα την απογειώσει. Έως τότε, ας παραμείνουμε συνετοί και εντός πραγματικότητας.

Photo Credits: Eurokinissi

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Η ΑΕΚ ενεργοποιεί την οψιόν για Λιβάγια