Για τον Μαρίνο Ουζουνίδη στο παιχνίδι με τον Άρη, γράφτηκε το ιδανικό σενάριο. Πέτυχε να ξεκουράσει τους φορτωμένους από αγώνες Μάνταλο, Σιμόες. Να διαχειριστεί τις απουσίες των Μπακασέτα, Τσιγκρίνσκι, Κλωναρίδη.

Είδε τον Μπογέ να κάνει ουσιαστικό παιχνίδι και να δείχνει ικανός να δώσει αρκετά από αυτά που έχασε η ΑΕΚ λόγω της αποχώρησης του Χριστοδουλόπουλου και την ομάδα του να πετυχαίνει μία μεγάλη σε έκταση σκορ νίκη, χωρίς να χαθούν δυνάμεις.

ΑΜΥΝΑ ΧΑΜΗΛΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ

Το τελευταίο θα πρέπει να προβληματίσει σημαντικό τον τεχνικό του Άρη. Ο Πάκο Ερέρα, είδε την ομάδα του να διασύρεται από έναν αντίπαλο που δεν πιέστηκε και ιδιαίτερα. Φάνηκε και στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, όταν και ανέφερα πως ο τρόπος αντιμετώπισης του Πρίγιοβιτς, ήταν ερασιτεχνικός.

Ο Άρης διαθέτει μία αξιόλογη μεσοεπιθετική τετράδα, που μπορεί να συνδυάσει ταχύτητα, ποιότητα με συνεργασίες αλλά αμυντικά το επίπεδο του είναι χαμηλό και οι αντιδράσεις υπερβολικά αργές και πολλές φορές σε λανθασμένο χώρο.

Μόνο το πόσο εύκολα κατάφερε να πάρει την μπάλα από το κέντρο ο Μπογέ και με μία απλή αλλαγή κατεύθυνσης, πέτυχε να βγει μόνος του με τον τερματοφύλακα χωρίς αντίδραση να δει κανείς, καταλαβαίνει πόσο σοβαρό είναι το αμυντικό ζήτημα του Άρη.

Το πρώτο τέρμα που δέχεται ο Άρης είναι για να σε πιάνει απελπισία, για το επίπεδο του ποδοσφαίρου που παρακολουθούμε. Μόνο σε παιχνίδι παλαιμάχων μία τόσο χαμηλής έντασης ενέργεια δικαιολογεί να φθάσει σε καθαρό τετ α τετ ξεκινώντας πίσω από την σέντρα.

ΔΕΝ ΒΟΗΘΗΣΕ Η ΑΛΛΑΓΗ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Με την ΑΕΚ, φάνηκε ακόμα περισσότερο, καθώς ο Πάκο Ερέρα, αποφάσισε να βγάλει τον Γιουνές και να αφαιρέσει παίκτη από την επιθετική 4άδα, για να καταφύγει σε ένα πιο συντηρητικό 4-3-3 ώστε να έχει τον έλεγχο του παιχνιδιού.

Παρότι το σχήμα έδειχνε να έχει στο μυαλό του να παρουσιάσει την ομάδα του πιο αξιόπιστη αμυντικά, τα πράγματα χειροτέρεψαν. Ο Άρης δεν βελτιώθηκε καθόλου αμυντικά, ίσα ίσα που χάνοντας τον σέντερ φορ του και αφαιρώντας ποδοσφαιριστή από την μπροστινή τετράδα, έχασε σε ένταση επιθετικά, δίχως να κερδίσει κάτι στους υπόλοιπους χώρους.

Έχοντας ένα πιο συντηρητικό σχήμα από ότι συνήθως και μένοντας πίσω στο σκορ, ο Άρης πήγε στο πρώτο ημίχρονο σε ένα διαφορετικό παιχνίδι από αυτό που όριζε η ενδεκάδα του. Η χρησιμοποίηση του Ντιγκινί στην κορυφή της επίθεσης, αντί του Γιουνές, η επιλογή για τακτική με τρία κεντρικά χαφ, παρέπεμπε σε μία λογική πιο ελεγχόμενης κατοχής και αντεπιθέσεων.

Ο Άρης μένοντας νωρίς πίσω στο σκορ, οδηγήθηκε σε μία κατοχή 60% που χωρίς τον στράικερ του στο γήπεδο, έδειξε να μην γνωρίζει πώς να την αξιοποιήσει. Απείλησε αποκλειστικά με ανεβάσματα των δύο μπακ, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν μπόρεσε να πάρει κάποια ποιοτική επιλογή από τους Κωνσταντινίδη, Βαλεριανό.

Το κακό για τον Άρη, ήταν πως σε αντίθεση με τα προηγούμενα παιχνίδια δεν είχαν την ίδια ένταση, την ίδια ταχύτητα οι επιθέσεις του, μπορεί σε αυτό να έπαιξε ρόλο η απουσία του βασικού στράικερ και η αλλαγή τακτικής. Τα χειρότερο όμως ήρθαν όταν χρειάστηκε να αμυνθεί.

Είμαι αυστηρός για τον Άρη, γιατί το ξεκίνημα του, μας έδειξε πως πρέπει να έχουμε απαιτήσεις και η αγωνιστική του πρόοδο, είναι ένα στοιχείο το οποίο είναι σε θέση να μας φτιάξει την ποιότητα του πρωταθλήματος μας.

Το γεγονός πως έδωσε την δυνατότητα στον Ουζουνίδη, να ξεκουράσει τους ποδοσφαιριστές του, να δει την ομάδα του να παίζει σε μια χαμηλή ένταση που δεν θα δημιουργήσει κανέναν φόβο για ενδεχόμενο τραυματισμό από την καταπόνηση λόγω των συνεχόμενων παιχνιδιών και ταυτόχρονα να κερδίσει με 4-0, δεν βοηθά το πρωτάθλημα που παρακολουθούμε.

ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ...

Με αφορμή το κρύο κλίμα που δεν βοηθούσε στην παρακολούθηση του αγώνα στο άδειο Ολυμπιακό Στάδιο, θέλω να σημειώσω το εξής: Σε ένα πρωτάθλημα που οι ομάδες που το διεκδικούν πάνε σε λίγες γκέλες, το να χάνουν βαθμούς από δικαστικές αποφάσεις δεν αποτελεί τον σωστό δρόμο για την βελτίωση του.

Όλοι γνωρίζουμε πως μόνο με συλλήψεις και σοβαρές τιμωρίες αυτών που συλλαμβάνονται μπορεί να αλλάξει η κατάσταση. Δεν γίνεται η δουλειά των προπονητών και των ποδοσφαιριστών, να εξαρτάται από την συμπεριφορά μίας χούφτας αλητών, που στην πραγματικότητα καθόλου δεν ενδιαφέρονται για την πορεία των ομάδων τους.

Οι αφαιρέσεις βαθμών για επεισόδια στις εξέδρες δεν εφαρμόζεται και σε κανένα άλλο πρωτάθλημα. Στη Γερμανία στο χθεσινό παιχνίδι της Ντόρτμουντ με την Χέρτα, έγινε χαμός στο πέταλο των φιλοξενούμενων, κάνεις, όμως, δεν θα πάρει βαθμούς από την ομάδα του Βερολίνου.

Καταλαβαίνω, πως στην χώρα μας το κακό είχε παραγίνει και έπρεπε να υπάρξει ένα αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο. Όμως το να πηγαίνουμε στο άλλο άκρο και να έχουμε αφαιρέσεις βαθμών, για παιχνίδια που δεν έχει επηρεαστεί η εξέλιξη τους, είναι ακραίο και στην πραγματικότητα κάνουμε πρωταγωνιστές αυτούς που πρέπει να απομονώσουμε.

Φοβάμαι πως για το μέλλον δημιουργείται κίνδυνος προβοκάτσιας, όχι απαραίτητα εξωτερικής, αλλά και εσωτερικής. Δεν θέλω να αναφέρω παραδείγματα, που μπορούν να συμβούν στο μέλλον, όμως δυναμώνει σε μεγάλο βαθμό η δύναμη των οργανωμένων και ο βαθμός που μπορούν να βλάψουν μια -ανεπιθύμητη προς αυτούς- διοίκηση. Στην πραγματικότητα, με το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο παίρνουμε τη ζωή των αθλητών, τον ιδρώτα τους και δίνουμε δύναμη στους αλήτες.

Καταλαβαίνω, πως η ΑΕΚ τιμωρήθηκε με βάση ένα νομοθετικό πλαίσιο που συμφώνησε σε αυτό και η ίδια. Δεν στέκομαι, λοιπόν, στην απόφαση, αλλά στην λογική που έχουμε συνολικά αποδεχτεί να διεξάγεται το πρωτάθλημα μας. Σε αυτό το πρωτάθλημα το οποίο φωνάζει από πολύ νωρίς πως ο πρωταθλητής δεν θα κάνει πολλές γκέλες, οι τρεις βαθμοί που χάθηκαν δημιουργούν ένα τεράστιο χάντικαπ. Θα μου πει κάποιος πως με -2 βρίσκεται και ο ΠΑΟΚ, όμως όποιος θέλει να το δει ρεαλιστικά δεν πρόκειται για τις ίδιες περιπτώσεις.

ΕΡΙΞΕ 4ΑΡΑ ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ

Πάμε στα αγωνιστικά τώρα για την ομάδα του Ουζουνίδη. Δεν γίνεται να μην κρατήσουμε το γεγονός, πως η ΑΕΚ, μπόρεσε απέναντι σε μια ομάδα με στόχους που στην θεωρία συγκαταλέγεται μέσα στις 7 καλύτερες του πρωταθλήματος, να κάνει αλλαγές, να παίξει σε χαμηλή ένταση και να κερδίσει με 4-0.

Όταν είσαι πραγματικά ανώτερος, το καταλαβαίνεις, όταν αποκτάς την δυνατότητα να κερδίζεις μεγάλο ποσοστό παιχνιδιών, δίχως να χρειάζεται να ζοριστείς ιδιαίτερα.

Η ΑΕΚ έκανε ένα προβληματικό πρώτο ημίχρονο, δεν πίεσε τον Άρη στην αρχική ανάπτυξη, του έδωσε 60% κατοχή μπάλας, όμως σκόραρε και δεν είχε απειληθεί. Στο δεύτερο ημίχρονο με άμεσο ποδόσφαιρο και καταφέρνοντας να πιέσει περισσότερο το ευάλωτο αμυντικό δίδυμο του Άρη και να φέρει το παιχνίδι με μεγαλύτερη συχνότητα στα πόδια των Μπογέ, Πόνσε, Λιβάγια, έφθασε στο 4-0.

Ο Ουζουνίδης, είδε την τακτική του αλλαγή να χρησιμοποιήσει στην επανάληψη τον πιο γρήγορο Μπακάκη πιο ψηλά από τον Γκάλο, να λειτουργεί, ο Μπακάκης παίζοντας με μεγαλύτερη ένταση κράτησε χαμηλά τον Βαλεριάνο και σταμάτησε έναν από τους λιγοστούς πόλους απειλής για την άμυνα της ΆΕΚ.

ΚΕΡΔΟΣ Ο ΜΠΟΓΕ

Ασφαλώς και τα βλέμματα όλων είχαν πέσει στον Μπογέ, που έκανε το πρώτο του παιχνίδι στη βασική ενδεκάδα. Μπορεί για παράδειγμα να πέτυχε δύο τέρματα ο Πόνσε, όμως λίγο-πολύ έχει γίνει κατανοητό ποιο είναι το ταβάνι του Αργεντίνου και πως πρόκειται για έναν επιθετικό ικανό να βοηθήσει με κατώτερες ομάδες στην πορεία του πρωταθλήματος. Όταν, όμως, χρειάζεται το κάτι παραπάνω και το επίπεδο του αγώνα απαιτεί περισσότερη ένταση, δεν μπορεί να την δώσει. Ο Μπογέ, όμως είναι το καινούριο, ο ποδοσφαιριστής που δεν έχει ακόμα μετρηθεί.

Είναι δεδομένο πως πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή με υψηλή τεχνική κατάρτιση, φάνηκε ακόμα και στα λίγα λεπτά που έπαιξε με τον Ολυμπιακό, πως όταν η μπάλα ακουμπά στα πόδια του μένει στην κατοχή του με ασφάλεια και η ΑΕΚ μπορεί να χτίσει το παιχνίδι της. Δείχνει πως έχει κινήσεις ικανές στο ελληνικό ποδόσφαιρο να κάνουν τη διαφορά. Συνδυάζει την τεχνική κατάρτιση με την απλότητα που είναι ένα βασικό συστατικό για να υπάρχει ουσία.

Το ζητούμενο είναι να μπορέσει να παίξει σε διάρκεια δίχως θέματα τραυματισμών και ασφαλώς να φθάσει σε ένα σημείο να βγάζει αρετές και να μπορεί να κάνει τη διαφορά σε παιχνίδια που κυμαίνονται σε πιο υψηλή ταχύτητα. Οι αμυντικοί του Άρη, για έναν ποδοσφαιριστή με την στόφα και το ταλέντο που έχει ο Μπογέ προσφέρονταν, ασφαλώς και πήραμε καλά δείγματα, αλλά το παιχνίδι ήταν πολύ χαμηλής έντασης, που ακόμα και ο Μπακάκης κατάφερε παίζοντας εξτρέμ να κάνει με τα τρεξίματα του, διαφορά.

Η ΑΕΚ κέρδισε εύκολα και χωρίς να χρειαστεί να φορτσάρει τον Άρη με 4-0. Αυτό το γεγονός από μόνο του λέει πολλά, για το επίπεδο των δύο ομάδων, που έχει φθάσει μέσα από σωστή δουλειά η ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια και πόσο δουλειά έχει μπροστά του ο Άρης, για να φθάσει στο επίπεδο που επιθυμεί η διοίκηση και οι οπαδοί του.

Photo credits: eurokinissi