Να ‘χεις περάσει την Άρσεναλ με καταπληκτικό τρόπο μέσα στο Λονδίνο και την επόμενη μέρα η κληρωτίδα να σου φέρνει πάλι αγγλική ομάδα. Και σα να μην έφτανε αυτό, να σου «κάθεται» και η πανδημία! Φυσικά είναι περιττό να γράψω πως ένα αθλητικό γεγονός, είναι πολύ μικρό μπροστά σε όλο αυτό που τραβάει ο πλανήτης με τον κορονοϊό.

Όμως συζητάμε για ένα παιχνίδι, οπότε πρέπει να τα υπολογίζουμε και όλα. Ένα παιχνίδι που υπό άλλες συνθήκες θα ‘ταν κάτι ξεχωριστό για το ελληνικό ποδόσφαιρο με εκπρόσωπο στους «16» του Europa League, απέκτησε… ιστορικό χαρακτήρα, γιατί ήταν το τελευταίο που έγινε στη χώρα μας, μέχρι να ξεπεραστεί το πολύ σοβαρό πρόβλημα του κορονοϊού!

Μέσα λοιπόν σε ένα μείγμα συναισθημάτων αποτελούμενο από φόβο, προβληματισμό, αγωνία και περιέργεια, ένα ελληνικό γήπεδο άνοιξε τα φώτα του, αλλά δυστυχώς όχι και τις πόρτες του. Ο Ολυμπιακός ήταν σα να ‘χε τιμωρηθεί άδικα και φιλοξενούσε μια ομάδα που δεν ήθελε να παίξει. Και αυτό το τελευταίο δε το λέω εγώ, το είπαν οι Γούλβς πριν λίγα 24ωρα με την σχετική επιστολή τους στην ΟΥΕΦΑ! Όταν έφυγαν από το γήπεδο οι ομάδες, η ικανοποίηση ήταν ευδιάκριτη. Οι φιλοξενούμενοι είχαν πάρει θετικό αποτέλεσμα και οι γηπεδούχοι είχαν προσπαθήσει πάρα μα πάρα πολύ μιας και πέρα από τις συνθήκες που σας περιέγραψα, έπαθαν και κάτι άλλο που τους ανάγκασε να αλλάξουν και τα πλάνα τους. Ήταν το 30ο λεπτό της αναμέτρησης λοιπόν που έκανε άνω- κάτω τις ισορροπίες. Και για να ακριβολογώ ήταν η αποβολή του Σεμέδο, που έφερε αλλαγή στην πλευρά που παιζόταν το ματς.

Στο πρώτο ημίωρο, οι δημοσιογράφοι και οι λίγοι που βρίσκονταν στα VIP έβλεπαν τους ποδοσφαιριστές μαζεμένους μπροστά στην μεγάλη περιοχή του Ρουί Πατρίσιο. Οι Γούλβς δεν έδειχναν να αγχώνονται, είχαν αφήσει τον Ολυμπιακό να παίζει και ρίσκαραν κάμποσο γιατί οι παίκτες του Μαρτίνς δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Πίεσαν, προσπάθησαν να δημιουργήσουν και είχαν την πρωτοβουλία. Μπορεί να πείτε ότι φλυαρούσαν, αλλά θα διαφωνήσω. Δεν είναι εύκολο να διασπάσεις μια ομάδα που όταν αμύνεται έχει πεντάδα πίσω, ειδικά μια αγγλική ομάδα που είναι και καλά γυμνασμένη. Την μεγάλη φάση δε τη βρήκαν οι «ερυθρόλευκοι», όμως είχαν παραπάνω από θετική εικόνα στο γήπεδο.

Οι ισορροπίες λοιπόν διαφοροποιήθηκαν όταν ο Τουρπέν έκρινε πως αν ο Σεμέδο δεν ανέτρεπε τον Ντιόγκο Ζότα ο τελευταίος θα ήταν απέναντι στον Σα. Για αυτό τον λόγο και απέβαλε τον Πορτογάλο. Φάσεις που εύκολα γεννάνε διαμαρτυρίες στην εξέδρα (όταν έχει κόσμο), γιατί πολύ απλά θα πει κάποιος από εσάς, πως κρίνει «προφανή θέση για γκολ έξω από την περιοχή;» Δε θα αδικήσω όποιον το σκεφτεί αυτό, από την άλλη ο Γάλλος έκρινε πως ο Ζότα αν δε βρισκόταν στο χόρτο (από τον χαλαρό τώρα τελευταία Σεμέδο) θα ήταν τετ α τετ με τον Σα.

Ο Ολυμπιακός βρέθηκε με παίκτη λιγότερο και αναγκαστικά με μια αλλαγή «καμένη». Το ντουέτο που μεγαλούργησε στο Έμιρεϊτς made by Senegal ήταν ξανά στο κέντρο της κόκκινης άμυνας. Το ερώτημα που είχε γεννηθεί ήταν ένα και μοναδικό: Αν ο Ολυμπιακός έβγαζε όλο το δεύτερο μέρος με την ίδια ηρεμία που έβγαλε το τέταρτο του πρώτου 45λεπτου. Οι Άγγλοι δε ξέρω αν ήταν επηρεασμένοι από τις πολύ περίεργες για αυτούς συνθήκες ή αν σκέφτονταν ότι κανείς δε ξέρει πότε θα γίνει ο δεύτερος αγώνας.

Το σίγουρο είναι, πως σε θέματα ταχύτητας ήταν πολύ πίσω από τους εαυτούς τους, κόντρα σε έναν Ολυμπιακό με φιλότιμο και αρκετά προσεκτικό. Η αλλαγή στο κέντρο της άμυνας λοιπόν άδειασε το μεσοεπιθετικό κομμάτι και πιο συγκεκριμένα την αριθμητική απειλή. Ο Ελ Αραμπί πάλευε πλέον με ένα και μοναδικό στήριγμα τον Βαλμπουενά. Και ναι, εκεί που όλοι έψαχναν να βρουν τους τρόπους έστω πως θα κρατήσουν τη μπάλα, ο μεγάλος εκτελεστής του ελληνικού πρωταθλήματος βρήκε τα δίχτυα. Και αυτό χάρη στα πνευμόνια και την τρέλα του Καμαρά. Αυτός κουβάλησε τη μπάλα, την έφερε έξω από την περιοχή των Γούλβς και την έδωσε στον Γκιλιέρμε ο οποίος υπέροχα την σέρβιρε στον Ελ Αραμπί. Οι Άγγλοι τιμωρήθηκαν για το ύφος τους και την συμπεριφορά τους. Και ναι, δεν έπαιζαν κόντρα στην σκληρή Μπράιτον που μέσα στο Μολινό δε μπορούσαν πριν λίγες μέρες να της βγάλουν φάση, αλλά είχαν έναν επίσης ανθεκτικό ψυχωμένο Ολυμπιακό που με παίκτη λιγότερο τους εξέθεσε.

Όταν λοιπόν έφαγε το γκολ η ομάδα του Εσπίριτο Σάντο, συνειδητοποίησε πως έπρεπε να αλλάξει και την ταχύτητά της. Ο Πορτογάλος κόουτς είχε βγάλει στο ημίχρονο τον Ντόχερτι, έναν παίκτη που παίζει καλά την πλευρά του (στην άλλη ο Βινάγκρε), αλλά και κάρτα είχε δει ο Ιρλανδός και σε κακή κατάσταση ήταν. Οι Γούλβς ήταν με παίκτη παραπάνω και έδειχναν ότι παίζουν με δυο λιγότερους!! Προϊόν του σωστού και πειθαρχημένου ποδοσφαίρου των «ερυθρόλευκων».

Πως θα έβρισκε μπελά ο Ολυμπιακός; Μόνο από κάτι… στραβό. Και αυτό έγινε στο 67’ με τον Νέτο που μπήκε στη θέση του Ντόχερτι και την ατυχία του Μπουχαλάκη. Ο Μαρτίνς με τα κουκιά μετρημένα από λύσεις, έβαλε τον Φορτούνη στη θέση του Ελ Αραμπί και ο Κώστας όπως κάποτε στο Κάμπ Νου έτσι και σε αυτό το ματς, πήγε στην κορυφή με τον Καμαρά να βγαίνει πάντα κρυφός και με συνδετικό κρίκο τον Βαλμπουενά!! Μέχρι που βγήκε και ο Ματιέ για να μπει ο Γκασπάρ. Οι Γούλβς την ίδια ώρα, γύρναγαν τη μπάλα έξω από την περιοχή του Σα αλλά μέσα σε αυτή πάταγε μόνο ο Χιμένεθ. Ο προπονητής τους, έδωσε 15 λεπτά αγώνα και στον Ποντένσε, αλλά η ομάδα του δε μπόρεσε να κάνει κάτι περισσότερο.

Οι Γούλβς έμειναν με την ανακούφιση του γκολ- ισοφάρισης από κόντρα και ο Ολυμπιακός με απόλυτη ποδοσφαιρική αξιοπρέπεια έκλεισε το βράδυ με την ισοπαλία παίζοντας από μια ώρα με δέκα παίκτες. Εδώ που τα λέμε, όταν (που δε ξέρουμε πότε θα είναι αυτό το «όταν») πάει στην Αγγλία η ομάδα του Πειραιά θα κουβαλάει καλύτερο αποτέλεσμα απ’ όταν πήγε στο Λονδίνο και πέρασε την Άρσεναλ (είχε χάσει 0-1). Γήπεδο παγωμένο, ψυχολογία περίεργη λόγω συνθηκών, αντίπαλος καλός και αριθμητικό μειονέκτημα. Μια χαρά το πάλεψε ο Ολυμπιακός, κανείς δε δικαιούται να τους ζητήσει τον λόγο.

Είναι άγνωστο πότε θα ξαναδούμε μπαλίτσα πλέον, εδώ που τα λέμε δεν είναι αυτό το μείζον ζήτημα. Προσοχή, ψυχραιμία, να ακολουθούμε τις οδηγίες και όλα θα πάνε καλά. Τα λέμε…