Το ματς του πρωταθλήματος στην Τούμπα ήταν για τον Ολυμπιακό, η πιο «καυτή» και πιο σημαντική αναμέτρηση που έδωσε φέτος. Πήρε μια τεράστια νίκη, έβαλε βάσεις τίτλου και χάρη σ’ αυτό το διπλό πήγε άνετος και ωραίος στο Λονδίνο για να αποκλείσει τελικά την Άρσεναλ. Η σειρά στο καλεντάρι, έφερε την ομάδα του Πειραιά και πάλι στο σπίτι του ΠΑΟΚ, μόνο που αυτή τη φορά η ιστορία γράφτηκε διαφορετικά.

Και μάλιστα με αρκετά περίεργο τρόπο. Δυο διαφορετικά ημίχρονα, με το δεύτερο να θυμίζει ελληνικό ποδόσφαιρο. Το πρώτο ήταν… αγγλική Τσάμπιονσιπ. Το πέναλτι του Πέλκα έδωσε νίκη, αλλά όχι πρόκριση στον «δικέφαλο». Ο διαιτητής έκρινε πως ο Σεμέδο με το χέρι κράτησε τη μπάλα σε χώρο δικής του δράσης, πήρε δηλαδή πλεονέκτημα για να διώξει. Για να ‘μαι 100% ειλικρινής, είναι οι φάσεις πέναλτι που οι Άγγλοι δε δίνουν, αλλά όλοι οι άλλοι το προτιμάνε. Οι λογαριασμοί έμειναν άνοιχτοί και το Καραϊσκάκη θα κρίνει τη μια ομάδα του τελικού στο κύπελλο. Η ήττα ως αποτέλεσμα ίσως να ‘ναι το λιγότερο για τους «ερυθρόλευκους».

Τα σημαντικότερα είναι άλλα: Πρώτο και κυριότερο ο τρόπος που αυτή ήρθε. Δεν είναι δυνατόν να μπαίνεις να κερδίζεις 0-2 και να σου το ανατρέπει τόσο εύκολα ο αντίπαλος. Επόμενο θέμα, ότι χάθηκαν φάσεις για γκολ, ειδικά από τον Σισέ που βγήκε τέσσερις φορές μπροστά στον Πασχαλάκη και ισάριθμες είτε με κεφάλι, είτε με πόδι, πέταξε τη μπάλα έξω. Ο Μαρτίνς θα πρέπει να ασχοληθεί και με άλλα, θα τα διαβάσετε πιο κάτω. Όταν λοιπόν, ο αγώνας «άναψε», ο Ολυμπιακός έδειχνε να στέκεται καλά, αλλά είχε μόνο τον Βαλμπουενά να απειλεί και να δημιουργεί. Ο Γάλλος ήταν συγκινητικός. Αλλά και τόσο μόνος στο να περάσουν τα πάντα από τα πόδια του.

Τα τρία κεντρικά χάφ έχουν τρέξει σε δέκα μέρες τρεις μαραθώνιους. Ο ΠΑΟΚ με το 3- 2 ως σκορ δε θα πρέπει να είναι ικανοποιημένος. Σκεφτείτε όμως όσα έγιναν, πως πήγε η δουλειά στην Τούμπα και θα συμφωνήσετε , ότι ο Φερέιρα με τους παίκτες του, έπεσαν από τον Λευκό Πύργο και βρήκαν και πορτοφόλι. Κακή αντίδραση, κακές τοποθετήσεις σε συγκεκριμένες στιγμές και λάθος τελειώματα. Αυτό ήταν που έφερε την ήττα. Η εικόνα του Γιαννούλη (που σωστά αποβλήθηκε προς το τέλος του ματς) στο 45’ του αγώνα, ήταν όλο το πρώτο μέρος. Σας παρακαλώ βάλτε να δείτε την φάση. Από αριστερά η μπάλα για τον Ολυμπιακό, σέντρα και ο Σισέ που δεν είναι δα και κανάς ζουμπάς, πήδηξε στο Θεό και πήρε ολομόναχος την κεφαλιά. Η μπάλα δε του έκανε το χατίρι έφυγε άουτ.

Είπα και πιο πάνω, τόσα γκολ μαζεμένα στην καριέρα του ο Σισέ αποκλείεται να ‘χει χάσει. Όμως την ίδια ώρα ο Γιαννούλη που –λέμε τώρα- τον μάρκαρε σήκωσε απλά το πόδι, κάτι που δε γίνεται ούτε στα ερασιτεχνικά. Σήκωσε να διώξει τι; Μια μπάλα που ήταν στον… ουρανό. Και με τον αντίπαλο που του ρίχνει και δυο κεφάλια να πηδάει μόνος του. Αυτό ήταν το 45λεπτο και για τους δυο. Ζήτω η τρέλα!!! Σωστά το ‘πε ο Μαρτίνς. «Τρελό ημίχρονο». Ποδοσφαιρική συμπεριφορά απαράδεκτη.

Η χαρά του άσχετου και του ουδέτερου. Πριν καν παραγγείλει πίτσες, είχε δει… τέσσερα γκολ. Εγκεφαλικό για τους προπονητές. Ο πρώτος που το πέρασε ήταν ο Φερέιρα. Μετά ακολούθησε ο Μαρτίνς. Και όσοι περίμεναν έναρξη αλά ματς πρωταθλήματος την πάτησαν. Σε εκείνη την αναμέτρηση , η μπάλα ήταν στον αέρα, το ένα λάθος διαδεχόταν το άλλο και το στυλάκι της αναμέτρησης ήταν «φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη». Τούτη τη φορά, κυριολεκτικά τα είδαμε όλα!! Ο Ολυμπιακός μπήκε συγκλονιστικά. Με κεκτημένη ταχύτητα από το Έμιρεϊτς. Πριν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ καθίσουν στην εξέδρα, είχαν πιάσει δυο φορές τα κεφάλια τους. Και τις δυο φορές ο Ολυμπιακός χτύπησε από τα αριστερά.

Ο Τσιμίκας στον Βαλμπουενά. Σέντρα ο Γάλλος, κεφαλιά ο Χασάν και αφού πρώτα ο Πασχαλάκης απέκρουσε, μετά ο Αιγύπτιος που κατάφερε να κρατηθεί από το δοκάρι, άνοιξε το σκορ. Ξανά μετά, αυτή τη φορά ο Τσιμίκας σέντρα και τρομερή κεφαλιά του Γκιλιέρμε που έφαγε και μια καλαμιά στο κούτελο. Τώρα ειλικρινά; Υπήρχε πιο ονειρικό ξεκίνημα; Φυσικά και όχι. Αυτό όμως που ακολούθησε δεν έχει να κάνει με τον Ολυμπιακό του Μαρτίνς. Καμία φρονιμάδα, καμία εξυπνάδα, καμία ωριμότητα. Ο ΠΑΟΚ και ενώ το γήπεδο άρχισε να «βράζει» βρήκε πρώτο γκολ με τον Πέλκα από άσχημο κόκκινο αμυντικό ροτέισον στην δεξιά πλευρά. Και στην συνέχεια, ο Μπίσεσβαρ ταλαιπώρησε τον Σισέ, η σέντρα του δεν είχε πρώτη… ευστοχία, αλλά όταν η μπάλα πήγε έξω από την περιοχή ο Μίσιτς έπιασε το τέλειο σουτ για να στείλει τη μπάλα εκεί που κανείς πορτιέρε δε τη πιάνει.

Αν συνέχιζαν έτσι και οι δυο, το 45λεπτο θα πήγαινε 5- 5, αλλά «την άκουσαν τόσο χοντρά» από την αστεία αμυντική τους συμπεριφορά και οι δυο, που μετά το γύρισαν στον τσαμπουκά. Μαρκαρίσματα, εκνευρισμός και Άγιος ο Θεός. Η μια ομάδα μέσα στο σπίτι της, είχε φάει δυο γκολ σε πρώτο ημιτελικό. Η άλλη είχε κάνει το τελειότερο ξεκίνημα και δε το κράτησε όσο θα μπορούσε. Ο Μαρτίνς είχε κάθε δικαίωμα να παραπονιέται για δυο πράγματα: Πρώτον τα δυο στόπερ ήταν αλλού γι’ αλλού. Μόνο νεύρα. Ίσως γιατί ένιωθαν ότι δε πατούσαν καλά. Δεύτερον, δε κράταγε μπάλα ο Ολυμπιακός. Λίγο να την κυκλοφορήσει, λίγο να του δείξει του ΠΑΟΚ, ότι δε θα μπορέσει ούτε αυτή τη φορά. Βέβαια αν το δεις κυνικά, το σκορ ήταν μια χαρά όταν άρχιζε το δεύτερο ημίχρονο.

Απλά στη μπάλα έχει και σημασία πως διαμορφώνεται η εξέλιξη, δε συμφωνείτε; Στο δεύτερο μέρος, έγιναν όλα όσα διαβάσατε πιο πάνω. Με δυο λόγια, ο πρώτος αυτός ημιτελικός έγινε άνω- κάτω στο ξεκίνημα και μετά όσο πέρναγε η ώρα, θύμιζε μια αναμέτρηση πρωταθλήματος που τελικά πήγε στην έδρα, δίχως ο γηπεδούχος να είναι τρομερά καλύτερος του φιλοξενούμενου. Μοιρασμένη κατοχή, ίδιες τελικές και ένα κόκκινο δοκάρι. Οι λογαριασμοί έμειναν ορθάνοιχτοι, αλλά μέχρι να γυριστεί το επόμενο… επεισόδιο θα ‘χει περάσει πολύς καιρός. Ακόμη και η Ανάσταση θα ‘χει γίνει…