Ο Μάσιμο Καρέρα όταν τελείωσε το ματς του ΟΑΚΑ, έπλεξε το εγκώμιο του Ολυμπιακού. Μίλησε για «μια ισχυρή ομάδα, την καλύτερη ομάδα που υπάρχει στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή». Κι όμως ο Ιταλός, δεν έχασε από τους Πειραιώτες, όπως δε θα έχανε και από τον ΠΑΟΚ αν δε γινόταν το πέναλτι ή αν ο Μάνταλός έβρισκε στόχο στην Τούμπα. Τον ΠΑΟΚ τον μεγάλο κερδισμένο από τη μάχη της Καλογρέζας, αφού έχει ευκαιρία να σκαρφαλώσει ξανά στην κορυφή.

Ο Ιταλός μαθαίνει την ΑΕΚ να μην χάνει και έχει καταφέρει σε συντομότατο χρονικό διάστημα να περάσει μια φιλοσοφία. Κάτι παίζει η ΑΕΚ και το καταλαβαίνουν όλοι. Εντάξει, έχασε κάποιες κλασικές ευκαιρίες ο Ολυμπιακός , είχε δοκάρι, αλλά γκολ δε μπήκε. Και ο Μαρτίνς δίκιο είχε «προσπάθησαν να μας εξοντώσουν, δε μας ανησύχησαν». Σωστά το είπε. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Ήταν ανώτερος ο Ολυμπιακός, όμως δεν υπάρχει συμβόλαιο με τη νίκη. Θα παίξεις, θα προσπαθήσεις και ανάλογα με τις επιλογές σου και την ημέρα που θα είναι οι παίκτες σου, θα πάρεις ή όχι αποτέλεσμα.

Παρ’ όλα αυτά, απέναντι σε μια ομάδα που μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα απέκτησε εξαιρετικό ανασταλτικό χαρακτήρα, ο Ολυμπιακός κατάφερε στο 8λεπτο να βγάλει δυο φάσεις για ξεκάθαρο γκολ. Τη μια ο Μπουχαλάκης πλάσαρε με τον αστράγαλο και την άλλη ο Ελ Αραμπί κλώτσησε αέρα. Οι δυο ομάδες, το πήγαν στα… ίσια η μια απέναντι στην άλλη. Επέστρεψε στην τετράδα πίσω μετά από το ματς της Τούμπας (όπου ήταν άριστα στημένη η ΑΕΚ) ο Καρέρα απλά δεν είχε τον Τσιγκρίνσκι.

Ο Μαρτίνς την ίδια ώρα, την… έφερε στους ρεπόρτερ με τον Σισέ πλάι στον Μπά. Όταν όλοι έλεγαν πως «αν ένα ντουέτο αποκλείεται αυτό είναι το Σισέ- Μπα», ο Πορτογάλος το εμφάνισε. Και δε μπορούμε να πούμε ότι οι Αφρικανοί τράβηξαν μεγάλο ζόρι από την επίθεση της Ένωσης. Επίσης, τριάδες στα χαφ, για να εξουδετερώσει η μια την άλλη. Πιο πολλά ματς στα πόδια τους παρέα οι Καμαρά, Μπουχαλάκης (μακράν ο καλύτερος του γηπέδου), Γκιλιέρμε από τους Σιμόες, Κρίστισιτς και Σιμάνσκι (εξάλλου ο άνθρωπος έκανε ντεμπούτο με την ΑΕΛ).

Ο Καρέρα άφησε έξω τον Ολιβέιρα (όχι για πολύ) και πέρασε στην ενδεκάδα τον Μάνταλο απέναντι από τον Βέρντε και κορυφή τον Λιβάγια. Τα μπακ των Πειραιωτών θα είχαν σίγουρα δουλίτσα, αλλά υπήρχε αυτομάτως και η απαίτηση να μπορούν να ανέβουν και να δουλέψουν υποστηρικτικά στα χαφ τους. Και ενώ λοιπόν όλα αυτά έκαναν τον κόσμο να αναρωτιέται αν φοβάται ο Γιάννης το θεριό ή το θεριό τον Γιάννη, ο Μάσιμο Καρέρα έβαλε στο μισάωρο τον Ολιβέιρα για να βρει ρυθμό, απειλή και φυσικά να στείλει και τον Λιβάγια εκεί που γουστάρει περισσότερο. Οπουδήποτε αλλού δηλαδή εκτός από την κορυφή. Ο Σιμάνσκι έφυγε από το ματς και ο Μαρτίνς είχε πλέον απέναντί του ένα 4-2-3-1 και τους Μάνταλο- Λιβάγια να αλλάζουν θέσεις όπως αρέσκονται.

Ο Ολυμπιακός είχε καταφέρει ως το ημίωρο να μην ανησυχήσει, έπαιζε το ματς στο …μισό της Ένωσης. Δεν έβαλε παραπανίσια πίεση μέχρι να έρθουν ξανά οι καλές ευκαιρίες στο ξεκίνημα του δεύτερου μέρους. Ο Καρέρα άλλαξε την κατάσταση πολύ νωρίς. Ο Μαρτίνς επέλεξε να το πράξει αργά. Μετά το 80’ . Η πρώτη του κίνηση ήταν απλά σε πρόσωπο. Λοβέρα αντί Μασούρα. Σχηματισμό, φιλοσοφία και τέμπο, αποφάσισε να αλλάξει όταν έβαλε τον Σουντανί στη θέση του Καμαρά. Τότε «φόρτωσε» την επίθεσή του αλλά ήξερε ότι ο χρόνος δεν ήταν σύμμαχός του. Ο Φορτούνης μπήκε στο 90’ έχοντας σε πέντε λεπτά περισσότερες επαφές απ’ ότι άλλοι (αν και αυτή είναι η δουλειά του), οι Πειραιώτες έκλεισαν το ματς πιέζοντας, αλλά ο Καρέρα πήρε τον βαθμό της ισοπαλίας.

Η πραγματικότητα της αναμέτρησης είναι μια και μοναδική: Ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος, έχασε κάποιες ευκαιρίες αλλά δε πίεσε σε σούπερ εντατικό ρυθμό για να κουράσει, να εξουθενώσει και να αναγκάσει τους αντιπάλους του να παραδοθούν. Η ΑΕΚ έχει προπονητή έναν άνθρωπο που κουβαλάει τη φιλοσοφία της Γιουβέντους. Και ο αγώνας κύλησε εύκολα για τον διαιτητή, ευχάριστα για τον ΠΑΟΚ (που την άλλη εβδομάδα θα ‘χει τη δυσκολία να αντιμετωπίσει τον φορμαρισμένο Παναθηναϊκό) και άφησε εκκρεμότητες στους δυο μονομάχους.

Οι «ερυθρόλευκοι» πρέπει να ψάξουν (τώρα που φεύγει ο Ποντένσε) πως θα ασκούν συνεχή πίεση σε ομάδες που έχουν μια ποιότητα και αρνούνται να ανεβάσουν τις γραμμές. Και αυτό θα γίνει με δουλειά, ανέβασμα ρυθμού και γραμμών, φουλ επιστροφή των λαβωμένων και ίσως με κάποια μεταγραφή. Οι «κιτρινόμαυροι» λογικά θα περιμένουν το καλοκαίρι να ενισχυθούν και να γίνουν ακόμη πιο εύκολα τα «θέλω» του προπονητή τους. Το πρωτάθλημα έχει πολύ δρόμο, έχει πλέι-οφ, μακάρι να έχει και ηρεμία. Πρωταγωνιστές επαναλαμβάνω είναι μόνο οι ποδοσφαιριστές και οι προπονητές. Κανείς άλλος...