Πολύ ευτυχία πλάκωσε τελευταία στον Πειραιά, αλλά ποιος είπε ότι δε την αντέχει; Ο μπασκετικός Ολυμπιακός εδώ και κάμποσο καιρό έχει… γυρίσει το κουμπί του εαυτού του. Η άφιξη Μαρτζώκα, η αλλαγή φιλοσοφίας και η ουσιαστική ενίσχυση, έχουν παίξει ρόλο στην δημιουργία ενός αξιόμαχου συνόλου. Και ήταν η σειρά του Παναθηναϊκού να καταλάβει αυτό που μόλις σας έγραψα. Ο Ολυμπιακός κέρδισε ευκολότερα απ’ ότι δείχνει το τελικό σκορ ή πιο σωστά οι «πράσινοι» είχαν περισσότερα βάσανα απ’ όσα φανερώνουν οι τρεις πόντοι της διαφοράς. Αν μάλιστα δει κάποιος την στατιστική θα καταλάβει και πιο εύκολα.

Οι «ερυθρόλευκοι» απέδειξαν ότι ποτέ δε θα πεθάνουν. Ακόμη κι όταν τους θεωρούν… νεκρούς. Μια άκρη θα τη βρουν. Κι αν σας έλεγα πριν καιρό ότι η ομάδα δίχως Σπανούλη και Μιλουτίνοβ θα κερδίσει και θα ‘ναι και καλύτερη κατά πολύ του «αιώνιου» αντιπάλου τους, τι θα μου λέγατε; Τίποτα, αλλά ένα φάσκελο θα μου το ρίχνατε και θα ‘χατε και δίκιο. Ο Ολυμπιακός όμως ξανάγινε η ομάδα που είναι πάνω από τους παίκτες της. Ξανάγινε η ομάδα που το «όλοι» θα οδηγήσει το κάθε «εγώ». Σε πιο πικρό βαθμό του συνηθισμένου, οκ, αυτό μέχρι να ‘ρθει το καλοκαίρι δεν θα αλλάξει. Όμως εδώ κι έναν μήνα, σας έχω προειδοποιήσει.

Ο Ολυμπιακός ξαναγύρισε. Και τις απουσίες του κερδίζει και στην Μακάμπι ήταν πανέτοιμος να το πάρει το ματς και το εμπόδιο του ΠΑΟ ξεπέρασε και θα πάει και στην Έφες για να πολεμήσει και μετά θα ζορίσει και την Ρεάλ στο σπίτι του. Η ομάδα πήρε τον αγώνα γιατί είχε ετοιμαστεί να το κάνει. Όποια όπλα πίστεψε ο Πιτίνο, δε τα είχε. Όσα έκανε ο Καλάθης θα τα έκανε. Από τον Μήτογλου μόνο δε γίνεται να χάσεις, ούτε τα μικρά ξεσπάσματα του Παπαπέτρου ήταν αρκετά. Και βέβαια οι «πράσινοι» τιμωρήθηκαν από το 1/20 τρίποντα, αλλά στάθηκαν χάρη στις διπλάσιες βολές και τα λιγότερα λάθη. Ένας τρομερός Μακ Κίσικ, απίθανοι Παπανικολάου και Ρότσεστι , εξαιρετικός Βεζένκοβ στο πρώτο μέρος και δείτε τα ριμπάουντ του Οκτάβιους Έλις (10) αλλά πέρα από αυτά και το «ξύλο» που έπαιξε με όλη την «πράσινη» γραμμή ψηλών.

Ο Ολυμπιακός έκλεισε το ημίχρονο με + 6 γιατί πολύ απλά, είχε πάθος στην άμυνα στο τελευταίο 3λεπτο και εκπληκτική ευστοχία έξω από τα 6.75 μέτρα. Βεβαια, όλα σχετικά είναι σε τούτο άθλημα. Να για παράδειγμα, ο Παναθηναϊκός κέρδιζε ένα καλάθι στο δεκάλεπτο, παρότι ο Ολυμπιακός είχε εικόνα πιο… γκαζωμένης ομάδας. Πως έγιναν όλα αυτά; Πρώτα απ’ όλα έπαιξε ρόλο η έδρα που ήταν μετά από πάρα- πάρα πολύ καιρό «καυτή». Ο Μακ Κίσικ είχε κεκτημένη ταχύτητα από το Τελ Αβίβ (οργίασε αρχή και τέλος ημιχρόνου) και γενικά η ομάδα μπορούσε να κυκλοφορήσει εύκολα μπάλες και να βρει τον Παναθηναϊκό ανοργάνωτο.

Το «πείραμα» Ρόουτινς του Πιτίνο είχε αποτύχει και ο Αμερικανός έκανε γρήγορα αλλαγές βγάζοντας και τον Παπαγιάννη. Άλλαξε ταχύτητα, άλλαξε πίεση το «τριφύλλι» και ταυτόχρονα δυσκολεύτηκαν αρκετά να βρουν χώρους δράσης οι παίκτες του Μπαρτζώκα. Ουσιαστικά, όταν δεν έκανε κάτι ο Μακ Κίσικ, οι υπόλοιποι ζορίζονταν και συν τοις άλλους βρέθηκε από νωρίς με δυο φάουλ στον πάγκο ο Πρίντεζης. Δεν είχε μπει φουριόζος ο Γιώργος, αλλά βγήκε νωρίς από το ροτέισον, μιας ομάδας με ουκ ολίγα βάσανα. Οι πρώτες αλλαγές του ΠΑΟ είχαν φέρει αποτελέσματα αντίθετα από την κόκκινη πλευρά, μέχρι τη στιγμή που έδρασε ο Σάσα Βεζένκοβ. Για άλλη μια φορά προκάλεσε αναστάτωση σε αντίπαλο. Πήρε προσπάθειες δύσκολες, ενώ ταυτόχρονα ήταν θετικότατος αμυντικά. Ο Μπαρτζώκας ένα ζήτημα είχε, να αναπληρώσει τους χρόνους του Μιλουτίνοβ. Δεν ήταν και εύκολο. Στους κοντούς ο Ολυμπιακός έβρισκε λύσεις, στη φρόντ λάιν δεν ήταν όλα απλά και εύκολα.

Ο Παναθηναϊκός που μέχρι αυτό το ματς είχε πιο σταθερή πορεία και λιγότερα προβλήματα, αφού στην πρώτη περίοδο βρήκε λύσεις από τον Παπαπέτρου, στη δεύτερη είχε πρωταγωνιστή τον Μήτογλου. Πίεζαν στην μπάλα οι «πράσινοι», οδηγώντας τον Ολυμπιακό σε κάμποσα λάθη. Και αυτό ήταν το μοναδικό κακό στοιχείο στο παιχνίδι της ομάδας του Πειραιά, για ένα 20λεπτο με πολύ καλή στατιστική. Και ποιο στοιχείο έκανε περισσότερο… θόρυβο; Μα φυσικά ότι η κόκκινη πλευρά σούταρε 7/12 τρίποντα και η πράσινη 0/10!!!

Βέβαια αν ο Μπαρτζώκας μπορεί (που μπορεί) να στριμώξει για κάτι τους παίκτες του, δεν είναι ότι κάνουν λάθη. Μια ομάδα που «χτίστηκε» ξαφνικά αρχές Φλεβάρη, θα κάνει και λάθη. Αυτό όμως που δε χρειάζεται μπασκετικό…. πανεπιστήμιο, είναι το να κάνουν γκολ- φάουλ στον Ολυμπιακό. Κάνεις το φάουλ; Ε κάντο ρε Χριστιανέ κανονικά, όχι φλώρικα να φας και το καλάθι. Δίκιο δεν έχω; Τέσσερις φορές ο Παναθηναϊκός βρήκε και καλάθι και έξτρα βολή. Και έμεινε ζωντανός. Την ίδια στιγμή που ο Ολυμπιακός δε συνέχισε το ίδιο εύστοχος έξω από την γραμμή του τριπόντου. Ο Καλάθης βρήκε ρυθμό με εύκολα δίποντα, αλλά όταν το ματς τελικά πήγε στην τελική του ευθεία ο Ολυμπιακός είχε αντέξει χάρη σε δυο Αμερικανούς του πάγκου (πλέον). Ο νοικοκύρης Ρότσεστι, που έχει «φάει με το κουτάλι» δύσκολα ματς και ο ενθουσιώδης Πόλ, χάρισαν ενέργεια με μόνιμο… θαμώνα καρφωμάτων τον Μακ Κίσικ. Ο τελευταίος θα είναι ο νέος έρωτας των Ολυμπιακών.

Βγάζει αυτό που γουστάρουν. Πάθος, ρυθμός, ενέργεια, τρέλα και επιτέλους ένας περιφερειακός δυνατός, μπουκάρει και «φτύνει» τη μπάλα με ανεμόμυλο παρακαλώ στο καλάθι του αντιπάλου. Ε, βάλτε στην εξίσωση ότι το έκανες τόσες φορές στον Παναθηναϊκό και θα καταλάβετε τα περί έρωτα… Στο τέλος λοιπόν και ενώ ο Πιτίνο πάσχιζε να βρει ένα σχήμα που θα του έφερνε ισορροπία άμυνας- επίθεσης (με τον Παππά ίσως να ‘ταν αλλιώς, αλλά κανείς δε ξέρει καλύτερα από έναν προπονητή), οι παίκτες του κατάφεραν εκμεταλλευόμενοι ξανά τα λάθη των «ερυθρόλευκων» να μαζέψουν την κατάσταση. Και προσέξτε: Σε ένα ματς με ξεκάθαρη εικόνα υπέρ του Ολυμπιακού, ήταν 67- 67 στο 35’. Δηλαδή όλα από το… μηδέν. Ο Ολυμπιακός δεν είχε τόσες πολλές λύσεις όσες ο αντίπαλός του.

Αλλά όταν φτάνεις στο τέλος πας με αυτούς που μπορείς. Στα 3’30’’ πριν το τέλος ο Καλάθης έβαλε το πρώτο τρίποντο του Παναθηναϊκού (1/18!!!), αλλά για να ‘μαστε και ειλικρινείς οι «πράσινοι» είχαν κάνει ένα μικρό άθλο, όντας ισόπαλοι 70- 70 με ένα μόνο τρίποντο! Η αλήθεια είναι μια και μοναδική. Μπορεί να έχουν κατηγορηθεί για πολλά οι Πειραιώτες, αλλά σε αυτό το ματς, παρά το ότι μαζεύτηκαν πρόσφατα, παρότι έπαιζαν σε γεμάτο γήπεδο και είχαν ξεχάσει πως είναι αυτό, παρότι ο αντίπαλος ήταν ο Παναθηναϊκός, στις τελευταίες επιθέσεις, δεν «ήπιαν θάλασσα» καμία στιγμή. Είτε κέρδισαν φάουλ κατόπιν προσπάθειας, είτε στόχευσαν σωστά.

Οι προπονητές θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι από αυτό, δεν είναι και το πλέον σύνηθες σε ματς με τέτοια ένταση. Ο Ράις προσπάθησε μόνος στο τέλος να πληγώσει τον αγαπημένο του Μπαρτζώκα στο τέλος της αναμέτρησης, αλλά αυτή η νίκη δεν έφευγε από το λιμάνι. Και άδικο ήταν που πήγε στη… ρουλέτα των βολών, αλλά σε αυτό έβαλε το χεράκι της και η ομάδα. Είχαν 8/8 βολες, μέχρι να φτάσουν στα κρίσιμα δευτερόλεπτα. Εκεί έχασαν και ο Μακ Κίσικ και ο Παπανικολάου. Τέλος πάντων, Ολυμπιακός χωρίς αγωνία και καρδιοχτύπι δεν υπάρχει. Το ξέρουν αυτό άπαντες. Από τους πιο έμπειρους, μέχρι τους πιο άπειρους. Και όσα κι αν έχει περάσει αυτή η ομάδα (που είναι πάρα πολλά φέτος και κάποια με ευθύνη δικών της ανθρώπων), θα βρει τρόπο από τις στάχτες της να σηκωθεί και να θυμίσει σε όλους ποια είναι…