Η συνάντηση με τον Γιώργο Μαυρίδη στο HouseTwentyFour έγινε το βράδυ που ο ΠΑΟΚ έπαιξε εκτός έδρας με τη Βίντι. Η τηλεόραση ήταν διαρκώς ανοιχτή, από το pre-game κιόλας. Η πρώτη κουβέντα που ακούγεται να λέει στην ηχογράφηση είναι "τι, παίζει βασικός ο Ακπόμ", όταν τον είδε στα πλάνα της προθέρμανσης.

Πριν ξεκινήσει η συνέντευξη σκεφτόμουν πως η εικόνα που έχουμε για τους ανθρώπους της τηλεόρασης λίγες φορές ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ακόμα κι αυτό το "είμαι ΠΑΟΚ με τρέλα" του Μαυρίδη ήταν υπό αμφισβήτηση στο μυαλό μου. Είναι ή εμείς νομίζουμε ότι είναι επειδή αυτό βλέπουμε στις οθόνες μας.

Γρήγορα κατάλαβα πως και ΠΑΟΚ είναι και μπάλα βλέπει και άποψη έχει. Φάνηκε πως το μεγαλύτερο του άγχος δεν είναι να πάρει επιτέλους το πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ, αλλά να είναι σωστός. Αντικειμενικός, όχι κάφρος. Όχι χαζός, για να χρησιμοποιήσω δικά του λόγια.

Έκανε το αγροτικό του στα τσιμέντα και στις εκδρομές, εκεί που απέκτησε και το αγαπημένο του σύνθημα και τώρα κοιτάει στο χορτάρι πιο ώριμα. Μοιράζει την ευθύνη για τα περσινή απώλεια του τίτλο, στηρίζει τους παίκτες χωρίς αυτό να σημαίνει πως τους γουστάρει όλους, αποθεώνει τον Παναθηναϊκό και τους μικρούς του Δώνη.

Το καλύτερο απ'όλα είναι πως πριν καν έρθει αυτή η πολυπόθητη κατάκτηση του πρωταθλήματος, ο Μαυρίδης κοιτάει μπροστά, πέρα από την ψύχωση. Θέλει τη διάρκεια, θέλει το μέγεθος. Στο τέλος, πίστευα πως θα τον στριμώξω.

Έβγαλα όλη μου την έμφυτη αντιπάθεια στα τηλεοπτικά πρόσωπα στην ερώτηση "οκ, και γιατί κάνεις τηλεόραση". Η απάντηση που πήρα ήταν μια τριάρα γκολ στην αντεπίθεση. Και στο τέλος, αυτό που μου έμεινε περισσότερο δεν ήταν οι ατάκες για τον Πρίγιοβιτς και τον Ιβάν, οι ιστορίες για τις εκδρομές και το δυστύχημα στα Τέμπη, ο διαχωρισμός "εχθρών" ανάμεσα σε Άρη και Ολυμπιακό, το ξέσπασμα για το "νέος χαλίφης", αλλά το πάθος με το οποίο έκλεισε την κουβέντα.

Πάθος όχι για τη φανέλα, όχι για τα γκολ και τους τίτλους, αλλά για το να βρίσκεις τρόπους να βοηθάς τρίτους με ο,τι κάνεις.

"Δεν θυμάμαι πότε έγινα ΠΑΟΚ. Πάντα. Έχω παππούδες πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπουλη. Το πρώτο μου ματς στην Τούμπα ήταν ΠΑΟΚ-ΟΦΗ 4-0. Θα σε γελάσω για τη χρονιά, 5-6 ήμουν. Ήμουν μέσα πιτσιρικάς και στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό που έσπασε η παράδοση, που νίκησε στην Τούμπα".

Κοιμόμουν στην Πλατεία Βάθης, στα παγκάκια

Κλασικές ιστορίες, αλλά την 2η ερώτηση την έχω έτοιμη. Είναι όσο ΠΑΟΚ δείχνει ή φτιάξαμε έναν ντεμέκ χαρακτήρα γιατί πουλάει;

"Έχω κάνει γύρω στα δέκα χρόνια εκδρομές με τον ΠΑΟΚ σε όλα τα γήπεδα της Ελλάδας. Από τα 14 μέχρι τα 25-26, σε όλες τις εκδρομές. Θες να σου πω εκδρομές; Το 1996 στο παλιό Καραϊσκάκη, με γκολ του Καραπιάλη 1-0 ο Ολυμπιακός, χωρίς εισιτήρια, εκατό άτομα. Οι συμμαθητές μου πήγαιναν 3η Λυκείου και ήταν πενταήμερη, εγώ δεν πήγαινα καν Λύκειο, πήγαινα νυχτερινό και δούλευα. Πήρα άδεια από τη δουλειά, πήγα στη Ρόδο με πλοίο, ενώ οι άλλοι πήγαν με αεροπλάνο, έκανα πενταήμερη. Αυτοί έφυγαν, γύρισαν πάνω, εγώ πήρα τηλέφωνο τον Σταύρο και μου λέει θα κατεβούμε Καραϊσκάκη. Και του λέω ωραία, ραντεβού στην Ομόνοια. Και κοιμόμουν στην Πλατεία Βάθης, που είναι οι δημόσιες τουαλέτες, στα παγκάκια. Με ξύπνησαν το πρωί δέκα δικοί μας.

Ήταν η πρώτη εμφάνιση του Κουμαρόπουλου στον ΠΑΟΚ. Για να καταλάβεις, αυτός ήταν οργανωμένος πριν. Κατέστρεψε την καριέρα του γιατί δεν ήταν στην αποστολή και ήταν έξω και μάλωνε σε ΠΑΟΚ-Άρης. Για τόσο ΠΑΟΚ μιλάμε ο τύπος. Πολλά χιλιόμετρα έχω κάνει. Και σκαστός από το στρατό έφυγα για να δω ΠΑΟΚ. Σε τρένο έχω μπει κρυφά χωρίς εισιτήριο, μη σου πω άλλα που δεν κάνει".

Μου τα λέει off the record και καταλαβαίνω πως θα μπορούσε να μου λέει τέτοια για ώρες.

"Αλλά όλα αυτά πιτσιρικάς. Τώρα μεγάλωσα, είναι διαφορετικό. Καταλαβαίνεις πως όλο αυτό είναι μια τρέλα, δεν έχει λογική και μπορείς να την κάνεις μέχρι και κάποια ηλικία, τουλάχιστον σε αυτόν τον βαθμό. Καταλαβαίνω ότι υπάρχει κόσμος που τρέχει με τις ομάδες του και είναι 40-50 χρονών αλλά νομίζω ότι δε μπορείς να το κάνεις με την ίδια τρέλα που το έκανες όταν ήσουν νέος. Εννοείται πω δεν έχω μετανιώσει, ήταν τεράστιο σχολείο το γήπεδο. Αλλά πρέπει να έχεις τη λογική να καταλάβεις πως όλο αυτό το πράγμα έχει μια ημερομηνία λήξης. Παίρνεις μαθήματα και σε κάνει καλύτερο. Γιατί εγώ αντιλαμβάνομαι τον μέσο οπαδό, ο,τι φανέλα και να φοράει.

Όλοι οι οπαδοί την ίδια κουλτούρα έχουν, απλώς φοράνε διαφορετικό χρώμα. Πήγα στο Euro σε ημιτελικό και τελικό. Εκεί ξεκόλλησα εντελώς .Είμαστε στην κερκίδα και χορεύουμε αγκαλιά, πράσινοι, κόκκινοι, κίτρινοι, μαύροι, άσπροι, όλοι. Όλοι στο γήπεδο “Ελλάς ολέ”. Πολύς κόσμος ξύπνησε στο Euro. Ήταν ηλεκτροσόκ για τον Έλληνα οπαδό.

Εγώ πήγα για τον ημιτελικό και έμεινα. Νοίκιασα αμάξι, πήγα από το Πόρτο στη Λισαβόνα, κοιμηθήκαμε στο αυτοκίνητο. Θυμάσαι τι είχε γίνει με τα εισιτήρια, με τον κόσμο που ήρθε για τον τελικό από την Ελλάδα. Πήγαμε εμείς που ήμασταν ήδη εκεί και πήραμε από τα εκδοτήρια και ήρθαν οι άλλοι και δεν τους είχαν εισιτήριο και κλαίγανε, δεν θα το ξεχάσω ποτέ".

Ξαφνικά με ρωτάει ποια είναι για μένα η διαφορά του φιλάθλου με τον οπαδό. Του λέω τη ρήση του Κλεμενσό πως "πατριώτης είναι αυτός που αγαπάει τη χώρα του και εθνικιστής αυτός που μισεί τις άλλες χώρες". Ε, με τον ίδιο τρόπο, φίλαθλος είναι αυτός που αγαπάει την ομάδα του και οπαδός αυτός που μισεί τις άλλες.

“Εγώ δεν μισώ κανέναν, μπάλα βλέπω”.

ΟΚ, για να σε δοκιμάσω σε αυτό που λες. Οι άλλοι οπαδοί λένε πως ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να είναι μεγάλη ομάδα με μόνο δύο πρωταθλήματα.

“Μεγάλη ομάδα σε κάνει το φάσμα του κόσμου. Για μένα δεν είναι μόνο τα τρόπαια. Σε κάνει μεγάλο ο κόσμος, τέλος. Αν έχεις και τρόπαια, ακόμα καλύτερα. Ο Άρης είναι μεγάλη ομάδα, έχει κόσμο. Δεν θα σου πω αν είναι 5ος ή 4ος, αλλά έχει κόσμο, είναι μεγάλη ομάδα. Ολυμπιακός, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, μεγάλες ομάδες. Και τον Πανιώνιο συμπαθώ και εκτιμώ. Τώρα ο κάθε οπαδός θα σου πει ο,τι θέλει.

Μακάρι να μπορούσα να πάω σε όλα τα γήπεδα. Ξέρω, είναι δύσκολο να πας πχ στο Άρης-ΠΑΟΚ. Ξέρουν οι Αρειανοί ότι είμαι ΠΑΟΚτσής. Δεν χρειάζεται να προκαλείς. Και στον Ολυμπιακό δεν μπορώ να πάω. Πήγα πέρυσι στο ΑΕΚ-Ολυμπιακός, μου έδωσε ο Κονέ πρόσκληση. Όλα καλά, έβγαλα φωτογραφίες, ωραία. Έχω πάει με φίλο μου Παναθηναϊκό στο Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός στο μπάσκετ. Μακάρι να μπορούσα να πάω παντού, πιστεύω δεν γίνεται.

Δεν είμαι απ’αυτούς που λένε εγώ βλέπω μόνο την ομάδα μου. Έχω πάει να δω Ρίβερ Πλέιτ στην Αργεντινή, γουστάρω πολύ να βλέπω μπάλα. Η Ρίβερ ήταν 90 λεπτά τραγουδιστά, ασταμάτητα.

Πολύ σπασμένο βαγόνι, φίλε

Η κουβέντα επιστρέφει στην κερκίδα και τον ρωτάω ποιο είναι το αγαπημένο του σύνθημα για τον ΠΑΟΚ

"Άστο, δεν θέλω να πω τώρα. Θρύψαλα τα τζάμια στον ηλεκτρικό, αυτό το κομμάτι, αυτή η φράση, όχι το υπόλοιπο. Μου τα θυμίζει όλα. Πολύ σπασμένο βαγόνι φίλε. Μου έχει ανοίξει το κεφάλι πολλές φορές, είναι αληθινό το σύνθημα πέρα για πέρα. Ξεκινούσαμε από την Κηφισιά, μέχρι να πάμε ΣΕΦ ανοιγμένα κεφαλιά. Σκεφτόμουν κι έλεγα “τι δώρο τους κάνουμε με αυτήν τη διαδρομή”. Από κάθε γειτονιά έβγαιναν, πράσινοι, κίτρινοι, κόκκινοι. Πράσινο Κηφισιά, κίτρινο Φιλαδέλφεια και μετά την Καλλιθέα κόκκινοι. Αφού κάπου στη μέση τις τρώγαμε από όλους μαζί. Ήταν κομμάτι της εμπειρίας, κατέβαινες και γι’αυτό".

Ο αγώνας έχει ξεκινήσει και ο σκηνοθέτης δείχνει πλάνα από την κερκίδα.

“Έχω ακόμα δικούς μου εκεί μέσα, που τρέχουνε ακόμα. Εγώ δεν μπορώ ρε φίλε, μεγάλωσα, έχω και τη δουλειά. Αγαπάω, γουστάρω, τρελαίνομαι, αλλά εντάξει. Να πάει ο ΠΑΟΚ στους 32, στους 16, θα πάω ναι, αλλά όχι με τη Βίντι. Κάτσε να σου πω ποιοι είναι αυτοί. Αυτός είναι ο Δυναμίτης, ο Σταυράκης, με τα γκρίζα μαλιά.

Τόσα χρόνια ζήλευε πράγματα στις άλλες ομάδες; Τους τίτλους του Ολυμπιακού, τις ευρωπαϊκές επιτυχίες του Παναθηναϊκού;

"Τον Ολυμπιακό δεν τον ζηλεύω σε τίποτα. Δεν θεωρώ πως τα 20 χρόνια στους ομίλους του Champions League ήταν άξια και το σταματάω. Αλλά κάποτε ζήλευα την οργάνωσή του, την οποία την έχει χάσει. Το γήπεδό το ζήλευα, τις μεταγραφές ναι.

Πλέον στον ΠΑΟΚ έχεις δύο χρόνια που δίνεις λεφτά, παίρνεις παίκτες. Έχεις κρατήσει έναν κορμό, έχεις σοβαρό marketing. Αν σου έρθει και το γήπεδο και μαζί και οι τίτλοι, δεν έχεις να ζηλέψεις τίποτα από κανέναν. Ζηλεύω όμως τώρα από τον Παναθηναϊκό τα πιτσιρίκια του. Τρελαίνομαι, βλέπω Παναθηναϊκό φουλ, τους γουστάρω πολύ. Κάθομαι βλέπω Χατζηγιοβάνη, Μπουζούκη, τους έχω μπερδέψει, κάθε φορά μπαίνει κι άλλος μικρός, μαθαίνω τα ονόματα.

Δίνεις τόσα εκατομμύρια να συντηρείς ακαδημίες και δεν παίζει κανένας. Θέλω να βλέπω τον Πέλκα και τον Λημνιό, άσχετα αν αυτός δεν είναι από εμάς. Γούσταρα που ο Κλάους ήταν από τις ακαδημίες μας. Τους είδα με την ΑΕΚ τους μικρούς του Παναθηναϊκού, τρέξιμο, πνευμόνι, τρελάθηκα, μπράβο στον Δώνη".

Η ΑΕΚ δεν βγήκε ποτέ να παίξει και καλά έκανε, το γκολ ήταν καθαρό και το ξέρεις

Ήρθε η ώρα για τα δύσκολα. Ποια θα είναι η δική του εκδοχή όταν μετά από χρόνια οι νεότεροι θα τον ρωτάνε γιατί ο ΠΑΟΚ δεν πήρε το πρωτάθλημα το 2018;

"Δεν πήρε το πρωτάθλημα γιατί σε ένα ντέρμπι ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός έπεσαν 20.000 χαρτάκια. Ο αντίπαλος επέλεξε να βγει να παίξει μέσα σ'αυτήν την ατμόσφαιρα. Στην πορεία, ένα ρολό βρήκε τον άλλον στον ώμο, στο πρόσωπο, δεν έχω καταλάβει ακόμα κι αποφάσισε να μη βγει να παίξει, χωρίς να τον εξετάσει ένας γιατρός. Τιμωρήθηκα γι'αυτό. Θα μπορούσε εξ αρχής και από τη στιγμή που υπήρχε αυτή η ατμόσφαιρα στο γήπεδο και πετάχτηκαν τόσες χιλιάδες ρολάκια χαρτάκια, να πει ότι δεν βγαίνω να παίξω και όχι να περιμένει να τον πετύχει κάτι, ώστε να δηλώσει τραυματίας.

Απ' αυτό το ματς πήραμε πίσω τους βαθμούς της αφαίρεσης, αλλά δεν πήραμε το ματς, δεν το παίξαμε να πάρουμε τους τρεις βαθμούς. Πας σε ένα ματς να κριθεί ο τίτλος. Μέχρι τότε γίνονται λάθη διαιτητικά για όλες τις ομάδες.

Μπαίνει ένα γκολ. Δείχνει ο διαιτητής τη σέντρα; Ωραία. Περνάνε πόσα λεπτά και διαμαρτύρονται. Αλλάζει την απόφασή του. Ο επόπτης έφυγε στη σέντρα και μετά τον φωνάζει. Αν εκείνη τη στιγμή που περιμένεις 33 χρόνια να πάρεις ένα πρωτάθλημα, μπούνε μέσα 100 κάφροι και τα κάνουν λαμπόγυαλο, τι θα τους πεις;

Ξέρεις γιατί δεν μπήκαν; Γιατί μπήκε ο Ιβάν. Το πιστεύω αυτό που σου λέω. Από εκεί και πέρα, το λάθος χωρίζεται. Μπαίνεις, γιατί μπαίνεις; Είναι λάθος. Να κάνεις τι; Να μην μπει ο κόσμος; Ναι, το ακούω, έχεις δίκιο, γιατί ο λαός έχει προϊστορία.

Το σακάκι το βγάζεις γιατί; Να, οπλοφορώ; Είσαι λάθος. Η ΑΕΚ πατάει στο λάθος που κάνεις. Βγαίνει η φωτογραφία και μέσα σε λίγα λεπτά είχε πάρει φωτιά το ίντερνετ. Η ΑΕΚ δεν βγήκε ποτέ να παίξει και καλά έκανε. Αντικειμενικά, καλά δεν έκανε;

Σου λέει ρε φίλε μπήκες με το όπλο, γιατί να βγω; Θα κοιτάξω κι εγώ το συμφέρον μου. Μετράει το γκολ; Άμα μετράει, δεν βγαίνω. Αν δεν μετράει, οκ, να παίξουμε. Έτσι χάθηκε. Ποιος φταίει;

Εγώ βλέπω πως μπήκε γκολ, μέτρησε, μετά ακυρώθηκε. Κατεβαίνει ο άλλος να διαμαρτυρηθεί, βγάζει και το σακάκι, φορτώνει. Το βλέπει ο άλλος τι κουβαλάς, σου λέει είσαι παράνομος, δεν παίζω".

Δεν τον έχω διακόψει και η αλήθεια είναι πως με έχει εντυπωσιάσει. Δεν απάντησε ένα πράγμα με τη μία, αλλά τα έβαλε όλα σε μια σειρά. Αισθάνεται πως και φταίνε οι άλλοι, αλλά φταίει και ο ΠΑΟΚ. Του θυμίζω αυτό που έγραψε τότε ο Ισοβίτης. Πως το γκολ του Βαρέλα είναι όλος ο ΠΑΟΚ σε μια φάση. Ο ΠΑΟΚ που αδικείται, αλλά διαμαρτύρεται με λάθος τρόπο και χάνει το δίκιο του.

"Αυτός είναι ο ΠΑΟΚ, αυτή είναι η Θεσσαλονίκη γενικά.

Το γκολ από τη φύση του είναι το πιο δύσκολο, για τα σεμινάρα. Πρέπει να δεις 400 ριπλέι μπας και καταλάβεις αν ο Μαουρίτσιο ανοίγει τα πόδια, αν κάνει τακουνάκι. Προφανώς δεν επηρεάζει τον τερματοφύλακα, αφού είναι πίσω του, το γκολ είναι καθαρό. Ο διαιτητής έχει ένα κλάσμα δευτερολέπτου. Το μετράει και το παίρνει πίσω. Ο άλλος που έχει βάλει το γκολ, τι θες να σου πει;

Θα σου πω κάτι άλλο αδερφέ. Δεν μετρούσε το γκολ, δεν έμπαινε ο Ιβάν, έληγε 0-0. Ποιος θα έπαιρνε το πρωτάθλημα; Αν έληγε 0-0 και μετά βλέπαμε πως το γκολ μετράει, γιατί μετράει και το ξέρεις, τι θα λέγαμε; Καθαρό είναι, έδειξε σέντρα. Όλα τα υπόλοιπα είναι μια τεράστια κωμωδία, γιατί μετά εκμεταλλεύεται το λάθος μου.

Γιατί θα στο πω. Ο Ίβιτς έφαγε ένα κουτάκι μπίρα και ο Παναθηναϊκός έχασε το ματς. Ο άλλος γιατί να μην το κάνει κι αυτός; Δεν το εξομοιώνω με το ρολό. Γιατί αν πετούσαν 20.000 κουτάκια μπίρας, δεν θα έπαιζε κανείς μπάλα. Αλλά με 20.000 χαρτάκια παίζεις. Ένα ρολό σε βρήκε και πέφτεις κάτω; Ε, κάτσε να σε εξετάσω, τι κρύβεσαι;

Αλλά σε κάθε περίπτωση, ο ΠΑΟΚ εκμεταλλεύτηκε το κουτάκι. Γιατί να μην κάνει το ίδιο η ΑΕΚ με τον Ιβάν;

Μπαίνει ο Ιβάν να διαμαρτυρηθεί, που έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει, γιατί αλλάξαν την απόφαση. Ακούγεται κάφρικο, αλλά το έχω δει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι στα ελληνικά δεδομένα. Έχουμε δει ντου και ντου προέδρων και παραγόντων. Μην κοροϊδευόμαστε, γίναμε όλοι γαλαζοαίματοι, φέρτε μου ένα σύννεφο να πέσω".

Δεν μπήκα στο πούλμαν του Κορδελιού, μπήκα στο πούλμαν των Μακεδόνων γιατί ήξερα τον Ζοζέ

Το βλέμμα επιστρέφει την τηλεόραση, βλέπουμε λίγο το ματς. Όταν η κουβέντα αρχίζει ξανά, αρχίζει ο ίδιος να μου λέει μια ιστορία.

"Το 99 είχα τατουατζίδικο στον Πειραιά. Γίνεται ο σεισμός, τα διαλύω με τον φίλο μου που είχαμε το μαγαζί, λέω πως θα γυρίσω πάνω. Φτιάχνω μια τσάντα, στέλνω όλα τα πράγματα με μεταφορική και πάω ΟΑΚΑ για το ματς με τον Παναθηναϊκό. Η Αθήνα ακόμα έτρεμε από τους μετασεισμούς.

Κι έχω φίλο στο Κορδελιό και μου λέει θα'ρθείς μαζί; Και του λέω όχι, θα πάω με την παράγκα του Ζοζέ. Φτάνουμε το πρωί, μας αφήνει Δελφών, χτυπάει το τηλέφωνο, έχει τουμπάρει το Κορδελιό στα Τέμπη. Άκου ρε φίλε.

Δεν μπήκα στο πούλμαν του Κορδελιού, γιατί μπήκα στο πούλμαν των Μακεδόνων. Γιατί ήξερα τον Ζοζέ, τον συγχωρεμένο. Δεν μπορούσε να το χωρέσει το κεφάλι μου. Ήμουν Αθήνα και απλά μπήκα στην εκδρομή για να γυρίσω Θεσσαλονίκη. Όποιος τρέχει με εκδρομές τα ξέρει, δεν ήταν και η πρώτη φορά που το είχα κάνει.

Ήμουν κάτω, ήθελα να ανέβω σπίτι μου, παίζαμε με τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ, πήγαινα στο ματς και μετά επέστρεφα με την εκδρομή. Και δεν μπήκα στο πούλμαν επειδή ήξερα τον άλλον".

Για να ελαφρύνω το κλίμα, πάω τη συζητήση στα τατουάζ. Η γνωστή ιστορία που τον θέλει πριν από τους τελικούς Κυπέλλου να κάνει τατουάζ χένα στους παίκτες. Αυτό που είχε στο μπράτσο του ο Ναλιτζής στη Φιλαδέλφεια ή το παλιό σήμα του ΠΑΟΚ που έκαναν κάποιοι παίκτες πριν από τους δύο τελευταίους τελικούς. Υπάρχει κάποιο σχέδιο για φέτος;

"Αν κάνω τατουάζ, θα πρέπει να πάμε τελικό, είναι του Κυπέλλου. Αλλά αν γίνει, πάλι δεν θα το μάθει κανένας, γιατί έτσι πάει. Κανένας δεν το έχει μάθει, καμία χρόνια, πότε μπήκα, πότε βγήκα, τίποτα. Και τις τέσσερις φορές που έχει γίνει. Μία φορά δεν πήγα και το χάσαμε και φάγαμε και τέσσερα. Το άκουγα στη Τζαμάικα που ήμουν".

Το παλιό σήμα του ΠΑΟΚ ήταν το τετράφυλλο τριφύλλι και ένα πέταλο. Του λέω πως ο φίλος μου ο Ιάσονας, άρρωστος ΠΑΟΚτσής, λέει πως ο ΠΑΟΚ είναι πάντα άτυχος γιατί άλλαξε σήμα, έδιωξε από τη φανέλα του τα σύμβολα της τύχης.

"Σωστό, γι'αυτό το κάνουμε τατουάζ στους τελικούς. Ο ΠΑΟΚ παντρεύτηκε το παράπονο. Ο Δικέφαλος αυτό συμβολίζει, για μένα. Την προσφυγιά που σκόρπισε αριστερά και δεξιά, δύση κι ανατολή. Αλλά φέτος θα το σπάσουμε αυτό, θα το πάρουμε το πρωτάθλημα".

Δεν θέλω να το πάρω και να με αμφισβητήσουν

Το "θα το πάρουμε" δίνει την επόμενη πάσα. Πως είναι για πρώτη φορά στη ζωή σου να βλέπεις τον ΠΑΟΚ και να είναι φαβορί για το πρωτάθλημα;

"Ο ΠΑΟΚ δεν γίνεται να είναι φαβορί για κανένα τρόπαιο. Δεν γίνεται. Αλλά ήταν απίστευτο που η ΑΕΚ δεν ήταν φαβορί στους μπουκ στην αρχή της χρονιάς. Αφού πάντα είναι ο πρωταθλητής. Γιατί δεν ήταν η ΑΕΚ; Γιατί το πήρε με υπέρβαση. Και γιατί στον ΠΑΟΚ αφαιρέθηκαν βαθμοί, άσχετα αν έφταιγε ή δεν έφταιγε.

Άγχος ρε φίλε. Είμαι αγχωμένος. Δεν το βλέπω "ή τώρα ή ποτέ". Εγώ βλέπω πιο μακριά. Θέλω μια ομάδα, ένα σύνολο, έναν οργανισμό να λειτουργεί επαγγελματικά, σε ευρωπαϊκές βάσεις. Άντε και το πήρες φέτος. Άμα του χρόνου δεν το διεκδικήσεις καν, είναι επιτυχία; Είναι αποτυχία, αδερφέ. Θέλω και του χρόνου και το παραχρόνου. Θέλω διάρκεια, θέλω ομάδα, θέλω πιτσιρίκια, θέλω γήπεδο. Αυτά με νοιάζουν.

Το άγχος μου είναι μην κολλήσουμε σε αυτό το πρωτάθλημα. Και δεν θέλω να το πάρω και να με αμφισβητήσουν. Γιατί δεν γίνονται αυτά που έχουμε δει τα προηγούμενα χρόνια. Θέλω VAR. Και πάλι διαιτητής αποφασίζει, αλλά βοηθάει στο οφσάιντ του Ακπόμ.

Έχει πολύ δρόμο ακόμα, δεν ξέρω, θα δείξει. Αν είναι σοβαρός, θα το πάρει. Δεν ξέρεις μ' αυτήν την ομάδα, είναι αρρώστια. Μπορεί να κερδίζει 3-0 στο 85' και οι μισοί να μη φύγουν χαρούμενοι".

Πάμε και στην ομάδα. Στηρίζει Ρασβάν ή όχι;

"Ο Λουτσέσκου κρίνεται από το τι κάνει η ομάδα του. Από τα αποδυτήρια, από το πόσο καλή είναι η ομάδα στο χορτάρι. Δεν είμαι προπονητής του καναπέ, παρά μόνο όταν πρόκειται για κάτι πάρα πολύ εμφανές. Δεν ξέρεις τι βλέπει στις προπονήσεις, τι κάνει, τίποτα, βλέπεις μόνο εκείνη τη στιγμή. Ο προπονητής δεν βάζει κάποιον με στόχο να μην παίξει καλά. Τον βάζει και περιμένει το καλύτερο. Αν δεν του παίζει καλά, για σένα φταίει ο προπονητής, αλλά δεν είναι έτσι.

Αν τώρα έχει μια εμμονή και βλέπει ότι κάνει δεν τραβάει, εντάξει, είναι άλλο πράγμα, βάλε κάποιον άλλο. Αλλά πρέπει να κρίνεις γενικά. Το κλίμα, την πειθαρχία, την ομοιογένεια, τα τρεξίματα, ατομική κατάσταση. Καλός προπονητής είναι αυτός που παίρνει από τον παίκτη μονίμως το μέσο όρο, το επτά. Όχι μία το ένα και μία το εννιά".

Ο Πέλκας, ο φίλος του;

“Του έχω πει την άποψή μου. Αν είναι να φύγεις από τον ΠΑΟΚ και να πας σε μια ομάδα να βολοδέρνεις, καλύτερα να μείνεις. Αν είναι πας σε μια ομάδα 7η-8η πχ στο Καμπιονάτο, μην πας. Καλύτερα να μείνεις στον ΠΑΟΚ, να κυνηγήσεις το πρωτάθλημα, να κερδίζεις. Να έχει λογική για σένα η νίκη, να πηγαίνεις σε κάθε ματς για να κερδίζεις, να αναπτυχθείς.

Να μείνεις, να καθιερωθείς και πιο μετά η μεταγραφή, αν έρθει. Και ξέρω πόσο θέλει να δουλέψει ο Δημήτρης και να βελτιωθεί και μετά να δει για συμβόλαια. Είδαμε παιδιά, κάτι Τζανδάρηδες, με μισή-μία σεζόν και πήγαιναν και ζητούσαν αύξηση. Και μετά εξαφανίζονταν. Κανένας δεν έμεινε 2-3 χρόνια, να καθιερωθεί. Έκανες ένα ματς, σε έβαλε ο Άγγελος στο Καραϊσκάκη και τι έγινε μετά; Πως πας και ζητάς τόσα λεφτά;"

Πρίγιοβιτς κάνε μου κι ένα κοντρόλ

Τον ρωτάω αν θα είναι ο Πρίγιοβιτς ο άνθρωπος που θα δώσει το πρωτάθλημα στον ΠΑΟΚ και αλλάζει έκφραση.

"Πω, φίλε, θα πω κάτι και θα φρικάρει όλος ο κόσμος. Αλήθεια σου λέω, δεν μπορώ να τον βλέπω. Δεν μπορώ. Αυτό το κοντρόλ, που δεν μπορεί να την κατεβάσει, δεν μπορώ. Έχει κολλήσει το μυαλό μου. Μπορεί να τα βάζει, χίλια μπράβο του. Βρίσκεται εκεί που πρέπει, το δέχομαι, είναι ικανότητα. Αλλά κάνε μου κι ένα κοντρόλ".

Δηλαδή ρε Γιώργο ο Κλάους μπορούσε και σε χαλάει ο Πρίγιοβιτς;

"Άσ'τον Κλάους, έβαζε γκολάρες. Ο Στέφανος δεν δούλεψε στο κομμάτι της δύναμης. Αν δούλευε πάνω στη δύναμή του, στο σώμα του, θα ήταν σεντερφοράρα. Δούλεψε; Όχι. Εγώ φταίω;

Ο Λιβάγια είναι δέκα φορές καλύτερος σέντερ φορ από τον Πρίγιοβιτς. Ναι, βάζει λιγότερα γκολ, οκ ας βάλουν και οι άλλοι. Και για να μην μπερδευτούμε. Μπορεί ο Πρίγιοβιτς να βάζει γκολ κάθε φορά που ακουμπάει την μπάλα; Μαζί του είμαι, τον στηρίζω με χίλια. Αλλά αν μου λες αν ξέρει μπάλα, δεν ξέρει μπάλα. Δεν μπορεί να δώσει πάσα.

Να βάζει γκολ, μαζί του, και με τον προπονητή που τον βάζει, δεν θα κρίνω τον Λουτσέσκου. Θα ήθελα τον Αγουέρο. Δεν τον έχω, οπότε ας παίζει ο Πρίγιοβιτς, ο καλύτερος είναι".

Έχει τύχει να παίξω μπάλα αντίπαλος με τον Μαυριδή. Κοντός, γρήγορος, τεχνίτης. Κλασικός τύπος που δεν θα γουστάρει φορ με το στιλ του Σέρβου, εξηγούνται εύκολα όσα λέει. Με αυτά που ακούω για τον Πρίγιοβιτς έχω περιέργεια τι θα μου πει για τον Ουάρντα.

"Ο Ουάρντα; Μια κατηγορία μόνος του, δεν έχω να πω κάτι. Σηκώνω τα χέρια ψηλά. Κλασικός παίκτης ερασιτεχνικού σωματείου. Ο παιχταράς που δεν πρόκειται ποτέ να δεις άσπρη μέρα μ'αυτόν. Εννοείται τον θέλω, εννοείται να μείνει, είναι παιχταράς και γουστάρω να τον βλέπω να παίζει. Χορεύει, αλλά είναι τρελός. Μπορεί να συμμαζευτεί, να σοβαρευτεί;"

Η τρέλα με κάνει να τον ρωτήσω για τον Πασχαλάκη.

"Μ'αρέσει. Είναι τρελός, ο τερματοφύλακας πρέπει να είναι τρελός. Αλλά πρέπει να ηρεμήσει λίγο. Φερνάντες, τρελός. Σηφάκης, τρελός. Δεν γίνεται να παίζεις τέρμα και να μην είσαι τρελός. Ο Χακόμπο; Άλλο χαζό. Θέλει θράσος, θέλει τρέλα το τέρμα".

Νο1 σύμβολο του ΠΑΟΚ ο Κουμαρόπουλος

Αφήνουμε αυτούς που παίζουν και πάμε σε κάτι άλλο. Θέλω να μάθω ποιοι είναι ο ΠΑΟΚ για αυτόν, ποιοι άνθρωποι προσωποποιούν τον ΠΑΟΚ. Ξεκινάει με ένα όνομα που με εκπλήσσει.

"Νο1 ο Κουμαρόπουλος. Δεν τον ξέρει ο κόσμος. Ήταν ένα παιδί τότε με Αναστασιάδη και τον τελείωσε ο Άγγελος. Γιατί δεν έβλεπε το όνομά του στην αποστολή και έβγαινε έξω και έπαιζε ξύλο. Ήταν επαγγελματίας και ήταν στα πλακώματα. Επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, φορούσε τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Ο άνθρωπος δεν έκανε καριέρα, γιατί ήθελε να πάει εκδρομή με τον λαό. Τι πιο ΠΑΟΚ απ'αυτό, πιο ΠΑΟΚ πεθαίνεις ρε φίλε. Δεν γίνεται, άλλη φάση, το παιδί ήταν τρελό, δεν έχει ξαναγίνει αυτό.

Ψάξε να δεις ποιος ήταν. Ο άνθρωπος ήταν επαγγελματίας και δεν το ήξερα, τον έβλεπα στις εκδρομές, από εκεί τον γνώριζα. Τον είδα στο Καραϊσκάκη ξαφνικά σ'εκείνο το ματς που σου είπα κι ήταν στο χορτάρι με τη φανέλα. Το καταλαβαίνεις; Βγαίνει η ομάδα για προθέρμανση και χαιρετάει από μέσα, γεια σας αλάνια. Τι κάνεις αυτός εκεί ρε; Δεν μπορώ να σου εξηγήσω τι έπαθα.

Ο Κλάους, ΠΑΟΚτσάκι άρρωστο. Δεν μπορείς να του πεις τίποτα, όλη του η ζωή είναι ο ΠΑΟΚ. Και γι'αυτό τον επηρέαζε τόσο πολύ το τι έλεγε ο κόσμος, τι γράφεται, κτλ.

Ο Μπάνε ήταν σημαία. Αλλά πήγε και στην ΑΕΚ, να δουλέψει με τον Ιωαννίδη. Επαγγελματίας κι αυτός, το καταλαβαίνω. Για μένα ο Παυλάρας ο Γκαρσία, ρε φίλε, πολύ ψηλά. Άσχετα αν με τρέλαινε στο γήπεδο. Δεν μπορώ με τίποτα να βλέπω παίκτη να τρώει κόκκινη.

Έπαιζα μπάλα τόσα χρόνια ερασιτεχνικά, ήμουν κι αρχηγός. Αν κάποιος έπαιρνε κόκκινη, του έλεγα στα αποδυτήρια θα σε γα..σω. Μας αφήνεις με δέκα να τρέχουμε πάνω κάτω. Μαγκιά, τι μαγκιά; Εγώ δεν είχα πάρει κόκκινη ποτέ, ρε φίλε. Ο,τι κι αν μου έκαναν, να με βρίζουν, να με χτυπάνε. Μπάλα παίζουμε, θα αφήσω τους συμπαίκτες μου με παίκτη λιγότερο, γιατί οι άλλοι χαζοί είναι;

Αλλά του τα συγχωρώ, Παυλάρας, respect.

Και ο Σαββίδης;

"Όποιος μιλήσει άσχημα για τον Ιβάν θα είναι τουλάχιστον εγκάθετος. Ήρθε ένας άνθρωπος, πλήρωσε τα χρέη. Δεν πλήρωσε τις προσαυξήσεις, λογικό μου ακούστηκε. Καθάρισε την ομάδα και προσπαθεί να κάνει ο,τι καλύτερο. Άργησε να καταλάβει τη νοοτροπία, να νιώσει τι είναι Ελλάδα και πως λειτουργεί. Έκανε λάθη. Δεν μπορείς ρε φίλε την πρώτη χρονιά να λες σ'αυτό το τραπέζι θα βάλω το Champions League. Στον ΠΑΟΚ μιλάς, έχει να πάρει πρωτάθλημα 30 χρόνια ο άλλος. Γιατί μετά άμα χάσεις από τον Παναιτωλικό, στον κόσμο θα φταίει ο προπονητής. Λίγο χαμηλά την μπάλα.

Δεν ξεχνάω. Ήρθε ο Βρύζας, παρέλαβε μια κατάσταση χαοτική.. Έφυγαν Κοντρέρας, Βιεϊρίνια, Μαλεζά, Σταφυλίδη και έκανε μια ομάδα νεανική με Δώνη και ο Δώνης την είχε δεύτερη. Μπαίνει ο Ιβάν τον Ιανουάριο και επειδή πήρε 2-3 παίκτες έχει απαιτήσεις. Και φουσκώνουν τα μυαλά του κόσμου και αρχίζουν να του φταίνε όλα. Αδικήθηκε πολύ ο Δώνης τότε, έκανε καλή δουλειά.

Είναι σαν να μπει τώρα στον Παναθηναϊκό ο Χ Ταϊλανδός, να του πάρει δυο παίκτες τον χειμώνα και να του πει πήγαινε πάρε το πρωτάθλημα. Και να βγει μετά ο οπαδός και να πει φάτε τον Δώνη, έχασε από τον Αστέρα Τρίπολης στους τέσσερις του Κυπέλλου. Δεν γίνεται έτσι, ξεχνάς γρήγορα.

Έκανε κάποια τέτοια λάθη ο Ιβάν. Αλλά δεν μπορείς να του πεις ότι δεν έχει βάλει λεφτά, δεν προσπαθεί, δεν έχει στόχο. Είναι ο καλύτερος πρόεδρος που πέρασε ποτέ από την ιστορία του ΠΑΟΚ. Δεν θα του έπαιρνε κάποια χρόνια; Εδώ πήρε στον Κόκκαλη".

Τελείωσε αυτό που ξέρανε για τον ΠΑΟΚ και κακοφαίνεται, δεν μπορούν να το χωνέψουν και φωνάζουν

Κόκκαλης ακούω και ρωτάω. Νιώθει όταν ανοίγει την τηλεόραση πως παρακολουθεί τον ισχυρό του ελληνικού ποδοσφαίρου; Μια φράση αρκετή για ένα ξέσπασμα που δεν γίνεται να διακόψω.

"Αν είμαι ισχυρός; Τότε τα πέναλτι στον ΟΦΗ και στο Περιστέρι γιατί δεν τα πήρα; Άσε το γκολ του Βαρέλα, που άλλαξε την απόφαση, πάμε στα φετινά. Δεν μας έχουν δώσει κάτι πέναλτι, τι ήταν αυτά; Χαλίφης; Πως είναι τελικά να είσαι χαλίφης; Και μη μου πεις για το πέναλτι με τον Αστέρα. Ναι, άμα το δεις στο VAR, δεν το δίνεις, συμφωνώ. Και γιατί δεν βάζεις το VAR, που σε παρακαλάμε; Αυτός το ζητάει, δύο χρόνια τώρα λέει πληρώνω εγώ. Τι θα μου πεις για το πέναλτι του Πρίγιοβιτς; Ε, το κέρδισε ο Πρίγιοβιτς. Αφού ο διαιτητής το βλέπει πλάτη, δεν είναι από μπροστά, τι θα δώσει; Σαν το πέναλτι του Μάνταλου. Αυστηρό, τραβηγμένο από τα μαλλιά. Ε, το κέρδισε ο Μάνταλος, τέλος.

Κι εγώ το ίδιο θα έκανα, πλάκα κάνεις; Αφού πέφτει στα πόδια μου ο τερματοφύλακας, δεν θα πέσω; Δεν θα το κάνεις ρε φίλε; Ο ίδιος διαιτητής δεν έχει δώσει δύο κόκκινες στο ίδιο ματς. Κακή διαιτησία. Άμα ήταν εσκεμμένο να σου δώσει το πέναλτι, γιατί δεν τους αφήνει με δέκα παίκτες, με εννιά.

Το Ατρόμητος-ΠΑΟΚ γιατί δεν είχε ξένο διαιτητή; Δεν είναι ντέρμπι; Αστείο. Ο άλλος στη Νέα Σμύρνη, εδώ ήταν ο Ακπομ και ο άλλος ήταν ένα χιλιόμετρο πίσω και το έδωσε οφσάιντ, δεν γίνονται αυτά.

Δηλαδή επειδή ο Τσίπρας είπε πως του ΠΑΟΚ του λείπει ένα πρωτάθλημα, έχουν δώσει το πρωτάθλημα στον ΠΑΟΚ; Και ποιος σου είπε πως οι πολιτικοί έχουν θέση στο ποδόσφαιρο και στον αθλητισμό. Ποιος είναι ο Τσίπρας που θα μιλήσει για τον ΠΑΟΚ, τον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό. Να ασχοληθεί με την οικονομία, με την ανεργία, τους άστεγους, με αυτά. Να μην ασχολείται με το ποδόσφαιρο.

Δηλαδή τι; Όλα αυτά τα χρόνια που είναι ο Τσίπρας ποιος παίρνει το πρωτάθλημα, με κοροϊδεύετε; Μιλάνε όλοι λες και ο ΠΑΟΚ παίρνει σερί τα πρωταθλήματα. Ρε ο ΠΑΟΚ έχει 33 χρόνια να πάρει πρωτάθλημα και μπορεί να κάνει άλλα 33, τι μιλάτε, θα με τρελάνετε, ποιος χαλίφης και ποιος Τσίπρας.

Ξέρεις τι βλέπω; Βλέπω ότι τελείωσε αυτό που ξέρανε για τον ΠΑΟΚ, τέλος, δεν υπάρχει πλέον. Κι απλά κακοφαίνεται, αδερφέ. Κακοφαίνεται και δεν μπορούν να το χωνέψουν. Δεν μπορούν να χωνέψουν πως το παλιό δεν υπάρχει πια και φωνάζουν".

Το ξέσπασμα ολοκληρώνεται και ήρθε η ώρα για να δούμε από τι είναι φτιαγμένος. Το δίλημμα είναι απλό. Ξεκινάει μια σεζόν και του λένε πως στα δύο εκτός έδρας με Ολυμπιακό και Άρη θα κάνει ένα μεγάλο διπλό με 0-4 και μια συντριβή με 4-0. Σε ποια έδρα διαλέγει να χάσει με 4-0 και σε ποια να περάσει με έναν θρίαμβο;

"Με μπέρδεψες τώρα. Πω, ο ένας είναι ο Ολυμπιακός και ο άλλος είναι μέσα στην πόλη μου. Στον Ολυμπιακό βέβαια δεν έχω ρίξει τέσσερα εκτός, ενώ στον Άρη έχω ρίξει, με Τουρσουνίδη, ήμουν και μέσα. Αλλά θα επιλέξω τεσσάρα στον Άρη. Δεν μπορώ μετά, ποιος τους ακούει, θα έρχονται στο μαγαζί με τις μπανάνες. Τότε με το Χαριστέα τα ίδια έκαναν. Με ξεφτιλίσανε, δεν μπορούσα να σηκώσω κεφάλι.

Ακόμα όταν επιστρέφει η μπάλα πίσω φοβάμαι μην κάνει γκέλα ο τερματοφύλακας σαν τον Μιχόπουλο, έχω ψυχολογικό πρόβλημα. Και τότε ρε φίλε, τραγουδάνε "εμείς θα ξαναφέρουμε τον Αναστασιάδη", σου ρίχνουν τέσσερα και πας και τον φέρνεις; Είσαι τόσο βλάκας; Μόνο που στο τραγουδάνε 5.000 κόσμου μέσα στο γήπεδό σου, δεν τον φέρνεις αγόρι μου. Φέρνεις έναν Σέρβο, σε -ιτς, κάποιον.

Άστο, τον Άρη να κερδίσουμε 4-0, που είναι μέσα στην πόλη. Από τον Ολυμπιακό έχουμε φάει τεσσάρες, κάτι τάληρα, εντάξει, ακόμα ένα. Από τον Άρη δεν αντέχεται, ποιος τους ακούει, θα το λένε 30 χρόνια. Είναι η καζούρα στη μέση, φίλε, τέσσερα από τον Άρη δεν μπορώ να φάω".

Με ρωτάς γιατί κάνω τηλεόραση; Πάρ'τον λόγο

Έρχεται η ώρα να φύγουμε από το χορτάρι και να πάμε στην τηλεόραση. Η έμφυτη αντιπάθεια στα τηλεοπτικά πρόσωπα με έχει κάνει να έχω έτοιμη την ερώτηση από νωρίς. Η στιγμή ήρθε, τα γέλια για τον Μιχόπουλο κόβονται και τον ρωτάω γιατί κάνει τηλεόραση.

"Γιατί μπορώ' μου απαντάει γελώντας, αλλά εγώ δεν ρωτάω για πλάκα. Θέλω κανονική απάντηση. Κολλάει πολύ, το σκέφτεται και μου λέει κάτι περίεργα για την στήριξη και την αγάπη του κόσμου. Τον κόβω, δεν θέλω να ακούσω τέτοια. Το ξέρει και το ξέρω, ο κόσμος έξω μόνο καλά λόγια λέει, κανείς δεν σταμάτησε ποτέ κανέναν για να του πει "δεν μ'αρέσει η εκπομπή σου, παράτα τα, κάνε κατι άλλο". Θέλω απάντηση καλύτερη, κανονική. Και την παίρνω.

"Εγώ κάνω δύο πράγματα. Κάνω δουλειές με φίλους και δουλειές που βοηθάνε τρίτους ανθρώπους. Με παίρνει χθες η Άρσις τηλέφωνο, που τους έχουμε στο app. Νόμιζα πως με πήραν για τα χρήματα, πως μπορεί να μην μπήκαν αμέσως, γιατί μπαίνουν κάθε εβδομάδα.

Σε πήρα μου λέει να σου πω ευχαριστώ. Γιατί λέω, τι έγινε. Δεν είναι μου λέει τα λεφτά από το application. Μας έχεις βάλει στο χάρτη. Από την ώρα που ξεκίνησε η εκπομπή έμαθαν όλοι πως η Άρσις έχει παιδιά κακοποιημένα, ασυνόδευτα, ορφανά και μπήκαμε στον χάρτη. Έγινε αυτό με τα παιδάκια στο λεωφορείο και βγήκε η Άρσις στα κανάλια, που δεν είχαμε βγει ποτέ να μιλήσουμε. Έχουμε λόγο πλέον.

Με ρωτάς γιατί κάνω τηλεόραση; Πάρ'τον λόγο. Κάθε εβδομάδα ρε φίλε δίνουμε 1.000 ευρώ. Άσε τα ευρώ. Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια εκπομπή στην ελληνική τηλεόραση που έχει ένα app και παίρνεις το κινητό σου και κάνεις δωρεά. Και αύριο το πρωί τα είδαν τα λεφτά.

Έχεις ρωτήσει ποτέ το Χαμόγελο του Παιδιού πότε τα παίρνουν τα λεφτά από ειδικές εκπομπές κτλ; Έξι μήνες, εννιά, έναν χρόνο.

Έχω υπάρξει εθελοντής και στους Γιατρούς χωρίς Σύνορα και στο Χαμόγελο του Παιδιού και στη Φιλοζωική. Ο,τι μπορούσα, με τον τρόπο μου. Αλλά ήξερα τα προβλήματα από μέσα. Οπότε τι σκέφτηκα. Θα κάνουμε μια εκπομπή, να γελάσουμε, να περάσουμε καλά. Τι θα μου δώσετε, δέκα δραχμές. Ωραία. Θα μου κοστίσει επτά, θα μου μείνουν τρεις. Ας δώσω ρε φίλε τη μία δραχμή στους ανθρώπους αυτούς και ας κάνω αυτό με το app. Να το δει ο κόσμος, να δώσει.

Θα έρθουν τα Χριστούγεννα, θα γίνουν εκπομπές και θα πουν "θα πάνε τα λεφτά εκεί". Αν ρε φίλε δεν το κάνουν με app, κατευθείαν τα λεφτά εκείνη τη στιγμή, θα είναι υπόλογοι στον κόσμο. Το λέω και το υπογράφω. Γιατί δεν το κάνεις; Αφού το έχω κάνει εγώ, σου δείχνω το πως γίνεται.

Έστησα μια εκπομπή και έκανα τα πάντα να πηγαίνουν για κάθε εκπομπή αυτά τα λεφτά εκεί. Δεν έχει γίνει ποτέ στην ελληνική τηλεόραση. Ποια άλλη εκπομπή το έχει κάνει αυτό".

Ο Γιώργος μόλις έχει μιλήσει με τη μεγαλύτερη ένταση της βραδιάς. Η συνέντευξη έχει ολοκληρωθεί, ώρα να αφοσιωθούμε αποκλειστικά στον αγώνα. Η Βίντι σκοράρει, ο Γιώργος αρχίζει τα κλασικά μπινελίκια. Πρέπει να φύγει, αλλά θα μείνουμε για να το δούμε μέχρι το τέλος. Το 1-0 παραμένει.

"Εντάξει, πίκρα, αλλά το πρωτάθλημα φέτος, το πρωτάθλημα".

Photo Credits: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου - Watkinson