Ούτε δικαστήρια, κουτάκια μπύρας, κορδέλες, ταμειακές μηχανές, ντου, Μαο-Μάο και ό,στι άλλο αποτελεί το ψωμοτύρι μας. Όχι κύριοι, μόνο μπάλα. Γιουβέντους-Νάπολι. Κάτι σαν τελικός πρωταθλήματος στην Ιταλία. 85 βαθμοί η Γιούβε, 81 η Νάπολι. Και πάει η μαφία των κοντών και κάνει το διπλό εκεί μέσα, με σκόρερ έναν ψηλό.

Η παρέα των Μέρτενς, Ινσίνιε, Καγεχόν, Άλαν, που σε ύψος δεν φτάνουν τον σκόρερ, έπαιξε αντρίκεια, έβαλε το γκολ της στο 90’ και πήρε το τρίποντο. 85-84 τώρα και μόνο τέσσερις αγωνιστικές ως το τέλος. Κόλαση!

Κόλαση ποδοσφαιρική όμως, όχι από αυτές που ζούμε εδώ. Με φήμες ότι οι δικαστικές αποφάσεις είχαν βγει μέρες πριν, αλλά δεν ανακοινώνονταν καθώς δεν βόλευαν κάποιους. Καλά, εγώ δεν το πιστεύω αυτό, απλώς το αναφέρω επειδή η φημολογία οργίασε. Πάμε παρακάτω.

Ο ΑΘΛΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Η Νάπολι αν πάρει τον τίτλο, θα είναι η μοναδική σε όλη την Ευρώπη που θα έχει επιτύχει τέτοιον άθλο. Χωρίς μεγάλο ρόστερ, χωρίς να είναι ακριβή ομάδα, χωρίς αβάντα από τη διαιτησία, χωρίς, χωρίς, χωρίς...

Με ποδόσφαιρο, με ίδιο σύστημα από την πρώτη ως την τελευταία αγωνιστική, με δύο πολύ σοβαρούς τραυματισμούς «αναντικατάστατων» παικτών (Μίλικ και Γκουλάμ), με γκέλες παραπάνω από το φυσιολογικό. Και όμως, κάνει κούρσα τίτλου με νίκη μέσα στο Τορίνο. Εκεί όπου ακόμη και η ισοπαλία συνιστά είδηση για τη Γιουβέντους. Η οποία έχει την Ίντερ το Σάββατο στο Μιλάνο. Κόλαση ξανά.

Το πιο συναρπαστικό πρωτάθλημα εφέτος για τη μάχη του τίτλου. Μαζί με το πορτογαλικό είναι η αλήθεια. Στη Γαλλία η Παρί κάνει πλάκα. Στη Γερμανία η Μπάγερν κάνει μεγαλύτερη πλάκα. Στην Αγγλία η Σίτι το είχε πάρει από τον Δεκέμβριο. Στην Ισπανία η Μπαρτσελόνα δεν ένιωσε απειλή, παρά μόνο για μία αγωνιστική. Στο ματς-μπολ η Ατλέτικο ηττήθηκε, λήξις συναγερμού.

Χωρίς διάθεση σύγκρισης προφανώς, τρομερά ανταγωνιστικό ήταν και το δικό μας πρωτάθλημα, με τρεις ομάδες να το διεκδικούν και τον Ατρόμητο να δίνει το αλατοπίπερο. Και είδατε πού και πώς κρίθηκε. Ντροπή μας.

Τι παραπάνω έχουν οι "μαφιόζοι" της Νάπολι και οι "παραγκάτοι" της Γιουβέντους από εμάς και ξέρουν να παίζουν τα πρωταθλήματα μέσα στο γήπεδο; Τι; Κουλτούρα; Ελάτε τώρα. Έχετε πάει στη Νάπολη; Σαν να βγαίνεις βόλτα στη Θεσσαλονίκη, στον Πειραιά. Θετικά το λέω αυτό. Όλα ελληνικά, από το όνομα, μέχρι το παρατσούκλι. Νεάπολη και Παρτενοπέι (Παρθενόπη). Και όμως εκεί έχουν κάτι που εδώ λείπει πολύ από το ποδόσφαιρο μας. Αυτοσεβασμό!

Όταν δεν ντρέπονται προπονητές να κάνουν θέατρο, παράγοντες να βρίζονται και να ειρωνεύονται ο ένας τον άλλον πρωί-μεσημέρι-βράδυ, δημοσιογράφοι να μιλάνε λες και είναι οπαδοί των ομάδων, τότε τι να περιμένεις; Τον Κοντονή, τον Βασιλειάδη και τον Τσίπρα να μας σώσει; Τι ώρα μόνο, για να είμαστε εκεί...

ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Η Νάπολι πριν το ματς με τη Γιουβέντους έπαιζε με την Ουντινέζε εντός έδρας. 0-1, 1-1, 1-2, 2-2 και τελικά 4-2 υπέρ της. Έφτυσε αίμα για να νικήσει. Την ίδια ώρα η Γιούβε έφερνε ισοπαλία με την προτελευταία Κροτόνε. Το -6 είχε γίνει -4 και από την Κυριακή είναι στο -1. Και πάλι φαβορί η "Γηραιά Κυρία", όχι τόσο ακλόνητο όσο πριν.

Αυτό είναι πρωτάθλημα, αυτό χαίρεσαι να βλέπεις, αυτό αξίζει να πληρώνουν τα κανάλια για να το έχουν στο μπουκέτο τους.

Την ίδια ώρα στην Ελλάδα, μια δικαστική απόφαση άργησε τόσο, που δόθηκε η εντύπωση και στον πλέον καλόπιστο πως "κάτι μαγειρευόταν", ενώ μπορεί και να μην συνέβη αυτό. Πολύ κρίμα. Φτάσαμε στο σημείο να έχουμε απαξιώσει το ποδόσφαιρο μας, τους θεσμούς και ακόμη χειρότερα μέχρι και τους δικαστές που αποφασίζουν. Όλα αυτά για ένα πρωτάθλημα; Για έναν τίτλο ρε παιδιά;

Κάντε το όπως η Νάπολι αν μπορείτε. Με ψυχή, πλάνο, ιδρώτα και σεβασμό στον αντίπαλο. Σεβασμό που ανταπέδωσε ο Μπουφόν. Αν και ηττημένος τους περίμενε όλους για να τους δώσει το χέρι τους. Το χέρι του Μπουφόν, είναι πιο σημαντικό από τον τίτλο. Τίτλο μπορεί να κερδίσεις, ακόμη και αν δεν το αξίζεις. Σεβασμό όμως με τίποτα. Τον κερδίζεις μόνον αν τον αξίζεις.