OPINIONS

Η Ζάλγκιρις είναι όσα δεν είμαστε

Η Ζάλγκιρις είναι όσα δεν είμαστε
Σάρας

Ο Παντελής Βλαχόπουλος γράφει για ένα μπασκετικό παραμύθι που ποτέ δεν θα ζήσουμε. Την Ζαλγκίρις του Σάρας Γιασικεβίτσιους και του Κάουνας. Ένα μπασκετικό όραμα-όνειρο που γίνεται πραγματικότητα και δεν αφήνει κανένα οπαδικό στοιχείο να το "ξυπνήσει".

Είχα ζήσει από κοντά τη μεγάλη πορεία της Ζαλγκίρις -έτσι τη λέγαμε τότε έτσι τη γράφω και τώρα- στο Final Four του Μονάχου το 1999. Η ομάδα του Γιόνας Καζλάουσκας είχε αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμασταν τις αρχές του αθλήματος και κατέκτησε το πρωτάθλημα Ευρώπης, παίζοντας ένα ολοκληρωτικό μπάσκετ. Πραγματικά την είχα ζηλέψει. Αλλά περισσότερο την ζήλεψα τώρα. Παρακολουθώντας όλα αυτά που έγιναν και δημιουργήθηκαν από ανθρώπους του μπάσκετ στην "Zalgirio Arena".

ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΖΗΛΕΨΑ

Το γήπεδο: Αυτή η ατμόσφαιρα η οποία αποπνέει μπάσκετ και μόνο μπάσκετ είναι συγκλονιστική. Ένα "στολίδι" που θες να έχεις έδρα και να το θεωρείς κάτι δικό σου, κάτι μοναδικό. Η "Zalgirio Arena" όσο και "μαρτυρική" κι αν αποδείχθηκε για τον Ολυμπιακό, είναι το μπασκετικό σπίτι που όλοι θα θέλαμε.

Ένα γήπεδο υψηλών προδιαγραφών, σε αμερικάνικα πρότυπα (NCAA), το οποίο δίνει την "πορτοκαλί ενέργεια" σε παίκτες και φιλάθλους, το οποίο λειτουργεί για άλλες εκδηλώσεις και αγώνες όλο το χρόνο, φέρνοντας έσοδα. Είναι τέτοια τα ελληνικά γήπεδα; Όχι.

Το πλάνο: Το μπάτζετ της Ζαλγκίρις είναι περίπου τέσσερα εκατομμύρια ευρώ. Ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης λέγεται Παούλιους Γιανκούνας. Το συμβόλαιό του αγγίζει τα 650 χιλιάδες ευρώ. Είναι κατανοητό ότι τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία. Οι Λιθουανοί είναι ικανοποιημένοι γιατί η ομάδα τους "υπηρέτησε" το πλάνο και έπαιξε το μπάσκετ που ήθελαν οι διοίκηση, προπονητές, παίκτες και φίλαθλοι. Το Final Four δεν αποτελεί γι' αυτούς αυτοσκοπό. Η πίστη στα "θέλω" τους είναι αυτό που τους κάνει μπασκετικά αυτόνομους και μοναδικούς.

Ναι, ήταν 19 χρόνια μακριά απ'το Final Four. Όμως πρόκριση με το 2ο μικρότερο μπάτζετ των 16 ομάδων δεν είναι "μία ακόμη πρόκριση", σωστά; Κάτι που δεν έχουν πετύχει ποτέ οι υπερδυνάμεις της διοργάνωσης.

ÅÕÑÙËÉÃÊÁ / ÆÁËÃÊÉÑÉÓ ÊÁÏÕÍÁÓ - ÏÓÖÐ / EUROLEAGUE / ZALGIRIS KAUNAS - OLYMPIAKOS.(ÖÙÔÏÃÑÁÖÉÁ: LATO KLODIAN / EUROKINISSI)
ÅÕÑÙËÉÃÊÁ / ÆÁËÃÊÉÑÉÓ ÊÁÏÕÍÁÓ - ÏÓÖÐ / EUROLEAGUE / ZALGIRIS KAUNAS - OLYMPIAKOS.(ÖÙÔÏÃÑÁÖÉÁ: LATO KLODIAN / EUROKINISSI) EUROKINISSI SPORTS

Τον Σάρας: Η επίδρασή του στο παιχνίδι αυτή τη στιγμή, μπορεί να συγκριθεί μόνο με του Ομπράντοβιτς. Είναι ο σταρ της ομάδας και αυτός που ορίζει την τύχη της Ζαλγκίρις. Οι παίκτες ακολουθούν πιστά τις οδηγίες του προπονητή, τον οποίο εμπιστεύονται απόλυτα και αυτός στηρίζει και αναδεικνύει όλες τις αρετές τους μέσα στο παρκέ. Η λέξη κλειδί είναι μία: Αποστάσεις. Και μπάσκετ να μην ξέρεις, βλέπεις ξεκάθαρα όταν παρακολουθείς τον τρόπο ανάπτυξης της Ζαλγκίρις, ότι αυτή η ομάδα παίζει αυτοματοποιημένα.

Ο Γιασικεβίτσιους έχει πάρει αρκετά στοιχεία από τον Ζοτς. Δεν τον έχει αντιγράψει όμως. Βαδίζει στον δικό του δρόμο και έχει "καθαρές" σχέσεις με τους αθλητές του και τη διοίκηση. Το επίτευγμά του είναι μεγάλο, αλλά το κίνητρό του ακόμη μεγαλύτερο.

Πρώην παίκτης της ομάδας, στην πρώτη του δουλειά ως πρώτος προπονητής, την οδηγεί στο Final Four. Κάποιο σχετικό παράδειγμα στην Ελλάδα είδαμε ή πρόκειται να δούμε ποτέ;

Τους φιλάθλους: Κανονικοί άνθρωποι! Στηρίζουν, πανηγυρίζουν, χαίρονται, λυπούνται και αγαπούν την πόλη τους και την ομάδα τους μ' ένα ιδιαίτερο τρόπο. Δημιουργούν μια γιορτή. Μια μπασκετική γιορτή, την οποία κανένας και καμία κατάσταση δεν μπορεί να τη χαλάσει. Ο Παπανικολάου φεύγει εκνευρισμένος από το παρκέ και κανείς δεν διανοείται να τον πειράξει ή να τον προσεγγίσει. Δεν ασχολείται κανείς μαζί του. Αυτοί είναι κανονικοί φίλαθλοι.

Ασχολούνται μόνο με το σπορ, μόνο με την ιδέα του αθλήματος και τίποτα άλλο. Δεν τους ενδιαφέρει η νίκη ή ήττα αλλά το ίδιο το μπάσκετ. Το Κάουνας είναι η πιο μπασκετική γωνιά της Ευρώπης. Στο τέλος του αγώνα οι προνομιούχοι των πρώτων σειρών σηκώνονται όρθιοι και όλη ομάδα περνάει από μπροστά τους για χειραψίες και high-five. Μπήκε κανείς έστω ένα μέτρο μέσα στο παρκέ;

Τους παίκτες: Αθλητές με όλη τη σημασία της έννοιας. Έτοιμη να αρπάξουν την ευκαιρία και να κάνουν το μεγάλο βήμα. Μοιάζουν με μπασκετμπολίστες που αγωνίζονται στο κολεγιακό πρωτάθλημα και όχι στη δύσκολη Ευρωλίγκα. Το πάθος και το κίνητρό τους είναι αυτό που τους οδηγεί. Όλοι τους έχουν μόνο να κερδίσουν απ' αυτό το μπασκετικό θαύμα. Μικροί και μεγάλοι.

ÅÕÑÙËÉÃÊÁ / ÆÁËÃÊÉÑÉÓ ÊÁÏÕÍÁÓ - ÏÓÖÐ / EUROLEAGUE / ZALGIRIS KAUNAS - OLYMPIAKOS.(ÖÙÔÏÃÑÁÖÉÁ: LATO KLODIAN / EUROKINISSI)
ÅÕÑÙËÉÃÊÁ / ÆÁËÃÊÉÑÉÓ ÊÁÏÕÍÁÓ - ÏÓÖÐ / EUROLEAGUE / ZALGIRIS KAUNAS - OLYMPIAKOS.(ÖÙÔÏÃÑÁÖÉÁ: LATO KLODIAN / EUROKINISSI) EUROKINISSI

* Ναι, ο Σάρας ασχολείται με τη διαιτησία. Τα mind games είναι μέρος της δουλειάς του. Ποιος προπονητής δεν το κάνει; Ο Λαμόνικα στο Κάουνας είναι κόκκινο πανί. Αλλά όλο αυτό το θέμα της διαιτησίας γίνεται με όριο. Και όχι με εμμονή και στόχευση. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έχασε και σ' αυτόν τον τομέα. Οι δηλώσεις για τη διαιτησία εκνεύρισαν μεγάλη μερίδα των φιλάθλων του Ολυμπιακού.

* Ο Μπόμπι Μπράουν γιατί αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό; Γιατί δεν μπήκε ποτέ μέσα στον ρυθμό της ομάδας; Ήταν ένας παίκτης που ήρθε ανέτοιμος και χωρίς παιχνίδια ή ίδια η ομάδα δεν τον βοήθησε να προσαρμοστεί;

* Η "Zalgirio Arena" είναι κάτι το απλησίαστο για τα ελληνικά δεδομένα. Όμως οι καταγγελίες είναι πολλές όσον αφορά στα φαινόμενα βίας μέσα στο ΣΕΦ. Μαρτυρίες που μας έρχονται μέσω mail και τηλεφωνημάτων στην εκπομπή "Είναι να γελάει κανείς" στον Sport24 Radio 103.3. Κάποια στιγμή οι ιδιοκτήτες της ΚΑΕ Ολυμπιακός πρέπει να δουν σοβαρά αυτό το θέμα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ