Ετσι ξαφνικά η μετακίνηση 6, δηλαδή η συντομη μετακίνηση για ατομική σωματική άσκηση, μπήκε στην ίδια... κατηγορία με τον πρωταθλητισμό και οι δηλώσεις του Λευτέρη Αυγενάκη μπέρδεψαν κόσμο και κοσμάκη και κάποιοι πίστεψαν ότι μέσα στον Μάιο θα αρχίσουν και πάλι οι αγωνιστικές δραστηριότητες. Καμία σχέση, βέβαια, με την πραγματικότητα.

Είναι άλλο το ασκούμαι, άλλο το αθλούμαι και άλλο το γυμνάζομαι. Οπως είναι άλλο πράγμα οι πρωταθλητές που έχουν μπροστά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, άλλο το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και η Super League 1 και άλλο πράγμα τα υπόλοιπα. Και όλη αυτή η συζήτηση σε καμία περίπτωση δεν περιλαμβάνει τα ημιεπαγγελματικά, τα ερασιτεχνικά, τα ηλικιακά πρωταθλήματα και το τρέξιμο για... δίαιτα.

Είναι προφανές ότι οι αθλητές που έχουν μπροστά το ραντεβού με τους Ολυμπιακούς Αγώνες πρέπει να βρουν χώρους να προπονηθούν. Αυτοί έχουν μια προτεραιότητα. Είναι προφανές ότι το ποδόσφαιρο Παγκοσμίως στις επαγγελματικές κατηγορίες θέλει να επανεκκινηθεί η δράση κι εκεί τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Αλλά για όλα τα υπόλοιπα μοιάζει απίθανο να αλλάξει κάτι. Και ποτέ δεν είπε ο Υφυπουργός ότι άλλαξε κάτι, πέραν από το ότι από τα μέσα Μαϊου και μετά μπορεί να ανοίξουν εγκαταστάσεις για προπονήσεις.

Το μπάσκετ άλλωστε από μόνο του σε επαγγελματικό επίπεδο αποφάσισε να βάλει μόνο του λουκέτο. Εισηγήθηκε στην κυβέρνηση να θεωρηθεί ως μη γενόμενο το πρωτάθλημα και ουδείς έχει διάθεση να τους χαλάσει το χατίρι. Ούτε ο Λευτέρης Αυγενάκης, ούτε η ΕΟΚ.

Τα πολλά ερωτήματα που προκύπτουν έχουν να κάνουν με την επόμενη μέρα στα υπόλοιπα πρωταθλήματα. Κι αυτό είναι κάτι που προβληματίζει έντονα όλες τις Ομοσπονδίες των ομαδικών αθλημάτων, που καλούνται να πάρουν αποφάσεις η κάθε μία ξεχωριστά για το δικό της πεδίο. Στην τηλεδιάσκεψη της Πέμπτης ανάμεσα σε Υφυπουργείο και Ομοσπονδίες δεν πρόκειται για συζητηθεί φυσικά η άμεση επανέναρξη των πρωταθλημάτων, όπως σκέφτηκαν κάποιοι. Θα συζητηθεί η μετάβαση από την απόλυτη αδράνεια στο ξεκίνημα της αθλητικής δράσης, δίχως κινδύνους τραυματισμών.

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ

Να τα δούμε και λίγο με παραδείγματα. Στο μπάσκετ, λοιπόν. Τα πρωταθλήματα από την Α2 και κάτω έχουν σταματήσει ενάμιση μήνα και αυτή η διακοπή θα έχει συνέχεια. Αν υποθέσουμε ότι προς το δεύτερο μισό του Μαϊου θα ανοίξουν τα γήπεδα, όπως προβλέπει ο Λευτέρης Αυγενάκης. Κάτι - να το ξεκαθαρίσουμε - που δεν θα το αποφασίσει κανένα Υφυπουργείο Αθλητισμού και καμία Ομοσπονδία, θα το αποφασίσουν οι ειδικοί επί της υγείας.

Θα χρειαστεί τουλάχιστον ένας μήνας προπόνησης για να γίνουν επίσημα παιχνίδια, άρα η δράση θα μπορεί να αρχίσει προς τα τέλη Ιουνίου. Και ας πούμε ότι γίνεται αυτό. Πάντα κεκλεισμένων των θυρών. Ποιος θα κάνει τους συνεχόμενους ελέγχους για κορονοϊό σε αθλήματα επαφής; Θα κλειστούν σε ξενοδοχείο 16 ομάδες Α2, 32 Β' Εθνικής, 53 Γ' Εθνικής, 12 Α1 γυναικών και 24 Α2 γυναικών; Θα γίνονται τεστ σε παίκτες, προπονητές και συνοδούς όλους αυτών των ομάδων σε κάθε αγωνιστική; Και τι θα γίνει με τοπικά και μικρές ηλικίες;

Οπως καταλαβαίνετε δεν είναι καθόλου στην παρούσα φάση να αρχίσουν τα πρωταθλήματα, τα ημιεπαγγελματικά και τα ερασιτεχνικά. Αλήθεια, ποιος θα αναλάβει την ευθύνη; Και αν αναρωτηθεί κάποιος πώς τότε θα αρχίσει η σεζόν τον Οκτώβρη, η απάντηση είναι ότι οι ειδικοί κοιτάζουν πιο κοντά. Δεν θα αποφασίσουν τώρα για τον Οκτώβρη, αλλά μπορούν να το κάνουν για τον Μάιο και τον Ιούνιο.

ΝΑ ΜΗΝ ΑΔΙΚΗΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ

Από την άλλη όμως στην Ομοσπονδία μπάσκετ - και προφανώς σε όλα τα υπόλοιπα ομαδικά αθλήματα - σκέφτονται και τις λύσεις για να μην αδικηθεί κανείς στην επόμενη μέρα. Το πρώτο πράγμα που απασχολεί την ΕΟΚ και τον Γενικό Γραμματέα της Τάκη Τσαγκρώνη είναι τα Πανελλήνια πρωταθλήματα Εφήβων και Νεανίδων, που ανάμεσα σε όλα τα άλλα παίρνουν τα μόρια για να περάσουν σε Πανεπιστήμια αν διακριθούν... Εκεί πρόκειται για λίγους αγώνες, σε συγκεκριμένο μέρος και προϋποθέσεις που μπορεί να τηρηθούν από μια Ομοσπονδία.

Το άλλο θέμα είναι να μην πάει χαμένη καμία προσπάθεια. Κι εντάξει λύση να μην υποβιβαστεί κανείς δεν είναι λάθος, από την άλλη δεν γίνεται να μην υπάρχουν πρωταθλητές και προβιβασμοί Κι εδώ χρειάζονται κατάλληλοι χειρισμοί. Για παράδειγμα ο Χαρίλαος Τρικούπης έχει εξασφαλίσει την άνοδο στην Α1, όχι μαθηματικά ακόμα, όμως όλοι το είχαν αποδεχθεί με 3 βαθμούς διαφορά από το δεύτερο και όλες τις ισοβαθμίες δικές του. Για την άλλη ομάδα ας γίνουν αγώνες μπαράζ. Οχι 7 ολόκληρες αγωνιστικές. Το ίδιο πρέπει να συμβεί και στη Β' Εθνική και στα γυναικεία πρωταθλήματα, μέχρι τα τοπικά πρωταθλήματα, ούτως ώστε να υπάρχει η απαραίτητη συνέχεια.

Ο τρόπος πρέπει να βρεθεί από την εκάστοτε Ομοσπονδία, ίσως χρειαστεί σε ορισμένες περιπτώσεις να γίνουν μεμονωμένα παιχνίδια (μπαράζ ή play offs) που θα μπορεί να να ελέγχεται η υγεία όσων συμμετέχουν. Μέχρι εκεί. Ολα τα άλλα περί συνέχισης όλων των πρωταθλημάτων που βρίσκονται στην κανονική διάρκεια, ούτε καν σε συζήτηση μπορούν να μπουν τη δεδομένη στιγμή. Λίγα ματς ίσως μπορούν να γίνουν υπό προϋποθέσεις, πολλά όμως με τίποτα...

Και εξαιρούμε από αυτή τη συζήτηση το ποδόσφαιρο και τη Super League 1, διότι εκεί υπάρχουν εντελώς διαφορετικά συμφέροντα.