Την πρώτη του άνετη νίκη εκτός έδρας, με ευρύ σκορ και τρίποντο από το πρώτο ημίχρονο πέτυχε στο Αγρίνιο ο Ολυμπιακός. Έπρεπε να φτάσουμε στο φινάλε του πρώτου γύρου για να δούμε ένα ερυθρόλευκο “διπλό” χωρίς καρδιοχτύπι, ιδιαίτερα πριν ή μετά από ευρωπαϊκή αναμέτρηση. Υπάρχει εξήγηση γι’ αυτό που συνέβη. Κρύβεται στο αθλητικό κέντρο του Ρέντη και στις κουβέντες που πρόσφατα αποκάλυψε ο Πέδρο Μαρτίνς ότι έκανε με τους παίκτες του.

“Ξέρουμε τι φταίει και θα το διορθώσουμε”, είχε πει ο Πορτογάλος τεχνικός μετά τις διαδοχικές ισοπαλίες με Πανιώνιο και τον ΠΑΟΚ που στοίχισαν τέσσερις βαθμούς στην ομάδα του, σε παιχνίδια που μπορούσε κι έπρεπε να νικήσει. Μπροστά δεν ήμασταν, ωστόσο, κάποια πράγματα "φώναζαν" κόντρα στον Παναιτωλικό, ο οποίος τηρουμένων των αναλογιών ήταν πιο επικίνδυνος από τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη, αλλά αυτή τη φορά γκέλα δεν υπήρξε.Τίποτα δεν είναι τυχαίο.

ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟΣΟ ΑΓΡΙΕΜΕΝΟΣ

Για πρώτη φορά φέτος εκτός έδρας ο Ολυμπιακός ήταν αγριεμένος. Δάγκωσε για τη νίκη κι ας μην έπιασε υψηλά στάνταρ απόδοσης. Και λάθη έγιναν και νεκρά διαστήματα υπήρξαν και το γκολ άγγιξαν οι γηπεδούχοι, αλλά αυτή τη φορά η ομάδα μπήκε αποφασισμένη στο γήπεδο. “Κάποια ματς δεν τα παίζεις τα νικάς” είχε πει σε ανύποπτο χρόνο ο πολύπειρος Βασίλης Τοροσίδης κι αυτό ακριβώς έκαναν οι συμπαίκτες του.

Πάλεψαν περισσότερο από τους αντιπάλους, μπήκαν πιο δυνατά στις μονομαχίες, έβαλαν τα πόδια τους στη φωτιά, εμφανίστηκαν τσαντισμένοι για να πάρουν το ματς. Και τέτοια ματς, αυτό θέλουν, πάνω από ατομική ποιότητα και τακτικές προσεγγίσεις. Σε δύσκολες έδρες, αν δεν δείξεις ότι το θες περισσότερο από τους απέναντι, απλά δεν περνάς ή αν περάσεις αυτό θα συμβεί με υψηλό... πυρετό κι έντονη ταχυκαρδία, όπως έγινε στη Λάρισα (0-1) και το “ Βικελίδης” (1-2).

ΓΚΟΛ ΜΕ ΤΗ ΜΙΑ ΚΑΙ ΑΡΑΜΠΙ

Δεν παραβλέπω ότι στη φάση του 0-1 χάθηκε η μπάλα ανάμεσα στα πόδια των Ποντένσε, Μασούρα, Γκιλιέρμε, Ελ Αραμπί, για να επιστρέψει έχοντας προηγηθεί μία επαφή από τους προηγούμενους, στον Πορτογάλο “υδραυλικό” που στόπαρε και ευστόχησε με το αριστερό. Σε αυτή τη φάση, ο Μασούρας από αριστερά, βρέθηκε δεξιά για να δημιουργήσει υπερφόρτωση στην πτέρυγα, ο “κοντός” έκανε φοβερή κάθετη κίνηση, Γκιλιέρμε και Αραμπί συνδυάστηκαν κινηματογραφικά και μπήκε ένα από τα πιο καλά “δουλεμένα” γκολ της σεζόν.

Ο Μαροκινός φορ που έδωσε την ασίστ στο πρώτο γκολ και πέτυχε τα άλλα δύο, δεν απέδειξε χθες πόσο ικανός εκτελεστής είναι, αλλά και πόσο ολοκληρωμένος παίκτης. Στο 2-0 βλέπει την κίνηση του Μασούρα στην πλάτη της άμυνας από την ωραία πάσα του Σουντανί και ακολουθεί τη φάση με χίλια για να πάρει τη μπουκιά από το στόμα του Ποντένσε που είχε οπλίσει με το δεξί, για να βάλει ένα υπέροχο γκολ με το κεφάλι.

Όσο για το 3-0, ήταν εκεί που έπρεπε για να πάρει από τον Τσιμίκα, να κάνει περιστροφή και να τινάξει στον αέρα τα δίχτυα. Δεν έκανε, όμως, μόνο αυτά. Βγήκε από το καβούκι της περιοχής, βοήθησε αριστερά, δεξιά, στον άξονα, δεν έδωσε σταθερό σημείο αναφοράς. Έπαιξε απλά, ουσιαστικά, με ευφυΐα και το ένστικτο του "φονιά".

Η ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΘΕΤΙΚΩΝ

Το δεύτερο στοιχείο που μπορεί να εστιάσει κανείς, είναι η καλύτερη διάθεση και κυκλοφορία από τη μεσοεπιθετική τετράδα. Άλλαζαν συνεχώς θέσεις, συνδυάζονταν, έψαχναν ο ένας τον άλλο με τη μία, έβγαλαν έτσι την ψυχή των αμυντικών. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, βέβαια, η ομάδα δεν είχε σταθερή ανασταλτική συνοχή και το βάρος έπεσε αρκετά στην αμυντική τετράδα. Σε αυτό έπαιξε ρόλο και το άναρχο παιχνίδι του Καμαρά, ο οποίος είχε καλά, αλλά και νεκρά διαστήματα, εξηγώντας το γιατί ο κόουτς επιλέγει συνήθως τον Μπουχαλάκη. Ο Μπα πάντως καλά τα πήγε μετά από τόσο καιρό, παρότι άγουρος.

Το τρίτο που πρέπει να επισημανθεί, είναι ότι οι “ερυθρόλευκοι” δεν θεώρησαν υποτιμητικό ή ντροπή να κάνουν φάουλ. Τέσσερις κίτρινες πήραν επειδή σε κάθε μονομαχία έμπαιναν καμικάζι. Χαλάλι. Είναι κι αυτό κομμάτι του παιχνιδιού και πολύ σημαντικό. Χάνω τη μπάλα, δεν μπορώ να πετύχω άμεση ανάκτηση στο χώρο, σταματάω τη φάση με φάουλ. Ένα κι ένα κάνουν δύο. Το κάνουν ομαδάρες όπως η Μπαρτσελόνα και η Λίβερπουλ. Δεν θα το κάνει ο Ολυμπιακός για να σταματήσει κόντρα επιθέσεις; Εννοείται...

Και κάτι ακόμη. Ο Ολυμπιακός δεν τράβηξε το πόδι από το γκάζι μέχρι το τελευταίο λεπτό. Κι ας έγιναν αλλαγές, ας πήραν ανάσες κάποιοι που πρόκειται να παίξουν και στον τελικό της Τετάρτης με τον Ερυθρό Αστέρα κι ας έγιναν λάθος επιλογές, κυρίως από τον Ραντζέλοβιτς που δεν ήταν συγκεντρωμένος στην τελική επιλογή. Η προσπάθεια δεν σταμάτησε από κανέναν. Η πίεση ψηλά συνεχίστηκε ως τις καθυστερήσεις, ο Σουντανί έκανε φάουλ και πήρε κάρτα (αυστηρή) στο 88’. Κάτι λένε όλα αυτά. Πρώτα απ’ όλα ότι η ομάδα έβγαλε αντίδραση. Δεύτερον ότι οι παίκτες άκουσαν τον προπονητή και πάλεψαν πολύ έστω κι αν η διάταξη άλλαξε τέσσερις φορές!

ΑΛΛΑΞΕ ΔΙΑΤΑΞΗ 4 ΦΟΡΕΣ

Ξεκίνησε το ματς με 4-4-2 και τον Σουντανί κοντά στον Αραμπί, τον Ποντένσε δεξιά και τον Μασούρα αριστερά. Μετά το γκολ ο Πορτογάλος πήγε αριστερά και ο Μασούρας δεξιά, αλλά επειδή έμειναν κενά στην πλάτη του Ντανιέλ από το 30’ δόθηκε εντολή για 4-2-3-1. Με τον Μασούρα να συνεχίζει ως 10άρι και τον Σουντανί δεξιά. Μόλις μπήκε ο Μπουχαλάκης αντί του Αραμπί, ο Σουντανί έπαιξε μπροστά και το σύστημα άλλαξε σε 4-3-3, για να γίνει εκ νέου 4-2-3-1 μόλις ο κεφάτος Μπρούνο πέρασε αριστερά, ο Ραντζέλοβιτς πήγε δεξιά και ο Μασούρας επανήλθε πίσω από τον Αλγερινό στράικερ.

Με λίγα λόγια, σε ένα ματς που έγιναν πολλά καλά, αλλά και αρκετά λάθη με τον Αριγίμπι να έχει δοκάρι και να ταλαιπωρεί γενικότερα τον Ομάρ κι όχι μόνο, οι “ερυθρόλευκοι” ακολούθησαν τις εντολές όσο καλύτερα μπορούσαν και με όση προσπάθεια απαιτήθηκε. Αυτό είναι το βασικό συστατικό σε τέτοια ματς απέναντι σε αντιπάλους που παίζουν πίσω από τη μπάλα και συνήθως στο μισό γήπεδο. Δεν θέλει ούτε κορδελάκια, ούτε μπούκες, ούτε τακουνάκια. Θέλουν άρπαγμα από το λαιμό και τσαμπουκά από την πρώτη ανάσα. Αυτό θα πρέπει να γίνει και στα επόμενα, από το ματς της Τρίπολης την ερχόμενη εβδομάδα.

Το πρωτάθλημα είναι κάθε ματς και τρεις βαθμοί. Είτε παίζεις ντέρμπι κορυφής, είτε με τον τελευταίο της βαθμολογίας. Και στο τέλος κάνεις τη σούμα. Άρα εδώ που φτάσαμε, μετράνε οι νίκες και οι πόντοι πάνω απ’ όλα. Αν αυτοί έρθουν και με ωραία μπάλα, ακόμη καλύτερα. Το ζητούμενο, ωστόσο, είναι να έρθουν...