Η αλήθεια του χθεσινού αγώνα στο "Κλεάνθης Βικελίδης" ανάμεσα στον Άρη και τον Ολυμπιακό κρύβεται στα ψιλά γράμματα της στατιστικής.

Όχι στις 6 αποκρούσεις του Σα, ούτε στα 7 κλεψίματα του Μπουχαλάκη, τις 7 επιτυχημένες επεμβάσεις του Σισέ ή το -μόλις- ένα λάθος του Βούκοβιτς. Θα σταθώ σε κάτι πιο γενικό, αλλά και πιο σημαντικό. Ο Ολυμπιακός πήρε απέναντι στον Άρη τέσσερις κίτρινες, ενώ οι γηπεδούχοι τρεις.

Στη συνολική απεικόνιση της αναμέτρησης, οι "ερυθρόλευκοι" έκαναν και τέσσερα φάουλ παραπάνω από τους "κίτρινους" (15-19). Κι αυτό στα δικά μου μάτια λέει πολλά για μια νέα ομάδα που είναι υποχρεωμένη από τη φύση και το dna της να κάνει πρωταθλητισμό.

Δεν ήταν όλα καλώς καμωμένα για την ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς. Έγιναν λάθη, χάθηκαν γκολ, υπήρξαν διαστήματα που οι παίκτες του δέχθηκαν πίεση και δεν ήξεραν τι να κάνουν τη μπάλα με αποτέλεσμα να τη στέλνουν στα πουλιά, ιδιαίτερα στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα.

Αυτή τη φορά, όμως, δεν κάθισαν να φάνε ξύλο, όπως -για παράδειγμα- έγινε στο πρόσφατο παιχνίδι με τον ΟΦΗ στην Κρήτη.

Ανέβηκαν στο ρινγκ και τις έπαιξαν. Στα ίσια! Δεν τις έφαγαν. Έριξαν όσες μπορούσαν και ήταν περισσότερες. Κέρδισαν στα σημεία. Ό,τι πιο σωστό και μέσα στο δικό μου μυαλό διάβασα χθες, ήταν το ποστάρισμα του συναδέλφου Γιώργου Περπερίδη, ο οποίος μυρίζει τη μπαλίτσα όσο λίγοι στο σινάφι μας:

"Το τρίποντο στο "Βικελίδης" σηκώνει μπόλικη ποδοσφαιρική κουβέντα. Για Σα, Νάτχο, Ποντένσε, Χάσαν, το δίδυμο Γκιλιέρμε - Μπουχαλάκη κτλ. Όμως το κυρίαρχο στοιχείο στο παιχνίδι του Ολυμπιακού ήταν άλλο. Στο Ηράκλειο οι ερυθρόλευκοι έτρωγαν "ξύλο" στον αγωνιστικό χώρο και μόνο που δεν ζητούσαν συγγνώμη. Τώρα σε μια ακόμη πιο σκληρή έδρα απαντούσαν αναλόγως (για ποδοσφαιρικό ξύλο μιλάμε πάντα), από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο. Και είναι κάτι που έχει ανάγκη η ομάδα, τα τελευταία χρόνια είχε παραγίνει σοφτ στο χορτάρι. Ντουντελάνζ λοιπόν και μετά το ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό".

ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟΝ ΦΡΕΝΑΡΟΥΝ

Πάμε, λοιπόν, να την κάνουμε την κουβέντα. Ο Ολυμπιακός εκτός έδρας θα τρώει ξύλο. Μόνο έτσι μπορούν να τον φρενάρουν οι ομάδες που δεν διαθέτουν την ίδια ποιότητα στο ρόστερ τους. Το θέμα είναι αν θα απαντήσει ανάλογα. Και χθες το έκανε. Με μπροστάρηδες τον Μπουχαλάκη και τον Σισέ, οι "ερυθρόλευκοι" δεν μάσησαν.

Ακόμη και στα διαστήματα που δεν είχαν τον έλεγχο του αγώνα, απέναντι σε μια ομάδα που οι παίκτες της έπεφταν καμικάζι στις μονομαχίες, απάντησε με το ίδιο νόμισμα. Ξύλο στο ξύλο, μπουνιά στην μπουνιά κι όποιος αντέξει. Τελικά άντεξαν οι "κόκκινοι" από τον Πειραιά...

Ο ΝΑΤΧΟ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΑΣ

Βέβαια, αν δεν έμπαινε και ο Νάτχο, ο οποίος όσο μπόι του λείπει τόσα "άντερα" και ποιότητα διαθέτει, άλλα θα λέγαμε. Ο Ισραηλινός απέδειξε κι αυτή τη φορά ότι τείνει να εξελιχθεί σε νέο "Κάνιο" για τον Ολυμπιακό.

Ένας σπουδαίος game changer. Όπως ο μεγάλος Ιμπαγάσα στα τελευταία δύο χρόνια της παρουσίας του στον Πειραιά, ερχόταν από τον πάγκο κι έβγαζε τα κάστανα από τη φωτιά, έτσι και ο Μπίμπαρς κάνει κάτι αντίστοιχο. Έστω και με μια του ενέργεια.

Εννοείται ότι ο Νάτχο μπορεί να προσφέρει ακόμη περισσότερα στα 30 του, απ' ότι ο "στρατηγός" Αριέλ στα 36 του.

Από τη στιγμή, όμως, που έχασε την προετοιμασία και η φυσική του κατάσταση δεν είναι στο 100%, ακόμη κι αυτό το ποιοτικό μισάωρο είναι όχι απλά απαραίτητο, αλλά προαπαιτούμενο.

Δεν είναι μόνο το γκολ του με τον Αστέρα στο φινάλε του αγώνα στο "Καραϊσκάκης". Ο Μπίμπαρς με το που πάτησε το πόδι του στο γήπεδο έδωσε άλλη μια κάθετη έτοιμο γκολ στον Φορτούνη για το 0-2 με τη Ντουντελάνζ.

Την προηγούμενη Κυριακή με τον Απόλλωνα πάλι στην πρώτη του επαφή με τη μπάλα, φτιάχνει τη φάση που καταλήγει στη δική του ασίστ προς τον Φετφατζίδη που αστοχεί σε μοναδικό τετ α τετ.

ΣΩΣΤΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΜΕ 4-3-3

Όπως και χθες. Πριν προλάβει να πατήσει το χορτάρι, είδε το overplap του Κούτρη, του τη δίνει σωστά στην πλάτη της άμυνας, "τόσο όσο" να μη βγει οφσάιντ και τα άλλα είναι ιστορία. Κι επειδή ο Ολυμπιακός έχει θέμα με τα εξτρέμ, καθόλου δεν διαφωνώ με την κίνηση του Μαρτίνς να τραβήξει στην άκρη τον Φορτούνη που, ούτως ή άλλως, δεν μένει καρφωμένος σε ένα σημείο και να παίξει με τρίτο χαφ τον Ισραηλινό.

Έτσι και το κέντρο του γέμισε καλύτερα και ασφάλεια είχε με Μπουχαλάκη, Γκιλιέρμε και τον "Φορτού" στο γήπεδο που μπορεί με μια έμπνευση να κρίνει έναν αγώνα ακόμη και στην κακή του μέρα.

Στα επί μέρους της αναμέτρησης, μέρες τώρα κουβεντιάζοντας στον αέρα του "Sport24 radio 103,3" είχα εκφράσει την άποψη ότι ο Ζοσέ Σα, τον οποίο αποθέωσε και ο σπουδαίος Ίκερ Κασίγιας, είναι έστω και στις λεπτομέρειες καλύτερος κίπερ από τον Γιαννιώτη.

Χωρίς την παραμικρή διάθεση να μειώσω τον Έλληνα διεθνή πορτιέρε, ο οποίος θεωρώ ότι έχει κάνει φέτος μόνο ένα σοβαρό λάθος, στο 0-1 με τον ΠΑΟΚ, πιστεύω ότι ο Πορτογάλος είναι κατάτι καλύτερος. Σε όλα. Με τα πόδια, κάτω από την εστία, πιο ψύχραιμος, πιο συγκεντρωμένος. Δεν απλώνω την κουβέντα επειδή η θέση του τερματοφύλακα είναι ένα κεφάλαιο από μόνη της και την ξέρουν καλά πολλοί λίγοι.

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΙΔΥΜΟ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Για το κέντρο της άμυνας, ανήκω σε εκείνους που πιστεύουν ότι Σισέ, Βούκοβιτς αποτελούν το ιδανικό ζευγάρι. Συμπληρώνει ο ένας τον άλλο, όπως δεν μπορεί κανείς από τους υπόλοιπους κεντρικούς αμυντικούς να κάνει.

Βουνό, με αστείρευτες δυνάμεις, γρήγορος και ανίκητος ψηλά ο Σενεγαλέζος. Μυαλωμένος, καλός με τη μπάλα, με ηγετικά χαρακτηριστικά ο Σέρβος. Σε αυτό το δίδυμο πρέπει να επιμείνει και να το βελτιώσει ο Μαρτίνς.

Ο Σισέ το έκανε πάλι το λαθάκι του στο ξεκίνημα, με το απρόσεκτο γύρισμα προς τον Σα, αλλά ήταν το μοναδικό σοβαρό. Προς το τέλος του αγώνα, έμοιαζε να παίζει μόνος του κόντρα σε όλους τους επιθετικούς του Άρη και τους κατάπιε.

Η ΑΘΟΡΥΒΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ "ΜΠΟΥΧΑ"

Στον άξονα, κάποιοι στις εγκαταστάσεις του Ρέντη περίμεναν καιρό να δουν μαζί Μπουχαλάκη με Γκιλιέρμε. Ο Κρητικός μπορεί να μη θαμπώνει με τη μπάλα στα πόδια, αλλά θα την κάνει σωστά και με τσαμπουκά τη δουλειά, έστω και αθόρυβα. Θα καλύψει την έλλειψη ταχύτητας, παίζοντας συνήθως με τη μία και σίγουρα.

Θα πάρει τα διαθέσιμα μέτρα προς την επίθεση. Θα βάλει μια φωνή και οι άλλοι θα τον ακούσουν.

Ακόμη και ο Φορτούνης με τον Λάζαρο. Θα μείνει κολόνα μπροστά από τους στόπερ όταν χρειαστεί. Θα δώσει αέρα και ασφάλεια στον διπλανό του να ανέβει πιο ψηλά στο γήπεδο. Δεν θα κάνει τίποτα περιττό, ενώ είναι κι ένα ακόμη ψηλό κορμί στα στημένα.

Με τον Γκιλιέρμε δίπλα του, ο Ολυμπιακός είχε δύο καλούς χειριστές της μπάλας για να πάρουν την πρώτη πάσα και να χτίσουν από πίσω. Δεν είναι τυχαίο ότι στο ξεκίνημα ο Βραζιλιάνος πήρε μέτρα στην επίθεση κι έκανε δύο καλά σουτ προς την εστία του Κουέστα.

Η κίτρινη που πήρε νωρίς (16') του έκοψε τον αέρα, τον έκανε πιο προσεκτικό και άτολμο στην προσωπική μονομαχία κι αυτό περιόρισε την ισχύ του Ολυμπιακού στον άξονα.

Από τη στιγμή που μπήκε ο Νάτχο, ο Γκιλιέρμε επανεμφανίστηκε στο ματς και τα πήγε καλά μέχρι το φινάλε. Έχω την αίσθηση ότι αυτό το ζευγάρι θα το ξαναδούμε στον άξονα.

"ΤΟΥΡΜΠΟ" ΚΟΥΤΡΗΣ

Άξια αναφοράς είναι και η εμφάνιση του Κούτρη, ο οποίος παρότι ζορίστηκε πολύ από τον Ματέο Γκαρσία στο μεγαλύτερο κομμάτι του αγώνα, δεν επηρεάστηκε, πάλεψε μέχρι το τέλος, ενώ όταν του δόθηκε η ευκαιρία βγήκε μπροστά για να δώσει μισό γκολ στον Χασάν, όπως είχε κάνει και στο Μιλάνο με τη σέντρα στον Γκερέρο για το 0-1.

Το ζητούμενο για τον Ολυμπιακό είναι ότι του λείπει ένας εξτρέμ που να τελειώνει τις φάσεις και νομίζω πως σε αυτό το σκέλος θα έχουμε... νεότερα τον Γενάρη. Ο Ποντένσε είχε πάλι νεκρά διαστήματα.

Μπήκε στο ματς με το γκάζι πατημένο στον άξονα, έκανε όργια για ένα 15άλεπτο, αλλά μόλις ισορρόπησε το παιχνίδι στον άξονα, χάθηκε, για να επιστρέψει προς το τέλος του αγώνα, όπου έκανε και βρώμικη δουλειά, στα ανεβάσματα του Τζανακάκη.

Γενικά, ο Ολυμπιακός έχει θέμα στο να "καθαρίζει" γρήγορα τα παιχνίδια του. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη δεν είναι σύμπτωση. Αν είχε κάνει το 0-1 ο Φορτούνης στο 5' πιθανότατα θα μιλούσαμε για άλλο ματς, αλλά με τα "αν" σοβαρή κουβέντα δεν γίνεται.

Διαφωνώ, ωστόσο, με όσους ψέγουν το ότι ο Ολυμπιακός καθαρίζει συνήθως μετά από το 60'. Και στο "Βικελίδης" το γκολ μπήκε στο 67', αλλά μπήκε.

Το ότι ο Μαρτίνς έχει την ικανότητα, την οξυδέρκεια, το σχέδιο να ξαναμοιράσει την τράπουλα όταν κρίνει πως είναι απαραίτητο και να βελτιώσει την εικόνα της ομάδας του δεν είναι κακό. Ίσα-ίσα.

Απλά οι "ερυθρόλευκοι" θα πρέπει να ρολάρουν καλύτερα από το ξεκίνημα, να μην πετούν ημίχρονα, να μην είναι τσαπατσούληδες ή επιπόλαιοι στην τελική προσπάθεια, ώστε να διώχνουν το άγχος πιο γρήγορα.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΧΑΣΑΝ

Και κάτι τελευταίο. Ο Χασάν μπήκε να παίξει με μιάμιση προπόνηση. Κι όχι μόνο μπήκε, προερχόμενος από θλάση, αλλά έβγαλε τα συκώτια των στόπερ του Άρη. Δεν υπήρξε διεκδίκηση που να μην σκοτωθεί μαζί τους, δεν έκανε εκπτώσεις στην προσπάθεια.

Είχε και τη δύναμη και το καθαρό μυαλό για να βγει σωστά στη φάση και να την τελειώσει για να χαρίσει το τρίποντο. Όλα αυτά μετράνε σε μια ομάδα. Όχι μόνο η αποτελεσματικότητα, αλλά και η διάθεση. Να τα δώσω όλα για την ομάδα, έστω κι αν δεν είμαι στο 100%. Αυτά και πάμε παρακάτω...