" Δεν υπάρχει θέμα προπονητή. Το ταμείο θα γίνει στο τέλος της σεζόν. Αποτύχαμε σε πρωτάθλημα και Κύπελλο, κάναμε μια αξιοπρόσεκτη πορεία στην Ευρώπη, θα μπορούσαμε και καλύτερα". Κάπως έτσι, με αυτές τις λίγες αράδες θα μπορούσε να περιγράψει κανείς το τι πιστεύουν στη διοίκηση για τη φετινή πορεία του Ολυμπιακού. Κάποια από αυτά τα λόγια ανήκουν στον ίδιο τον Βαγγέλη Μαρινάκη, όπως τα μετέφερε σε τεχνική ηγεσία και παίκτες μετά την ήττα-αποκλεισμό από τη Λαμία.

Πολλοί ερμήνευσαν όλα τα παραπάνω, ακόμη και στα δημοσιογραφικά πηγαδάκια της αίθουσας Τύπου στο "Καραϊσκάκη", καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι " ο Πορτογάλος είναι τελειωμένος, μετράει μέρες στον Πειραιά". Είναι γεγονός ότι η τοποθέτηση του Ολυμπιακού ήταν λίγο στο " ναι μεν αλλά". Τώρα βράζουμε, νιώθουμε ντροπή για τον σοκαριστικό αποκλεισμό, θέλουμε να τους... διώξουμε όλους, αλλά κρατιόμαστε. Αυτή είναι εν ολίγοις η μετάφρασή.

"ΠΑΛΙΟΣ" ΚΑΙ "ΝΕΟΣ" ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ

Στο δικό μου μυαλό, ο "παλιός" Μαρινάκης θα τον είχε "σφουγγαρίσει" ήδη τον Πορτογάλο. Η σεζόν, άλλωστε, είναι "τελειωμένη" για τον Ολυμπιακό. " Από Μάρτη, καλοκαίρι" που λέει και η παροιμία. Ο "νέος" Μαρινάκης, όμως, το σκέφτεται και το ξανασκέφτεται. Γιατί; Επειδή πολύ απλά δεν αποφασίζει πλέον με τον παρορμητισμό και τον αυθορμητισμό των πρώτων χρόνων της προεδρίας του.

Κάποτε έδιωξε τον Λίνεν σε μια νύχτα, "πακέτο" με τον Ντιόγκο, έπειτα από έναν αποκλεισμό. Αργότερα, "έστειλε" τον Ζαρντίμ, όχι επειδή δεν ήταν καλός και νοικοκύρης προπονητής, αλλά επειδή το χαμηλό προφίλ του δεν είχε ταιριάξει με τον σύλλογο, δεν είχε και καλή χημεία με τον κόσμο.

Ο Μίτσελ βρέθηκε επί ξύλου κρεμάμενος πριν από εκείνο το 0-3 στις Βρυξέλλες επί της Άντερλεχτ, σε ένα ματς "ρωσική ρουλέτα". Η μπίλια έκατσε στο κόκκινο, ο Μαδριλένος κόουτς έμεινε για ακόμη ενάμιση χρόνο στην άκρη του πάγκου κι άφησε στην ανεργία τον Ολλανδό -πρώην Ομοσπονδιακό- Μαρβάικ που ήταν έτοιμος να αναλάβει.

Τα τελευταία χρόνια, ο εκρηκτικός και ορμητικός Μαρινάκης, ο πρόεδρος που έκρινε περισσότερο με το συναίσθημα κι όχι με την ψυχρή λογική, έχει αλλάξει. Μεγάλωσε, ωρίμασε, απέκτησε περισσότερη γνώση, εμπειρία και ψυχραιμία.

Εξάντλησε τα περιθώρια ακόμη και στον Μπέντο που τον έβλεπες στις συνεντεύξεις Τύπου και σου γύριζε τα άντερα, με το μπλαζέ ύφος " δεν σας βλέπω". Έδιωξε πέρυσι τον Λεμονή, όχι επειδή δεν πήγαινε καλά η ομάδα. Κουτσά-στραβά το τσούλησε το πράγμα ο "man of the club", αλλά ήταν μαζεμένα πολλά καλόπαιδα, τους λες και "λεγεωνάριους" και κάποια στιγμή θυσίασε τον Τάκη μπας και "κερδίσει" κάποιους από τους Οφόε, Μάριν, Καρσελά, Τζούρτζεβιτς, Εμενίκε και δεν συμμαζεύεται. Δεν του βγήκε με τον Όσκαρ Γκαρσία που είχε τα ψυχολογικά του, προερχόμενος από ένα οδυνηρό και επίπονο διαζύγιο, κάτι που ελάχιστοι γνώριζαν πριν έρθει, αλλά έμαθαν στην πορεία.

Με τον Πέδρο Μαρτίνς, ο Μαρινάκης έχει πολλούς λόγους να είναι -τώρα- προβληματισμένος. Στο πρόσωπό του, το ρίσκο απέδωσε σε σημαντικό βαθμό. Ο Πορτογάλος ήρθε από τη Γκιμαράες με ένα συμβόλαιο αρκετά κάτω από των προκατόχων του. Δεν ξεπερνά τα 500.000 ευρώ. Η διοίκηση πείστηκε από την εισήγηση του Καρεμπέ και του έδωσε την ευκαιρία. Ο συμπαθής κόουτς, σήκωσε μανίκια από τον Απρίλη κι ανέλαβε να χτίσει μια ομάδα περίπου από το μηδέν.

Η περσινή σεζόν ήταν η χειρότερη από τότε που άλλαξε χέρια η ΠΑΕ, το μπάτζετ ασφαλώς περιορίστηκε, αφού δεν υπήρχε μπροστά Champions League, με τον "φτωχό πλην τίμιο" Μαρτίνς να αποδεικνύεται ιδιαίτερα προσαρμοστικός. Στήριξε, εμπιστεύθηκε και ανέδειξε παίκτες όπως ο Τσιμίκας, ο Μπουχαλάκης, ο Καμαρά, ο Σισέ, αξιοποίησε άλλους όπως ο Γκερέρο με τον Χασάν που δεν είναι μεταξύ των τοπ επιθετικών του πλανήτη, εκτόξευσε ξανά τον Φορτούνη, επανάφερε τον "τούρμπο" Ομάρ, βρήκε ρόλο στο Νάτχο, δημιούργησε στην ομάδα πλάνο κι έκανε τους παίκτες να νιώσουν το αίσθημα της δικαιοσύνης.

ΤΟ "ΕΤΣΙ ΤΟΝ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ" ΚΑΙ ΤΟ "ΕΤΟΙΜΑΣΕ ΒΑΛΙΤΣΕΣ"

Τα κέρδη στο μεγαλύτερο κομμάτι της σεζόν ήταν πολλαπλάσια της επένδυσης και του όποιου ρίσκου. Από τα πρώτα ματς με τη Λουκέρνη ακούστηκε ξανά το " έτσι ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό" που έχει ξανακουστεί και τελευταία έπειτα από το 4-1 επί της ΑΕΚ και την πρόκριση σε βάρος της Μίλαν.

Το πώς γίνεται 20 μέρες μετά να καλούν τον προπονητή να ετοιμάζει βαλίτσες εκείνοι που τον αποθέωναν, δεν αποτελεί έκπληξη στον Ολυμπιακό. Το dna επιτάσσει τίτλους και πρωτιές, ουδείς είναι εύκολο να συμβιβαστεί με την ιδέα της απώλειας πρωταθλήματος και Κυπέλλου, από τα τέλη Φλεβάρη κι ας χτίστηκαν όλα περίπου από την αρχή το καλοκαίρι. Και σε αυτές τις αποτυχίες φέρει ευθύνη, μικρή ή μεγάλη σύμφωνα με την άποψη του καθενός, ο προπονητής.

ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ

Εκείνοι που ξέρουν από μέσα κι όχι από "γύρω-γύρω" την κατάσταση, για δύο πράγματα είναι προβληματισμένοι αναφορικά με τον Μαρτίνς. Ανάμεσά τους κι εκείνοι που έχουν πρόσβαση στην προεδρική σουίτα. Πρώτον δεν ξέρουν τι παραπάνω μπορεί να προσφέρει ο Μαρτίνς ή αν έχει ήδη "ταβανιάσει". Δεύτερον διακρίνουν ότι ώρες-ώρες ο Πέδρο λειτουργεί με αφέλεια ή περίσσεια ποδοσφαιρική σιγουριά, με αποτέλεσμα να μη διαβάσει καλά παιχνίδια. Σα να βγάζει έπαρση για να το γράψουμε λιανά.

Να μην τα προσεγγίζει με τον απαιτούμενο σεβασμό στον αντίπαλο. Αυτό έκανε στην Τούμπα κι έπεσε φάπα ξεγυριστή, αυτό έκανε –σε μικρότερο βαθμό- και με τη Λαμία, άσχετα αν και η μπάλα αποδείχθηκε πόρνη. Σε τελική ανάλυση, όταν φτιάχνεις με τόσες αλχημείες, πειράματα και αλλαγές, 28 τελικές και δέχεσαι μία, κουμπώνει απόλυτα και η φράση του Όσιμ περί πόρνης μπάλας. Ο Σαράνοβ έκανε 19 επεμβάσεις.

Για να φτάσουμε στο ζουμί, ο Μαρτίνς θα φύγει από τον Ολυμπιακό μόνο αν βρεθεί κάποιος που θα πείσει τον Μαρινάκη ότι μπορεί να αναλάβει το καράβι για να συνεχίσει σωστά τη δουλειά του Πορτογάλου και να το πάει ακόμη παραπέρα. Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Οι "ερυθρόλευκοι" πλέον έχουν ταυτότητα, παίζουν ωραία μπάλα, έχουν κερδίσει τον σεβασμό των αντιπάλων. Υπάρχει πλάνο και σχέδιο παρά τις όποιες ατέλειες και αδυναμίες στις δύο εστίες.

Και σε ορισμένους που λένε ότι ο "ερυθρόλευκος μηχανισμός" δούλεψε για να παρουσιαστεί ο Ολυμπιακός ως κάτι μεγαλύτερο απ’ ότι είναι, να μας επιτρέψουν να τους πούμε ότι κάνουν λάθος. Τον Ολυμπιακό δεν τον μεγάλωσε μόνο η καλή του εικόνα πάνω στο χορτάρι, αλλά και τα λόγια των αντιπάλων προπονητών που ασφαλώς δεν τους... έβαλαν από την Πλατεία Αλεξάνδρας να το κάνουν.

Μέχρι και ο Χάβος παραδέχθηκε προχθές βράδυ ότι " ήμασταν πάρα πολύ τυχεροί κι αν το είχε βάλει έστω ο Φορτούνης από το πέναλτι για άλλα θα μιλούσαμε σήμερα". Δεν είναι εύκολο για τον Ολυμπιακό να "φάει" τον Μαρτίνς. Όχι επειδή δεν μπορεί, αυτό είναι το μόνο εύκολο. Το δύσκολο είναι να βρεθεί ο επόμενος που θα προσφέρει ακόμη πιο πολλά. Εκείνος που θα πατήσει στην ίδια συνταγή για να μην το πιάσουμε ξανά από την αρχή και θα μπορέσει να περάσει την ομάδα στους ομίλους του Champions League. Θα εξαρτηθεί ασφαλώς και από την κλήρωση των προκριματικών.

ΤΙ ΞΕΡΕΙ Ο ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ

Ο Μαρινάκης τα ξέρει όλα αυτά καλύτερα από τον καθένα. Γι’ αυτό και δεν θέλει να διώξει τον προπονητή, τον οποίο αγκάλιασε πριν από μερικές ημέρες μετά την 4άρα επί της ΑΕΚ. Τον άνθρωπο που έδωσε συγχαρητήρια εντός αποδυτηρίων έπειτα από την πρόκριση σε βάρος της Μίλαν κι ας πικράθηκε από τον οδυνηρό και σε μεγάλο βαθμό άδικο, αποκλεισμό.

Κάθε μέρα που περνάει βοηθά τον Πορτογάλο να μαζέψει ξανά... κανονάκια και να μπει με ασφάλεια στην επόμενη πίστα. Αν περάσει στεγνός κι από το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, δύσκολα θα κουνηθεί. Τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι και τα πρώτα επίσημα ματς της επόμενης σεζόν. Αν και σε έναν οργανισμό όπως ο Ολυμπιακός τα πάντα είναι τόσο ρευστά που ποτέ δεν ξέρει τι ξημερώνει και τι μπορεί να φέρει το "αύριο".

Υ.Γ.: Ο φίλος μου ο Γιώργος, πάντως, μου το είπε χθες βράδυ. " Ελπίζω να μην πειράξει κανείς τον προπονητή". Παρά την πίκρα και το ανάθεμα των τελευταίων ωρών, δεν είναι ο μόνος που έχει αυτή την άποψη, ίσως και λίγο περισσότερη υπομονή από τον μέσο όρο των οπαδών του Ολυμπιακού...