Πέρυσι αγκομαχούσε σχεδόν κάθε φορά που έπαιζε εκτός "Καραϊσκάκη". Φέτος έφτασε στο σημείο να μοιράζει 5άρες. Ήταν η τρίτη φετινή για τον Ολυμπιακό. Η πρώτη εκτός έδρας. Ο Φορτούνης με τον Ποντένσε ξεπερνούν από αγώνα σε αγώνα ο ένας τον άλλον σε ασίστ.

Πέντε γκολ έβαλε, η ομάδα όλα με διαφορετικούς σκόρερ. Ο Μασούρας για 4η φορά άνοιξε το σκορ. Παίκτης που ήρθε τον Γενάρη από τον Πανιώνιο.

Σε όλα τα γκολ που πέτυχε χθες ο Ολυμπιακός κόντρα στον Παναιτωλικό, η μπάλα τσούλησε στο χορτάρι λες κι έβλεπες playstation. Ειδικά το 2-0 με Γκιλιέρμε, Ποντένσε, Φορτούνη να βρίσκονται με τη μία, ο Κώστας να βγάζει τον Χασάν μάτι με τον Κυριακίδη κι εκείνος να σημαδεύει άψογα, είναι για σεμινάριο. Από την εποχή του Μάρκο Σίλβα είχαμε να δούμε τέτοια μπάλα από τους "ερυθρόλευκους". Κι ας μην κατάφεραν φέτος να πάρουν πρωτάθλημα ή Κύπελλο.

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΟΥΠΕΡ ΣΤΑΡ

Το γεγονός ότι αυτή η ομάδα αποδίδει έτσι όπως αποδίδει -χαίρεσαι να τη βλέπεις για να λέμε τα πράγματα όπως είναι- έχει ονοματεπώνυμο: Πέδρο Μαρτίνς. Αυτός είναι ο σούπερ σταρ του φετινού Ολυμπιακού, μπροστά από κάθε άλλον. Δεν σταματάει να δουλεύει, να βελτιώνει τον Ολυμπιακό, να βάζει καινούργια πράγματα στο παιχνίδι. Νομίζεις ότι πλέον οι παίκτες του βρίσκονται με κλειστά μάτια.

Πόσο εύκολο είναι αλήθεια όταν όλα έχουν τελειώσει, οι "ερυθρόλευκοι" να παίζουν λες και δεν υπάρχει αύριο; Λες και το κάθε παιχνίδι είναι η μητέρα των μαχών; Πρόσφατα, είχε δηλώσει ότι θέλει να συνεχίσει και μαζί του θέλει και τους παίκτες του. Εννοούσε, φυσικά, τα βασικά γρανάζια του ρόστερ, καθώς δεν είναι εύκολο για μια ομάδα με 25 παίκτες να μην κάνει καθόλου αλλαγές από τη μία σεζόν στην άλλη.

Έδειξε, ωστόσο, το στίγμα του. Και μόνο το γεγονός ότι έχει προσφέρει κίνητρα σε μια ομάδα που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν... άδεια από κάθε άποψη, λέει πολλά. Πάνω απ' όλα για το πόσο διαπεραστικός είναι στους παίκτες του. Πόσο τον εμπιστεύονται. Πόσο παίζουν και για εκείνον. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό συστατικό της επιτυχίας.

ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΙΛΒΑ

Για μέσα ο Μαρτίνς είναι πιο επιτυχημένος και από τον Μάρκο Σίλβα, χωρίς διάθεση υπερβολής κι ας μην πήρε τίτλο κι ας μην έκανε ευρωπαϊκά "διπλά", όπως το αξέχαστο με την Άρσεναλ, όπως ο συμπατριώτης του νυν τεχνικός της Έβερτον. Εδώ, όμως, υπάρχει μια τεράστια διαφορά. Ο Σίλβα δεν παρέλαβε μια ομάδα διαλυμένη, ούτε κλήθηκε να χτίσει από το μηδέν.

Πήρε στα χέρια του μια ομάδα Champions League, με καλό ρόστερ και διαχειρίστηκε μπάτζετ για να συμμετάσχει ο Ολυμπιακός στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Μέχρι την τελευταία μέρα των μεταγραφών, ζητούσε παίκτες και πήρε "πακέτο" τον Ιντέγε (σ.σ. αγορά έξι εκατομμυρίων €), αλλά και τον Ερνάνι από την Πόρτο που τον είχε "καψούρα".

Να θυμηθούμε μερικούς από τους παίκτες είχε ο Μάρκο Σίλβα στη διάθεσή του εκείνη τη σεζόν (2015-2016); Κίπερ τον Ρομπέρτο. Αριστερό μπακ τον Μαζουακού. Κόφτες τον Μιλιβόγεβιτς, τον Κασάμι και τον Καμπιάσο. Δεκάρι τον Τσόρι, πίσω από τον Φορτούνη. Τον Φουστέρ, τον Ντουρμάζ. Στην επίθεση τον Φινμπόγκασον πίσω από τον Ιντέγε, πέρα από εκείνους που ζήτησε και αποκτήθηκαν...

ΜΕ ΤΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Ο ΜΑΡΤΙΝΣ

Ο Πέδρο Μαρτίνς ξεκίνησε τη σεζόν με τον Τσιμίκα αριστερό μπακ. Τον άγνωστο πιτσιρικά Καμαρά από την Aζαξιό της "League 2", βασικό κόφτη. Τον Μπουχαλάκη δίπλα του, με τους περισσότερους να αναρωτιούνται με ποια κριτήρια επέστρεψε ο -αδικημένος- Κρητικός μέσος από τη Νότιγχαμ στον Πειραιά. Τον Μιράντα στόπερ, δίπλα στον Βούκοβιτς που την προηγούμενη σεζόν πέρασε και δεν ακούμπησε. Τον Γκερέρο των 4-5 γκολ το χρόνο από τη Λεγανές, βασικό φορ.

Δίπλα τους, ο Φορτούνης δούλεψε και πολύ και καλά, με αποτέλεσμα να επαναλάβει τις προ τριετίας επιδόσεις του. Ο Ομάρ που είχαμε να τον δούμε "τούρμπο" από τότε που έσπασε τον αστράγαλό του, το ίδιο. Όλα αυτά δεν έγιναν τυχαία. Ο Μαρτίνς πρώτα τους κέρδισε με τη μεθοδικότητα και τη δικαιοσύνη εντός κι εκτός αποδυτηρίων. Στη συνέχεια δούλεψε για να βελτιώσει η ομάδα πρώτα τα βασικά και μετά τις αδυναμίες της.

Έδωσε ευκαιρίες σε όλους κι ας το πλήρωσε σε ορισμένα ματς. Δεν άφησε, όμως, κανέναν παραπονεμένο. Κανέναν να νιώθει το αίσθημα της αδικίας. Ακόμη κι εκείνοι που δεν είναι βασικοί ή δεν έχουν παίζει πολύ, παραδέχονται ότι ο κόουτς είναι τίμιος, δίκαιος, λειτουργεί με αξιοκρατία.

ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΧΟΝΤΡΑ ΛΑΘΗ

Ναι, έκανε και λάθη. Κάποια από αυτά χοντρά. Όπως στον αγώνα-κλειδί της Τούμπας. Είδε την ομάδα του να αντιμετωπίζει θέματα και στις δύο εστίες. Να τρώει εύκολα γκολ, να βάζει με το σταγονόμετρο. Δεν το έβαλε κάτω. Σε ορισμένες περιπτώσεις, νίκησε και το χρόνο. Αφήνει τη σεζόν με γεμάτο μπαούλο για την επόμενη. Με μεγάλη προίκα.

Ο φετινός ΠΑΟΚ δεν ήταν πιο θεαματικός. Ήταν, όμως, πιο σοβαρός, πιο ουσιαστικός, πιο ώριμος. Με τον ίδιο κορμό, τον ίδιο κόουτς, την ίδια νοοτροπία. Πέρασε με επιτυχία από τις συμπληγάδες, με κορυφαία απόδραση από το "Καραϊσκάκη" στο ματς του πρώτου γύρου, αγκάλιασε -δίκαια σε τελική ανάλυση- την κούπα.

Αυτές οι δύο ομάδες, θα στηθούν στην αφετηρία της επόμενης σεζόν. Αν ρίξουμε μια ματιά στους μέσους όρους ηλικίας των δύο μονομάχων, θα αντιληφθούμε ότι η επόμενη σεζόν θα είναι ακόμη πιο συναρπαστική (26,7 οι "ερυθρόλευκοι" και 27,5 ο Δικέφαλος).

ΘΑ ΠΕΤΑΕΙ... ΦΩΤΙΕΣ

Ο Ολυμπιακός με τρεις τέσσερις καλές προσθήκες στον άξονα και τα "φτερά", θα πετάει... φωτιές. Αρκεί αυτές οι επιλογές να είναι της επιλογής του κόουτς. Δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία, για μένα, να πάρει τα καλύτερα εργαλεία, όσο να πάρει τα εργαλεία που θέλει να προσθέσει στη μηχανή ο προπονητής. Έτσι χτίζονται οι ομάδες, όχι πάντα με τα βαριά ονόματα ή με τους τεράστιους τίτλους στις εφημερίδες.

Ο Πέδρο Μαρτίνς πρέπει να στηριχθεί ακόμη πιο πολύ. Να κρατήσει στα χέρια του τους απαραίτητους, μέχρι να έρθουν οι επόμενοι. Να τον βοηθήσουν όλοι, με πρώτη τη διοίκηση να ανεβάσει ακόμη περισσότερο το ταβάνι. Και το δικό του και του Ολυμπιακού.

Απέδειξε ότι μπορεί. Κι όπως οι παίκτες του μπορούν του χρόνου να είναι ακόμη καλύτεροι, το ίδιο μπορεί κι εκείνος. Τις εξετάσεις τις πέρασε και με πολύ καλό μέσο όρο, έστω κι αν κάποια διαγωνίσματα δεν πήγαν καλά. Η σούμα μετράει και η προοπτική.