Ένας γάμος και μια κηδεία. Σε διάστημα 24 ωρών η ΑΕΚ έζησε το όνειρο και ο ΠΑΟΚ τον εφιάλτη. Οι αποστολές τους δεν ήταν ίδες, αφού ο κόσμος πήγε στο “Σπύρος Λούης” για το μεγάλο πάρτι και η Τούμπα γέμισε για τη μεγάλη μάχη.

Στην ουσία και οι δύο έκαναν κακό ματς. Όμως για την ΑΕΚ ήταν αρκετό, γιατί είχε απέναντί της χειρότερο αντίπαλο και κάβα τη νίκη στον πρώτο αγώνα. Για τον ΠΑΟΚ ήταν καταστροφικό γιατί είχε αντίπαλο μια ανώτερη ομάδα και το 1-1 στη Λισαβόνα δεν σήμαινε και πολλά για τις ισορροπίες της ρεβάνς.

Θα μπορούσαμε κάλλιστα να μείνουμε σε αυτά. Η ΑΕΚ μπορούσε και το πέτυχε, ο ΠΑΟΚ δεν μπορούσε και συνετρίβη. Αλλά αξίζει να ρίξουμε εναλλάξ ματιές στις δύο ρεβάνς, να κοιτάξουμε πέρα απ’το “οι προκρίσεις κρίθηκαν απ’τη δυναμικότητα των αντιπάλων”.

Κυρίως γιατί αμφότεροι οι Δικέφαλοι βρέθηκαν σε καλό φεγγάρι στα προκριματικά. Ήταν σε καλή κατάσταση, έκαναν εξαιρετικά αποτελέσματα και το φινάλε του δρόμου προσφέρεται για παρατηρήσεις.

ΤΟ FOOTBALL MANAGER ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Η ΑΕΚ ζει το όνειρο. Απ’τον υποβιβασμό του 2013 στην άνοδο, στο Κύπελλο του 2016, στην Ευρώπη και το πρωτάθλημα του 2018, στο Champions League του 2019, ενώ χτίζεται και το νέο γήπεδο. Αυτό δεν είναι πορεία, είναι η μεταφορά του Football Manager στην πραγματική ζωή.

Το όνειρο συνεχίζεται, αλλά στα διαλείμματα η ΑΕΚ πρέπει να προβληματιστεί. Το χορτάρι έφερε πρόκριση, αλλά έγινε και καθρέφτης. Η ΑΕΚ και χαρακτήρα έχει αποκτήσει από πέρσι και καλά δουλεύεται φέτος από τον νέο προπονητή της.

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΩΣ ΣΥΝΟΛΟ

Αλλά χρειάζεται ενίσχυση. Όχι φυσικά για να τα βγάλει πέρα με ο,τι της φέρει η κλήρωση των ομίλων. Ούτε καν για να κατακτήσει ξανά το πρωτάθλημα. Η ενίσχυση χρειάζεται γιατί το ρόστερ δεν μοιάζει καλύτερο από πέρσι.

Είναι βάσιμη η σκέψη πως η ΑΕΚ μπορεί να παρουσιαστεί καλύτερη ως σύνολο φέτος, ειδικά με την μπάλα. Ο Ουζουνίδης μπορεί να κρατήσει την αμυντική ασφάλεια και να προσθέσει καλύτερη επιθετική λειτουργία απ’την περσινή.

Η φράση κλειδί είναι “ως σύνολο”. Ξεχωριστή κουβέντα απ’το ρόστερ. Γιατί εκεί μπορεί να ήρθαν παίκτες, αλλά ακόμα δεν μοιάζουν αρκετοί. Ο Πόνσε έχει ξεκινήσει καλά, αλλά Βράνιες στην άμυνα δεν υπάρχει, ούτε Λάζαρος στις θέσεις πίσω απ’τον φορ.

ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΒΕΛΤΙΩΣΗ

Δεν είναι γκρίνια, ούτε υποβάθμιση της επιτυχίας. Δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο όταν στο δρόμο για τον όμιλο η ΑΕΚ απέκλεισε την Σέλτικ και τελείωσε αήττητη τα προκριματικά. Όμως, η επιτυχία μπορεί να γίνει κακός σύμβουλος.

Η ΑΕΚ υπέφερε στη ρεβάνς, παρότι ο αντίπαλος ήταν κατώτερος, και δεν φταίει μόνο η πίεση και το άγχος. Θα είναι λάθος να τα ρίξουμε όλα εκεί, για ένα ματς στο οποίο η Ένωση δύσκολα θα σκόραρε αν δεν έπαιρνε ένα τέτοιο πέναλτι και τελείωσε το ματς ασθμαίνοντας.

Ξαναλέω, η λογική δεν είναι “πάρτε παίχτες γιατί έρχονται τα δύσκολα του Champions League”. Η λογική είναι “πάρτε παίκτες για να είστε ισάξιοι/καλύτεροι σε σχέση με πέρσι και όπου σας βγάλει”. Χαρακτήρας υπάρχει, δουλειά γίνεται, ο κόσμος στηρίζει παντού και πάντα, ας βελτιωθεί κι άλλο το έμψυχο υλικό, γιατί το αξίζουν όλα αυτά που ήδη υπάρχουν, που από μόνα τους είναι σπουδαία.

Ο ΠΑΟΚ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΓΕΝΕΙΑΣ

Ο ΠΑΟΚ πίστεψε δικαιολογημένα πως ήταν το καλοκαίρι του. Οι προκρίσεις επί της Βασιλείας και της Σπαρτάκ ήρθαν όχι μόνο για να σκορπίσουν ενθουσιασμό, αλλά και για να αποτελέσουν σφραγίδα ποιότητας και δουλειάς.

Ο Δικέφαλος δεν πήγε στα προκριματικά απ’τον δρόμο της ενίσχυσης. Δεν πήρε παίκτες για να πετύχει τον στόχο του, αλλά διάλεξε τον δρόμο της ομοιογένειας. Πίστεψε στην ομάδα με την οποία τελείωσε την περσινή σεζόν, πίστεψε στην πρόοδο που φέρνει ο χρόνος και η δουλειά.

Ο Ουάρντα ήταν αλλαγή, όπως και ο Ακπόμ, ενώ ο Χατσερίντι έγινε βασικός μόνο αφού χτύπησε ο Βιεϊρίνια. Το μότο ήταν “πιστεύουμε σ’αυτό που είμαστε” και το χορτάρι απάντησε καταφατικά στον ΠΑΟΚ στους τέσσερις αγώνες με Βασιλεία και Σπαρτάκ.

ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΗΣ ΜΠΕΝΦΙΚΑ

Μέχρι που ήρθε ο πήχης της Μπενφίκα. Ένα ύψος που αποδείχθηκε πως ο ΠΑΟΚ δεν το είχε. Διαπίστωση που δεν σοκάρει απ’τη στιγμή που μιλάμε για ομάδα που θα είναι στο δεύτερο γκρουπ δυναμικότητας στην κλήρωση των ομίλων του Champions League.

Ο Δικέφαλος χρειάστηκε και τύχη για να σταθεί όρθιος στη Λισαβόνα και αποφάσισε να παίξει με ορμή στη ρεβάνς. Πίεση παντού, οι γραμμές ψηλά, πρωτοβουλία, επίθεση. Το γκολ ήρθε τελικά από καταπληκτική κομπίνα σε στημένη φάση, αλλά συνολικά ο ΠΑΟΚ επιβραβεύτηκε για το θάρρος του.

ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΞΕ

Και μετά αποδείχθηκε πως δεν ήταν σε όλα έτοιμος για μια τέτοια μορφή αγώνα. Γιατί όταν πας στο παιχνίδι στην πίεση και το τρέξιμο, θα πρέπει να είσαι έτοιμος να το αντιμετωπίσεις κιόλας. Ο ΠΑΟΚ έκλεβε και έτρεχε στον χώρο, αλλά το ίδιο έκανε και η Μπενφίκα.

Γρήγορα έγινε αντιληπτό πως ο Δικέφαλος δεν είχε τρόπους όταν είχε την μπάλα στο δικό του μισό του γηπέδου. Δεν άντεχε την πίεση, δεν είχε ανάπτυξη, δεν κρατούσε την μπάλα, δεν είχε διεξόδους.

Το κρίμα είναι πως τελικά δεν έπεσε στο καναβάτσο από γκολ που ήρθαν απ’αυτές τις αδυναμίες. Το γκολ της Μπενφίκα απ’το δικό της στημένο ήταν μια απλή κεφαλιά, όχι “με την μπάλα στα δίχτυα” σαν του Πρίγιοβιτς. Το 1-2 ήρθε απ’το διπλό, εγκληματικό και αβίαστο λάθος του Πασχαλάκη και το 1-3 σε φάση που ο ΠΑΟΚ αμυνόταν χαμηλά.

ΘΑ ΕΒΡΙΣΚΕ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΓΚΟΛ

Τον χλεύασαν, αλλά ο Λουτσέσκου δεν είχε πολύ άδικο όταν είπε πως η άμυνα ήταν ΟΚ και η Μπενφίκα δεν είχε φάσεις. Ο ΠΑΟΚ έκανε πολλά δώρα, όμως αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως δεν ήταν επουδενί σε θέση να σταθεί στις συνθήκες του αγώνα μετά το 1-0.

Αν η Μπενφίκα δεν σκόραρε όπως το έκανε, δεν έχουμε λόγο να πιστεύουμε πως δεν το πετύχαινε με ευκαιρίες που θα έβρισκε από κλέψιμο. Ο ΠΑΟΚ δεν είχε απαντήσεις. Τα δώρα φέρνουν την κουβέντα σε λάθη που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, όμως συνολικά ο Δικέφαλος πέρασε κάτω απ’τον πήχη.

ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ

Δεν είναι αποτυχία, αλλά είναι καθρέφτης. Και δίνει μια αφορμή για μια κουβέντα για τον Πασχαλάκη. Όχι για να του χρεωθεί ο αποκλεισμός, αλλά ως συνολική ματιά. Ο τερματοφύλακας του ΠΑΟΚ διχάζει σε αρκετές περιπτώσεις, φέρνει έριδες ανάμεσα σε αυτούς που είναι ενθουσιασμένοι με αυτόν και σε αυτούς που δεν τον πιστεύουν.

Ο Πασχαλάκης έχει εκπληκτικά σωματικά προσόντα. Είναι ο ορισμός του τερματοφύλακα-αθλητή, στον υπερθετικό βαθμό. Μοιραίο είναι να είναι σε θέση να πραγματοποιεί εκπληκτικές επεμβάσεις, που ενθουσιάζουν και δημιουργούν το κοινό που τον γουστάρει με χίλια.

ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΑΠ’ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ

Το θέμα είναι πως τα σωματικά προσόντα είναι προφανώς απαραίτητα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι το Νο1. Η θέση είναι πρωτίστως θέμα αποφάσεων. Το πόσο μακριά μπορείς να πέσεις ή το πόσο γρήγορα μπορείς να σηκωθείς προφανώς και μετράνε, εννοείται πως απαιτούν τόνους ιδρώτα επίπονης προπόνησης, αλλά ακολουθούν. Πρώτα είναι οι αποφάσεις, αυτές που πρόδωσαν τον Πασχαλάκη.

Δεν του έφυγε η μπάλα απ’τα χέρια, δεν το έφαγε όρθιος, αλλά πήρε τραγικά λανθασμένες αποφάσεις και στη συνέχεια έδιωχνε με γροθιές, λες και έπαιζε beach-volley και όχι τέρμα. Ο Πασχαλάκης έχει προσφέρει πολλά στον ΠΑΟΚ και κανείς δεν τα αφαιρεί.

Μπαίνει σε μια σεζόν ακραιφνούς πρωταθλητισμού για τον ΠΑΟΚ, με την απόλυτη στήριξη του Λουτσέσκου. Το στοίχημα δεν είναι να συνεχίσει να κάνει εκπληκτικές αποκρούσεις, αυτό θα συμβεί σίγουρα. Το στοίχημα είναι να βελτιώσει τις αποφάσεις του.

Ο ΗΡΩΑΣ ΜΠΑΡΚΑΣ

Και η κουβέντα δεν γίνεται επειδή ήταν μοιραίος. Για να το καταλάβετε, πάμε και στον Μπάρκα. Αυτός δεν ήταν μοιραίος, ήταν ήρωας, αφού οι αποκρούσεις του βοήθησαν πολύ την ΑΕΚ να κρατήσει και να πανηγυρίσει στο φινάλε του αγώνα.

Κι όμως. Κι εδώ ισχύει το “οι αποκρούσεις δεν αρκούν, οι αποφάσεις είναι πιο σημαντικές”. Τα έβγαλε ο Μπάρκας και μπράβο του. Όμως η απόφαση του να βγει και να αφήσει άδεια την εστία στο 1-1 της Βίντι είναι 100% αχρείαστη και λανθασμένη.

Είναι τετ-α-τετ και κανείς δεν έχει πει πως φταίει, αλλά δεν είναι έτσι. Το φταίξιμο δεν κρύβεται μόνο σε λάθη σαν του Πασχαλάκη, κρύβεται και στην απόφαση να βγεις όταν δεν έχεις κανέναν λόγο να βγεις και έτσι μετατρέπεις μια καλή επίθεση του αντιπάλου σε ευκαιρία για γκολ.

Γιαννιώτης, Μπάρκας, Πασχαλάκης έχουν δουλέψει πολύ και θα συνεχίσουν να το κάνουν. Όμως την δύσκολη πορεία τους σε ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό, θα την κρίνουν οι αποφάσεις.