Το παιχνίδι στο Παρίσι έληξε. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ νίκησε την Παρί 3-1 και έγινε η πρώτη ομάδα στην ιστορία του Πρωταθλητριών/Champions League που προκρίνεται μετά από εντός έδρας ήττα στο γήπεδό της με δύο γκολ και πάνω.

Οι παίκτες της Γιουνάιτεντ ήταν σε έκσταση, αυτοί της Παρί σε απόλυτη κατάθλιψη. Οι οθόνες γέμιζαν από τα πρόσωπά τους και οι παραγωγοί του BT Sport δεν ήθελαν να περιμένουν. Ο Ρίο Φέρντιναντ βγήκε τηλεφωνικά να σχολιάσει στον αέρα, δεν περίμενε να αρχίσει η post-game εκπομπή με τον Λίνεκερ, τον Όουεν, κτλ.

Η φωνή του Φέρντιναντ έτρεμε. Αυτό ήταν και το πιο σημαντικό που είπε. Δεν έκανε ανάλυση, απλώς είπε “δεν μπορώ να μιλήσω, τρέμω”. Κι αυτός και όλοι οι φίλοι της Γιουνάιτεντ στον πλανήτη. Αυτοί και όσοι, ουδέτεροι και “εχθροί”, παρακολούθησαν τον αγώνα.

ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΡΑΜΑ, ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΜΕ ΚΩΜΩΔΙΑ

Ένας κάκιστος αγώνας ποδοσφαίρου και ταυτόχρονα μια επική αναμέτρηση. Κάποιες βραδιές δεν χρειάζονται γκολ, ντρίμπλες, συνδυασμοί και θέαμα. Κάποιες φορές αρκεί το δράμα. Ακόμα κι όταν ξεκινάει με κωμωδία.

Αν δεν είσαι στην πλευρά της Παρί, δεν μπορείς παρά να θεωρείς κωμική την παρουσία της. Πρόπερσι με την Μπαρτσελόνα έφταιγε η διαιτησία. Πέρσι με την Ρεάλ έφταιγε ο τραυματισμός του Νεϊμάρ. Φέτος η Παρί είχε νίκη 2-0 στο Ολντ Τράφορντ και υποδεχόταν μια ομάδα που είχε εκτός δέκα βασικούς. ¨

"ΕΚΑΝΕ ΠΑΡΙ"

Τα “μπορώ” των ομάδων δεν είχαν σχέση. Αλλά η Παρί αποφάσισε να “κάνει Παρί”, και ναι, πλέον μπορούμε να το έχουμε σαν έκφραση. “Κάνω Παρί” σημαίνει αποφασίζω χωρίς κανέναν λόγο και καμία πίεση να κάνω δώρο δύο γκολ σε έναν αντίπαλο που δεν έχει κανέναν τρόπο να με απειλήσει.

Λάθος επιστροφή, Λουκάκου σε κενό τέρμα, 0-1. Τσιμέντο τα χέρια του Μπουφόν, Λουκάκου σε κενό τέρμα, 1-2. Ο Εμπαπέ φρόντισε ενδιάμεσα για την ισοφάριση (το γκολ βέβαια με πλασέ του Μπερνάτ), αλλά πλέον δεν είχε καμία σημασία.

ΕΦΗΒΟΙ ΜΕ ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΗ ΠΕΡΟΥΚΑ

Πριν τον αγώνα, ο Σόλσκιερ είχε δηλώσει πως θα είναι πάρα πολύ ικανοποιημένος αν η ομάδα του είναι μέσα στην πρόκριση μετά το 60’. Το 1-2 σήμαινε πως για να το πετύχει έπρεπε απλώς να κρατήσει το σκορ εκεί.

Να παλέψει. Με τέσσερις παίκτες 23 και κάτω στην ενδεκάδα. Με πέντε εφήβους στον πάγκο, εκ των οποίων οι τρεις ήταν οι αλλαγές του Σόλσκιερ. O Νταλό, ο Γκρινγουντ και ο Τσονγκ, με μαλλί τη μαύρη αποκριάτικη περούκα που όλοι έχουμε φορέσει κάποια στιγμή.

"ΑΥΤΟΙ ΑΠΟΚΛΕΙΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ, ΕΜΕΙΣ ΝΙΚΑΜΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ"

Κράτησαν, με τον ΜακΤόμινι και τον Φρεντ στο κέντρο. Με ένα υβριδικό 4-4-2/5-4-1, βγαλμένο από τα μπλοκάκια του Φέργκιουσον μετά το 2007, όταν έγινε πιο κυνικός κι αμυντικός από ποτέ για να επιστρέψει στους τελικούς του Champions League. Με την τύχη να τους χαμογελάει στο γλίστρημα του Εμπαπέ και στο οφσάιντ του Ντι Μαρία στο “τι έκανε πάλι” τακουνάκι του Γάλλου wonderkid. Κι όσο κρατούσαν, τόσο μεγάλωνε η βεβαιότητα.

Ο Σόλσκιερ το είπε τέλεια μετά τον αγώνα . “Ναι, νομίζω πως είχαν πνευματική ανασφάλεια. Εκείνοι είναι η ομάδα που αποκλείεται στο τέλος, εμείς είμαστε αυτοί που έχουν κάνει στις νίκες στο τέλος”. Δεν ήταν μυστικό, το ήξεραν όσοι έβλεπαν τον αγώνα.

Η ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΕΡΧΟΤΑΝ

Αυτό-εκπληρούμενη προφητεία ή όχι, η Παρί το έζησε. Έκανε ο,τι μπορεί για χαρίσει στη Γιουνάιτεντ δύο γκολ, ο,τι μπορεί για να μην βρει το γκολ που θα την ηρεμούσε και πλέον η πρόκριση ήταν ανοιχτή. Μοιραίο ήταν να έρθει η στιγμή.

Θα την είχαν αυτοί που πίστεψαν ακόμα κι όταν όλα ήταν εναντίον τους. Θα την είχαν τα πιτσιρίκια, όχι ο Μπουφόν, που στα γεράματα αποφάσισε να κάνει τον Καρλ Μαλόουν και να αφήσει την ομάδα με την οποία δεν τα κατάφερε για να προσπαθήσει να πάρει ένα ανίερο Δισκοπότηρο με μια άλλη.

Θα την είχαν αυτοί που είχαν στις κερκίδες τον Καντονά και τον Εβρά, όχι τον Νεϊμάρ ντυμένο λες και έχει πάει στο γήπεδο να προωθήσει το νέο του τραγούδι, με τους σταυρούς του συγχωρεμένου του Τζορτζ Μάικλ στ’αυτιά. Θα την είχαν αυτοί που στην αποστολή είχαν μαζί τους τον Φέργκιουσον, όχι τύπους με κελεμπίες.

Ο ΡΑΣΦΟΡΝΤ ΗΤΑΝ ΓΙΓΑΝΤΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΝΑΝΟ ΜΠΟΥΦΟΝ

Η στιγμή ήρθε. Ο Ράσφορντ δεν είχε εκτελέσει ποτέ πέναλτι με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Απέναντί του είχε τον Μπουφόν, που έκανε ευρωπαϊκό ντεμπούτο ένα μήνα πριν γεννηθεί ο Ράσφορντ. Όμως, δεν είχε καμία σημασία.

Το μέγεθός τους εκείνη τη στιγμή δεν το όριζε η ηλικία, οι συμμετοχές, τα τρόπαια και τα βραβεία, η καριέρα και η προσωπική ποδοσφαιρική φήμη. Ο Ράσφορντ ήταν ο γίγαντας και ο Μπουφόν ήταν ο νάνος, γιατί ο ένας φορούσε τη φανέλα με το σήμα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ο άλλος αυτήν με το σήμα της Παρί. Γιατί τι να πει το έτος ίδρυσης 1970, μπροστά στο 1878.

ΑΞΙΖΕ ΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕΙ

Στο τέλος της βραδιάς, αυτή ήταν η ιστορία. Αποκλείστηκε η ομάδα που δεν ξέρει, για να περάσει αυτή που ξέρει. Ένας ξένος δημοσιογράφος το έθεσε αλλιώς. “Μπορεί η Γιουνάιτεντ να μην άξιζε να προκριθεί, αλλά η Παρί σίγουρα άξιζε να αποκλειστεί”.

Ο Τούχελ μάλλον θα συμφωνούσε αν το άκουγε. Ο Γερμανός έκανε δηλώσεις κύρους και σοβαρότητας. Αρνήθηκε να σηκώσει τους τόνους για το πέναλτι, το χαρακτήρησε 50-50 και παραδέχθηκε πως η Παρί είναι υπεύθυνη για το νέο της αποκλεισμό.

ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ

Στα αποδυτήρια της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στήθηκε πάρτι, οι παίκτες τραγουδούσαν το όνομα του Σόλσκιερ. Πόσο τους αξίζει να είναι χαρούμενοι. Όχι για την πρόκριση, αυτή ήταν κερασάκι. Τους αξίζει γιατί έτσι πρέπει.

Να είσαι ευτυχισμένος που είσαι μικρός, ταλαντούχος, επαγγελματίας αθλητής, που φοράς τη φανέλα ενός από τους μεγαλύτερους συλλόγους στον κόσμο. Χάνεις-κερδίζεις, είναι μια υπέροχη ζωή. Θα πρέπει να είναι πραγματικά αβάσταχτο να έχεις έναν δυνάστη από πάνω σου να σε κάνει δυστυχισμένο, να σου ρίχνει επίτηδες την αυτοπεποίθηση επειδή τάχα αυτός είναι ο τρόπος να βγεις να αποδείξεις.

Κάποιες φορές χρειάζεσαι απλώς χαμόγελα, ενθάρρυνση, πίστη. It’s a fucking game after all, η διασκέδαση κάνει εκείνους ποδοσφαιριστές και εμάς θεατές.

ΛΑΘΟΣ Η ΑΡΓΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΟ VAR

Α, ναι, έχουμε και το πέναλτι. Δίνεται, είναι αρκετά πάνω από το 50-50 που είπε ο Τούχελ. Μοιάζει λογική η αιτίαση για την γυρισμένη πλάτη, αλλά, σόρι, ο κανονισμός δεν κάνει λόγο για κάτι τέτοιο. Το χέρι είναι απρόσεκτα αφημένο, ο διαιτητής έχει πάτημα.

Όμως, έγινε ξανά ένα λάθος που συμβαίνει συχνά και θα είναι προβληματικό αν συνεχιστεί. Ο κανονισμός του VAR στο Μουντιάλ ήταν σαφής. Η αργή κίνηση πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο για να διαπιστωθεί εάν συνέβη κάτι: αν υπήρξε επαφή σε τάκλινγκ, αν η μπάλα ακούμπησε σε χέρι, κτλ.

Από τη στιγμή που αυτό γίνεται σαφές, τότε όλα τα ριπλέι που βλέπει ο διαιτητής πρέπει να είναι σε κανονική ταχύτητα. Από τη στιγμή που φάνηκε πως η μπάλα βρίσκει στο χέρι του αμυντικού, η αργή κίνηση πρέπει να σταματήσει. Γιατί; Γιατί σε αργή κίνηση όλα τα χέρια φαίνονται ηθελημένα, απλωμένα, κτλ.

Ο διαιτητής στο BT Sport είπε πως είναι πέναλτι, όλοι οι παλαίμαχοι στο πάνελ διαφώνησαν, ακόμα και ο Φέρντιναντ. Η αιώνια κόντρα, οι κανονισμοί εναντίον της αίσθησης των παικτών. Να δούμε τι θα βελτιώσουν οι αλλαγές που έρχονται για το χέρι το καλοκαίρι.

ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ ΩΣ ΤΕΤΟΙΟΙ

Και μια τελευταία σκέψη. Έστω ότι το πέναλτι ήταν σκάνδαλο, ανύπαρκτο. Και πάλι θα έπρεπε να δοθεί. Οι ληστές πρέπει να αντιμετωπίζονται ως τέτοιοι. Η Σίτι και η Παρί αποδεδειγμένα, πέρα από κάθε αμφιβολία, κλέβουν.

Παρακάμπτουν απροκάλυπτα και με κάθε τρόπο το Financial Fair Play, ξοδεύουν λεφτά που δεν έχουν. Πολλά λεφτά. Κι αυτό δεν είναι “δεν μου δόθηκε ένα σφύριγμα τότε, να πάρω ένα σφύριγμα τώρα”. Αυτό είναι συνεχής, συστηματική κλεψιά, απέναντι σε όλες τις άλλες ομάδες του πρωταθλήματος και του Champions League.

Η UEFA το ξέρει και δεν κάνει τίποτα. Στην ουσία τα Football Leaks αποκαλύπτουν μέχρι και συνεργασία με τις ομάδες. Τα πρόστιμα είναι αστείες ποινές, οι ομάδες αφήνονται να κάνουν ο,τι γουστάρουν.

Και ξέρετε κάτι; Δεν μπορώ να το αποδείξω, αλλά πιστεύω πως η “εκδίκηση” της UEFA έρχεται με τη διαιτησία. “Κλέψτε, αλλά θα το χαρείτε μόνο στο πρωτάθλημα, στην Ευρώπη δεν θα περνάτε καλά”. Αν είναι έτσι, είμαι πολύ ΟΚ με αυτό.

Ο πρόεδρος της Παρί δήλωσε πως δεν είναι πέναλτι και πως είναι πολύ εύκολο να δοθεί μια τέτοια απόφαση απέναντι στην ομάδα του, ενώ είναι δύσκολο να δοθεί απέναντι σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Σωστό.

Κάποιος λόγος θα υπάρχει.