Μπορεί να μην ολοκλήρωσε την τεράστια καριέρα του έτσι όπως θα ήθελε, δηλαδή με έναν ακόμα τίτλο, αυτό όμως έχει μικρή σημασία. Άλλωστε, οι τίτλοι που κοσμούν την πλούσια τροπαιοθήκη του Γιόζιπ Πάβιτς αποτελούν όνειρο ζωής για άλλους πολίστες.

Το Σάββατο πριν τον τελικό σας αναφέραμε πως όπως και να έχει ο τελικός απέναντι στην Φερεντσβάρος του ανήκε. Ο τρίτος ευρωπαϊκός τελικός με το σκουφάκι του Ολυμπιακού σε τέσσερα χρόνια ήταν ένα ακόμα παράσημο στην καριέρα του 37χρονου τερματοφύλακα ανεξάρτητα από την έκβαση του.

Οι ερυθρόλευκοι τα έδωσαν όλα κόντρα στους Ούγγρους. Βρέθηκαν από την αρχή να κυνηγούν στο σκορ και όταν ξεκίνησε το τελευταίο οκτάλεπτο ήταν πίσω με τρία γκολ κι όμως, κατάφεραν να στείλουν το ματς στα πέναλτι. Στη ρώσικη ρουλέτα η μπίλια έκατσε στο πράσινο, αφού το πέναλτι του Αργυρόπουλου σταμάτησε στο δοκάρι.

Ο 22χρονος ξέσπασε σε λυγμούς και ο πρώτος που έσπευσε να τον παρηγορήσει δεν ήταν άλλος από τον Γιόζιπ Πάβιτς. Στο τελευταίο ματς της καριέρας του ο Κροάτης επιβεβαίωσε αυτό που ήταν γνωστό σε όσους γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο.

Πέρα από τεράστιος παίκτης, ο Πάβιτς είναι και ένας σπάνιος άνθρωπος. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όλοι μιλούν για τον χαρακτήρα του και το πόσο απλός είναι. Κάποιος άλλος με το δικό του παλμαρέ θα μπορούσε να έχει ύφος… Κριστιάνο Ρονάλντο, όμως εκείνος πάντοτε χαμογελάει και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα πειραχτήρια των ερυθρόλευκων αποδυτηρίων.

ΠΙΣΤΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ

Σε όλη του την καριέρα ήταν πιστός στρατιώτης των ομάδων που αγωνίστηκε. Το μεγαλύτερο κομμάτι της καριέρας του το πέρασε στην Μλάντοστ.

Φόρεσε το σκουφάκι της για δέκα χρόνια. Έμεινε εκεί ακόμα και όταν άλλες ομάδες του προσέφεραν παχυλά συμβόλαια. Παρέμεινε ακόμα και όταν συμπλήρωσε 18 μήνες χωρίς να πληρωθεί. " Κανείς δεν ξέρει πώς πέρασα εγώ και η οικογένεια μου αυτό το διάστημα", είχε δηλώσει σε συνέντευξη που παραχώρησε το 2015 σε Μέσα της Κροατίας.

Έφυγε μόνο όταν τα πράγματα είχαν φτάσει στο απροχώρητο. Ακόμα και τότε δεν τον ενδιέφεραν τα χρήματα. Αν το έκανε θα πήγαινε στην Προ Ρέκο που του έδινε τον ουρανό με τα’ άστρα ή στην Μπρέσια. Ο Ολυμπιακός εκδήλωσε γρήγορα το ενδιαφέρον του, μόλις ο Χρβόγε Κόλιανιν ( βοηθός τότε του Βλάχου) έμαθε ότι θέλει να φύγει από την Μλάντοστ.

Από την αρχή οι ερυθρόλευκοι του έδειξαν πόσο τον ήθελαν στην ομάδα τους και αυτό ήταν αρκετό για εκείνον. Έτσι, το καλοκαίρι του 2015 ήρθε στην Ελλάδα μετά από δέκα χρόνια παρουσίας του στην Μλάντοστ, για αντικαταστήσει τον Δεληγιάννη, ο οποίος μετά από 14 έτη στον Ολυμπιακό κρέμασε το σκουφάκι του. Πώς τα φέρνει καμιά φορά η ζωή. Ένας πιστός στρατιώτης μιας ομάδας, να διαδέχεται έναν άλλον.

ΕΝΑ ΚΟΣΜΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΟ

Ο Πάβιτς ήρθε στον Ολυμπιακό έχοντας ένα παλμαρέ γεμάτο μετάλλια με την εθνική ομάδα της Κροατίας και πολλές ατομικές διακρίσεις. Ο τίτλος του καλύτερου τερματοφύλακα στον κόσμο τον συνόδευε.

Ο Κροάτης όμως, ήταν πολλά περισσότερα. Από την ημέρα που ήρθε στον Ολυμπιακό έγινε ο ιδανικός συμπαίκτης και καθοδηγητής για όλους τους συμπαίκτες του. Άλλωστε, οι παραστάσεις που είχε του επέτρεπαν να παίξει αυτόν τον ρόλο.

Με τη συμπεριφορά του εντός και εκτός πισίνας κέρδισε αμέσως τον τίτλο του ηγέτη. Εκείνος καθοδηγούσε την ερυθρόλευκη άμυνα και με τις επεμβάσεις του οδήγησε τον Ολυμπιακό στη συμμετοχή σε τρεις ευρωπαϊκούς τελικούς σε τέσσερα χρόνια.

Γρήγορα αγαπήθηκε από τον κόσμο του Ολυμπιακού και συχνά πυκνά άκουγε το όνομα του να γίνεται σύνθημα από τους φίλους της ομάδας. Αυτό συνέβη και μετά τον τελικό στο Ανόβερο με τον Πάβιτς να γνωρίζει την αποθέωση παρά την ήττα των ερυθρόλευκων.

Υπάρχουν πράγματα τα οποία είναι πάνω από ένα αποτέλεσμα. Μία τέτοια περίπτωση είναι και το αντίο ενός τεράστιου πολίστα που για τέσσερα χρόνια κόσμησε τις ελληνικές πισίνες με την παρουσία του.

Για αυτό το λόγο δεν πρέπει μόνο ο Ολυμπιακός να τον ευχαριστήσει (κάτι που το κάνει ήδη) για την παρουσία του και την προσφορά του αυτά τα τέσσερα χρόνια. Πρέπει με κάποιον τρόπο όλοι όσοι ασχολούνται με το ελληνικό πόλο να τον ευχαριστήσουν.

Το πώς, ας το βρουν εκείνοι που πρέπει. Μέχρι τότε… Hvala, Josip Pavic (Ευχαριστούμε, Γιόζιπ Πάβιτς)