Το Λαύριο έκανε (πάλι) θόρυβο. Μόνο που αυτή τη φορά έκανε περισσότερο θόρυβο από κάθε άλλη φορά, αφού νίκησε πανάξια τον Παναθηναϊκό με 92-82, στέλνοντας ξανά το δικό του μήνυμα, υποχρεώνοντας τον ιδιοκτήτη του, Γιάννη Ψαρράκη, να βάλει τα κλάματα από συγκίνηση.

Λίγο πριν κλείσει το 2020, το Λαύριο είχε υποτάξει την ΑΕΚ. Στο λυκαυγές του 2021 ήταν η σειρά του Παναθηναϊκού να υποκλιθεί στην ομάδα-μοντέλο του Χρήστου Σερέλη, η οποία για ακόμα μία σεζόν είναι κάτι παραπάνω από απλώς μία ευχάριστη νότα στην Stoiximan Basket League. Είναι το Γαλατικό χωριό του ελληνικού πρωταθλήματος.

ΜΙΑ ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΠΟΥ ΓΟΗΤΕΥΕΙ

Το Λαύριο εμφανίστηκε στην Α1 την σεζόν 2015/16. Σχεδόν μία εξαετία νωρίτερα, μάλλον κανείς δεν περίμενε ότι μία ομάδα με λίγο κόσμο και μικρή ιστορία θα σταθεί για χρόνια. Το Λαύριο όμως έχει διαψεύσεις τις αρχικές προσδοκίες και εξακολουθεί να γοητεύει, έχοντας ως μπροστάρηδες της φιλοσοφίας του τον Ιδιοκτήτη, Γιάννη Ψαρράκη, και τον προπονητή του, Χρήστο Σερέλη, σε ένα μοντέλο διοίκησης-αγωνιστικού τμήματος που δεν σηκώνει παρεξηγήσεις.

Με τους ρόλους να είναι ξεκάθαροι, το Λαύριο κάνει πάντα τον σχεδιασμό του έχοντας στο μυαλό του μία ξεκάθαρη φιλοσοφία στο πώς χτίζει το ρόστερ του, ψάχνοντας τέσσερα πράγματα: 1. Ψηλούς περιφερειακούς. 2. Undersized ψηλούς. 3. Αθλητικότητα 4. Ικανότητα των περιφερειακών στο ένας εναντίον ενός και των ψηλών στο Πικ εν Ρολ.

Με τους περισσότερους παίκτες της ομάδας να έχουν αυτά τα στοιχεία, τότε μπαίνει σε εφαρμογή το πλάνο του Λαυρίου. Ένα αγωνιστικό πλάνο που το θέλει να πιέζει πολύ στην άμυνα πάνω στην μπάλα, να φθείρει τους αντίπαλους περιφερειακούς σε καταστάσεις Πικ εν Ρολ με τους αθλητικούς ψηλούς του και κατόπιν να ψάχνει την επίθεση στο transition, ενώ σε καταστάσεις σετ παιχνιδιού δίνει την μπάλα στους περιφερειακούς του που έχουν ικανότητα στην δημιουργία και την εκτέλεση. Φέτος – όπως και το 2017 που βρισκόταν πάλι στην ομάδα – υπάρχει και η δυνατότητα post up παιχνιδιού με τον Σον Έβανς.

Ο καθένας μπορεί να πει ότι το 90% των ομάδων στο σύγχρονο μπάσκετ ψάχνει παίκτες με τα χαρακτηριστικά που ψάχνει το Λαύριο και θέλει να παίξει παρόμοιο μπάσκετ. Είναι πολύ πιθανό να έχει δίκιο. Υπάρχει όμως μία διαφορά ανάμεσα στο Λαύριο και αρκετές ομάδες που (λένε) ότι θέλουν να κάνουν το ιδιο: Το Λαύριο δεν παρεκκλίνει ποτέ από αυτή την φιλοσοφία, με μοναδική εξαίρεση όταν έφερε τον ύψους 2.13 μέτρων Τζεφ Γουάιτι το 2019. Ο Χρήστος Σερέλης ξέρει ότι μόνο αν έχει σταθερή φιλοσοφία και παίκτες να παίξουν το δικό του μπάσκετ θα έχει επιτυχία και συνεχίζει να ακολουθεί την ίδια λογική.

ΤΑ "ΛΑΒΡΑΚΙΑ" ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ Ο ΚΑΝΟΝΑΣ

Το Λαύριο έδειξε από νωρίς την ικανότητά του να βρίσκει παίκτες (συνήθως ρούκι που τελείωσαν το Κολέγιο) που ταιριάζουν στο στυλ παιχνιδιού του και να τους αναδεικνύει την διετία 2015-2017, κάνοντας την αρχή με την τριάδα των περιφερειακών Κέβιν Πάντερ, Μπράντον Γιανγκ και Ντεμάριους Μπολντς αλλά και των αθλητικών ψηλών Ουσμάν Κρουμπάλι και Άσλει Χάμιλτον, πριν προστεθεί σε αυτούς ο Σον Έβανς.

Ακολούθως, ήρθε η έκρηξη της σεζόν 2017/18, όταν το Λαύριο εκτόξευσε την αξία του ΜακΚένζι Μουρ τον οποίο πήρε από τον Προμηθέα, ανέδειξε τους Στίβεν Γκρέι, Ζαμάλ Νίξον στην περιφέρεια και τους φόργουορντ Αντουέιν Γουίγκινς, Τόνι Μέιερ και έφερε στην Ευρώπη τον Ντορόν Λαμπ. Ήταν η σεζόν που ο κόσμος πήρε πραγματικά στα σοβαρά την ομάδα του Σερέλη. Μέχρι δηλαδή να έρθει και η φετινή σεζόν.

Στα 2.5 χρόνια που έχουν ακολουθήσει την τρομερή σεζόν 2017/18 του Λαυρίου, η ομάδα έχει αναδείξει ακόμα το άστρο περιφερειακών όπως ο Γουίλιαμ Μπιούφορντ, ο Κάιλ Άλμαν και ο Κουίντον ΝτεΚόζι και ψηλών όπως ο Τάι Οντιάσε (αν και έφυγε νωρίς) και ο Μαλίκ Ντάιμ. Φέτος, ήρθε η σειρά των περιφερειακών Γκλεν Κόζι, Άλφα Ντιαλό και Τάισον Κάρτερ, που συμπληρώνουν ο εξαιρετικός Ντέβιν Ντέιβις και ο Σον Έβανς (ο τελευταίος επέστρεψε φέτος) στην γραμμή ψηλών.

Είναι ξεκάθαρο ότι το περιβάλλον του Λαυρίου και η αμερικανική προσέγγιση στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας ταιριάζει στους παίκτες που έχουν αποκτηθεί. Αρκετοί από αυτούς έχουν κάνει σεζόν καριέρας στο Λαύριο και πολλοί από αυτούς δεν βρήκαν αντίστοιχη επιτυχία κάπου αλλού. Αυτό δεν αλλάζει όμως ότι ο κόουτς Σερέλης μένει πιστός στην φιλοσοφία του. Εξακολουθεί να ποντάρει σε ψηλούς περιφερειακούς και βραχύσωμους ψηλούς, του αρέσει να τρέχει το γήπεδο, ποντάρει στο ταλέντο των παικτών του. Το Λαύριο έχει χτίσει ένα brand στην αμερικανική αγορά των ρούκι, οι οποίοι ξέρουν ότι αν μετά το κολέγιο επιλέξουν αυτή την ομάδα, τότε θα έχουν την ευκαιρία να αναδειχθούν.

Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΝΑΔΕΙΞΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ

Στα πρώτα βήματα του Λαυρίου – και ειδικά την εξαιρετική σεζόν 2017/18 – είχε τεθεί από αρκετό κόσμο το παράπονο ότι από την στιγμή που μία ομάδα μεσαίας ταχύτητας δεν έχει καλούς Έλληνες και στηρίζεται στους ξένους, τότε δεν έχει μέλλον. Ήταν ένα ζήτημα αυτό, χωρίς ο κόσμος να καταλαβαίνει ότι δεν ήταν ακριβώς απλό για το Λαύριο να ανταγωνιστεί κάποιες ομάδες στην προσπάθειά του να προσεγγίσει Έλληνες παίκτες. Αυτό όμως δείχνει να αλλάζει πλέον.

Η ανάδειξη του Δημήτρη Κακλαμανάκη πριν μερικά χρόνια – έγινε διεθνής με την Εθνική Ανδρών όντας παίκτης του Λαυρίου – ήταν η αρχή. Το μεγάλο στοίχημα για το Λαύριο ωστόσο ήταν η απόκτηση του Μιχάλη Λούντζη, τον οποίο στήριξε ο σύλλογος και μετά τον σοβαρό τραυματισμό του πριν δύο χρόνια, δίνοντάς του χρόνο συμμετοχής πέρυσι. Ο Γιάννης Κουζέλογλου πήρε και αυτός αρκετές ευκαιρίες την τριετία 2017-20, έχοντας σημαντικό ρόλο πριν μετακομίσει στον Άρη, όπου κάνει πλέον σεζόν καριέρας. Φέτος στην δεύτερη σεζόν του στην ομάδα, λάμπει το άστρο του Βασίλη Μουράτου, ο οποίος είναι πενταδάτος, κάνει σεζόν καριέρας και είναι πιθανότατα ο πιο βελτιωμένος παίκτης της Stoiximan Basket League, ενώ εξαιρετικός είναι και ο Πέτρος Γερομιχαλός. Αν δεν είχε σταθεί αρκετές φορές άτυχος τα τελευταία χρόνια, τότε λογικά σε αυτή την λίστα θα έμπαινε και ο Δημήτρης Λεγκίκας.

Το Λαύριο κάνει προσπάθειες. Χρειάστηκε να ξεπεράσει αρκετά εμπόδια μέχρι να μπορέσει να πείσει Έλληνες παίκτες να το προτιμήσουν. Με αργά αλλά σταθερά βήματα ωστόσο φαίνεται να κερδίζει αυτό το στοίχημα. Πλέον μπορεί να αποτελέσει προορισμό και για τους Έλληνες παίκτες.

ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Το φετινό Λαύριο δείχνει να ακολουθεί τον δρόμο της ομάδας του 2017/18 που είχε τρελάνει κόσμο. Παίζει όμορφο μπάσκετ, νικάει μεγάλες ομάδες, απολαμβάνει κάθε στιγμή στο παρκέ. Πλέον αυτό που πρέπει να κάνει είναι να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο. Τα δύσκολα εξάλλου τώρα ξεκινούν, αφού οι απαιτήσεις μετά τις νίκες επί του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ έχουν μεγαλώσει.

Το βασικό για το Λαύριο είναι πως τίποτα δεν έχει έρθει στην τύχη. Η ομάδα που εμφανίστηκε στο προσκήνιο το 2015 ακολουθεί έκτοτε πιστά το πλάνο της. Χωρίς παρεκκλίσεις. Χωρίς εξαιρέσεις. Ο τρόπος που κινείται στην αγορά, το scouting το οποίο γίνεται, η ξεκάθαρη φιλοσοφία, όλα αυτά έχουν παίξει ρόλο στην φετινή εξαιρετική πορεία.

Σε μία δύσκολη εποχή λόγω κορονοϊού, το Λαύριο δίνει μία νότα αισιοδοξίας στο ελληνικό μπάσκετ. Είναι το Γαλατικό χωριό της Stoiximan Basket League. Η συνέχεια, στο παρκέ.