Ο Βαγγέλης Μάντζαρης ξεκίνησε την σεζόν χωρίς ομάδα. Ένα διάστημα έκανε προπονήσεις με την ΑΕΚ. Τελικά, επέστρεψε στον Προμηθέα. Και δείχνει πως έχει κάνει την καλύτερη επιλογή, με τελευταία απόδειξη τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ για την Stoiximan Basket League.

Με τον Προμηθέα να βιώνει μία ιδιαίτερη κατάσταση – αφού οι πρώτοι 4 αγώνες του στο πρωτάθλημα αναβλήθηκαν λόγω κορονοϊού και έκανε πρεμιέρα την 5η αγωνιστική! – ο αγώνας με τον ΠΑΟΚ έκρυβε πολλούς κινδύνους. Βάσει της εικόνας του παιχνιδιού δεν ήθελε και πολύ να γίνει η ζημιά. Τότε όμως ήταν που βρήκε μπροστά το δίδυμο των Δημήτρη Αγραβάνη και Βαγγέλη Μάντζαρη, με τον πρώτο να προσφέρει 24 πόντους και 10 ριμπάουντ και τον δεύτερο 16 πόντους, 5 ριμπάουντ και 8 ασίστ.

Το τελικό 83-80 για τους Πατρινούς ήρθε χάρη εν πολλοίς χάρη σε αυτούς τους δύο, με τον μεν Αγραβάνη να σκοράρει και να δημιουργεί φθορά, τον δε Μάντζαρη να οργανώνει, να προσφέρει ηρεμια, αλλά και σκοράρισμα, δείχνοντας πιο επιθετικός από ποτέ σε αυτό τον τομέα. Σαν να γύρισε ο διακόπτης. Σαν κάτι να άλλαξε. Ισχύει όμως αλήθεια αυτό;

Η ΠΑΡΑΝΟΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ

Για χρόνια ο Βαγγέλης Μάντζαρης είχε πρακτικά τον ρόλο του “νεροκουβαλητή” στον Ολυμπιακό. Αυτός ο όρος δεν είναι υποτιμητικός, απλώς αυτή ήταν η δουλειά του. Ο διεθνής γκαρντ είχε ως αποστολή να “κουβαλάει” την μπάλα από τη μία πλευρά του γηπέδου στην άλλη και να την παραδίδει στον Βασίλη Σπανούλή ή κάποιον άλλο περιφερειακό και ακολούθως να περιμένει είτε στην γωνία είτε στι 45 μοίρες για να σουτάρει. Αυτό οδήγησε σε μία σειρά από παρανοήσεις σχετικά με την αξία και τον ρόλο του.

Ο Μάντζαρης ήταν γνωστό ότι μπορούσε να προσφέρει συγκεκριμένα πράγματα: Ηρεμία στην οργάνωση, λίγα λάθη, μικρές στιγμές δημιουργίας, απειλή σε Spot Up καταστάσεις και άμυνα πάνω στην μπάλα. Όσο περνούσαν τα χρόνια όμως – και ειδικά μετά τον σοβαρό τραυματισμό του στο γόνατο – οι στιγμές δημιουργίας έγιναν ακόμα λιγότερες, ο ρόλος του στην επίθεση συρρικνώθηκε και περιορίστηκε στην απειλή από την περιφέρεια, μέχρι που επί Ντέιβιντ Μπλατ σχεδόν εξαφανίστηκε, αφού ο έμπειρος τεχνικός ήθελε μεγαλύτερη επιθετικότητα από τους γκαρντ του.

Ήταν σαφές πλέον ότι ο Μάντζαρης δεν μπορούσε υπό τις συνθήκες που ίσχυαν να μείνει στον Ολυμπιακό. Το κλίμα είχε βαρύνει λόγω και του ύψους του συμβολαίου του, η ψυχολογία του είχε πέσει. Η αλλαγή σκηνικού έμοιαζε επιβεβλημένη. Η πρόταση της Ούνικς το καλοκαίρι του 2019 αποδείχθηκε η καλύτερη λύση και για τον ίδιο και για τον Ολυμπιακό. Ήταν όμως η επιστροφή του στην Ελλάδα για χάρη του Προμηθέα που τον βοήθησε να ελευθερωθεί.

ΑΝΘΙΖΟΝΤΑΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΡΟΛΟ

Ο Μάντζαρης συμφώνησε με τον Προμηθέα στα μέσα της περσινής σεζόν και πρόλαβε να αγωνιστεί σε 6 παιχνίδια πριν την απότομη διακοπή λόγω του κορονοϊού. Σε αυτό το διάστημα ωστόσο πρόλαβε να εμφανιστεί στο γήπεδο ένας διαφορετικός Μάντζαρης. Ένας πιο επιθετικός Μάντζαρης, που δεν είχε στο μυαλό του μόνο την οργάνωση, αλλά και την δημιουργία και την εκτέλεση.

Στους 6 περσινούς αγώνες στο ελληνικό πρωτάθλημα ο Μάντζαρης είχε 10.5 πόντους με 35.2% στα τρίποντα (με 5.6 προσπάθειες από τα 6.75 μέτρα ανά αγώνα), 2.2 ριμπάουντ, 5.3 ασίστ και 1.8 κλεψίματα σε 27 λεπτά συμμετοχής. Έμοιαζε πιο απελευθερωμένος, πιο σίγουρος, είχε αυτοπεποίθηση. Όλα αυτά βέβαια οφείλονταν σε έναν πολύ βασικό λόγο: Είχε πλέον άλλο ρόλο.

Στον Προμηθέα ο Μάντζαρης έπρεπε να είναι πιο επιθετικός πέρυσι και πρέπει να είναι πιο επιθετικός φέτος. Ποτέ δεν θα είναι η πρώτη επιλογή στην επίθεση, ούτε καν η τρίτη επιλογή για την ακρίβεια. Στον Προμηθέα ωστόσο ο Μάντζαρης δεν παίρνει απλώς τα σουτ που... περισσεύουν όταν όλες οι άλλες λύσεις έχουν εξαντληθεί. Παίρνει κανονικές προσπάθειες, σουτ που θέλει και ο ίδιος με διαφορετικές προϋποθέσεις. Στήνει ο ίδιος Πικ εν Ρολ, ψάχνει το δικό του σουτ, ψάχνει τον ελεύθερο συμπαίκτη. Δεν υπάρχει το περιθώριο για δισταγμούς, αφού ο Προμηθέας ζητάει από αυτόν να είναι επιθετικός.

ΕΝΑΣ ΙΔΙΟΣ ΠΑΙΚΤΗΣ, ΑΛΛΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ

Ο Μάντζαρης ήταν πάντα αντιστάρ και αυτός είναι ένας από τους λόγους που αγωνίστηκε στο υψηλότερο επίπεδο. Στα 30 του χρόνια πλέον, δείχνει μία άλλη πλευρά του εαυτού του στο περιβάλλον του Προμηθέα. Μία πλευρά που ο κόσμος ήθελε να δει από αυτόν εδώ και καιρό.

Είναι σαφές ότι σε επίπεδο EuroLeague ο Μάντζαρης ούτε θα έκανε τα ίδια πράγματα, ούτε θα του ζητούσαν να κάνει τα ίδια πράγματα. Αν έμενε στον Ολυμπιακό είναι δεδομένο ότι δεν θα υπήρχε η πολυτέλεια να επιχειρεί 5.6 τρίποντα ανά αγώνα όπως πέρυσι στην Προμηθέα, ούτε να έχει τόση ώρα την μπάλα στα χέρια του. Όπως είναι επίσης ξεκάθαρο πως έχοντας παίξει τόσα χρόνια σε επίπεδο EuroLeague, έχει τις παραστάσεις και την κλάση να βλέπει και να διαβάζει καταστάσεις πιο γρήγορα παίζοντας σε αγώνες του EuroCup και της Stoiximan Basket League, που ο ανταγωνισμός και οι αντιδράσεις των αντιπάλων βρίσκονται αρκετά επίπεδα πιο κάτω. Τίποτα από αυτά όμως δεν πρέπει να μειώσει την αξία όσων κάνει στον Προμηθέα.

Ο Βαγγέλης Μάντζαρης είναι πλέον 30 ετών. Είναι πιο ώριμος από ποτέ και παίζει κατά πάσα πιθανότητα το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του σε προσωπικό επίπεδο. Είναι ακόμα ο ίδιος παίκτης. Απλώς διαφορετικός. Γιατί; Επειδή πλέον έχει βρει την χαμένη του αυτοπεποίθηση και ανθίζει σε έναν διαφορετικό ρόλο.