Η περίπτωση του ακραίου επιθετικού, Χρήστου Αλμπάνη, είναι μία από τις πολλές πού στην ΑΕΚ έχουν αξιολογήσει με ένα περίεργο σκεπτικό, το οποίο στην παρούσα φάση δεν δικαιώνει τις προσδοκίες που υπάρχουν από τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή. Μετά από σχεδόν τρεις σεζόν (συμπεριλαμβανομένης και της εφετινής) εμπιστοσύνης και ευκαιριών, με εξαίρεση ίσως την πρώτη κατά τη διάρκεια της οποίας είχε θέματα τραυματισμών και το λογικό ζήτημα της εξοικείωσης στο νέο περιβάλλον, η διοίκηση αποφάσισε να προχωρήσει μαζί του σε νέα τριετούς διάρκειας συμφωνία.

Πολλά πράγματα που έχουν συμβεί στην ΑΕΚ από το καλοκαίρι του 2018 κι εντεύθεν, είναι περίεργα και εμπεριέχουν δυνατές δόσεις αυτοκαταστροφής. Η καταστρατήγηση της λογικής και η ευκολία με την οποία απαξιώθηκαν ποδοσφαιριστές που απέδειξαν ότι ήταν ικανοί να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της φανέλα της, υπέρ άλλων που απογοήτευσαν (και εξακολουθούν να το κάνουν), εξελίχθηκε μέσα σε αυτά τα τρία έτη σε μία συνήθης παθογένεια της... μοντέρνας εποχής. Ο κίνδυνος αυτή η κατάσταση να συνεχιστεί, είναι ορατός...

Το άσχημο (και μαζί δυσάρεστο) με τον Αλμπάνη είναι ότι δεν έχει καταφέρει μέσα από προσωπική δουλειά (που όντως κάνει) να βελτιώσει την παρουσία του και να βρει την ουσία στα ομολογουμένως καλά στοιχεία που έχει σε ατομικό επίπεδο. Είναι ικανός χειριστής της μπάλας, γρήγορος στο να τρέχει με αυτήν στα πόδια, ικανοποιητικός ντριμπλέρ και διεισδυτικός παίκτης, όμως τόσο μα τόσο ανούσιος πού είναι πλέον κατ' εξακολούθηση αποδεδειγμένο ότι δεν έχει το καθαρό μυαλό της σωστής επιλογής τη στιγμή που αυτή πρέπει να παρθεί. Οι σκέψεις του είναι τόσο μπερδεμένες πριν από την τελική απόφαση, που 9 στις 10 καθοριστικές περιπτώσεις, τον οδηγούν σε λάθος.

Η ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΕ ΓΚΟΛ-ΑΣΙΣΤ ΚΑΙ Ο ΝΤΕΛΕΤΙΤΣ

Σε μία περίοδο που η ΑΕΚ ταλαιπωρήθηκε πολύ από τραυματισμούς και κάθε είδους απώλειες παικτών, ο Αλμπάνης (των μόλις 2 τερμάτων και 1 τελικής πάσας που έγινε τέρμα) δεν έχει καταφέρει να της δώσει λίγη επιπλέον ώθηση, μετουσιώνοντας την ποιότητα που διαθέτει σε γκολ και ασίστ. Αντιθέτως τον βλέπουμε να περιτριγυρίζει πολύ την αντίπαλη περιοχή, να αναλώνεται σε εξεζητημένες ενέργειες και στο τέλος να μην προσφέρει στην ομάδα τίποτα από τα δύο.

Ακόμα και για τον πάγκο της, η ΑΕΚ χρειάζεται πιο αποτελεσματικούς ποδοσφαιριστές από αυτούς που διαθέτει, όλα όμως είναι θέμα διοίκησης και αποφάσεων. Δυστυχώς το επίπεδο του ρόστερ είναι πολύ πιο χαμηλό από αυτό που όλοι πίστευαν, προφανέστατα και στα υψηλότερα κλιμάκια της ΠΑΕ. Και πλέον η κατάσταση έχει φτάσει στο ασυμμάζευτο...

Την ίδια περίοδο, ο Μίλος Ντέλετιτς διέγραφε μια αρκετά καλή πορεία με τη φανέλα της Λαμίας και ήταν καθοριστικός στη διαδικασία των play out για την παραμονή της ομάδας στη μεγάλη κατηγορία. Μας δείχνει όμως αυτό ότι -άξιζε για παράδειγμα- τη θέση του Αλμπάνη στο κιτρινόμαυρο ρόστερ; Κάθε άλλο! Μήπως αν το δούμε ψύχραιμα και με λογική, αυτά τα 6 γκολ και οι 3 ασίστ σε 25 παιχνίδια με τη Λαμία συνιστούν την απόδειξη ότι το ταβάνι του Σέρβου είναι αυτού του επιπέδου οι ομάδες;

Κοντολογίς, το να δίνει η ΑΕΚ ευκαιρίες σε παίκτες που απλώς έκαναν μία καλούτσικη σεζόν σε μικρομεσαίες ομάδες της Α' Εθνικής, δεν είναι η λύση στο πρόβλημά της, δεν θα τη βγάλουν αυτοί από το αδιέξοδο και στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, δεν κάνουν ούτε για να έρχονται από τον πάγκο. Καμία άλλη εκ των μεγάλων του πρωταθλήματος ομάδας, προβαίνει σε αυτή την τακτική, με τη συχνότητα που η ΑΕΚ το κάνει, σκορπώντας τόσο εύκολα συμβόλαια -έστω χαμηλά- σε μη κατάλληλα πρόσωπα των εγχώριων ομάδων. Όπως το λάθος που πήγε να κάνει και με τον Κότσιρα κι ευτυχώς απετράπη! Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα λοιπόν με τον Αλμπάνη, ας αποδείξει επιτέλους ότι πράγματα να δώσει στην ομάδα...

Photo Credits: Eurokinissi