Σχεδόν σε όλες τις ομάδες όπου έχει εργαστεί ο Άγγελος Αναστασιάδης από καιρού εις καιρόν καλεί τους παίκτες σε προαιρετικό εκκλησιασμό. Δεν το κάνει πριν ή μετά από κάθε παιχνίδι της ομάδας του, αλλά ανά τακτά χρονικά διαστήματα, όποτε του δίνεται η ευκαιρία.

Ειδικά στους συλλόγους που έχει εργαστεί, λόγω και της καθημερινής επαφής/σχέσης με τους ποδοσφαιριστές, τους προέτρεπε συχνά-πυκνά να επισκέπτονται τον οίκο του Θεού, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις ο ίδιος και όποιοι ήθελαν από τους αθλητές έχουν επισκεφτεί και μοναστήρια, ασφαλώς και το Άγιο Όρος.

Το έκανε και το πρωί της Κυριακής, πριν από το ματς της Εθνικής Ελλάδας εναντίον της Εσθονίας. Εννέα παίκτες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά του και όλοι μαζί παρακολούθησαν τη Θεία Λειτουργία σε κοντινή με το ξενοδοχείο όπου είχε καταλύσει η Εθνική Ελλάδας εκκλησία.

Ήταν μια ευκαιρία για τους παίκτες να βρουν ψυχική ηρεμία, να σκεφτούν για τους εαυτούς τους, να προσευχηθούν, να ακούσουν το λόγο του Θεού. Ίσως κάποιοι παραξενευτούν από το γεγονός, μα όπως έχει συμβεί και σε παλαιότερες ομάδες στις οποίες έχει εργαστεί ο 65χρονος τεχνικός, μετά από τον αρχικό αιφνιδιασμό της πρότασης τελικά όλοι (παρα)δέχονται ότι σε κάθε περίπτωση δεν πρόκειται για κάτι «παρεξηγήσιμο», ούτε πολύ περισσότερο για κάτι «επιλήψιμο». Το αντίθετο. Δίνεται η ευκαιρία σε κάποιους παίκτες οι οποίοι ενδεχομένως να είχαν πάντα στο μυαλό τους τη σκέψη για τακτικό εκκλησιασμό αλλά δεν επισκέπτονταν τους ναούς συχνότερα παρότι θα το ήθελαν, να κάνουν πράξη αυτή τη σκέψη και μάλιστα μαζί με συναδέλφους τους. Ίσως την επόμενη φορά να πάνε περισσότεροι μαζί με τον κόουτς στην εκκλησία.

Σε κάθε περίπτωση αρκετοί αιφνιδιάστηκαν από την... πρόταση διότι απλούστατα δεν γνωρίζουν τον Αναστασιάδη. Κι όχι μόνο δεν έχουν συνεργαστεί μαζί του με εξαίρεση τον Ευθύμη Κουλούρη στον ΠΑΟΚ (σεζόν 2014-2015), αλλά ειδικά οι νεότεροι σε ηλικία δεν έχουν ακούσει και πάρα πολλές ιστορίες από παλαιότερους παίκτες ομάδων του κόουτς, λόγω... χάσματος γενεών.

Ο Αναστασιάδης όπου κι αν εργάστηκε αντιμετωπίζει τους ποδοσφαιριστές σαν παιδιά του. Όχι μόνο - ή αν θέλετε όχι κυρίως - ως επαγγελματίες. Ακόμη και με πολλούς παίκτες με τους οποίους είχε ισχυρές κόντρες και αντιθέσεις στο παρελθόν για διάφορους λόγους, θέλει να διατηρεί μια ανθρώπινη σχέση και ίσως να έχει μετανιώσει για κάποια από τα ξεσπάσματα του παρελθόντος σε ορισμένους από τους πρώην συλλόγους του.

Η αργκό που χρησιμοποιεί πολλάκις με συγκεκριμένες λέξεις έχει "χαϊδευτικό" και όχι υποτιμητικό προς τον παίκτη νόημα (" κουρασμένους σας βλέπω πεθαμένα, θέλω να ξεκουραστείτε λίγο" ήταν μια από τις ατάκες του πριν από τη νίκη επί της Φινλανδίας). Υπ' αυτή την έννοια, ενδιαφέρεται πάντα και πάνω απ΄όλα για το άτομο. Για τον άνθρωπο. Και εν συνεχεία για τον "ποδοσφαιριστή". Για τον επαγγελματία. Νιώθει πρωτίστως "πατέρας" τους και δευτερευόντως προπονητής τους.

Και η αλήθεια είναι πως ο καθένας δικαιούται να έχει την άποψή του για το αν αυτό επιδρά θετικά ή αρνητικά στις ομάδες του, αν έχει καλό ή καλό αντίκτυπο στην εν γένει λειτουργία ενός ποδοσφαιρικού τμήματος. Μα ο Αναστασιάδης αυτός ήταν, αυτός είναι και παρότι για αρκετά ζητήματα έχει βάλει νερό στο κρασί του συγκριτικά με παλαιότερες εποχές αλλάζοντας κατά τι στάση και γνώμη (όπως επί παραδείγματι στη σχέση του με τα media και τους δημοσιογράφους), στα περισσότερα, παραμένει ο Άγγελος. Ένας προπονητής ο οποίος πολύ περισσότερο από άλλους συναδέλφους του αντιμετωπίζει κάθε θητεία του σε ποδοσφαιρική ομάδα και ως ένα "πατρικό" καθήκον απέναντι σε "παιδιά" τα οποία - ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα - θέλει να κάνει καλύτερους ανθρώπους και καλύτερους ποδοσφαιριστές.