Είναι οι τύποι με τα κοστούμια. Οι... κύριοι του κυρίου. Ο Ηλίας Παπαθεοδώρου είναι αυτός που έχει όλα τα φώτα – και αντίστοιχα την πίεση – ως τεχνικός της ΑΕΚ. Ένα βήμα πίσω του όμως, στα μπασκετικά... σκοτάδια, βρίσκονται οι άνθρωποι που καλούνται να τον στηρίξουν και προσπαθούν να κάνουν την ζωή του ευκολότερη.

Στην Ελλάδα έχει περάσει ο όρος “βοηθοί προπονητή” ή όπως λένε στο εξωτερικό “ασίσταντ κόουτς”. Είναι αυτοί που δίνουν την πραγματική έννοια στην φράση “ όλες αυτές οι λεπτομέρειες που δεν φαίνονται στην στατιστική”. Γιατί; Επειδή ακριβώς είναι η δουλειά τους να βρουν αυτές τις λεπτομέρειες, προκειμένου να έχει η ομάδα τους το κάτι παραπάνω.

Γιώργος Λιμνιάτης, Δημήτρης Μενουδάκος, Σάββας Συμεωνίδης, Βαγγέλης Τσεπελης, Νίκος Παπαβασιλείου. Αυτή είναι η πρώτη πεντάδα με την οποία καλείται να μιλήσει ο κόουτς Παπαθεοδώρου πριν απευθυνθεί στην πεντάδα που θα ρίξει στο παρκέ. Και, συνήθως, έχει να πει πολλά. Πάρα πολλά.

Πολύς κόσμος αναρωτιόταν πάντα τι είναι αυτό που κάνει στην πραγματικότητα το προπονητικό επιτελείο μίας ομάδας. Ποιες είναι οι αρμοδιότητες του καθενός συγκεκριμένα, ποια είναι η δουλειά τους. Τι σημαίνει στα αλήθεια το “scouting”, ποιος είναι υπεύθυνος για τις ατομικές προπονήσεις των παικτών, ποιος καθορίζει την προπόνηση. Και, στο τέλος της ημέρας, τι συμβαίνει στα αλήθεια όταν ο κόουτς πρέπει να μιλήσει μαζί τους; Αυτές οι ερωτήσεις και ακόμα περισσότερες θα απαντηθούν.

Το προπονητικό επιτελείο της ΑΕΚ έδειξε μία πρωτοφανή και παράλληλα ευχάριστη διάθεση να ανοίξει το... αρχηγείο της στο Sport24.gr και να μιλήσει για πολλά θέματα που απασχολούν. Από τον τρόπο που δουλεύει, τα άγχη που υπάρχουν, την φιλοσοφία που χτίζεται – και κυρίως πώς χτίζεται – ακόμα και σε ερωτήματα για την φετινή σεζόν, με σημαντικότερο αυτό που όλοι φοβούνται να απαντήσουν: Είναι αλήθεια η ΑΕΚ μία ομάδας μίας χρήσης επειδή έχει μεγάλο ηλικιακά ρόστερ και έχει ως πρώτο στόχο την κατάκτηση του Basketball Champions League με το Final Eight να γίνεται στην Αθήνα;

Δεν χρειάζεται όμως μεγαλύτερος πρόλογος. Απολαύστε απλώς μία από τις πιο μπασκετικές συζητήσεις που έχουν γίνει ποτέ:

“Ο ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟ”

Ξεκινώντας από τα βασικά. Στο δικό σας προπονητικό επιτελείο, ποια είναι η αρμοδιότητα του καθενός;

Γιώργος Λιμνιάτης (Ασίσταντ κόουτς): “Εγώ ασχολούμαι περισσότερο με την επίθεση των αντιπάλων στο κομμάτι του scouting. Τα plays που χρησιμοποιούν και την φιλοσοφία που έχουν σαν ομάδα. Γενικότερα, την κατασκοπία του αντιπάλου. Αυτή την περίοδο που έχουμε αρκετό χρόνο επειδή δεν έχουν ξεκινήσει οι υποχρεώσεις, ασχολούμαι περισσότερο με την δική μας επίθεση και τι λάθη και σωστά κάναμε, ένα σημαντικό κομμάτι στην περίοδο που βρισκόμαστε, αφού τώρα μπορούμε να κάνουμε διορθώσεις”.

Δημήτρης Μενουδάκος (Ασίσταντ κόουτς):” Το δικό μου κομμάτι, μετά τον Γιώργο, μιλώντας πάλι για την σεζόν, είναι να μελετάω ατομικά τους παίκτες των αντιπάλων και τα χαρακτηριστικά τους. Φιλοσοφία όλου του γκρουπ μας πάντως είναι να καλύπτουμε ο καθένας το κενό του άλλου.

Το χαρακτηριστικό είναι ότι δεν τραβάμε γραμμές στις αρμοδιότητες. Είμαστε όλοι ανοιχτοί και η ουσία σε μία μεγάλη ομάδα όπως η ΑΕΚ είναι να είναι ανοιχτά τα μάτια μας, ακριβώς επειδή ο κόουτς δε μπορεί να τα δει όλα, ώστε να διορθώνουμε τα κακώς κείμενα της ομάδας. Είτε αυτό σημαίνει ότι είδαμε στον διάδρομο των αποδυτηρίων έναν παίκτη να έχει άσχημη συμπεριφορά, είτε λεπτομέρειες του παιχνιδιού. Όλες αυτές τις μικρές λεπτομέρειες που θα μας βελτιώσουν σαν σύνολο όταν κρίνονται τα πάντα για τις ομάδες”.

Σάββας Συμεωνίδης (Ασίσταντ κόουτς): “Όλοι μας έχουμε την δυνατότητα να παρατηρούμε πολλά πράγματα ταυτόχρονα σε προπονήσεις και αγώνες. Όσα περισσότερα μάτια υπάρχουν, τόσο το καλύτερο για την ομάδα. Και στο scouting και μέσα στον αγώνα. Η δική μου αρμοδιότητα είναι η ατομική βελτίωση των παικτών μέσα στην σεζόν. Όχι μόνο ατομική προπόνηση, αλλά γενικά η βελτίωση κάποιου παίκτη μέσα από αρκετή δουλειά, όχι μόνο των μικρών, αλλά και των έμπειρων παικτών, ώστε να καλύψουν κάποιες αγωνιστικές αδυναμίες”.

Βαγγέλης Τσεπέλης (Ασίσταντ κόουτς): “ Ουσιαστικά ο ένας συμπληρώνει τον άλλο. Ο δικός μου ρόλος είναι να βοηθήσω σε οτιδήποτε χρειαστεί. Είτε στο κομμάτι των ατομικών προπονήσεων, είτε στο scouting. Γενικά, η λογική είναι ότι ο ένας καλύπτει τον άλλο και υπάρχει ευελιξία”.

Νίκος Παπαβασιλείου (Γυμναστής): “ Εμένα η δουλειά μου είναι να κάνω μαζί με τον προπονητή και το σταφ τον προγραμματισμό. Από μηνιαίο και εβδομαδιαίο, μέχρι ημερήσιο. Να δούμε πώς θα προπονηθούμε, πόση ώρα και πόσες φορές από την εβδομάδα, καθώς και να διαχωρίσουμε την προπόνηση ανάλογα με τις ανάγκες των παικτών, είτε με κριτήριο την ηλικία είτε την επιβάρυνση του οργανισμού τους. Είμαι ακόμα υπεύθυνος για την φυσική κατάσταση των παιδιών και είμαι ο συνδετικός κρίκος με το ιατρικό τιμ και το κομμάτι της αποθεραπείας για το πώς θα εντάξουμε κάθε παίκτη στο πρόγραμμα.”.

Είναι κάποιος από εσάς που έχει την λογική της μητέρας του λόχου; Στην λογική του “καλού και κακού αστυνομικού” ας πούμε;

Δημήτρης Μενουδάκος: “ Συμπληρωνόμαστε όλοι. Ο κακός αστυνομικός είναι ο κόουτς συνήθως (γέλια) και εμείς κανουμε εναλλάξ τους καλούς. Κάθε φορά αναλαμβάνει άλλος δράση, αφού εξαρτάται από τον παίκτη που έχει πρόβλημα και τις καταστάσεις. Έχουμε έναν μεταξύ μας κώδικα. Δεν έχουμε αναλάβει παίκτες, αλλά έχουμε μία φιλοσοφία. Ο Σάββας (Συμεωνίδης) για παράδειγμα που συχνά το πρωί δουλεύει με τα πιο νεαρά παιδιά είναι αυτός που θα τα πιάσει να μιλήσουν αν συμβεί κάτι”.

Το πόσο χρόνο περνάει ο καθένας στο γήπεδο είναι το ένα θέμα, αλλά πόσες ώρες δουλεύετε γενικά;

Δημήτρης Μενουδάκος: “ Η δουλειά μας είναι 12 μήνες τον χρόνο, 24 ώρες, 7 ημέρες την εβδομάδα. Οι προπονητές πρέπει να κάνουμε recruiting και να ψάξουμε την αγορά. Ο Νίκος (γυμναστής) είναι σε επικοινωνία με τους παίκτες ακόμα και στην offseason. Επίσης, δεν έχουμε ωράριο. Αν ας πούμε ένας παίκτης έχει 0/10 σουτ σε ένα ματς και πρέπει την επόμενη μέρα να είναι κάποιος εδώ 7 το πρωί, εμείς θα πρέπει να είμαστε εδώ. Και αυτό είναι το ζουμί αυτής της δουλειάς για να βοηθάει τον προπονητή. Να είναι ανά πάσα στιγμή διαθέσιμος.

Σάββας Συμεωνίδης: “ Στην πραγματικότητα δεν έχουμε ωράριο, αλλά μέσα στη μέρα έχουμε τουλάχιστον 8-10 ώρες σίγουρα που ασχολούμαστε με το μπάσκετ. Είτε στο γραφείο, είτε στο γήπεδο, είτε από το σπίτι. Και όλα αυτά χωρίς να μετράμε τα συνεχόμενα ταξίδια, με τις όποιες ετοιμασίες που χρειάζονται για να ταξιδέψεις και το ότι πρέπει να ετοιμαστείς για την προπόνηση αλλά και να κάνεις ανάλυση του αντιπάλου πριν και μετά τον αγώνα”.

ΠΟΣΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΑΝΤΕΧΕΙ ΕΝΑΣ ΠΑΙΚΤΗΣ;

Περνώντας στα επιμέρους, πώς γίνεται η προετοιμασία πριν από τους αγώνες; Τι πλάνο ακολουθείτε; Φαντάζομαι ότι υπάχει ένα πλάνο με το οποίο αναλύετε τον επόμενο και τον... μεθεπόμενο αντίπαλο, δεν γίνεται τελευταία στιγμή. Πώς γίνεται το scouting;

Γιώργος Λιμνιάτης: “Ο καθένας μας βλέπει τουλάχιστον 3-4 παιχνίδια κάθε αντιπάλου μας. Τα τελευταία συνήθως. Κάποιες φορές απομονώνουμε κάποια κλιπ από το Synergy που μπορεί να μας βοηθήσουν να λύσουμε κάποιες απορίες όταν παρακολουθούμε το VIDEO. Ο Δημήτρης (Μενουδάκος) κάνει την άμυνα και εγώ την επίθεση. Επειδή υπάρχει μικρός χρόνος και το διάστημα προετοιμασίας και αυτό απαιτεί ξενύχτι, βοηθούν όλοι και ζητάμε πράγματα ο ένας από τον άλλο για να γίνουν όλες οι εργασίες και να είμαστε συνεπείς στο χρονικό σημείο που πρέπει να δείξουμε με τους παίκτες”.

Ένα μεγάλο ερώτημα από αρκετό κόσμο είναι το εξής: Πόση πληροφορία μπορείς να δώσεις σε έναν παίκτη και πόση μπορεί να συγκρατήσει ώστε να μην μπουχτίσει; Και τι ελπίζεις να πάρεις;

Γιώργος Λιμνιάτης: “Κοίτα, στην δική μας την ομάδα και με το ρόστερ που έχουμε, που αποτελείται από αρκετά έμπειρα παιδιά, θεωρώ ότι ένα μεγάλο ποσοστό των παικτών – επειδή έχουν παραστάσεις και έχουν παίξει σε υψηλό επίπεδο – υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό πληροφοριών σε όγκο που μπορούν να το δεχθούν. Πολλές φορές εμείς από μόνοι μας μειώνουμε τον όγκο των πληροφοριών για να μην τους μπουχτίσουμε. Ειδικά όταν παίζουμε δύο παιχνίδια σε μία ομάδα είναι δύσκολο να μιλήσουμε για κάθε λεπτομέρεια του αντιπάλου για να μην τους μπερδέψουμε, αφού κρατάμε και κάποια πράγματα για εμάς”.

Παίζει ρόλο το επίπεδο δυσκολίας ενός αγώνα στην πληροφορία που θα δώσετε στους παίκτες; Φαντάζομαι ότι είναι διαφορετικό να παίζει η ΑΕΚ ένα παιχνίδι που κρίνει πρόκριση από έναν απλό αγώνα κανονικής περιόδου κόντρα σε μικρότερη ομάδα, όπου υπάρχει θεωρητικά μεγαλύτερο περιθώριο λάθους.

Δημήτρης Μενουδάκος: “Δεν ισχύει τόσο αυτό πιστεύω εγώ. Σίγουρα όχι στον τρόπο που δουλεύουμε εμείς (γέλια). Η μόνη διαφορά είναι πως αν υπάρχει ένα ματς που δίνει πρόκριση και έχουμε κάποιο ρεπό πριν ή περισσότερο χρόνο να προετοιμαστούμε, έχουμε δηλαδή ένα και όχι δύο παιχνίδια την εβδομάδα, αυτό κάνει την διαφορά. Εμείς είμαστε μία ομάδα που πρέπει να νικάμε παντού, οπότε η αντιμετώπιση είναι ίδια από μέρους μας.

Εμείς οι βοηθοί πρέπει να κάνουμε το scouting και θα μαζέψουμε 20 πληροφορίες για τον αντίπαλο. Θα δώσουμε τις 12 στον κόουτς, στο πρώτο φιλτράρισμα, και αυτός θα κρατήσει τις 7-8 να πει στους παίκτες. Αν οι παίκτες θυμούνται τις 4, τότε είμαστε ευχαριστημένοι. Η διαφορά στην δική μας ομάδα είναι ότι αν σε άλλες ομάδες σε μία ροή δύο αγώνων την εβδομάδα ίσως οι παίκτες τους κρατάνε 3 πληροφορίες, οι δικοί μας κρατάνε 5. Ο λόγος είναι ότι έχουμε παιδιά που λέμε κάτι στο video και το κρατάνε αμέσως.

Το άλλο κομμάτι στο θέμα της πληροφορίας είναι ότι μέσα στην σεζόν χτίζουμε για το μέλλον. Επειδή έχουμε μία εμπειρία και ξέρουμε με ποιες ομάδες θα παίξουμε μέσα στο μήνα και ποιες ομάδες πιθανόν μας ταιριάζουν, προβλέπουμε και δίνουμε μία πληροφορία στον παίκτη για το αυριανό ματς – ας πούμε κόντρα στον Κολοσσό – αλλά ξέρουμε ότι το ίδιο στυλ έχει και μία γερμανική ομάδα που θα αντιμετωπίσουμε σε δύο εβδομάδες. Λέμε λοιπόν κάτι τώρα και το επαναφέρουμε δύο εβδομάδες αργότερα. Χτίζουμε δηλαδή μία βάση πληροφοριών, ώστε να την επαναφέρουμε. Κάνουμε κάτι τέτοια παζλ.

Το τι θα δώσουμε στον προπονητή είναι βασικό κομμάτι γιατί και σε αυτόν δε μπορούμε να του πετάξουμε 50 πληροφορίες, γιατί και αυτός έχει να ασχοληθεί με 100 άλλα πράγματα. Από το πώς κοιμήθηκε ενας παίκτης μέχρι τι έγινε σε μία συνάντηση που είχε με κάποιον. Αυτή είναι και η δουλειά μας”.

Σάββας Συμεωνίδης: “ Θεωρώ ότι υπάρχει μία πολύ σωστή διαχείριση της πληροφορίας αλλά και του χρόνου που πρέπει να την διαθέσεις στους παίκτες. Το σημαντικότερο ωστόσο είναι ότι υπάρχει μία παγιωμένη φιλοσοφία σε άμυνα και επίθεση και αυτό βοηθάει τους παίκτες να αντιλαμβάνονται πώς θα αντιδράσει η ομάδα. Το παραμικρό ερέθισμα αρκεί, γιατί αυτή η φιλοσοφία έχει εμπεδωθεί σε μία απλή οδηγία. Αυτό είναι πιο βασικό από το να δίνουμε 500 πληροφορίες. Αρκούν απλώς δέκα πληροφορίες.

Αυτός είναι και ο λόγος που αρχικά πέρυσι η ομάδα άργησε να βρει ρυθμό, αφού οι παίκτες προσπαθούσαν να αφομοιώσουν αυτές τις πληροφορίες και όταν το έκαναν η ομάδα έπαιξε εξαιρετικό μπάσκετ”.

Γενικά η ΑΕΚ έχει ένα ιδιαίτερα απαιτητικό playbook και στις δύο πλευρές του παρκέ. Και χρειάζεται φαντάζομαι ένα σεβαστό διάστημα για να βρεθούν οι παίκτες μεταξύ τους και να αφομοιωθούν αυτές οι πληροφορίες έτσι. Αυτός είναι ο λόγος που η ΑΕΚ άργησε να βρει ρυθμό πέρυσι;

Σάββας Συμεωνίδης: “ Κάθε ομάδα που έχει 8-9 καινούριους παίκτες είναι αρκετά δύσκολο μέσα σε ένα μήνα προετοιμασίας να ξεκινήσει στα κόκκινα από τον Οκτώβριο. Σίγουρα όλες οι καινούριες ομάδες θέλουν χρόνο, με οποιοδήποτε προπονητή”.

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΓΡΑΜΜΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΣ...

Μία άλλη ερώτηση που προκύπτει συνήθως είναι η εξής: Κάθε ομάδα έχει την δική της φιλοσοφία που χρειάζεται χρόνο να περάσει. Τι γίνεται όμως όταν χρειάζεται να αντιμετωπίσει μία ομάδα που δεν ταιριάζει στην φιλοσοφία της ομάδας; Πόσο δραστικές αλλαγές μπορούν να γίνουν στην φιλοσοφία της ομάδας, περιμένοντας να ανταποκριθούν οι παίκτες;

Γιώργος Λιμνιάτης: “ Όταν υπάρχουν δύο παιχνίδια την εβδομάδα, το video και η ανάλυση ενός αντιπάλου μπορεί να είναι πολύ λεπτομερή, αλλά υπάρχουν και κάποιες κόκκινες γραμμές που αφορούν την δική μας ομάδα και την δική μας φιλοσοφία. Δεν μπορούμε να είμαστε τρικαδόροι ανάλογα με τον αντίπαλο, επειδή έχει κάποια διαφορετικά χαρακτηριστικά.

Επομένως δε μπορούμε να έχουμε για κάθε παίκτη διαφορετική αντιμετώπιση. Υπάρχει μία πάγια φιλοσοφία και τακτική, η οποία προσαρμόζεται στα χαρακτηριστικά – κυρίως τα ατομικά χαρακτηριστικά κάθε παίκτη. Δεν είναι τρικ όλο αυτό. Έχουμε μία βασική φιλοσοφία και ανάλογα με τον αντίπαλο, κάποια πράγματα που θεωρούμε ότι είναι τα δυνατά του σημεία προσπαθούμε να τα αναχαιτίσουμε με τον τρόπο που δεν θα παραπέμπει σε κάτι εξωπραγματικό όσον αφορά την φιλοσοφία μας, σαν να πηγαίνουμε από τον Βορρά στον Νότο. Γιατί σε αυτή την περίπτωση, όσο έξυπνα παιδιά και να έχουμε θα τα μπουχτίσουμε”.

Δημήτρης Μενουδάκος: “Αν έχουμε αντίπαλο που δε ματσάρουμε, υπάρχουν αυτές οι γραμμές που λέμε. Αυτό που θα αλλάξουμε εμείς όμως και προλαβαίνουμε να αλλάξουμε σε δύο μέρες, είναι από τις 15 λεπτομέρειες που έχει μία αμυντική φιλοσοφία θα αλλάξουμε μία, αλλά για κάποιο λόγο.

Και το άλλο που έχει ενδιαφέρον είναι ότι αυτές τις κόκκινες γραμμές ίσως τις παραβούμε κατόπιν συννενόησης και με τους παίκτες, έχοντας ένα πλάνο για τα 2-3 τελευταία λεπτά του αγώνα. Θα έχουμε προετοιμαστεί δηλαδή και θα πούμε ότι αν για παράδειγμα ένα παιχνίδι βρίσκεται στο 38 και θα χρειαστούμε δύο συγκεκριμένες άμυνες απέναντι σε συγκεκριμένους παίκτες που είναι σε καλή μέρα, εκεί θα κάνουμε ένα τρικ. Αυτό μπορεί να είναι οτιδήποτε”.

Όπως ας πούμε το να αλλάξει η φιλοσοφία μίας ομάδας και να αλλάζει σε όλα τα σκριν;

Δημήτρης Μενουδάκος: “ Θα αλλάξει απλώς μία λεπτομέρεια των αλλαγών. Έχουμε ας πούμε το πλάνο Α, το πλάνο Β, και το πλάνο Γ ως αμυντική αντιμετώπιση. Αυτό το κάνουν όλοι. Αυτό που θα πεις είναι ότι στο 38' ας πούμε θα κάνουμε αλλαγές, αλλά και κάτι άλλο ταυτόχρονα, που δεν το έχουν δει οι αντίπαλοι. Αυτή είναι η ουσία, αλλά απλώς θα κάνεις ένα τρικ για ένα λεπτό, έπειτα από συνεννόηση με τους παίκτες και αφού έχεις δουλέψει πάνω σε αυτό. Οι γραμμές υπάρχουν και πάνω σε αυτό χτίζουμε”.

Ποιο είναι το είδος της συζήτησης με τον κόουτς. Υπάρχει ελευθερία; Πόσο ανοιχτό είναι το σταφ στον διάλογο προκειμένου να εξελιχθεί και το ίδιο και όχι μόνο οι παίκτες; Υπάρχουν διαφωνίες στην φιλοσοφία;

Βαγγέλης Τσεπέλης: “ Υπάρχει αυτή η ελευθερία και αυτή η δημοκρατία στο προπονητικό επιτελείο. Ο κόουτς πάντα μας ακούει. Ακούει τα πάντα, θα φιλτράρει και θα αποφασίσει”.

Γιώργος Λιμνίατης: “Έτσι εξελίσσεται και το προπονητικό επιτελείο. Ο κόουτς έχει πολλά πράγματα στο κεφάλι του. Εννοείται ότι ακούει και φιλτράρει όλα αυτά. Μπορεί κάποια από τις πληροφορίες που θα του δώσουμε να του φανεί χρήσιμη”.

“Ο ΠΑΙΚΤΗΣ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΙ”

Όταν έχεις να διαχειριστείς 15-16 παίκτες, πώς μπορείς να κρατήσεις “ζεστό” τον 13ο, τον 14ο παίκτη σου, ώστε όταν έρθει η σειρά του να παίξει; Είναι δεδομένο εξάλλου ότι όλοι οι παίκτες θέλουν να παίζουν. Πέρυσι ας πούμε είδαμε παραδείγματα παικτών (Τολιόπουλος Ρογκαβόπουλος) που ήρθαν από την άκρη του πάγκου και έκαναν την διαφορά.

Βαγγέλης Τσεπέλης: “Όλους τους παίκτες τους αντιμετωπίζεις σαν παίκτες πεντάδας. Όταν το νιώσει αυτό κάποιος παίκτης, θα αποδώσει όταν έρθει η στιγμή. Αυτό είναι το σκεπτικό του κόουτς. Σε όλους δίνει την ίδια προσοχή. Δεν υπάρχει 13ος παίκτης και με αυτό τον τρόπο κερδίζεις και τους παίκτες.

Και παίζετε και τον ρόλο του κυματοθραύστη έτσι; Κάθε παίκτης θέλει να παίζει 40 λεπτά. Τι κάνετε εσείς;

Βαγγέλης Τσεπέλης: “ Με πολλή συζήτηση σίγουρα. Τους εξηγείς ποιος είναι ο τρόπος για να βρει τον δρόμο του. Κάνοντας υπομονή έρχεται και το αποτέλεσμα. Έχει φανεί εξάλλου πως όποιος το έχει κάνει αυτό, έχει ανταμειφθεί και αυτό τους εξηγείς, ότι έχοντας υπομονή θα εξελιχθούν. Ήδη εξάλλου έχοντας φτάσει σε έναν τέτοιο κλαμπ, ξέρεις ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να ανοίξει η πόρτα.

Και δεν έχεις το περιθώριο όταν έρθει η σειρά σου να χάσεις την ευκαιρία σου έτσι; Ειδικά σε ένα κλαμπ όπως η ΑΕΚ.

Δημήτρης Μενουδάκος: “Σε μία ομάδα όπως η ΑΕΚ, αλλά και όχι μόνο στην ΑΕΚ, δεν πρέπει να έρθει η σειρά σου, αλλά να την πάρεις την σειρά σου. Πρέπει να δράσεις. Το περσινό παράδειγμα του Ρογκαβόπουλου που αναφέρουν αρκετοί είναι χαρακτηριστικό. Λίγοι ξέρουν τι μεσολάβησε τους 5 μήνες που ήταν εκτός 12αδας. Ίσως δεν άξιζε να είναι στην 12αδα. Δεν χαρίζει όμως κανένας τίποτα. Ούτε ο κόουτς, ούτε η διοίκηση, ούτε ο σύλλογος.

Για να είσαι εδώ, πρέπει να δράσεις για να πάρεις την σειρά σου με σκληρή δουλειά. Όσο είμαστε εδώ, όποιος έχει πραγματικά παλέψει, έχει πάρει αυτό που δικαιούται. Αυτή είναι η λογική μας. Όπως επίσης δεν ξεχωρίζουμε ηλικίες, επειδή γίνεται μεγάλο θέμα με την ομάδα μας. Το 19 χρονών με το 35 χρονών για εμάς είναι το ίδιο. Μόλις περάσουμε τις 4 γραμμές του παρκέ δεν μας ενδιαφέρει. Όποιος αξίζει και μπορεί να κάνει την δουλειά που θέλουμε, θα παίξει. Άρα είναι στο χέρι του καθενός να φτάσει στο σημείο να μας πείσει. Και υπάρχουν πολλά σημεία που μπορεί να μας πείσει.

Εμείς είμαστε εδώ 24 ώρες και δεν εννοώ μόνο στο γήπεδο. Υπάρχει το αεροπλάνο, η προπόνηση, το φαγητό, το λεωφορείο. Όλα αυτά είναι προπόνηση για τους παίκτες. Ακόμα και από εκεί βγάζουμε συμπεράσματα για το πόσο έχει ωριμάσει ένας παίκτης και αν του φταίει κάποιος άλλος ή ο εαυτός του. Ακόμα και στην ουρά για το μπουφέ το καταλαβαίνουμε. Είναι λεπτή διαχωριστική γραμμή. Δεν πρέπει να περιμένεις την σειρά σου, πρέπει να πας να την πάρεις”.

Σάββας Συμεωνίδης: “ Εμείς πέρυσι είχαμε αρκετούς παίκτες που θεωρητικά ήταν 13οι ή εκτός ροτέισον, οι οποίοι μας έδωσαν νίκες. Ο Τολιόπουλος, ο Κακλαμανάκης, ο Ρογκαβόπουλος που βγήκε μπροστά μετά τον τραυματισμό του Γιάνκοβιτς. Είχαμε πάνω από 3-4 άτομα που χειρίστηκαν τον εαυτό τους ως βασικούς και έδωσαν νίκες”.

Δημήτρης Μενουδάκος: “ Την πήραν την σειρά τους γιατί ο τρόπος που λειτουργούσαν όταν ήταν στην αφάνεια έκανε την διαφορά. Από τον τρόπο που δουλεύανε μόνοι τους, από την εικόνα τους στην προπόνηση, από το πρόσωπό τους. Επειδή δεν είδαμε ποτέ πρόβλημα, δεν είναι τυχαίο ότι μπήκαν στο παρκέ και άρπαξαν την ευκαιρία από τα μαλλιά. Πολλούς θα τους πάρει από κάτω.

Στον κόσμο βγαίνει καμία φορά η άποψη ότι ο ένας προπονητής αδίκησε έναν παίκτη και το ίδιο έκανε και ο επόμενος προπονητής και ο επόμενος. Από κάποια στιγμή και μετά μάλλον κάτι άλλο συμβαίνει. Πέρυσι εμείς είχαμε παιδιά που δούλεψαν στο σκοτάδι και πήραν την σειρά τους, δεν ήρθε η σειρά τους”.

“ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΜΑΔΑ ΜΙΑΣ ΧΡΗΣΗΣ, ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ 11 ΠΑΙΚΤΕΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΠΕΡΥΣΙ”

Αφού φτάσαμε μέχρι εδώ, θα κάνω και την ερώτηση που μοιάζει με τον “ελέφαντα στο δωμάτιο” που λένε και οι Αμερικανοί. Δεδομένου ότι στο ρόστερ υπάρχουν εφτά παιδιά που είναι +33 ετών, γίνεται μία μεγάλη συζήτηση ότι η ΑΕΚ είναι ομάδα μίας χρήσης. Ακούγεται βαρύ σαφώς, αλλά αναρωτιέται ο κόσμος πώς θα μπορέσεις να χτίσεις μία ομάδα με λογική 2-3 χρόνων με μεγάλο σε ηλικία ρόστερ; Πώς αντιμετωπίζετε την οπτική του κόσμου;

Δημήτρης Μενουδάκος: “Εγώ θα μιλήσω με βάση την αγορά. Επειδή η κουβέντα θα πάει πολύ μακριά. Είναι αδύνατο μία ομάδα του BCL αλλά και των μικρότερων ομάδων της EuroLeague ακόμα να κρατήσει έναν κορμό για χρόνια όπως το έχει στο μυαλό του ο κόσμος.

Αρχικά, οι Έλληνες που έχουμε είναι ένας σημαντικός κορμός, που θα μείνει στην ΑΕΚ με τριετή συμβόλαια. Δηλαδή, ο Χρυσικόπουλος,ο Γκίκας, ο Ρογκαβόπουλος, ο Γιάνκοβιτς, είναι από 20 μέχρι 30 ετών. Είναι μία καλή αρχή.

Πάμε στο θέμα των ξένων, που είναι που “καίει”, αφού σε αυτό το θέμα αναφέρονται οι περισσότεροι. Η αλήθεια είναι ότι αν είσαι ομάδα που αγωνίζεται στο BCL δε μπορείς να κρατήσεις έναν παίκτη περισσότερο από ένα-δύο χρόνια. Είναι άπειρα τα παραδείγματα σε ολη την Ευρώπη. Εμείς για παράδειγμα έχουμε τον Σαντ-Ρος. Τον θέλαμε για 5 χρόνια, είχε συμβόλαιο. Αν δεν έφευγε τον χειμώνα, θα έφευγε το καλοκαίρι που είχε opt out στο συμβόλαιό του, δεν θα μπορούσαμε να τον κρατήσουμε. Η ΑΕΚ παλαιότερα είχε τον Πάντερ. Η Χολόν ήθελε τον Φόστερ, να χτίσει κορμό, μόλις έκανε μία καλή σεζόν όμως τον πήρε ο Παναθηναϊκός”.

Δεν είναι δηλαδή τόσο απλό να διατηρήσει κάποιος τον κορμό του

Δημήτρης Μενουδάκος: “ Η αλήθεια είναι ότι αν δεν είσαι ομάδα του υψηλότερου επιπέδου της EuroLeague, όπου πληρώνεις 2 εκατ. ευρώ τον χρόνο έναν παίκτη για να μείνει, δε μπορείς να τον κρατήσεις. Ακόμα και αν είσαι ομάδα επιπέδου EuroLeague, αν δεν έχεις την επιφάνεια μίας ομάδας όπως η ΤΣΣΚΑ, η Ρεάλ ή η Μπαρτσελόνα δε μπορείς να το κάνεις. Τώρα ας πούμε που ο Παναθηναϊκός πήρε τον Φόστερ, αν βγάλει μάτια στην EuroLeague, θα πάρει 1.5 εκατ. ευρώ από την Αρμάνι.

Αν θέλουμε να μιλήσουμε για κορμό, μόνο έτσι μπορείς να το κάνεις. Να έχεις Έλληνες σε καλή ηλικία και μετά να έχεις έμπειρους ξένους. Στην ΑΕΚ ο Λάνγκφορντ μένει για 2η σερί χρονιά, ο Ματσιούλις για τρίτη σερί χρονιά. Μιλάνε αρκετοί για ομάδας μίας χρήσης, αλλά δεν είμαστε ομάδα μίας χρήσης. Ίσως είμαστε η μόνη ομάδα στην Ευρώπη που θα έχει 11 ίδιους παίκτες σε σχέση με πέρυσι. Λένε ότι δεν έχουμε κορμό, αλλά 11 στους 13 παίκτες ήταν από πέρυσι. Αυτή η κουβέντα πάει μακριά, αλλα να μας πει κάποιος τον τρόπο να πάρουμε έναν 25χρονο Αμερικανό που θα είναι καλύτερος από τον Λάνγκφορντ – που δεν είναι εύκολο να βρεις κάτι τέτοιο – και να τον κρατήσουμε για τρία χρόνια. Γιατί μόλις αυτός ο παίκτης βάλει 25 πόντους σε κάθε ματς στο Final Eight, δεν θα τον χάσουμε το επόμενο καλοκαίρι, αλλά τον ίδιο χειμώνα”.

Γιώργος Λιμνιάτης: “ Το ηλικιακό κομμάτι έχει φτάσει σχεδόν σε ρατσιστικό επίπεδο στον ελληνικό αθλητισμό. Είτε μιλάμε για πολύ μικρούς είτε πολύ μεγάλους. Δεν υπάρχει σωστή οπτική προσέγγισης. Μιλώντας όμως για τους δικούς μας “υπερήλικες” (γέλια). Αποτελούν παράδειγμα για τον τρόπο που ζουν έξω από το γήπεδο, για το πώς λειτουργούν μέσα στο γήπεδο. Αποτελούν παράδειγμα για τον τρόπο που φροντίζουν το κορμί τους τόσο μέσα στην σεζόν όσο και στην offseason. Αποτελούν παράδειγμα συμπεριφοράς για τους συμπαίκτες τους. Έχουν κίνητρο, δεν είναι ποτέ αδιάφοροι, δεν ξεχωρίζουν παιχνίδια. Έχουν κίνητρο ακόμα και στην προπόνηση. Θα μπορούσα να πω άλλους 10 παράγοντες για αυτούς τους παίκτες.

Θα το στοιχειοθετήσω και αλλιώς. Εγώ είμαι χρόνια προπονητής στις μικρές εθνικές ομάδες. Πολύ θα ήθελα οι παίκτες που πέρασαν από εμένα να βρουν τον δρόμο τους στο υψηλότερο επίπεδο. Αλλά κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουν και οι μικροί ότι για να κερδίσεις αυτό που θες, πρέπει να το πάρεις από κάποιον. Να αποδείξεις ότι είσαι καλύτερος. Και δυστυχώς ή ευτυχώς στην Ελλάδα έχει αποδειχθεί ότι τα πόδια των παικτών που είναι 35 και 40 χρονών κρατάνε περισσότερο από τα πόδια των 20χρονων. Δεν γίνεται τίποτα χαριστικά στο μπάσκετ. Οι παίκτες που έχουμε στην ομάδα μας, παίζουν σε αυτό το επίπεδο το αξίζουν και ίσως άξιζαν να παίξουν και σε ψηλότερο επίπεδο”.

Και κάπως έτσι πάμε και στον τομέα της εκγύμνασης και στον Νίκο (Παπαβασιλείου). Πώς διαχειρίζεσαι ένα ρόστερ με αρκετούς βετεράνους; Υπάρχουν περιορισμοί;

Νίκος Παπαβασιλείου: “Το καλό είναι ότι τα περισσότερα παιδιά τα γνωρίζουμε από πέρυσι. Επειδή μιλάμε για τους ξένους συν το Νίκο Ζήση που είναι οι βετεράνοι. Τα παιδιά είναι 100% επαγγελματίες. Έχω εξαιρετική σχέση μαζί τους και με βοηθάνε να καταλάβω τις ανάγκες τους. Είναι ειλικρινείς. Δεν έχουν λόγους να κρύψουν πράγματα ή να μην συνεργαστούν. Έχουν μεγάλη εμπειρία και κάποιες διαφοροποιήσεις που γίνονται στο πρόγραμμα για να είναι αποτελεσματικά, γίνονται με ευκολία.

Από εκεί και πέρα, ο κάθε παίκτης έχει από τον γυμναστή μία ξεχωριστή αντιμετώπιση και μέσα από συννενόηση και φιλτράρισμα φτιάχνουμε την ένταση, την διάρκεια και την συχνότητα της προπόνησης. Υπάρχουν παιδιά με μικρότερη ηλικία από τους παίκτες που έχουμε στο ρόστερ που έχουν πολύ σοβαρά προβλήματα τραυματισμών και θέλουν διαφορετική διαχειριση. Ως τώρα δεν έχει προκύψει πρόβλημα στο ενεργειακό κομμάτι, δεν έχουμε κάποιο περιορισμό λόγω της ηλικίας των παικτών”.

ΠΩΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΣΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΟΥΡΝΟΥΑ ΠΕΝΤΕ ΗΜΕΡΩΝ;

Η ΑΕΚ έχει ένα Final Eight (30 Σεπτεμβρίου-4 Οκτωβρίου) μπροστά της σε μερικές εβδομάδες. Φαντάζομαι ότι η μεγαλύτερη πρόκληση για έναν γυμναστή είναι να βοηθήσει τους παίκτες να βρουν ρυθμό και να φορμαριστούν γρήγορα, κάτι που γίνεται ακόμα πιο δύσκολο όταν έχουν προηγηθεί έξι μήνες απραξίας λόγω κορονοϊού.

Νίκος Παπαβασιλείου: “ Σίγουρα είναι πρόκληση. Μέσω της ομαδικής δουλειάς αποφασίσαμε φέτος κάποια κομμάτια για την βελτίωση της φυσικής κατάστασης της ομάδας να γίνουν μέσα από ασκήσεις που θα έχουν μπάσκετ. Έτσι αντικαταστήσαμε κάποια δικά μου κομμάτια σε συνεργασία με τους προπονητές, ώστε η ομάδα να δουλέψει και να κερδίσει ώρες, δουλεύοντας παράλληλα τακτική και φυσική κατάσταση. Έχουμε έμφαση να παίξουμε 5 εναντίον 5. Δεν είναι απλώς ότι έχουμε στόχο να παίξουμε στις 30 Σεπτεμβρίου, τα παιδιά είχαν να παίξουν μπάσκετ από τον Μάρτιο, τους λείπει.

Δίνουμε λοιπόν έμφαση στο να υπάρξει προπόνηση με επαφή, να έχουμε πολύ μπάσκετ. Πλησιάζοντας θέλουμε να παίξουμε αρκετά και δυνατά φιλικά και όσο πλησιάζει ο καιρός θα αξιολογούμε την προπόνηση και τι να κάνουμε για να είμαστε στο καλύτερο σημείο ενεργειακά για το τουρνουά”.

Και πρέπει να θυμηθούμε ότι υπήρξε και ένα κρούσμα κορονοϊού στην ομάδα, κάτι που πήγε πίσω την προετοιμασία, αφού χάθηκαν προπονήσεις. Πώς το διαχειρίστηκες αυτό;

Νίκος Παπαβασιλείου: “ Μία ομάδα με δύο παιχνίδια την εβδομάδα ξέρει ότι θα συμβούν διάφορα. Οπότε είμαστε προετοιμασμένοι για κάποιες καταστάσεις. Ο κορονοϊός είναι μία καινούρια κατάσταση. Τα πρωτόκολλα είναι ξεκάθαρα σε περίπτωση θετικού δείγματος. Εμείς αλλάξαμε τον προγραμματισμό μας και ξεκινήσαμε με αφετηρία την ημέρα επιστροφής, οργανώνοντας το πρόγραμμα από την αρχή. Όταν ξεκινήσαμε ξανά, είχαμε κάποιες εισαγωγικές προπονήσεις, αν και είχαμε σταματήσει στο πικ του προπονητικού μας κύκλου. Κάναμε μία απαραίτητη μετάβαση προκειμένου οι παίκτες να μπουν ξανά σε ρυθμό”.

Έρχεται λοιπόν ένα Final Eight, όπου κανείς δεν ξέρει τι ομάδες θα δούμε στο γήπεδο. Αρκετές ομάδες όμως θα έχουν εντελώς αλλαγμένο ρόστερ. Πώς θα κάνεις το scouting σε μία τέτοια περίπτωση;

Σάββας Συμεωνίδης: “Σίγουρα αλλιώς τελειώνεις μία σεζόν και αλλιώς ξεκινάς μία προετοιμασία με νέους παίκτες. Εμείς έχουμε ένα βασικό πλεονέκτημα επειδή έχουμε έναν κορμό. Όλα τα άλλα όμως ξεκινάνε από την αρχή. Υπάρχει ατομική πληροφορία για τους παίκτες των ομάδων. Μέχρι να φτάσουμε στους αγώνες όμως θα έχουμε αναλύσει τις πληροφορίες που πρέπει για τις ομάδες. Το θέμα πλέον είναι ποια ομάδα θα βρεθεί στην καλύτερη κατάσταση στο Final Eight, όπου κανονικά θα είναι πολύ νωρίς για τις ομάδες να είναι στο πικ τους, ειδικά προερχόμενες από 5-6 μήνες απραξίας”.

Όταν θα κάνετε όμως το scouting που θα εστιάσετε; Σε προπονητική φιλοσοφία με βάση τα περσινά ρόστερ ή θα εστιάσετε στον κάθε παίκτη κάθε ομάδας ώστε να δώσετε αυτή την πληροφορία στους παίκτες;

Δημήτρης Μενουδάκος: “ Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μία δύσκολη περίοδο για εμάς, γιατί πρέπει να βρούμε αγώνες των ομάδων έπειτα από συννενόηση που θα κάνουμε με γνωστούς μας ανά την Ευρώπη. Θα πρέπει να βρούμε τα φιλικά των αντιπάλων μας. Και παλαιότερα το κάναμε αυτό. Τώρα βέβαια είναι μία δύσκολη περίοδος, γιατί η Νίμπουργκ για παράδειγμα που θα αντιμετωπίσουμε στον προημιτελικό αγωνίζεται στο τσεχικό πρωτάθλημα που δεν έχει ιδιαίτερη προβολή και πρέπει να δούμε αν άλλαξε κάτι στην φιλοσοφία της. Αν νικήσουμε και παίξουμε με μία άλλη ομάδα που άλλαξε πολύ το ρόστερ, θα πρέπει να καταλάβουμε ποια φιλοσοφία θα έχει”

Φαντάζομαι ότι ενώ υπάρχει το τεράστιο πλεονέκτημα το κορμού, ο αντίπαλος αντίστοιχα θεωρητικά έχει κάποιες απαντήσεις για την ΑΕΚ επειδή η ομάδα κράτησε τον κορμό της και δεν θα αλλάξει πολύ την φιλοσοφία της σε σχέση με πέρυσι.

Βαγγέλης Τσεπέλης: “ Θεωρώ ότι η χημεία είναι το σημαντικότερο που πρέπει να πετύχει μία ομάδα και δεν αντιμετωπίζεται τόσο εύκολα. Όσο περισσότερο καιρό είναι οι παίκτες σε μία ομάδα, τόσα περισσότερα μπορούν να κάνουν. Οπότε το γεγονός ότι κρατήσαμε τον κορμό μας είναι μεγάλο πλεονέκτημα”.

Δημήτρης Μενουδάκος: “ Προπονητικά αν έχεις να επιλέξεις ως όπλο σου να έχεις χημεία ή το απρόοπτο για τον αντίπαλο, θεωρώ ότι όλοι την χημεία θα προτιμήσουν και αφήσουν το απρόοπτο για τον αντίπαλο”.