Στα αχαρτογράφητα και φουρτουνιασμένα νερά του κορονοϊού ολάκερη η ανθρωπότητα ψάχνει εναγωνίως τρόπο, για να βρει τις… ανάσες που χρειάζονται ώστε να περιορίσει, στο μέτρο του δυνατού, τις απώλειες. Πρόκειται για μια σκληρή και επίπονη δοκιμασία χωρίς τη δυνατότητα προσφοράς από τους πολλούς. Για την ακρίβεια η προσφορά του καθενός μας, που δεν ανήκει στην επιστημονική και ιατρική κοινότητα, αρχίζει και τελειώνει, όσο παράδοξο κι αν ηχεί στα αυτιά, στο εξής απλό: Να #MeinoumeSpiti.

Την ίδια ώρα ο (επαγγελματικός) αθλητισμός ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί χωρίς το απαραίτητο δίχτυ προστασίας. Τα «πώς», «πότε», «με ποιο τρόπο» για το… αναπάντεχο τέλος μια αγωνιστικής περιόδου, μοιάζουν με γόρδιο δεσμό, αλλά για «Μέγα Αλέξανδρο» δεν έχουμε ακούσει τελευταία… Όλα αυτά τέθηκαν στο τραπέζι της συζήτησής μας με τον Βαγγέλη Ζιάγκο, έναν (εκτός από πολύ καλό τεχνικό), καλλιεργημένο άνθρωπο, που απαντάει αποφεύγοντας τα τετριμμένα και τα στερεότυπα.

Ζούμε αναμφίβολα μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Προσωπικά πως τη διαχειρίζεσαι;

«Δεν είναι θέμα επιλογής. Εφαρμόζουμε τα μέτρα προστασίας που ορίζει η επιστήμη, αποκλείοντας την ενημέρωση του τρόμου και προσπαθώντας να μάθουμε για τον ιό όσα μπορούμε περισσότερα από έγκυρες πηγές πληροφόρησης».

Η καραντίνα σίγουρα για κανέναν δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Είναι παράλληλα για όλους και μια δοκιμασία σε ψυχολογικό και πνευματικό επίπεδο;

«Ως Έλληνες είμαστε από τη φύση μας κοινωνικοί και δραστήριοι. Η απομόνωση εξορισμού εμπεριέχει περιορισμούς που στην αρχή φαίνονταν "βουνό", όπως φυσιολογικά θα συνέβαινε με κάθε τι καινούργιο. Όμως, εκτός από δραστήριοι και κοινωνικοί έχουμε αποδειχθεί Ιστορικά ως λαός και ιδιαίτερα προσαρμοστικοί και ανθεκτικοί σε δύσκολες και ακραίες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες. Ακόμα μία απόδειξη η υποδειγματική συμπεριφορά μας χθες, την 25η Μαρτίου, μία κατεξοχήν ημέρα εορταστικών εκδηλώσεων και συναθροίσεων, που όμως δεν κινήθηκε φύλλο. Επίσης, η καραντίνα κρύβει μοναδικές ευκαιρίες που πρέπει να ανακαλύψουμε, όπως η ουσιαστική επαφή με τους ανθρώπους μας ή το να εκτιμήσουμε το χώρο μας και το χρόνο μας που αυτή τη φορά κυλάει σε ρυθμούς που μπορούμε να ακολουθήσουμε χωρίς το ανθρωποφαγικό κυνηγητό της καθημερινότητας που είχαμε μάθει μέχρι τώρα και να κάνουμε πράγματα που αποφύγαμε με πρόσχημα την έλλειψη χρόνου».

Αισθάνεσαι μια ασφάλεια, καθώς όπως φαίνεται ως χώρα κινηθήκαμε αρκετά γρήγορα αναφορικά με τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων; Πάντα κρίνοντας με το τι συμβαίνει στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης.

«Κρίνοντας με βάση τους αριθμούς, ναι. Έχω την εντύπωση ότι είναι από τις λίγες φορές στη σύγχρονη Ιστορία του Ελληνικού κράτους που ο κρατικός μηχανισμός λειτούργησε προληπτικά και συντονισμένα απέναντι σε μία κρίση δείχνοντας το δρόμο στους πολίτες και όχι το αντίθετο, όπως συνήθως συμβαίνει. Δεν κρίνω αν τα μέτρα είναι σωστά ή λάθος, αυτό θα φανεί στην πορεία. Όμως, για μία ανθρωπιστική κρίση σαν και αυτή, ανεξάρτητα από τις πολιτικές πεποιθήσεις του καθένα, οφείλουμε να πούμε ότι ο χρόνος αντίδρασης και η σχετικά συντονισμένη και όχι άναρχη δράση των αρμόδιων φορέων είναι κάτι που η δική μου γενιά τουλάχιστον δε βλέπει συχνά. Και μπορούν και πρέπει να γίνουν και άλλα, όσο ακόμα υπάρχει χρόνος και η κατάσταση στη χώρα μας ελέγχεται. Μετά θα είναι αργά».

Ποιες είναι οι σκέψεις σου για το μετά; Θεωρείς ότι θα πρέπει να ξεχάσουμε 100% ότι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα;

«Δεν ξέρω να σας το απαντήσω με ποσοστά, όμως πιθανότατα η ζωή μας δε θα είναι πια η ίδια. Οι μαζικές απώλειες συνανθρώπων μας από μόνες τους αφήνουν σοβαρό στίγμα στην ψυχολογία μας που θα επηρεάζει τη συμπεριφορά μας για χρόνια. Η δε παγκόσμιας κλίμακας οικονομική ύφεση της επόμενης μέρας θα έχει άσχημες συνέπειες για όλους μας. Και όλα αυτά σε μία συγκυρία που μόλις είχαμε αρχίσει να σηκώνουμε το κεφάλι ως λαός στο τέλος μίας πολυετούς βάρβαρης οικονομικής κρίσης. Θα χρειαστούν μεγάλα ψυχικά αποθέματα, υπομονή τρομερή και αντοχές μεγάλες».

Πάμε και στα μπασκετικά. Πώς βλέπεις την απόφαση για το πρόωρο φινάλε στο πρωτάθλημα; Θα έπρεπε ίσως να περιμένουμε ή η σοβαρότητα της κατάστασης δεν επιτρέπει το παραμικρό ρίσκο;

«Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά αν η απόφαση είναι σωστή ή λάθος. Σε κάθε δίλημμα υπάρχουν πάντα δύο προσεγγίσεις και πολλά επιχειρήματα εκατέρωθεν. Υπάρχουν Λίγκες που διακόπηκαν οριστικά, άλλες που έχουν "παγώσει" και άλλες που συνεχίζονται κανονικά, όπως στη Λευκορωσία αν δεν κάνω λάθος. Το σίγουρο είναι ότι η ανθρώπινη ζωή και η προστασία της δεν μπαίνουν καν στο ζύγι. Σε κάθε περίπτωση όμως, μετά από μία τέτοια απόφαση θα πρέπει να κάτσουμε στο ίδιο τραπέζι όλοι για τη διαχείριση της από εδώ και πέρα κατάστασης. Υπουργείο, Ομοσπονδία, ιδιοκτήτες, προπονητές και παίχτες. Η κρίση αυτή δεν μας αφορά απλώς, μας θίγει όλους οριζόντια και κάθετα».

Όλοι όσοι συναναστρέφονται με το μπάσκετ συμφωνούν και αναγνωρίζουν τα προβλήματα που υπάρχουν. Μήπως όμως δεν έχουμε τη γενναιότητα για τη λήψη ουσιαστικών αποφάσεων για την επόμενη μέρα; Γιατί κάθε φορά τα συζητάμε περίπου τέτοια εποχή, αλλά στο τέλος τα βάζουμε όλα κάτω από το χαλάκι για να ξεκινήσει το πρωτάθλημα και μετά… έχει ο Θεός;

«Η αλήθεια είναι ότι ως τώρα έχουμε μείνει στο επίπεδο των καφενειακών συζητήσεων, όπου όλοι έχουμε από μία άποψη με αποτέλεσμα οι παθογένειες του χώρου μας να έχουν χρονίσει σε βαθμό που τις θεωρούμε πια φυσιολογικές και ότι "έτσι είναι, δε βαριέσαι...". Οι όποιες αποφάσεις θα πρέπει να έχουν μία και μόνο κατεύθυνση: restart. Restart σημαίνει όροι και προϋποθέσεις που δε θα αρέσουν σε πολύ κόσμο, άρα σημαίνει και τόλμη για ανάληψη πολιτικής ευθύνης, δεδομένου ότι η νομοθέτηση περνάει αναγκαστικά μέσα από τα υπουργικά γραφεία. Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι μετά τη φετινή συγκυρία το timing για την ανοικοδόμηση της Λίγκας είναι καλύτερο από ποτέ. Τώρα είναι η ευκαιρία».

Ένα γενικό σχόλιο για την πορεία του Ρεθύμνου μέχρι τη διακοπή…

«Ήταν μία όμορφη και παραγωγική χρονιά που ο Σύλλογος έκανε βήματα προς τα εμπρός. Το σημαντικότερο παράσημο ήταν ότι καταφέραμε να φέρουμε ξανά το Ρεθυμνιώτη φίλαθλο στο γήπεδο μαζί με την οικογένειά του, να πιστέψει ξανά στην ομάδα και να τον συσπειρώσουμε και πάλι γύρω από αυτήν, όπως ήταν πριν χρόνια».