Στο ελληνικό μπάσκετ υπάρχουν πολλά στραβά, αρκετοί αρνητικοί πρωταγωνιστές που παλεύουν για την πρωτιά στις ευθύνες για την κατάντια των τελευταίων χρόνων, ελάχιστοι παράγοντες με αγάπη για το άθλημα κι ακόμη λιγότερες ενδείξεις ότι αυτή η κατάσταση μπορεί κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον να βελτιωθεί. Όχι, δεν είναι όλα μαύρα, σίγουρα όμως η κατάσταση μοιάζει οριακή. Η επιστροφή των Δημήτρη Διαμαντίδη - Φραγκίσκου Αλβέρτη στην πρώτη γραμμή κι ο επαναπατρισμός του Κώστα Σλούκα είναι δύο γεγονότα με τεράστια σημασία, μοναδική σημειολογία για τους αιώνιους, μια όαση στην έρημο ενός αποψιλωμένου περιβάλλοντος που διώχνει ακόμη και τους πιο ρομαντικούς από κοντά του.

Η ανακοίνωση της συμφωνίας του Ολυμπιακού με τον Σλούκα ήρθε ενάμιση μήνα μετά από την προφορική συμφωνία των δύο πλευρών. Θέμα εβδομάδων και ημερών ήταν το "καλώς ήλθες πίσω στο σπίτι σου", η Φενέρμπαχτσε δεν μπορούσε να μπει εμπόδιο στην επιθυμία ενός αθλητή που τίμησε και με το παραπάνω τη φανέλα της για να γυρίσει στην χώρα του. Στο 2020 ζούμε, η χημεία και η ηρεμία είναι δύο πολύ σημαντικοί παράγοντες στο υψηλότερο επίπεδο κι ο Ιγκός Κοκόσκοβ σίγουρα δεν θα ήθελε να έχει στον ρόλο του... στρατηγού έναν ηγέτη χωρίς κίνητρα, έναν οργανωτή το μυαλό του οποίου θα βρίσκεται πολλά χιλιόμετρα μακριά από την Κωνσταντινούπολη. Όσο κι αν αγχωνόταν ο κόσμος του Ολυμπιακού, όσο κι αν οι ερωτήσεις ήταν μέρος της καθημερινότητας το τελευταίο διάστημα, η επιστροφή του Κώστα Σλούκα είχε δρομολογηθεί από τις 4/6 όταν οι επαφές που μετρούσαν ήδη αρκετές ημέρες μετατράπηκαν σε... verbal agreement.

ΤΙ ΠΗΡΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΤΟΥ ΣΛΟΥΚΑ

Στα 30 του χρόνια πλέον, ο Σλούκας δεν είναι άλλος ένας καλός άσσος του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αλλά ένας από τους κορυφαίους γκαρντ της EuroLeague, ένας μπαρουτοκαπνισμένος all-around κοντός με τρία ευρωπαϊκά τρόπαια και 246 αγώνες στο υψηλότερο επίπεδο από το 2011 έως σήμερα. Μπορεί να παίξει είτε ως πόιντ, είτε ως σούτινγκ γκαρντ, είναι μαέστρος του πικ-εν-ρολ, μπορεί με την ίδια άνεση να δημιουργήσει και να εκτελέσει, φτιάχνει το δικό του σουτ μετά από ντρίμπλα, ψάχνει με υπομονή την πάσα και λατρεύει να εκμεταλλεύεται τους ψηλούς που έχει γύρω του.

Ο Σλούκας ήταν ο ιδανικός παίκτης γι' αυτόν τον Ολυμπιακό, για πολλούς λόγους, αγωνιστικούς και εξωαγωνιστικούς. Ουσιαστικά η απόκτησή του ήταν μονόδρομος για τους Πειραιώτες που ήξεραν ότι δεν υπήρχε άλλος γκαρντ αυτής της κλάσης στην αγορά, σε μια αγορά πολύ "στεγνή" από ταλέντο και με δεδομένο ότι εκείνη του ΝΒΑ θα ανοίξει όταν η σεζόν 2020/21 θα έχει ξεκινήσει στην Ευρώπη. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε στοχεύσει στον άσσο της Φενέρμπαχτσε και φέτος οι συνθήκες είχαν ωριμάσει για να τον βάλει ξανά στο ρόστερ της ομάδας του.

Η λογική λέει ότι θα δούμε τον Σλούκα στην αρχική πεντάδα μιας... άκρως ερωτεύσιμης περιφέρειας με τον Τσαρλς Τζένκινς δίπλα του, ώστε ο Αμερικανός να κυνηγά παίκτες όπως ο Αλέξι Σβεντ, ο Νικ Καλάθης, ο Φακούντο Καμπάσο, ο Σέιν Λάρκιν, ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ, ο Βασίλιε Μίτσιτς, ο Μάλκολμ Ντιλέινι, ο Μάικ Τζέιμς, ο Σκότι Γουίλμπεκιν, ο Νάντο Ντε Κολό, ο Τομά Ερτέλ κι ο Σέρχιο Γιουλ. Ένας δημιουργός/εκτελεστής και ένας κέρβερος, με τους Βασίλη Σπανούλη - Άαρον Χάρισον να έρχονται από πίσω και τους Αντώνη Κόνιαρη - Γιαννούλη Λαρεντζάκη να συμπληρώνουν. Λείπει ένας δεύτερος καθαρός οργανωτής, όμως ο Kill-Bill μπορεί πλέον να δώσει περισσότερη έμφαση στη δημιουργία έχοντας εκτός από τον Χάρισον και τον Σακίλ ΜακΚίσικ δίπλα του.

Με την προσθήκη του Σλούκα ο Ολυμπιακός βρήκε τον παίκτη στον οποίο θα δώσει ο Σπανούλης τη σκυτάλη. Έφτιαξε ξανά έναν κορμό που έχει κερδίσει μαζί, ένα σύνολο που "κουμπώνει" στη φιλοσοφία του Μπαρτζώκα και μπορεί να παίξει φαντασμαγορικό μπάσκετ. Αυτός ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να αποτύχει παταγωδώς αν είναι υγιής και δεν "σπάσει" μεσούσης της περιόδου.

ΟΙ ΠΑΡΕΕΣ ΓΡΑΦΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Σλούκας, Σπανούλης, Παπανικολάου, Πρίντεζης έχουν ζήσει μαζί και έχουν κατακτήσει τίτλους. Δίπλα τους θα έχουν πλέον τον Κόνιαρη και τον Λαρεντζάκη, τον Χαραλαμπόπουλο και τον Βεζένκοβ, καταπληκτικούς χαρακτήρες δηλαδή που αντιλαμβάνονται πως μπροστά τους βρίσκεται μια μεγάλη ευκαιρία όχι απλά για να παίξουν καλό μπάσκετ, αλλά και για να το ευχαριστηθούν, να απολαύσουν τη σεζόν, τη διαδικασία, το ταξίδι.

Αυτή τη στιγμή, μία εβδομάδα πριν βγει ο Ιούλιος, υπάρχει ένα γκρουπ ομάδων που στη θεωρία μοιάζουν αχτύπητες: Αναντολού Εφές, ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Μπαρτσελόνα, Ρεάλ Μαδρίτης, Αρμάνι Μιλάνο. Πέντε πολύ δυνατά ρόστερ, πέντε πολύ "βαθιά" ρόστερ που σε έναν μαραθώνιο 34 αγωνιστικών έχουν... προτεραιότητα για να διεκδικήσουν μια θέση στην τετράδα και το πλεονέκτημα έδρας στα playoffs. Από εκεί και πέρα ο Ερυθρός Αστέρας, η Φενέρμπαχτσε, η Χίμκι, η Μακάμπι Τελ Αβίβ και η Βαλένθια βρίσκονται μάλλον στο ίδιο επίπεδο με τον Ολυμπιακό, στο γκρουπ των ομάδων δηλαδή που θα παλέψουν για να χωρέσουν στην οκτάδα, με την ελπίδα να δούμε και τον Παναθηναϊκό να κυνηγά τον ίδιο στόχο.

Ο Ολυμπιακός θα έχει εμπειρία, θα έχει ισορροπία σε άμυνα κι επίθεση, θα έχει φιλοδοξία και δίψα για να διακριθεί, θα ξαναβάλει στην καθημερινότητά του το "against all odds", θα είναι σκληρός, θα βουτάει στο παρκέ, θα έχει στον ρόλο του ηγέτη έναν τύπο που έφυγε για να ωριμάσει και να γίνει alpha dog, γύρισε και είναι έτοιμος να εκτοξεύσει τους γύρω του.

Δεν τα έχει όλα αυτός ο Ολυμπιακός βέβαια. Δεν έχει έναν πραγματικά ισάξιο back-up οργανωτή, δεν έχει εναν σπεσιαλίστα στο τρίποντο, δεν έχει έναν elite σέντερ. Εχει αδυναμίες, το σημαντικό όμως είναι ότι εχει όραμα, στοιχείο που με μεγαλύτερη αξία από ένα μπάτζετ 4-5-6 παραπάνω εκατομμυρίων. Η απόκτηση του Σλούκα αυτό δείχνει, η παραμονή των Σπανούλη - Πρίντεζη - Βεζένκοβ αυτό δείχνουν, η επιλογή των Άαρον Χάρισον - Χασάν Μάρτιν το ίδιο. Παίκτες με ελκυστικό "πακέτο" δίπλα σε βετεράνους που θα τους δείξουν τα μονοπάτια του πρωταθλητισμού, δίπλα στον ΜακΚίσικ που πήρε πέρυσι γεύση από το τι σημαίνει " Ολυμπιακός", τι σημαίνει " EuroLeague", τι είναι τέλος πάντων αυτός ο οργανισμός που βοήθησε τόσους και τόσους να φτιάξουν τις καριέρες και να εκτοξεύσουν τα κασέ τους.

Αυτό το όραμα που συνεχίζουν να έχουν ο Γιώργος κι ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες, είναι πραγματικά το καλύτερο νέο για τους φίλους του Ολυμπιακού. Καλύτερο από κάθε μεταγραφή. Έχουν κατηγορηθεί πολλάκις επειδή δεν δίνουν συνεντεύξεις Τύπου για να απαντήσουν σε θεματα που αγχώνουν τον κόσμο, έχουν χρεωθεί πράγματα και καταστάσεις για τις οποίες δεν ευθύνονται, πάντα όμως μιλούν με πράξεις. Είτε μιλάμε για "βόμβες" σαν την ιστορική με τον Βασίλη Σπανούλη, είτε για μεγάλα deals με προπονητές όπως ο Ντούσαν Ίβκοβιτς κι ο Ντέιβιντ Μπλατ, είτε για κινήσεις στις οποίες έδειξαν επιμονή και υπομονή όπως αυτές του Μπαρτζώκα και του Σλουκα.

Μετά από μια πολύ δύσκολη διετία, ο Ολυμπιακός είναι ξανά υγιής, στέκεται ξανά όρθιος και μπορεί να ονειρεύεται. Ίσως να μη φτάσει στο Final Four, λογικά δεν θα διεκδικήσει τη EuroLeague, ποιος όμως μπορεί να ποντάρει εναντίον του;

Υ.Γ.: Ολυμπιακός σαν να λέμε Σικάγο Μπουλς! Η συμφωνία με την GSA σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως, ωστόσο η προσπάθεια που έχει γίνει θα ενθουσιάσει και θα αναγκάσει τους οπαδούς της ομάδας να αγοράσουν τη μαύρη εμφάνιση που θα θυμίζει κάτι από εκείνη των Ταύρων του Μάικλ Τζόρνταν.