Εκεί που (θες να) πιστεύεις, ότι τα έχεις... δει όλα στη ζωή σου, έρχεται ο Παναθηναϊκός για να ανοίξει το... βιβλίο με τις 1000+1 "αυτοχειρίες", για να σε κάνει να αναθεωρήσεις για ακόμη μία φορά. Αυτό που συνέβη στα τελευταία 13 λεπτά του χθεσινού (21/03) αγώνα της Τρίπολης, δεν γίνεται. Απλά ΔΕΝ γίνεται... Εξαντλήθηκαν και τα ηρεμιστικά πια στα σπίτια των φίλων του Παναθηναϊκού.

Έχει χάσει βαθμούς με πάρα πολλούς τρόπους το "τριφύλλι" τα τελευταία χρόνια. Έχει χάσει πρόκριση από προημιτελικό Κυπέλλου με γκολ απ’ το κέντρο. Έχει χάσει πρωτάθλημα το 2005 με δυο δοκάρια στην Τούμπα. Έχει χάσει μισή ντουζίνα βαθμούς φέτος με γκολ απ’ το 80’ και μετά. Αυτό όμως ξεπερνάει πια κάθε λογική. Σαν να βάζει... στοίχημα κάθε φορά με τον εαυτό του, πως θα βγάλει μόνος του τα μάτια του. Και πως θα γεννήσει απ’ το πουθενά "ήρωες" στην απέναντι ομάδα...

Μικρή "παρένθεση": Στον Παπαδόπουλο και στον κάθε Παπαδόπουλο (και) ο ίδιος ο Παναθηναϊκός με τα λάθη του, δίνει "δικαιώματα" για να βγάλει τέτοιες "συμπεριφορές". Μα όσα credits αξίζουν στον 31χρονο γκολκίπερ για το εξαιρετικό και "σεντερφορίσιο" τελείωμά του στη φάση του 7ου λεπτού των καθυστερήσεων, άλλο τόσο "μουντζουρώνουν" την εικόνα του, όλα όσα είπε στον Διούδη στη φάση του 93’ και μετά στα αποδυτήρια -όταν ο τελευταίος αρνήθηκε τη "συγγνώμη" του- κι όσα γύρισε και φώναξε προς τον πάγκο του Παναθηναϊκού όταν έκανε το 2-2.

Απλώς το ποδόσφαιρο, όπως και η ίδια η ζωή άλλωστε, έχει πάντα τον τρόπο του να "επιστρέφει" συμπεριφορές μέσα στο γήπεδο και μόνο μέσα σ’ αυτό. Τίποτα περισσότερο, κλείνει η "παρένθεση" και πάμε παρακάτω...

ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ… ΧΡΟΝΟ

Να δεχτώ ότι ο Πορτογάλος Αντόνιο Νόμπρε και οι VAR-ίστες Εστέβες και Μπαλτάς, δεν έδωσαν κακώς-κάκιστα πέναλτι στο χέρι του Τασουλή στη σέντρα του Χατζηγιοβάνη στο 22’ (αν αυτό ήταν "κολλημένο", όπως θεώρησε ο Ίβηρας, τι να πει και ο... Παναγιώτης ο Κολλημένος).

Να δεχτώ ότι άφησε ατιμώρητα ουκ ολίγα σκληρά μαρκαρίσματα και "ψευτοτσαμπουκάδες" των γηπεδούχων (πως γίνεται να τιμωρείται με κάρτα μόνο ο Μακέντα κι όχι ο Καστάνιο, που έκανε τα ίδια και περισσότερα;), δίχως να κάνει χρήση καρτών (1-4 οι κίτρινες).

Απαγορεύεται όμως να κερδίζεις 2-0 από το 59’ μέχρι το 84’ και μέσα σε 13 λεπτά να τραβάς μια κλωτσιά στην... καρδάρα και να ισοφαρίζεσαι στο 90’+7’ από γκολ του αντίπαλου τερματοφύλακα!

Δεν επιτρέπεται να αγωνίζεσαι απ’ το 70’ και μετά τόσο παθητικά, να "παίζεις" με το χρόνο νομίζοντας ότι μπορείς να το πας το ματς "σβηστά" ως το τέλος, την ώρα που ο αντίπαλος παίζει τα... ρέστα του κι επιστρατεύει κάθε μέσο που έχει για να ξανακάνει το ματς... Κούγκι.

Δεν νοείται να πέφτει το 85’ και στο 90’ για τάκλιν στη "φωτιά" έξω απ’ την περιοχή σου μόνο ο Βιγιαφάνιες, να δέχεσαι δύο πανομοιότυπα σε εκτέλεση γκολ και να μην έχεις φροντίσει από πριν να προλάβεις το... κακό.

ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ ΜΟΝΟ Ο ΜΠΟΛΟΝΙ

Είναι εύκολο, πολύ εύκολο να πέσει όλο το... ανάθεμα στον Λάζλο Μπόλονι. Να με συμπαθάτε όμως, τούτη τη φορά δεν φταίει για την "γκέλα" (έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι) –μόνο- ο Ρουμάνος τεχνικός. Αν κάπου έχει "ευθύνη" είναι σε μια-δυο κινήσεις που έγιναν και δεν... έγιναν. Απ’ τη στιγμή που ο Αγιούμπ "έσκασε" κι ο Αλεξανδρόπουλος πονούσε πολύ μετά και το χτύπημα που δέχθηκε προς το φινάλε του πρώτου ημιχρόνου, χρειαζόταν ένας παίκτης για να κρατάει λίγο περισσότερο τη μπάλα, να παίξει λίγο καλύτερα συνδυαστικό ποδόσφαιρο, να "αποφορτίσει" τους πίσω.

Εκεί λοιπόν το ματς "φώναζε" πως χρειαζόταν περισσότερο ο Μπουζούκης (κι ας ερχόταν από δίμηνη αποχή) αντί του Μαροκινού κι ο Αϊτόρ, αντί του αρνητικότατου Ενγκμπακοτό στο αριστερό άκρο. Ο Κονγκολέζος δείχνει –ειδικά όταν χρησιμοποιείται στο αριστερό "φτερό" της επίθεσης- ότι (ακόμα) δεν μπορεί να παίξει σε μικρούς χώρους για να ψάξει την κίνηση στο χώρο, μέσα απ’ το συνδυαστικό ποδόσφαιρο. Αντίθετα, αν έχει κάτι "καλό" ο Αϊτόρ, είναι η δυνατότητα να κρατήσει τη μπάλα, να δημιουργήσει χώρους, να κουβαλήσει το παιχνίδι, "ανοίγοντας" το γήπεδο. Εκεί λοιπόν, ο Παναθηναϊκός δεν πήρε βοήθειες απ’ τις αλλαγές του και –κυρίως- δεν αποφορτίστηκε στα "πράσινα" μετόπισθεν, η πίεση που "γέννησε" ο Αστέρας με τις δικές του αλλαγές.

Ο ΜΟΛΟ ΚΙ Ο "TARGET MAN" ΙΓΚΛΕΣΙΑΣ

Η έτερη κίνηση που δεν έγινε, αφορούσε τη δεξιά πλευρά. Ο Μολό από το 70’ και μετά φάνηκε πλέον να έχει "σκάσει" και να μην μπορεί να "ακολουθήσει" τον πολύ πιο φρέσκο κι εκρηκτικό Αλί Μπαμπά, ενώ τα πράγματα έγιναν πολύ πιο ζόρικα για τον Γάλλο, όταν μπήκε σ’ εκείνη την πλευρά ως μπακ κι ο Άλβαρες. Εφόσον λοιπόν είχε στο μυαλό του ο Μπόλονι να περάσει ως αλλαγή τον Σάντσες στο φινάλε, θα μπορούσε να έχει κάνει πολύ πιο νωρίς τη συγκεκριμένη διορθωτική κίνηση, είτε αντί του Μολό, είτε -εάν ήθελε ένα ακόμη πιο "σφικτό" σχήμα- αντί του καταπονημένου Χατζηγιοβάνη, με τον Γάλλο πιο μπροστά στην πτέρυγα. Δεν έκλεισε εκεί η "τρύπα", το πλήρωσε δις ο Παναθηναϊκός.

Όπως αντίστοιχα "πλήρωσε" την αδυναμία του να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα που δημιούργησε η είσοδος του Ιγκλέσιας στο τελευταίο 20λεπτο. Η μπάλα άρχισε ξανά να σηκώνεται προς τον Αργεντινό, που λειτούργησε σαν παλιάς κοπής Βρετανός target-man στο 82’, στο 86’, στο 87’ και στη φάση του 2-2 και οι "πράσινοι" δεν φρόντισαν να τον απομονώσουν με παίκτη "πάνω" του, με αποτέλεσμα να το πληρώσουν πολύ ακριβά στο φινάλε.

ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ "ΣΥΣΠΕΙΡΩΤΙΚΑ"

Δεν είναι όμως μόνο ευθύνη μόνο του προπονητικού τιμ όλο αυτό. Είναι μεγάλη η ευθύνη και των παικτών. Δεν γίνεται να πιστεύεις ότι ένα ματς τελειώνει στο 60’, ειδικά όταν το έχεις φέρει στα μέτρα του. Δεν γίνεται να κατεβάζεις... ταχύτητα, να σταματάς να παίζεις, να μην λειτουργείς με ψυχραιμία και καθαρό μυαλό για να ψάξεις ακόμη κι ένα τρίτο γκολ, απέναντι σε έναν αντίπαλο που έχει βγει όλος μπροστά για να σε χτυπήσει με ότι έχει…

Ήταν πολύ σκληρό μάθημα για όλους τους "πράσινους" το ματς στην Τρίπολη και η απώλεια των δύο βαθμών (έτσι όπως ήρθε) μπορεί στο τέλος της διαδρομής να "κοστίσει" ακριβά... Μα όσο, "σοκαριστικό" κι αν ήταν όλο αυτό που έγινε, όσο κι αν πολλαπλασίασαν τον εκνευρισμό όσα ακολούθησαν στα... γύρω-γύρω και στο "τρίτο ημίχρονο", θα πρέπει να λειτουργήσουν συσπειρωτικά σε όλο το ποδοσφαιρικό τμήμα.

Ήταν "βαρύ" όλο αυτό, όμως εδώ θα πρέπει άπαντες να (απο)δείξουν από τι είναι τελικά... φτιαγμένοι. Έχει δρόμο η όλη διαδικασία, ο ΠΑΟΚ (παρότι νίκησε) δεν είναι "καλά", η ΑΕΚ το ίδιο, θα παρουσιαστούν κι άλλες "ευκαιρίες". Μόνο που την επόμενη φορά θα πρέπει να είναι και οι παίκτες του Παναθηναϊκού προετοιμασμένοι και να μην τις πετάξουν στα "σκουπίδια" για να "πατήσουν" επιτέλους μία φορά στην ευρώ-τετράδα. Ακόμη στο χέρι τους ή μάλλον στα... πόδια τους είναι.

Photo Credits: Eurokinissi