Εδώ και χρόνια στον Παναθηναϊκό η λέξη "ισορροπία" στα συμβόλαια είναι αποδεδειγμένα η πιο... δύσκολη ως προς την εφαρμογή της. Με εξαίρεση τις δύο περιόδους Νταμπίζα, όπου έμπαιναν συγκεκριμένα "όρια", κλίμακες και "νόρμες", σε βαθμό... παρεξηγήσεως και "κατηγοριών" προς τον πρώην τεχνικό διευθυντή των "πράσινων" για "σκληρή" αντιμετώπιση των υποθέσεων (χωρίς να προσμετρούν οι περισσότεροι πως και στις δύο θητείες του κλήθηκε να συμμαζέψει τα οικονομικά, έχοντας "αναιμικά" μπάτζετ), δεν υπήρχε σχεδόν ποτέ, μία ενιαία και σταθερή πολιτική του κλαμπ, πάνω στο συγκεκριμένο θέμα.

Και κάθε κουβέντα ανανέωσης εξαρτιόταν τις περισσότερες φορές από τις... διαθέσεις του μεγαλομετόχου και το κατά πόσο ο ίδιος ήθελε να ανοιγοκλείσει την οικονομική "κάνουλα".

Τρεις εβδομάδες πριν από το τέλος του 2020 ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να βρει κοινή γραμμή για την τριετή επέκταση του συμβολαίου του Βασίλη Ζαγαρίτη, ο οποίος μένει ελεύθερος στις 30 Ιουνίου 2021. Και απ’ την πρώτη μέρα του νέου έτους θα έχει τη δυνατότητα να συζητήσει και με άλλες ομάδες.

Το ίδιο ισχύει και για τους Βασίλη Ξενόπουλο και Νίκο Χριστογεώργο, των οποίων τα συμβόλαια επίσης ολοκληρώνονται το προσεχές καλοκαίρι, όμως σε πρώτη φάση τα "φώτα" έχουν πέσει στην περίπτωση του 19χρονου αριστερού μπακ, ο οποίος έχει κερδίσει με το... σπαθί του φανέλα βασικού την εφετινή σεζόν και ξεχωρίζει μέσα στο γήπεδο.

Οι επαφές με την πλευρά του Ζαγαρίτη ήταν εξαρχής δεδομένο πως δεν θα ήταν εύκολες, απ’ τη στιγμή που την εκπροσώπησή του έχει αναλάβει ο "killer" Πολ Κουτσολιάκος. Και το κατανόησε κι ο ίδιος ο Γιάννης Αλαφούζος που συμμετείχε στις πρώτες συζητήσεις, ότι η υπόθεση θα ήταν αρκετά πιο ζόρικη απ’ ότι θα περίμενε, όπως επιβεβαίωσε και η σημαντική απόσταση στο οικονομικό που σημειώθηκε ανάμεσα στις δύο πλευρές.

ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΥΘΥΝΗ

Αυτό που πιθανότατα θα συνειδητοποίησε ο ιδιοκτήτης του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία, είναι και τη δική του ευθύνη για το γεγονός ότι οι αξιώσεις των νεαρών επαγγελματιών της ομάδας (σήμερα είναι ο Ζαγαρίτης, αύριο θα να είναι κάποιος άλλος) είναι αρκετά υψηλότερες απ’ ότι θα ανέμενε κανείς.

Διότι ο ίδιος ο Αλαφούζος ήταν που ανέβασε στα...ύψη τον πήχη στα συμβόλαια των "μικρών" το περασμένο καλοκαίρι, με την προσφορά των 150.000€ (συν μπόνους) που έκανε προς την πλευρά του Γιώργου Βαγιαννίδη, για να τον "ψήσει" να παραμείνει στον Παναθηναϊκό.

Απολύτως λογικά θα πει κανείς ότι "…μα στην προκειμένη περίπτωση, έπρεπε με κάποιον τρόπο να μειώσει την απόσταση σε σχέση με τα χρήματα που προσέφερε η Ίντερ στον Βαγιαννίδη (400.000€), για να τον κάνει να το ξανασκεφτεί".

Σύμφωνοι, κάθε περίπτωση δεν είναι ίδια και μπορεί τον περασμένο Ιούνιο η παραπάνω πρόταση να ήταν μία κίνηση... απελπισίας απ’ την πλευρά του Αλαφούζου, προκειμένου να μην κατηγορηθεί κι επικοινωνιακά ότι "δεν το πάλεψε για να τον κρατήσει".

Όμως τη συγκεκριμένη πρόταση τη βρίσκει πλέον... μπροστά του, καθότι χρησιμοποιείται ως παράδειγμα και "πάτημα" απ’ τους ατζέντηδες, ειδικά των νεαρών επαγγελματιών της ομάδας, που έχουν αρχίσει να παίζουν και να έχουν σταθερή θέση στο αγωνιστικό πλάνο, εν αντιθέσει με τον Βαγιαννίδη, ο οποίος είχε προλάβει να παίξει ελάχιστα...

ΤΑ 700 ΕΥΡΩ ΤΟ ΜΗΝΑ

Κάθε πλευρά είναι λογικό πως θα προσπαθήσει να εξασφαλίσει το καλύτερο για τον εαυτό της. Κι αν η απότομη αύξηση και οι αξιώσεις για… εξαψήφιο νούμερο στο νέο συμβόλαιο μπορεί να έχουν ισχυρές δόσεις υπερβολής, άλλο τόσο παράταιρο είναι για ένα κλαμπ να διατηρεί σε πολύ χαμηλά κυβικά έναν παίκτη που έβγαλε απ’ τα "σπλάχνα" του κι αμείβεται με 700 ευρώ το μήνα, την ώρα που δίπλα του -ειδικά απ’ το εφετινό καλοκαίρι- βρέχει... ευρώ. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τον Ζαγαρίτη, αλλά όλους τους νεαρούς επαγγελματίες του Παναθηναϊκού που βγαίνουν απ’ την "πράσινη" Ακαδημία.

Η υπόθεση του Ζαγαρίτη δεν θα είναι εύκολη και θα έχει ακόμη περισσότερη κουβέντα και διαπραγμάτευση τις επόμενες ημέρες, διότι αποδεδειγμένα ο ατζέντης του έχει "περάσματα" σε Γερμανία και Αυστρία και θα μπορούσε να του βρει ομάδα σε αυτά τα πρωταθλήματα και με αρκετά καλά συμβόλαια.

ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ

Ο μικρός δεν θέλει να φύγει από τους "πράσινους", καθώς θεωρεί πως θα ήταν προτιμότερο να παραμείνει στον Παναθηναϊκό για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα, να εξελιχθεί και να κάνει το επόμενο βήμα την κατάλληλη στιγμή. Το ζητούμενο είναι να μπορέσει κι ο Παναθηναϊκός να τον κάνει να νιώσει αυτή την "ασφάλεια", προσφέροντάς του ένα συμβόλαιο "επιβράβευσης", αλλά και κινήτρων, με συνεχόμενα μπόνους που θα τον ωθούν να γίνεται καθημερινά καλύτερος.

Χωρίς να χρειαστεί να "ξηλωθεί" ή να... κυνηγάει πάλι τον πήχη, όπως έγινε προ εξαμήνου με την υπόθεση του Βαγιαννίδη. Αλλά δημιουργώντας μία σχέση εμπιστοσύνης και χαράσσοντας μία σταθερή πολιτική για όλα τα συμβόλαια, η οποία δεν θα γίνεται... λάστιχο, ανάλογα με την περίπτωση.

Κι αυτό μπορεί (και πρέπει) να το κάνει μόνο ο Πιερ Ντρεοσί. Για να δούμε πως θα διαχειριστεί ο Γάλλος General Manager τις πρώτες "καυτές πατάτες"...