Στον Παναθηναϊκό, όπου "ανθούσε", "ανθεί" και -καταπώς φαίνεται πάντα- θα "ανθεί" η "ανθρωποφαγία" και η "προπονητοφαγία", το πιο... εύκολο πράγμα της γης μετά τη "σφαλιάρα" της πρεμιέρας στην Τρίπολη, είναι να πέσει όλο το... ανάθεμα πάνω στους ώμους του "άπειρου" Ντάνι Πογιάτος.

Ναι, απ’ την πρώτη στιγμή που συμφώνησαν οι "πράσινοι" (ή για ακριβολογούμε ο Τσάβι Ρόκα και μετά ο Αλαφούζος) με τον Καταλανό τεχνικό, είχα γράψει πως ο Πογιάτος θα είναι και το μεγαλύτερο "ερωτηματικό" και "στοίχημα" του νέου Παναθηναϊκού. Οι παίκτες που αποκτήθηκαν -στην πλειοψηφία τους- είναι καλοί κι όσο κι αν άρχισαν από χθες διάφορες "μηδενιστικές" τάσεις, εξακολουθώ να πιστεύω μπορούν να ανεβάσουν το ποιοτικό επίπεδο του ρόστερ. Αρκεί να μπαίνουν σωστά τα... κουτάκια στη θέση τους.

Για το στραπάτσο στην Τρίπολη έχει μεγάλες ευθύνες ο Πογιάτος. Και στην προετοιμασία του αγώνα και στη μηδενική παρεμβατικότητά του κατά τη διάρκεια αυτού. Κανείς δεν κατάλαβε ποτέ γιατί βγήκε (χωρίς να έχει πρόβλημα τραυματισμού ή κόπωσης) ο Κουρμπέλης στο 70’, με αποτέλεσμα να ανοίξει... τρύπα του όζοντος στη μεσαία γραμμή των "πράσινων" και να χαθεί πλήρως η συνοχή μετά και το 1-0 στο 73’.

Κανείς δεν κατάλαβε γιατί, όταν προσπάθησε να φέρει πιο κοντά τον Καρλίτος στην περιοχή στο β’ ημίχρονο σε ένα ιδιόμορφο 4-3-2-1, χωρίς καθαρό αριστερό "ακραίο" επιθετικό και τον Μαυρομμάτη να "τρώει" διαρκώς δύο παίκτες του Αστέρα πάνω του, "τσαλακώθηκε" ακόμη περισσότερο η ισορροπία της ομάδας. Διότι ούτε ο Καρλίτος, ούτε ο Μαυρομμάτης ήταν στις (κανονικές) θέσεις τους.

Κανείς δεν κατάλαβε, γιατί, όταν στο β’ ημίχρονο ο Ράσταβατς έριξε παίκτες σε μαν-του-μαν χώρου πάνω στον Ισπανό επιθετικό (πότε ο Βαλιέντε και πότε ο Πασαλίδης, αναλόγως με το που παιζόταν η μπάλα), ο προπονητής του Παναθηναϊκού δεν έγινε λίγο πιο "ευέλικτος" για να σκεφτεί κάτι διαφορετικό. Κι άφησε την ομάδα του επιθετικά εγκλωβισμένη και χωρίς τελική στο δεύτερο 45λεπτο.

ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ

Όμως, ώπα... Ώπα παιδιά, να... οργανωθούμε λίγο. Αντίστοιχα, μεγάλες ευθύνες για όλο αυτό που είδαμε στην Τρίπολη, έχει και ο Τσάβι Ρόκα! Γιατί;

Διότι δεν γίνεται η ομάδα να γνωρίζει από τις αρχές Ιουλίου (δηλαδή εδώ και δύο μήνες) πως εκτός από τον Ινσούα που είχε ήδη... φύγει, θα "έχανε" και τον τραυματία Χατζηθεοδωρίδη ως τα τέλη Σεπτεμβρίου κι από τη στιγμή που ο Πογιάτος (για λόγους που θα πρέπει να απαντηθούν βεβαίως) δεν... βλέπει αγωνιστικά τον Ζαγαρίτη, ο (θεωρητικά) αριστερός μπακ της ομάδας (Χουάνκαρ) να έρχεται στις 10 Σεπτεμβρίου.

Και -μέσα στην... απελπισία του- να τον δοκιμάζει ο προπονητής με δυόμισι προπονήσεις, σκεπτόμενος να τον βάλει ακόμη και βασικό στην πρεμιέρα (με δυόμισι προπονήσεις ξαναγράφω). Κι εντέλει -προς απογοήτευσή του- να μένει ο Χουάνκαρ εκτός, επειδή δεν βγήκε εγκαίρως το δελτίο του και να παίζει βασικός αριστερός μπακ ο Μαυρομμάτης, που τα... ακούει για όλους και για όλα και σε λίγο θα φταίει και για την... αύξηση στην τιμή της βενζίνης. Κάτι δεν έκανε καλά (χρονικά) εδώ κι ο σενιόρ Ρόκα...

ΟΙ ΣΤΟΠΕΡ ΣΤΟ... ΘΕΟ

Δεν γίνεται, απ’ τις πρώτες ημέρες της προετοιμασίας, λόγω φιλοσοφίας και του ποδοσφαίρου κατοχής και κυριαρχίας που θέλει να παίξει ο Πογιάτος, οι στόπερ να ανεβαίνουν στο... Θεό μέσα στο γήπεδο, λες και είναι ο Αλάμπα με τον Μπόατενγκ κι έχουν μπροστά τους τον Τιάγκο και τον Γκορέτσκα. Προσέξτε, οι συγκεκριμένοι στόπερ (Βέλεθ, Πούγγουρας, Σένκεφελντ), που έχουν πάρα πολλά κι εξαιρετικά αγωνιστικά χαρακτηριστικά, αλλά κανέναν εξ’ αυτών δεν τον λες "σαΐτα". Κι αν βρεθεί μετά κάνας "σφαιράτος" και μπαλαδόρος, τύπου… Ριέρα, μετά τρέχεις και δεν φτάνεις για να τον πιάσεις στο "ξέφωτο", όπως έγινε στη φάση του 1-0.

Ο Πογιάτος έχει στο μυαλό του ένα ιδανικό μοντέλο κι ένα συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού, καθοδηγούμενο από τις ισπανικές καταβολές του, όμως είναι ξεκάθαρο πως από ένα σημείο και μετά θα πρέπει να γίνει λίγο πιο "προσαρμοστικός", πάνω στο πρωτάθλημα που έχει έρθει, στη "διαφορετικότητά" του και στο τι μπορεί να παίξει η ομάδα του.

Αντί να αναλωνόμαστε σε "ρηχές" απορίες, του στυλ... "τι διάολο έχουν τα έρμα και "πνίγονται" σε μια κουταλιά νερό;", να δούμε μία φορά, λίγο περισσότερο εις βάθος τις λεπτομέρειες;

WHAT ABOUT "BACK-UP PLAN"?

Να δούμε γιατί, απ’ τη στιγμή που παρέμεινε ο Μακέντα κι ο Καταλανός τεχνικός έχει πλέον δύο φορ που "επιβάλλεται" να παίζουν ταυτόχρονα στην ενδεκάδα, δεν υπάρχει back-up πλάνο; Μία δεύτερη εναλλακτική σχεδίου με 4-2-3-1 ή 4-4-1-1, απ’ τη στιγμή που δεν δείχνει "λειτουργικό" το 4-3-3 και "θυσιάζεται" εκεί στα αριστερά το... βαρύ πυροβολικό (Καρλίτος) κι ο αντίπαλος το "διαβάζει" πλέον πανεύκολα; Ο Πογιάτος είναι ένας νέος τεχνικός με πολύ "φρέσκες" ιδέες, ειλικρινά μπορεί, δεν γίνεται να είναι τόσο "δογματικός" στις σκέψεις του. "Ξεμπλοκάρισμα", όμως, θέλει κι αυτός...

Να δούμε γιατί στις προπονήσεις, υπάρχουν αρκετοί (όχι ένας και δυο) παίκτες που δεν καταλαβαίνουν ορισμένες φορές αυτά που θέλει να τους πει και να τους "μεταδώσει" ο Καταλανός προπονητής και οι συνεργάτες του; Θέλετε λόγω του ότι δεν μιλούν άριστα αγγλικά (ειδικά οι συνεργάτες του) και χρησιμοποιούν δυσνόητους όρους και λέξεις για ορισμένους; Θέλετε γιατί ο Πογιάτος θεωρεί πως κάποια πράγματα, τα έχουν ήδη κάνει "κτήμα" τους οι πάντες, απ’ την έως τώρα πορεία τους στο άθλημα;

Θα μου πείτε "ναι, ρε μεγάλε, αυτό είναι το ‘πρόβλημα’". Όχι, δεν είναι αυτό βεβαίως το μεγάλο "πρόβλημα". Είναι μία "λεπτομέρεια". Αλλά πολλές τέτοιες "λεπτομέρειες" στην καθημερινή τριβή των προπονήσεων, είναι που κάνουν τη διαφορά... Και δεν θα ήταν κακή ιδέα να "μπει" κι ο (σκάουτ κι άριστος γνώστης των ελληνικών και των αγγλικών) Χοσέ Μανουέλ Ρόκα, πιο "ενεργά" στο Κορωπί, επί καθημερινής βάσεως δίπλα στην ομάδα, προκειμένου να βοηθήσει στο όποιο ζήτημα "επικοινωνίας".

ΝΑ "ΖΗΣΟΥΝ" ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Όλα τα παραπάνω βεβαίως, δεν θα τα... επιλύσει ένα άρθρο ή η γνώμη ενός, δύο, πέντε, εκατό δημοσιογράφων. Για όλα αυτά, ο ένας και μοναδικός που πρέπει να μιλήσει με τον Πογιάτος, δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον Τσάβι Ρόκα. Δική του "ευθύνη" είναι να του εξηγήσει κάποια πράγματα, δική τους "ευθύνη" είναι να βρουν μαζί τις λύσεις. Και να γίνουν πολύ πιο "κυνικοί" στη στόχευσή τους.

Για να "αντέξει" αυτό το πρότζεκτ, στην αδιαμφισβήτητη πίεση του ξεκινήματος, χρειάζεται να "ζήσει" μέσα από τα αποτελέσματα. Και μόνο μέσα από αυτά. Με κάθε τρόπο, με κάθε κόστος, με πολύ "ζύμωμα" και σκέψη, για το τι μπορεί να "υπηρετήσει" αγωνιστικά αυτό το ρόστερ. Από αυτά και μόνο από αυτά, θα αποκτήσει ψυχολογία κι όλη η υπόλοιπη ομάδα και θα "πιστέψει".

Το επόμενο δεκαπενθήμερο, μέχρι το δεύτερο check-point της χρονιάς, με την ΑΕΛ στο "Αλκαζάρ", ο Παναθηναϊκός οφείλει να είναι πολύ πιο "έτοιμος" σε όλα τα παραπάνω. Διότι, πλέον, σε δεύτερο ανεπιτυχές αποτέλεσμα οι "κλυδωνισμοί" θα είναι πολύ-πολύ μεγαλύτεροι, πολλαπλασιάζοντας την πίεση προς όλους. Άδικο; Ναι, μάλλον άδικο από ένα σημείο και μετά...

Αλλά δυστυχώς, αυτός είναι ο... πλανήτης Παναθηναϊκός εδώ και χρόνια. Διότι οι συνεχόμενες αποτυχίες, έχουν σβήσει με σφουγγάρι εδώ και καιρό τη λέξη "υπομονή"...