Δεν ξέρω αν η επιλογή του Λάζλο Μπόλονι όσον αφορά την ενδεκάδα του χθεσινοβραδινού (14/03) αγώνα με τον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο (στην τελευταία "στροφή" της κανονικής περιόδου), έγινε υπό την... πίεση που ένιωθε, για να έρθει πιο κοντά με τους ποδοσφαιριστές του και δη με εκείνους της "πρώτης γραμμής", τους "δυσαρεστημένους", που είχαν αγωνιστεί πολύ λιγότερο στο δεύτερο μισό της σεζόν.

Σαφώς κι έπαιξε σημαντικό ρόλο σε όλο αυτό και η (ειλικρινής) κουβέντα που έγινε την περασμένη Δευτέρα (08/03) στο Κορωπί, στο διευρυμένο group therapy όλων με όλους... Αυτό που μπορώ να δω είναι πως ο Μπόλονι πήρε μία πολύ σωστή απόφαση. Όχι επειδή νίκησε ο Παναθηναϊκός τον ΠΑΟΚ κι έμεινε ζωντανός στο κυνήγι της ευρώ-τετράδας ή γιατί έκανε έτσι το χατίρι των παικτών. Κανείς, δεν κάνει σε κανέναν χάρη. Αλλά, επειδή ήταν το πρώτο, μεγάλο βήμα (και) απ’ τη δική του πλευρά, για να μπουν στην άκρη τα "εγώ" όλων -προπονητή και παικτών- και να αφήσουν άπαντες να βγει στην επιφάνεια, για πρώτη φορά μετά από καιρό, το "εμείς".

Γι’ αυτό νίκησε ο Παναθηναϊκός σ’ αυτό το "do or die" παιχνίδι του, προκειμένου να έχει λόγο και στόχο η παρουσία του στα playoffs... Κι αυτός είναι κι ο μοναδικός δρόμος που πρέπει (και μπορεί) να ακολουθήσει το "τριφύλλι", για να καταφέρει να πάρει μία θέση στα Κύπελλα Ευρώπης της επόμενης περιόδου. Το μίνιμουμ της στόχευσης που θα μπορούσε να έχει στη εφετινή σεζόν, έπειτα από μία τόσο τραγική εκκίνηση...

ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Τις συγκεκριμένες επιλογές του Μπόλονι, δεν τις περίμεναν οι παίκτες... Μπορεί να δοκίμασε τον Βιγιαφάνιες σε κάποια σχήματα και στην τακτική της Παρασκευής (12/03), μπορεί να έβαλε σε κάποιες περιπτώσεις τον Χατζηγιοβάνη και τον Αγιούμπ στους "βασικούς", αλλά τη συγκεκριμένη ενδεκάδα δεν την είχε προβάρει συνολικά κι άπαντες είχαν την αίσθηση πως θα παίξουν απ’ τη αρχή ο Καρλίτος, ο Ιωαννίδης, ο Ενγκμπακοτό κι ο Αθανασακόπουλος.

"Μπλόφα" για τους απ’ έξω και την αντικατασκοπία του ΠΑΟΚ, "μπλόφα" και για τους "μέσα". Αλλά με διάθεση απ’ τον 68χρονο τεχνικό να δείξει στο δικό του γκρουπ, πως στην παρούσα φάση πρέπει να πάνε στην άκρη οι "εγωισμοί". Και προέχει το "όλοι μαζί", για να γίνει μία τελευταία προσπάθεια να κλείσει όσο το δυνατόν καλύτερα η χρονιά. Του χρόνου είναι δεδομένο πως δεν θα συνεχίσουν μαζί, αλλά τουλάχιστον σ’ αυτό το δίμηνο που ακολουθεί ως το φινάλε των playoffs (16 Μαΐου) το σωστό για όλο τον "οργανισμό" του Παναθηναϊκού είναι να πορευτούν όλοι σαν ένα... Αυτό δηλαδή που δεν έχει αυτή τη στιγμή ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ. Κι αυτό που έπρεπε να "ξαναβρεί" ο Παναθηναϊκός, για να μπορέσει μείνει "ζωντανός" στο... κόλπο της τετράδας και να επιχειρήσει να τους προσπεράσει.

"ΑΠΑΝΤΗΣΑΝ" ΣΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ

Ο Βιγιαφάνιες με την καλύτερή του εμφάνιση απ’ τη μέρα που επέστρεψε, "άναψε" ξανά τη σβησμένη... φλόγα κι έδειξε πως παραμένει ο πλέον ποιοτικός παίκτης της ομάδας κι εκείνος στον οποίο θα πρέπει να "ακουμπάει" το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού του Παναθηναϊκού. Ο Μακέντα θυμήθηκε ξανά την "αποστολή" του στην αντίπαλη περιοχή. Ο Χατζηγιοβάνης έκανε μετά από καιρό ένα πραγματικά καλό δεύτερο ημίχρονο, έχοντας και την ασίστ στο γκολ του Ιταλού στο πρώτο μέρος. Ακόμη κι ο... ξεχασμένος Αγιούμπ -που δεν ξέχασε τη μπάλα, αλλά πληρώνει την αδυναμία του να "προσαρμοστεί" και να αφοσιωθεί ψυχή τε και σώματι στα όσα (συνολικά) επιτάσσει η θέση του στον άξονα- πήρε φανέλα βασικού μετά από 5,5 μήνες και βοήθησε...

Όλοι οι παραπάνω, αλλά και οι υπόλοιποι, δεν έδωσαν "απαντήσεις" στον Μπόλονι. Στους εαυτούς τους έδωσαν πρώτα απ’ όλα! Πήραν την "ασίστ" του Ρουμάνου τεχνικού κι έπραξαν κι εκείνοι το ίδιο απ’ την πλευρά τους. Έβαλαν το "εμείς" κάτω απ’ όλα τα "εγώ".

Δεν κρύφτηκε καμιά… μπάλα, δεν χάθηκε το τόπι… Ίσα-ίσα που στο πρώτο ημίωρο ο Παναθηναϊκός υπέφερε αρκετά απ’ τον "αέρα" με τον οποίο μπήκε ο ΠΑΟΚ στον αγώνα. Κι αν οι παίκτες του δικεφάλου του Βορρά, δεν ήταν τόσο "φοβισμένοι" όποτε προσέγγιζαν την αντίπαλη περιοχή, ίσως η όλη εικόνα να ήταν διαφορετική. Την τύχη σου όμως, τόσο στη μπάλα, όσο και στη ζωή, την ορίζεις πρώτα απ’ όλα εσύ. Κι ο Παναθηναϊκός την κυνήγησε και την όρισε... Κι ας χρειάστηκε να φτάσει στο 39’ για να κάνει την πρώτη τελική του μέσα στο ματς, βρίσκοντας δίκτυα...

ΔΕΝ "ΚΡΥΦΤΗΚΕ" ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ

Τούτη τη φορά το μενού είχε λιγότερο... αντί-ποδόσφαιρο, πολύ-πολύ λιγότερες "γιόμες­" της... απελπισίας απ’ τους πίσω προς τους μπροστά, περισσότερη σκέψη, μεγαλύτερη σκληράδα (ειδικά στα σημεία που ο ΠΑΟΚ είχε την κατοχή, δηλαδή απ’ την αρχή ως το 30’ κι απ’ το 46’ έως το 60’-65’) και προσπάθεια να "παίξει" ο Παναθηναϊκός. Κι όχι να "κρυφτεί" πίσω απ’ την μπάλα...

Και το έπραξε ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, έχοντας ήδη το προβάδισμα κι επιλέγοντας να χτυπήσει το αργό transition του ΠΑΟΚ που είχε ανέβει ψηλά και μία και δύο και τρεις φορές... Απλώς στη φάση του δεύτερου γκολ στο 82’, όλη η κίνηση εκτελέστηκε υποδειγματικά και "σφράγισε" τη νίκη, εν αντιθέσει με άλλες δύο περιπτώσεις (τουλάχιστον), που "χάλασαν" στην τελική επιλογή της πάσας.

Η "ΚΑΝΟΝΙΚΗ" ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΒΙΓΙΑΦΑΝΙΕΣ

Ο Μπόλονι έκανε κάτι πολύ βασικό, όσο και καταλυτικό, στην αναπροσαρμογή όλου του παιχνιδιού του Παναθηναϊκού: Επανέφερε τον Βιγιαφάνιες στη σωστή θέση, με οδηγία να ξεκινάει απ’ τα αριστερά -χωρίς να παραμελεί τα ανασταλτικά του καθήκοντα- και να συγκλίνει διαρκώς προς τα μέσα, "χτίζοντας" διαρκώς "σκαλοπάτια" με τον φορ, τους κεντρικούς χαφ και τον απέναντι εξτρέμ (Χατζηγιοβάνη). Το "τρικ" δηλαδή, που έκανε στα καλά παιχνίδια του Παναθηναϊκού στον α’ γύρο (με τον Παναιτωλικό στο ΟΑΚΑ, με την ΑΕΚ ως "φιλοξενούμενος") και του έδιναν περισσότερες και πιο ορθολογικές επιλογές για να επιτεθεί με τη μπάλα κάτω.

Κι όχι με τη μπάλα στο... Θεό, μπας και πάρει την κεφαλιά ο στράικερ μπροστά και τη "σπάσει" με κάποιον τρόπο στους ακραίους. Κι αυτό, ναι, είναι ένα μοντέλο κι ένα πλάνο που μπορεί να υπηρετήσει ο Παναθηναϊκός στα playoffs, για να χτυπήσει (και) επιθετικά, όλους τους αντιπάλους του...

ΜΟΝΟ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΔΙΟΥΔΗ ΤΟ ΞΕΡΕΙ

Για φινάλε, ένα "υστερόγραφο". Σ’ αυτό το τόσο "τοξικό" περιβάλλον που κρύβει όλο το φάσμα του ελληνικού ποδοσφαίρου, πάντα θα υπάρχουν και οι... έξυπνοι που θα αφήνουν "υπόνοιες", για να μείνει λίγη "λάσπη" εκεί που στοχεύουν κάθε φορά. Την απάντησή τους απ’ τον Σωκράτη Διούδη πάντως την πήραν και με το... παραπάνω στο ματς με τον ΠΑΟΚ!

Απλά να τους αξιώσει ο Θεός να μην περάσουν ποτέ όλο αυτό το "χουνέρι" που τραβάει εδώ και τόσο καιρό ο διεθνής τερματοφύλακας με τη μέση του κι έφτασε στα τέλη της περασμένης εβδομάδας να τον "χτυπήσει" μέχρι και σε νεύρο που καταλήγει στον τετρακέφαλο. Διότι στη δική του θέση, οι ίδιοι δεν θα μπορούν να σηκωθούν ούτε απ’ το... κρεβάτι τους. Η ψυχή του Διούδη και μόνο ξέρει, τι πόνους "κουβαλούσε" και σ’ αυτό το ματς και τι προσπάθεια χρειάστηκε να γίνει απ’ το ιατρικό τιμ και το τιμ των γκολκίπερς για να παίξει χθες (14/03) βράδυ στο ματς με τον ΠΑΟΚ. Και νίκησε όχι μόνο τον δικέφαλο του Βορρά, αλλά και τον κάθε κακεντρεχή! Αρκετά πια με το "δηλητήριο" του καθενός...

Photo Credits: Eurokinissi