Αυτό το ενάμισι δευτερόλεπτο που μεσολάβησε στο 92ο λεπτό του χθεσινού (3/11) αγώνα με τον Απόλλωνα Σμύρνης, απ’ τη στιγμή που έφυγε η μπάλα από το πόδι φάουλ του Κολ, μέχρι την κεφαλιά του Λισγάρα που πέρασε ξυστά από το δεξί δοκάρι του Διούδη, θα πρέπει να φάνηκαν σαν... τέσσερα ημίχρονα για τον Λάζλο Μπόλονι. Και σίγουρα, σε κλάσματα του δευτερολέπτου, θα πέρασε από το μυαλό του η σκέψη "...όχι πάλι, όχι τώρα", προαισθανόμενος ένα κακόγουστο... copy-paste του προ δεκαημέρου αγώνα με το Βόλο και του γκολ που σημείωσε ο Μπαρτόλο στα "χασομέρια".

Αυτή τη φορά ο Παναθηναϊκός ήταν τυχερός. Έπαιξε με τη... φωτιά για ένα τέταρτο και δεν "κάηκε", όπως έγινε με τους Βολιώτες. Και στο τέλος της ημέρας, αυτό που μετράει, ειδικά στην κατάσταση στην οποία βρίσκονται αυτή τη στιγμή οι "πράσινοι", είναι οι νίκες. Όπως κι αν έρθουν, όσο "ψυχοφθόρα" κι αν μοιάζουν τα φινάλε στους αγώνες του "τριφυλλιού".

Το ζητούμενο, βεβαίως, είναι το "γιατί" ο Παναθηναϊκός για άλλη μία φορά οπισθοχώρησε ξανά στο τέλος; Και "γιατί" αδυνατεί να βγάλει ένταση στο παιχνίδι του, όσο κι αν ήταν πολύ κοντινό το ματς του περασμένου Σαββάτου (31/10) στη Λαμία, για να ξαναβρεί τόσο σύντομα "φρεσκάδα" όλο το γκρουπ.

Οι "απαντήσεις" -θέλοντας και μη- κρύβονται στον περασμένο Αύγουστο και στην εκκίνηση του Σεπτέμβρη. Εκεί όπου έγινε το μεγάλο λάθος απ’ τον Ντάνι Πογιάτος και το καταλανικό τιμ του κι οδήγησε στο χειρότερο ξεκίνημα της ιστορίας του Παναθηναϊκού και –εντέλει- στην απόλυσή τους.

ΜΟΝΟ "ΕΚΡΗΞΗ", ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΝΤΟΧΗ

Ο Πογιάτος, μέσα στη συνολική απειρία του ως προς την καθοδήγηση (κανονικής) επαγγελματικής ομάδας και τις ουκ ολίγες άστοχες επιλογές του (Καρλίτος αριστερά, αλλαγές άλλα αντ’ άλλων κ.ο.κ.), έκανε ένα πολύ λανθασμένο "ζύγισμα". Ένα πολύ βασικό σφάλμα: Θεώρησε δεδομένο κι "εύκολο", πως θα μπορούσε να προχωρήσει -απ’ την πρώτη κιόλας εβδομάδα της προετοιμασίας- τη μετάβαση της ομάδας από έναν πολύ πιο physical "μοντέλο" (που ήταν ο -σαφώς πιο "ομοιογενής"- Παναθηναϊκός του Δώνη), σ’ ένα εντελώς διαφορετικό στυλ, ποδοσφαίρου (wannabe) "κυριαρχίας", με κατοχή της μπάλας κι ένταση στα πρώτα μέτρα για την ανάκτησή -όταν αυτή χανόταν- μετά από 3-4 δευτερόλεπτα.

Έχοντας στην άκρη του μυαλού του, πως εκείνος δείχνει και οι παίκτες απλά... ακολουθούν (κι οφείλουν να το "εκτελούν" σε απόλυτο βαθμό από την αρχή!), δούλεψε με τον γυμναστή του σχεδόν σε όλη την προετοιμασία και στο (περιορισμένου χρόνου) "χτίσιμο" της ομάδας, ΜΟΝΟ πάνω στην "έκρηξη" των παικτών στα πρώτα 10-15 μέτρα.

Όχι όμως ΚΑΙ στις "αντοχές" τους ΚΑΙ στα τρεξίματά τους! Πόσω μάλλον δε, όταν αρκετοί από τους ποδοσφαιριστές που αποκτήθηκαν σε θέσεις "κλειδιά", προέρχονταν κι από μεγάλη αποχή και δεν είχαν καθόλου ρυθμό στα πόδια τους...

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΑ... ΛΟΥΣΤΗΚΕ

Διότι, ωραία η... θεωρία του "επανακτώ γρήγορα τη μπάλα", μετά όμως τι κάνω; Ειδικά μετά το 60’-65’ όταν πλέον αρχίζουν να "φθίνουν" οι δυνάμεις... Εκεί ο Πογιάτος δεν δούλεψε καθόλου και στο τέλος τα... λούστηκε. Μα μαζί του, υπέστη αντίστοιχες... ψυχρολουσίες κι ο Παναθηναϊκός, εμφανίζοντας εικόνα... κατάρρευσης στα φίνις των αγώνων του.

Στην Τρίπολη έφαγε το γκολ στο 73’ και μετά... καληνύχτα. Κι ό,τι κι αν έλεγε το μυαλό, το σώμα δεν... ακολουθούσε. Στη Λάρισα, όλος ο Παναθηναϊκός γύρισε πίσω στο δεύτερο ημίχρονο, για να διαφυλάξει το ισχνό 1-0 και δεν είχε το καθαρό μυαλό (και δυνάμεις) να βγάλει δύο σωστές επιθέσεις και να ψάξει ένα δεύτερο γκολ.

Με τον Άρη δέχθηκε τρελή πίεση στην αρχή και μόνο στο φινάλε, από το ένστικτο επιβίωσης ορισμένων παικτών του (Μακέντα, Χατζηγιοβάνη), πίεσε τους "κιτρινόμαυρους", αλλά ήταν τόσο... υπό του μηδέν η ψυχολογία του, που δεν έμπαινε μέσα η μπάλα, ούτε με... όλμο.

50% ΚΑΤΩ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΠΕΡΣΙ

Δεν είναι τυχαίο, πως οι περισσότεροι παίκτες του Παναθηναϊκού -με εξαίρεση ίσως τον Χατζηγιοβάνη, ο οποίος δουλεύει πάντα κι ατομικά σε άλλους ρυθμούς- είναι κατά 50% κάτω, σε σχέση με τα περσινά τρεξίματά τους. Δεν το βγάζουμε απ’ το μυαλό μας. Οι ίδιοι το λένε...

Διότι πολύ απλά, δεν έγινε καθόλου δουλειά (όταν έπρεπε) πάνω στην συνεχόμενη ένταση και στην αντοχή, με αποτέλεσμα οι "πράσινοι" να μην μπορούν να βγάλουν ούτε... 45λεπτο ενός δεύτερο σερί αγώνα σε υψηλό τέμπο και στο τελευταίο κομμάτι των παιχνιδιών τους να τα "φτύνουν" από δυνάμεις. Και το άσχημο για τους ίδιους, είναι πως πλέον, όλο αυτό το έχουν πάρει... χαμπάρι και (όλοι) οι αντίπαλοί τους. Το έκανε η ΑΕΛ, το έκανε ο Βόλος, το έκανε χθες και ο Απόλλων...

Αυτό είναι, τούτη τη στιγμή, το Νο1 "πρόβλημα" που καλείται να επιλύσει ο Μπόλονι. Μαζί με την ανόρθωση της ψυχολογίας που (δεδομένα) έφεραν οι δύο πρώτες -κολλητές- νίκες της σεζόν, θα πρέπει να βρει τον τρόπο για να ξαναγεμίσει με... κηροζίνη το "ντεπόζιτο αντοχών" των παικτών του.

Κι αυτό βεβαίως, δεν γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη... Αυτό γίνεται το καλοκαίρι... Κι αν το... πουλάκι έχει πετάξει στην καλοκαιρινή προετοιμασία, χρειάζεται διπλή δουλειά (κι επί καθημερινής βάσεως) μεσούσης της περιόδου, για να διορθώσεις μία τέτοια κατάσταση. Με την ανάλογη προσοχή, βεβαίως, για να μην "καούν" οι παίκτες και να μην αρχίσουν να βγαίνουν σωρηδόν μυϊκοί τραυματισμοί. Διότι κι αυτό το απουσιολόγιο βλέπετε, δεν λέει να... αδειάσει, για να βρεθούν έστω σε μία προπόνηση όλοι μαζί.

"3 ΣΤΑ 3" ΚΑΙ ΜΕΤΑ... ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

Το "2 στα 2" των τελευταίων τεσσάρων ημερών, σίγουρα φέρνει μεγαλύτερη ηρεμία, καλύτερη ψυχολογία στην καθημερινότητα και στις προπονήσεις, εμπιστοσύνη και σταθερότητα στη (νέα) διαδικασία. Αυτό που προέχει αυτή την ώρα για τους "πράσινους", είναι να βρουν τις δυνάμεις και τον τρόπο για να μεγαλώσουν το νικηφόρο σερί τους το Σάββατο (7/11) κόντρα στον -πολύ ανώτερο του Απόλλωνα-Ατρόμητο του Κάναντι και να πάνε στη διακοπή με τρεις "κολλητές" νίκες, φτιάχνοντας ακόμη περισσότερο την "τσαλακωμένη" εικόνα τους στο βαθμολογικό πίνακα, πριν το νέο "παράθυρο" των Εθνικών Ομάδων στα μέσα του μήνα.

Και σ’ αυτές τις δύο εβδομάδες να μπορέσει να δουλέψει ο Ρουμάνος τεχνικός και οι συνεργάτες του πολύ πιο ήρεμα και μακριά απ’ την πίεση των συνεχόμενων αγώνων, πάνω στη βελτίωση των αντοχών της ομάδας. Σαν μία μίνι-προετοιμασία... Θα είναι κομβική, για το υπόλοιπο της σεζόν, η δουλειά που θα γίνει σε αυτές οι δύο εβδομάδες στο "Γ. Καλαφάτης".

Διότι αμέσως μετά ξεκινούν και τα back-to-back εκτός έδρας ντέρμπι με Ολυμπιακό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ κι ενδιάμεσα "διαλείμματα" τον Παναιτωλικό και τον ΠΑΣ Γιάννινα στο ΟΑΚΑ. Κι εκεί χωρίς ένταση, αντοχές και τρεξίματα, δεν πας πουθενά...