Πέμπτη βράδυ στα γραφεία της 24media. Τέσσερις νοματαίοι όλοι οι όλοι, ας όψεται ο κορονοϊός. Βλαχόπουλος, Καίσαρης, Καβαλιεράτος και η αφεντιά μου στην αίθουσα σύνταξης του Sport24. Κοντά μας κι ένας άνθρωπος που τέτοια παιχνίδια όπως αυτό του Ολυμπιακού με την Αϊντχόβεν τα έχει φάει με το κουτάλι. Ο Γιώργος Αμανατίδης.

Στην… τσίτα όπως τότε που έπαιζε με την ερυθρόλευκη περιμένει με αγωνία τη σέντρα. «Καλά τους βλέπω», η πρώτη του ατάκα, καθισμένος δίπλα μου, πριν το πρώτο σφύριγμα. «Πως το κατάλαβες ρε συ Γιώργο;» ρωτάω. «Προχώρα, καλά τους βλέπω σου λέω», η αποστομωτική απάντηση… Κάτι παραπάνω ξέρει…

ΤΟ ΓΚΟΛ ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ

«Πάμε...», συνεχίζει, σα να τον βλέπω μπροστά μου όπως τότε που έμπαινε στο γήπεδο για να πωρώσει όλη την ομάδα. Φτάνουμε στο 8’. Φάουλ ο Ολυμπιακός. Πάνω στη μπάλα, Μπρούμα και Βαλμπουενά. Αγωνία. Φεύγει η μπάλα από το πόδι του Γάλλου, στον… αέρα ο «Αμανάτ» μαζί με τον Μπουχαλάκη! Το «γκολ» πρέπει να ακούστηκε μέχρι το «Καραϊσκάκη». Του ξέφυγε κι ένα «παρ’ το». «Το είδες; Τι κομπίνα έκαναν; Κάνει να φύγει ο κοντός και γυρίζει και εκτελεί. Ο Μπουχαλάκης έχει ξεκινήσει ήδη. Ωραία κομπίνα», φωνάζει την ώρα που οι υπόλοιποι κοιτούσαμε τους «ερυθρόλευκους» να πανηγυρίζουν. Είχε ακτινογραφήσει τη φάση με κάθε λεπτομέρεια, χωρίς τη βοήθεια του ριπλέι. Λες και ήταν μέσα στο γήπεδο…

Έπειτα από δύο λεπτά χτυπάει το κινητό του. Ένας φίλος τον ψάχνει. «Φίλε είμαι εδώ με τα παιδιά του Sport24, βλέπουμε τον αγώνα. Θα δούμε μαζί τη ρεβάνς…». Το κλείνει. Κουνιέται έξω από την περιοχή ο Ζαχάβι, σουτάρει, η μπάλα κοντράρει στο γόνατο του Σωκράτη και 1-1. «Όχι, όχι γαμώτο, κωλόμπαλα…», φωνάζει ο Γιώργος δίπλα μου και παίρνει στα χέρια ένα μπλοκάκι που είχε μαζί του. Το ανοίγει, έχει κυκλωμένο ένα όνομα. Μου το δείχνει. «Ζαχάβι, φίλε, είναι πολύ επικίνδυνος αυτός ο π@@στης. Θέλει προσοχή». Ρίχνω μια γρήγορη ματιά στις σημειώσεις του. Γράφει: Ζαχάβι, πολύ επικίνδυνος, κινητικός, πολύ καλός σουτ.

«Πάρε το φιλαράκι σου τηλέφωνο να του πεις ότι είναι… γουρλής», του λέω για να τον πειράξω! «Το έκλεισα», μου απαντάει σοβαρά. Τα γούρια δεν αλλάζουν, όσα χρόνια κι αν περάσουν. «Καλά πατάμε», ξαναλέει, «είναι καλά ο κοντός (σ.σ. Βαλμπουενά) τους έχει ανακατέψει, η παιχτάρα». Φάουλ του Γκέτσε στον Ματιέ που γύρισε γύρω από τον άξονά του και τον περνάει σαν σταματημένο. «Τον βλέπεις; Βλέπεις με τι όρεξη παίζει; Είδες τον Μπουχαλάκη; Πως δίνουν την ψυχή τους αυτά τα παιδιά και με την πρώτη στραβή όλοι τους κατηγορούν»;

"ΘΕΛΕΙ ΠΡΟΣΟΧΗ"

Η μπάλα γυρίζει ο Ρέαμπτσιουκ ανεβαίνει από αριστερά. «Αυτός κάθε μέρα θα είναι και καλύτερος. Καλά προσόντα και τσαμπούκι, θέλει αγώνες», μας λέει για τον πιτσιρικά Μολδαβό. Του αρέσει και ο Λαλά. "Από την άλλη έπρεπε να πλασάρει. Ούτε που θα το έβλεπε", λέει για το τετ α τετ του Γάλλου μπακ από την πάσα του Ελ Αραμπί. Κάπου εκεί η μπάλα φτάνει στον Εμβιλά, πιάνει το εξωτερικό και πετυχαίνει ένα εκπληκτικό γκολ. «Κόντρα», λέει κάποιος από εμάς πριν δούμε το ριπλέι. «Όχι», λέει ο «Αμανάτ», «το έχει πιάσει τέλεια»… Όντως! «Τώρα, όμως, θέλει προσοχή», συμπληρώνει.

Δύο λεπτά αργότερα, κόρνερ η PSV, κεφαλιά Ζαχάβι 2-2. Τον κοιτάζω… «Δεν έτρωγα τη γλώσσα μου», λέει σκασμένος. Ψάχνουμε να δούμε τι δεν πήγε καλά στα μαρκαρίσματα. «Παίζει ζώνη, αλλά ορισμένοι έχουν μαν του μαν», μας προλαβαίνει. «Ο Ρέαμπτσιουκ τον έχασε και ο Σα δεν έκανε καλή εκτίμηση της φάσης». Φτου κι απ’ την αρχή…

Φτάνουμε προς το 45’. Ο Ελ Αραμπί κυνηγάει τον στόπερ της Αϊντχόβεν. «Θα του την πάρει», φωνάζει. Πράγματι, ο Μαροκινός έχει τσιμπήσει τη μπάλα και ο βετεράνος άσος είναι ξανά στον αέρα. «Δεν είναι φάουλ», φωνάζει για να… προλάβει τον διαιτητή. «Το ‘κανε», προσθέτει. Γκολάρα ο Γιουσέφ, ευτυχισμένος ο Αμανατίδης. Ημίχρονο…

Γυρίζουμε στο ματς και περισσότερο από το άγχος μου λέω στην παρέα: «4-2 ο Ολυμπιακός, δεν τρώει άλλο γκολ». «Μακάρι», λέει ο Αμανατίδης και προσθέσει: «Βλέπω Βρουσάι». Ο Πέδρο Μαρτίνς δεν τον… άκουσε. Σήκωσε τον Μασούρα. «Χρειάζεται τώρα ο Γιώργος», με προλαβαίνει. «Θα δώσει βοήθειες πίσω, θα πατήσει και περιοχή. Μετά ο Μάριος…».

Τριπλή αλλαγή, ρισκάρει ο Μαρτίνς στο ρίσκο του Σμιντ. Κατεβαίνει ο Φορτούνης, η μπάλα στον Μασούρα γκολάρα… 4-2! «Τον βλέπεις; Γκολάρα έβαλε και παιδί – διαμάντι και πριν από τρεις μέρες τον έκραζαν για την ευκαιρία στη Λεωφόρο», λέει ο Αμανατίδης με σφιγμένες τις γροθιές. «Κι εγώ περίμενα να το βάλει, επειδή μπορεί. Βάζει αυτό, δεν μπορεί εκείνο;», απάντησα. «Ρε, έχω δει μπροστά μου τον Φαν Νιστελρόι να σημαδεύει το οριζόντιο από το ένα μέτρο, το καταλαβαίνεις; Όλα μπαίνουν κι όλα χάνονται…».

Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ, Ο ΜΕΛΜΠΕΡΓΚ ΚΑΙ Ο ΜΑΡΤΙΝΣ

Κόρνερ ο Ολυμπιακός, κεφαλιά ο Σωκράτης, η μπάλα λίγο άουτ. «Θα βοηθήσει πολύ… Τον είδες που παίρνει ψυχολογία όσο περνάει η ώρα; Πατάει καλύτερα. Το πιστεύει. Μεγάλη δουλειά αυτός ο παίκτης», προσθέτει ο πρώην διεθνής μπακ που ακόμη δεν έχει πιστέψει ότι στο γύρισμα του Βρουσάι ένα λεπτό πριν από το 4-2 άπλωσε το πόδι του ο αμυντικός και έκοψε την πάσα προς τον Χασάν. «Πολύ ώριμο παιδί ο Μάριος. Τρομερή εξέλιξη. Είδες ότι πάντα ξέρει τι να κάνει τη μπάλα; Δεν βιάζεται, τσεκάρει τις επιλογές του…». Δική του ανακάλυψη, χαίρεται να τον βλέπει στο γήπεδο. Τον αγαπάει σαν παιδί του…

"Ποιος είναι ο καλύτερος στόπερ που έχεις ζήσει;", τον ρωτάμε. "Ο Μέλμπεργκ, χωρίς συζήτηση", απαντάει. "Και να ξέρεις, ο καλός αμυντικός βλέπει και μπάλα και παίκτη", προσθέτει. "Αν μας έβλεπε ο Μπάγεβιτς να κοιτάζουμε μόνο παίκτη, είχε φάπα".

"Το είχε πει και ο Μπαρέζι. Ο αμυντικός βλέπει τον παίκτη, ο κόσμος τη μπάλα", προσθέτει ο Καίσαρης. "Έπιασες κι εσύ τον Θεό", του λέει καταφατικά ο "Αμανατ", για να μπει στην κουβέντα ο Καβαλιεράτος και να βάλει στη συζήτηση τον -δικό του κορυφαίο- Μάρτιν Νοβοσέλατς.

Κι αφού πήγε καλά το ματς σιγά μη δεν ανανεώναμε το ραντεβού μας για το επόμενο που αν όλα πάνε καλά, θα είναι για τη φάση των 16 της διοργάνωσης. Κάπως έτσι κύλησε η βραδιά μας στο γραφείο, με το ματς του Ολυμπιακού και τον εκλεκτό καλεσμένο μας…

Αντί επιλόγου, μια προσωπική άποψη. Ο Ολυμπιακός σε αυτό το παιχνίδι ήταν 100% η ομάδα του προπονητή του. Με σωστό πλάνο, διάθεση, καλή ψυχολογία, συγκέντρωση. Και αναποδιές υπήρξαν και λάθη και ατυχία, αλλά η συνέπεια στο πλάνο και οι «ενέσεις» από τον πάγκο, όταν χρειάστηκε έκαναν και τη μεγάλη διαφορά. Τέσσερις μέρες πριν η ίδια ομάδα έχασε για πρώτη φορά φέτος, επειδή ακριβώς δεν δούλεψε τόσο καλά και τόσο πολύ όσο το βράδυ της Πέμπτης. Εδώ είναι το ταξίδι. Το καταλαβαίνω. Όλοι ζουν και αναπνέουν για τέτοια ματς, τέτοιες βραδιές. Το κίνητρο παίζει πάντα ρόλο σε όλα και στη ζωή και στο ποδόσφαιρο. Αυτός ο Ολυμπιακός, όμως, με αυτή τη δυναμική, αυτό το ρόστερ, έναν τέτοιο προπονητή και αυτές τις δυνατότητες, δεν πρέπει να κάνει εκπτώσεις σε κανέναν. Με τη χθεσινή του εμφάνιση, ωστόσο, έδειξε ικανός για πολύ ψηλά. Απλά όλοι να σταθούν στο ίδιο ύψος και στα επόμενα. Τότε θα είναι όντως πολύ μακρύ το ταξίδι…