Κόουτς δεν είναι πια αστείο
Ο Σταύρος Γεωργακόπουλος γράφει για τον Ολυμπιακό που μπορεί χωρίς Βαλμπουενά, χωρίς Φορτούνη, χωρίς Σεμέδο, χάρη κυρίως στην εξαιρετική δουλειά και την προσαρμοστικότητα του Πορτογάλου προπονητή του.
Ο Ολυμπιακός καθάρισε σαν… αυγό το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Απέναντι σε έναν αντίπαλο χωρίς σοβαρό κίνητρο και με πολλά προβλήματα είναι η αλήθεια, ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να στερήσει τη χαρά της απόλυτης κυριαρχίας σε μια ομάδα που δείχνει να μην φρενάρει πουθενά. Οι "ερυθρόλευκοι" υποδέχθηκαν χθες μια σκληρή και καλά δουλεμένη ομάδα, παρά τις απουσίες της, έναν αντίπαλο που στα προηγούμενα δύο ματς των playoffs κοίταξε στα μάτια ΑΕΚ και ΠΑΟΚ.
Οι γηπεδούχοι μπήκαν στο γήπεδο χωρίς τον κόσμο στο πλευρό τους, αλλά και χωρίς τον πολυτιμότερο ποδοσφαιριστή στην ενδεκάδα τους. Ο πρώτος σε ασίστ φέτος στην Ευρώπη Ματιέ Βαλμπουενά, είδε τον αγώνα από την εξέδρα λόγω μυικών ενοχλήσεων. Παλεύει να είναι καλά για τον ημιτελικό της Τετάρτης κόντρα στον Δικέφαλο της Θεσσαλονίκης. Πολλοί περίμεναν ότι χωρίς τον μαέστρο του στην ενδεκάδα, ο Ολυμπιακός θα μπλοκάρει. Αυτό, όχι μόνο δεν συνέβη, αλλά έφτασε και σε μια εμφατική επικράτηση, ουσιαστικά σε ένα ημίχρονο, καθώς στο δεύτερο οι μηχανές "έπεσαν" στο ρελαντί, για συντήρηση δυνάμεων…
ΟΜΑΔΑ ΓΕΜΑΤΗ… ΡΟΜΠΟΤ
Ουσιαστικά, τα… ρομπότ του Πέδρο Μαρτίνς τελείωσαν τον αγώνα μέσα σε ένα 20άλεπτο, μέχρι να γράψει το 2-0 ο σεσημασμένος Γιουσέφ Ελ Αραμπί. Ένα γκολ υπέροχο σε δημιουργία, με τη μπάλα να αλλάζει 22 φορές κάτοχο με ερυθρόλευκη φανέλα. Γκολ απόρροια προσπάθειας total football με τον Φορτούνη να βλέπει την κίνηση του Μπουχαλάκη στην καρδιά της άμυνας, την οξυδέρκεια του Κρητικού που τάισε με την μία τον Ομάρ στο μπάσιμό του έως την μικρή περιοχή και το δύσκολο, αλλά σωστό γύρισμα του δεξιού μπακ χαφ.
Θεωρώ ότι δεν έχει μεγάλη σημασία να σταθούμε στο πως έφτασε ο Ολυμπιακός σε αυτή τη νέα νίκη, αφού η εικόνα μιλούσε από μόνη της. Έχει σημασία, ωστόσο, να σκεφτούμε για ακόμη μία φορά πως όλα αυτά είναι το επιστέγασμα της φοβερής δουλειάς του Πέδρο Μαρτίνς. Εκτιμώ ότι ο Πορτογάλος τεχνικός είναι το κορυφαίο κεφάλαιο της ομάδας τη δεδομένη χρονική στιγμή και είναι ευχής έργο που η διοίκηση Μαρινάκη, όχι απλά τον εντόπισε, τον έφερε και τον στήριξε, αλλά φρόντισε να τον "κλειδώσει" για ακόμη δύο χρόνια.
Αυτή τη στιγμή οι "ερυθρόλευκοι" μπορούν και χωρίς τον Βαλμπουενά όπως είδαμε χθες. Μπόρεσαν για μήνες χωρίς τον φυσικό τους ηγέτη Κώστα Φορτούνη. Μπόρεσαν την προηγούμενη Κυριακή κόντρα στον Άρη, χωρίς τον κορυφαίο τους αμυντικό, Ρούμπεν Σεμέδο. Πλέον δεν υπάρχει κανείς που να λείπει και η ομάδα να τα βάφει μαύρα, να μην έχει λύσεις για να καλύψει όπως πρέπει το κενό του.
Χθες ο Πέδρο Μαρτίνς, ο οποίος είναι καθηγητής στον τομέα της προσαρμογής απέναντι στον κάθε αντίπαλο, επέλεξε να ξεκινήσει στην ενδεκάδα και τον Φορτούνη και τον Λοβέρα, δύο παίκτες που μνημονεύσαμε στη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας. Τον πρώτο για το νέο του ρόλο στο 4-3-3 και τον δεύτερο επειδή ο κόουτς τον πιστεύει πολύ και περιμένει πολλά περισσότερα απ’ όσα έχουμε δει ως τώρα.
ΟΙ ΔΥΟ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΛΟΒΕΡΑ - ΦΟΡΤΟΥΝΗ
Γιατί ο Πορτογάλος τεχνικός προχώρησε σε μια τέτοια κίνηση; Για δύο λόγους είναι η απάντηση. Πρώτα απ’ όλα επειδή ήθελε δύο καλούς δημιουργούς στην ενδεκάδα, προκειμένου να καλύψει το κενό του Βαλμπουενά, στοιχείο που δεν έχει ιδιαίτερα ανεπτυγμένο, ο πολύτιμος κατά τα άλλα Γιώργος Μασούρας που πήρε και ανάσες ενόψει Τετάρτης. Πράγματι, ο Λοβέρα ήταν… δαίμονας στο πρώτο μέρος. Σβούρα με τη μπάλα, ταχύτατος, με καθαρό μυαλό, σωστές προσαρμογές στο ανασταλτικό κομμάτι, αλλά και την ψύχραιμη ασίστ στο 1-0 του υπέροχου Γκιλιέρμε.
Ο Φορτούνης είναι αλήθεια πως δεν έχει πατήσει ακόμη καλά. Είναι αγχωμένος, εκτός ρυθμού, δεν έχει βρει τον παλιό του εαυτό στις λεπτομέρειες που κάνουν εν τέλει και τη διαφορά. Κανείς, ωστόσο, δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ο Κώστας πάλεψε πάρα πολύ, έτρεξε από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό, προσπάθησε σε έναν ρόλο που δεν ξέρει καλά, αυτόν του δεξιού μεσοεπιθετικού, έβγαλε ενέργεια, έκανε και την key pass για το 2-0. Ο κόουτς, ωστόσο, τον κάλυψε στις δηλώσεις του λέγοντας ότι ο "Φορτού" είναι πολύ κοντά στον εαυτό του… Έτσι δίνεις αέρα σε έναν παίκτη που το έχει ανάγκη για να επανέλθει εκεί που βρισκόταν πριν από περίπου έναν χρόνο.
Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με τις απουσίες στα άκρα της άμυνας του Παναθηναϊκού. Ο Μαρτίνς ήξερε ότι ελλείψει Γιόχανσον – Ινσούα, ο Δώνης δεν έχει αξιόπιστες εναλλακτικές επιλογές κι έδωσε εντολή σε Ομάρ και Τσιμίκα να λύσουν τα γκέμια στην επίθεση. Ουσιαστικά οι δύο ακραίοι αμυντικοί πήραν από μία πλευρά έκαστος. Ειδικά ο Ομάρ έκανε ένα από τα πιο γεμάτα του παιχνίδια στο επιθετικό σκέλος και δεν αναφέρομαι μόνο στην ασίστ για το 2-0. Τον είδε πολλές φορές στην πλάτη του ο πιτσιρικάς Χατζηθεοδωρίδης, ενώ από τα αριστερά, Τσιμίκας και Λοβέρα έκαναν… γιογιό τον εκτός τόπου και χρόνου σε ένα -ασυνήθιστο ρόλο- Ανουάρ.
ΓΚΙΛΙΕΡΜΕ ΣΕ ΡΟΛΟ… ΠΙΡΛΟ
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ελαμπντελαουί αποχώρησε σχετικά νωρίς αφού τα είχε δώσει όλα από την πρώτη ώρα, αλλά σε αυτό το διάστημα είχε γίνει και η δουλειά, όπως έπρεπε. Η πολύ μεγάλη δύναμη, ωστόσο, αυτής της ενδεκάδας είναι η τριάδα στον άξονα. Με τον Γκιλιέρμε σε ρόλο Πίρλο να φτιάχνει όλο το παιχνίδι μπροστά από την τετράδα της άμυνας, τον Μπούχα να είναι πάντα εκεί που πρέπει σε βαθμό… εκνευριστικό (σ.σ. καθοριστική η συμμετοχή του όχι μόνο στο 2-0, αλλά και στο τρίτο, αφού δίνει την ασίστ) και τον Καμαρά να οργώνει λίγο πιο μπροστά, πλαισιώνοντας όποτε του δινόταν η ευκαιρία και τον Ελ Αραμπί.
Όλα αυτά δεν συμβαίνουν απλά επειδή ο Ολυμπιακός είναι πλέον καλοδουλεμένη μηχανή. Μπορεί αυτό να είναι το σημαντικότερο, αλλά από ματς σε ματς βλέπουμε να αλλάζουν και τα… εξαρτήματα. Τίποτα δεν μένει το ίδιο πέρα από την αρμονία αυτής της ομάδας πάνω στο χορτάρι. Βγήκε ο Γκιλιέρμε που είδε κίτρινη μπήκε ο Καφού και από το πουθενά γράφει και μια γκολάρα από τα 25 μέτρα. Το περίμενε, μάλιστα, καθώς δεν έδειξε διάθεση να πανηγυρίσει έντονα. Δείγμα κι αυτό ενός συγκροτημένου και με αυτοπεποίθηση ποδοσφαιριστή.
Προσέξτε τώρα ποια είναι η διάφορα. Με το πού βγαίνει ο Γκιλιέρμε, το ρόλο του στο "6" αναλαμβάνει ο Μπουχαλάκης. Ο Καφού στο "8" και ο Καμαρά ελεύθερος μπροστά τους να κόβει, αλλά και να ράβει. Με μία αλλαγή, έγιναν άλλες δυο εσωτερικές, αλλά τίποτα δεν "χάλασε". Γι’ αυτό επιμένω πως ο Πέδρο Μαρτίνς είναι το "άλφα" και το "ωμέγα" αυτής της ομάδας. Επειδή την έχει απαλλάξει από ατομικά "πρέπει". Κανείς δεν είναι αναντικατάστατος στον πρωταθλητή Ολυμπιακό. Κι αυτή είναι η πιο μεγάλη επιτυχία αυτής της ομάδας και φυσικά του αρχιτέκτονά της. Του Πέδρο Μαρτίνς.
Photo Credits: Eurokinissi
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
