Ξεκινώ ως συνήθως από την ανάποδη. Πιο πολύ κι από εκείνους που βρίσκονταν μέσα στο γήπεδο πανηγυρίστηκαν από τους απ’ έξω τα γκολ των Εμβιλά, Σουντανί και Κάιπερς κόντρα στη Λαμία.

Εντάξει η φωτοβολίδα του Εμβιλά θα ήταν το γκολ της χρονιάς, αν η ρουκέτα με το αριστερό δεν είχε αλλάξει ελαφρώς πορεία σε σώμα αντιπάλου πριν καρφωθεί στο αριστερό παράθυρο της εστίας του Θεοδωρόπουλου.

ΟΙ ΓΡΟΘΙΕΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΝΣ

Αυτό το γκολ κι όχι μόνο για τη σπάνια ομορφιά του, προκάλεσε το ξέσπασμα του Πέδρο Μαρτίνς που αρχικά ύψωσε τις γροθιές και στη συνέχεια χειροκροτούσε με μανία. Του κακοφάνηκε πολύ του Πορτογάλου η εντός έδρας ήττα από την Πόρτο. Για πολλούς λόγους, ακόμη και προσωπικούς, μιας και αυτή η “στραβή” προήλθε από ομάδα της πατρίδας του. Ήθελε την αντίδραση της ομάδας του, τη ζητούσε.

Και όταν την είδε μέσα στο γήπεδο παρότι δεν είχε στη διάθεσή του βαριά χαρτιά όπως οι Βαλμπουενά, Φορτούνης, Καμαρα, το χάρηκε με την καρδιά του. Πιστοποίησε για ακόμη μία φορά ότι το οικοδόμημά του έχει πολύ στέρεες βάσεις. Έχει μάθει να επιστρέφει και να δείχνει χαρακτήρα, μετά από παιχνίδια που την πληγώνουν.

Τα γκολ του Σουντανί και του Κάιπερς, δεν είχαν υψηλό βαθμό δυσκολίας. Ο Αλγερινός ευστόχησε στο πρώτο κερδισμένο φετινό πέναλτι (!) της ομάδας του, μετά από δέκα ματς πρωταθλήματος και βρήκε δίχτυα μετά από την 1η Φλεβάρη. Από τότε μέχρι τώρα πέρασε την πόρτα του χειρουργείου, εγχειρίστηκε στο γόνατο, αλλά πλέον είναι καλά και δείχνει έτοιμος να εξελιχθεί όπως και πέρυσι σε ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για την επίθεση.

Ο Κάιπερς έκανε σεφτέ με τα ερυθρόλευκα, στα 23 του, στην τρίτη του συμμετοχή στη διοργάνωση. Ήταν εκεί που έπρεπε για να σπρώξει τη μπάλα στα δίχτυα και να το χαρεί με την ψυχή του, όπως φάνηκε και στις… ελληνικές δηλώσεις του.

ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Κυρίως σε αυτά τα δύο γκολ, στήθηκε πάρτι στην άδεια εξέδρα. Όχι από τον κόσμο που δεν υπήρχε, αλλά από τους συμπαίκτες τους. Σεμέδο, Ραφίνια, Καμαρά, Μπρούμα και οι υπόλοιποι της παρέας έκαναν σαν τρελοί κυρίως στο γκολ του Σουντανί, όχι απλά επειδή τον συμπαθούν, αλλά επειδή ξέρουν τι κόπο και τι προσπάθεια χρειάστηκε για να φτάσει ως εδώ.

Όλα αυτά, αλλά και ότι στα 6 γκολ υπάρχουν τρεις διαφορετικοί δημιουργοί (Μασούρας στο 3ο, Ραντζέλοβιτς στο 5ο, Ανδρούτσος στο 6ο), ένα πράγμα καταδεικνύουν. Ότι ο Ολυμπιακός είναι μια αγαπημένη ομάδα όπως εύστοχα παρατήρησε ο Παντελής Διαμαντόπουλος.

Φανερώνουν, όμως, και κάτι ακόμη. Τα “καθαρά” του αποδυτήρια και τη δικαιοσύνη του προπονητή. Ο Μαρτίνς απέδειξε για μία ακόμη φορά πόσο έντιμος είναι απέναντι στους παίκτες του, πόσο ακομπλεξάριστος. Μέσα ο Τιάγκο Σίλβα μετά από ένα ποιοτικό 10άλεπτο κόντρα στο Βόλο, μέσα για ένα ημίχρονο ο Πέπε που όσο παίζει διώχνει το άγχος και πατάει καλύτερα, ο Σουντανί, ο Κάιπερς, ο Ανδρούτσος. Μόνο ο Κρίστινσον δεν έχει πάρει ως τώρα ρόλο στο “ερυθρόλευκο” σενάριο.

“ΔΕΚΑΡΙ” ΠΑΛΙΑΣ ΚΟΠΗΣ

Κι αφού ολοκληρώσαμε με τα διευκρινιστικά, ήρθε η ώρα να πάμε στον παίκτη που άργησε να μας συστηθεί, αλλά είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ήρθε για να μείνει. Από τα μέσα του Αυγούστου που πρωτοδιαβάσατε το όνομά του εδώ στο SPORT24, σας είχαμε μεταφέρει την άποψη ότι δεν ήρθε στον Ολυμπιακό επειδή έπαιζε στη Νότιγχαμ, άρα ήταν εύκολη η μετακίνηση, αλλά επειδή πραγματικά το αξίζει. Μας έδωσε μια μικρή γεύση το προηγούμενο Σάββατο, μια ακόμη καλύτερη χθες, επιβεβαιώνοντας ότι η πρώτη -νόστιμη- μπουκιά δεν ήταν τυχαία.

Είναι χαφ παλιάς κοπής ο Πορτογάλος. Στα δικά μου μάτια και συμπαθάτε με για τη σύγκριση, έχει στοιχεία Ιμπαγάσα στο παιχνίδι του. Ηγετικός, γρήγορος στα πόδια, ακόμη πιο γρήγορος στο μυαλό, “τρέχει” τη μπάλα στο γήπεδο. Μπαίνει σε συνεργασίες, μπορεί να παίξει απλά, αλλά και να ντριμπλάρει υπέροχα, ξέρει πως να κινηθεί, πως να τη δώσει, τι να κάνει τη μπάλα όταν την έχει στα πόδια του.

ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΤΡΙΤΟ ΜΑΕΣΤΡΟ

Εκτιμώ ότι μετά τους μοναδικούς Βαλμπουενά και Φορτούνη, ο Ολυμπιακός διαθέτει έναν ακόμη πολύ ποιοτικό μπαλαντέρ, με διαφορετικά χαρακτηριστικά, αλλά εξαιρετικά χρήσιμο σε μια ιδιαίτερα απαιτητική χρονιά. Ακόμη και την ώρα που έμεινε από δυνάμεις και ήταν έτοιμη η άλλαγή του με τον Κάιπερς, δεν το είχε σε τίποτα με μια μαεστρική ενέργεια να αφήσει δύο αντιπάλους αγάλματα, να ξεγλιστρήσει ανάμεσά τους, σε μία ακόμη ποιοτική ενέργεια.

Κι επειδή όλα αυτά τα είδε πρώτος απ’ όλους ο ίδιος ο προπονητής, να είστε βέβαιοι ότι ο 27χρονος χαφ θα εμφανίζεται πολύ πιο συχνά στο γήπεδο σε σύγκριση με το πρόσφατο παρελθόν. Μην ξεχνάμε ότι πέρα από τον τραυματισμό που τον ταλαιπώρησε, με το πού ήρθε στην Ελλάδα τον επισκέφθηκε και ο κορονοϊός, κάτι που δεν διέρρευσε αρχικά, επειδή ούτως ή άλλως εκείνο το διάστημα δεν είχε προλάβει να μπει στις επιλογές του προπονητή.

ΔΕΝ ΤΟΥ ΕΠΕΣΕ ΒΑΡΙΑ Η ΦΑΝΕΛΑ

Ο Τιάγκο Σίλβα, ο οποίος δουλεύει με χαμηλά το κεφάλι, πέρα από επιτελικός μέσος μπορεί να παίξει και στο 8, αλλά κι αριστερά ως μεσοεπιθετικός, απέδειξε ότι η φανέλα δεν του πέφτει βαριά σε αντίθεση με άλλα νέα πρόσωπα του καλοκαιριού. Το ξανάπαμε, ο κάθε νεοφερμένος θέλει το χρόνο του. Άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο… Δεν θα πρέπει να προκαλέσει εντύπωση, πάντως, αν τον δούμε ξανά βασικό την προσεχή Τετάρτη, παρότι θα είναι έτοιμος και ο Φορτούνης. Ο Βαλμπουενά θα καθυστερήσει περισσότερο και μάλλον θα τον δούμε ξανά στις αρχές του 2021...

Μετά από μία σκληρή ήττα, ωστόσο, και πριν από ένα ντέρμπι, ο Ολυμπιακός βροντοφώναξε το πόσο δυνατός είναι, το βάθος στον πάγκο του, αλλά και τις δυνατότητες που έχει αυτό το σύνολο, πολλές φορές κι ανεξαρτήτως προσώπων. Τρία γκολ στο πρώτο μέρος, μέσα σε διάστημα 22 λεπτών, άλλα τρία στο δεύτερο μέσα σε ένα πεντάλεπτο (83’-87’). Κάπου εδώ πήραμε και μια απάντηση για το αν όντως η ομάδα έχει επιθετική δυστοκία ή πρόβλημα αποτελεσματικότητας έστω κι αν έβαλε μισή ντουζίνα γκολ κόντρα στην ουραγό του πρωταθλήματος.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε τι προβλήματα έχει δημιουργήσει η Λαμία και στους “ερυθρόλευκους” και σε άλλες ομάδες της Λίγκας τα τελευταία δύο χρόνια, με αποκορύφωμα τον προπέρσινο αποκλεισμό του Ολυμπιακού στους “8” του Κυπέλλου και μάλιστα μέσα στο “Καραϊσκάκη”.

ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Αυτό το 6-0, λοιπόν, ήταν για την ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό “τρίποντο”. Ειδικά σε μια αγωνιστική που ο ΠΑΟΚ άφησε άλλους τρεις βαθμούς στο “Βικελίδης” κόντρα στον ψυχωμένο Άρη που έχει χάσει φέτος μόνο από τον Ολυμπιακό και μέσα στο σπίτι του.