Όλο κάτι (θα) του φταίει του δόλιου του Παναθηναϊκού στην εφετινή σεζόν της Ευρωλίγκας… Μια η τρύπια άμυνα του, μια τα λάθη, μια η ατζαμοσύνη στα τρίποντα, μια τα φάουλ που (έχει και δεν) κάνει, μια το ένα, μια το άλλο και δεν συμμαζεύεται!

Στο Τελ Αβίβ πάλι του έφταιγε η… μοναξιά του Νέντοβιτς, που έμοιαζε σαν την καλαμιά στον κάμπο και μολονότι πολύ θα ήθελε και κόντεψε κιόλας να το καταφέρει, δεν αποδείχθηκε στην κυριολεξία αυτό που λέμε σε τέτοιες περιπτώσεις…

Ένας, αλλά λέων!

Όταν λέων το δίχως άλλο. Ένας λέων που βρυχιούνταν ασταμάτητα…

Αλλά ήταν και ένας ο καψερός!

Αφήνω στην άκρη το γεγονός ότι το 39άρι αποδεικνύεται φορέας γκαντεμιάς για τους Πράσινους: τόσους είχε βάλει στις 14 Νοεμβρίου του 2019 ο Ιωάννης Παπαπέτρου σε αγώνα με δυο παρατάσεις απέναντι στην Αλμπα, τόσους έριξε χθες και ο Σέρβος μάγιστρος, αλλά ξανά εις μάτην.

Χάθηκε ο κόσμος να βάλει άλλο ένα καλάθι και να φτάσει τους 41 που είχε βάλει ο Ταϊρίς Ράις με τον Ολυμπιακό;

ΣΤΗΝ ΚΑΘΙΣΙΑ ΤΟΥ Ο ΚΟΛΟΚΥΘΑΣ

Αστειεύομαι, διότι διάβολε 39 στην καθισιά του έβαζε μόνο ο συχωρεμένος ο Γιώργος Κολοκυθάς και τέτοιο νούμερο την σήμερον ημέραν δες το λες ούτε μικρό, ούτε ευκαταφρόνητο.

Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό, το λες ανεπαρκές!

Εκδήλωσαν και άλλες ανεπάρκειες χθες οι λεγάμενοι ώστε να φτάσουν στο σημείο να γνωρίσουν τη δέκατη ήττα τους σε 15 αγώνες και να βαράνε τα κεφάλια τους στον τοίχο. Ή στο τείχος των δακρύων που υπάρχει (όχι στο Τελ Αβίβ, αλλά) στην παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ!

Τι σόι ανεπάρκειες; Στην αρχή την αστοχία και την ελλειμματική παραγωγικότητα τους, παράλληλα με την αμυντική ολιγωρία τους και όταν βελτιώνονταν στον έναν τομέα τα έκαναν μούσκεμα στον άλλον!

Όντως η επιλογή του Γιώργου Βόβορα να παίξει με χαμηλό σχήμα στην τρίτη περίοδο, ερήμην μάλιστα του Ιωάννη Παπαπέτρου (που μεταξύ μας και μη γίνει κουβέντα παραέξω, πολύ θα ήθελε μια μεγάλη εμφάνιση και μια νίκη απέναντι στον Γιάννη Σφαιρόπουλο) μπορεί να φάνηκε ριψοκίνδυνη, αλλά αποδείχθηκε λίρα εκατό.

ΠΙΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ… ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ

Λένε πως πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του και εκείνη τη στιγμή ο Βόβορας πιάστηκε ακόμη και από τα …γένια του.

H συγκεκριμένη πεντάδα (Σαντ Ρος, Νέντοβιτς, Φόστερ, Μήτογλου, Μπέντιλ) δούλεψε κι όταν πια πήρε φωτιά ο Σέρβος και η διαφορά από τους 16 πόντους (35-19) έπεσε πρώτα στους τέσσερις (50-46) και εν συνεχεία στους δυο (75-73), πράγματι φάνηκε φως στο τούνελ.

Τότε όμως και σε πείσμα της ασύλληπτης, φαντασμαγορικής, ονειρώδους και οργιώδους εμφάνισης του Νέντοβιτς, ο Παναθηναϊκός ξανάπεσε στα σκληρά! Για την ακρίβεια έπεσε στα σκληρά της αμυντικής ολιγωρίας του, καθόσον καλός και άγιος είναι ο Νέντοβιτς, αλλά κι αυτόν τον μπαγάσα τον Σκότι Γουίλμπεκιν μανούλα τον γέννησε!

ΣΑΝ ΤΟΥΣ SPLASH BROTHERS

Εκείνη τη στιγμή οι δυο τους έμοιαζαν με τους διαμοιρασμένους Splash Brothers:ο ένας ήταν φτυστός ο Στεφ Κάρι κι ο άλλος σωσίας του Κλέι Τόμπσον…

Η -για να ανατρέξω στις πιο πρόσφατες εικόνες των play offs του ΝΒΑ (από τη σειρά των Νάγκετς με τους Τζαζ) - ο ένας έμοιαζε με τον Τζαμάλ Μάρεϊ και ο άλλος με τον Ντόνοβαν Μίτσελ.

"Καλάθι ο Ινγκραμ, καλάθι ο Πετγουέι", όπως έλεγε πριν από 31 χρόνια σε ένα αλήστου μνήμης ματς ανάμεσα στον Ηρακλή και στον Απόλλωνα Πατρών ο Βασίλης Γεωργίου!

Είχε δίκιο η "Σοφία Βέμπο του ελληνικού μπάσκετ" (όπως τον βάφτισε ο συχωρεμένος ο Φίλιππας Συρίγος), διότι σε εκείνο το ματς οι δυο τους έκαναν ό,τι και απόψε ο Νέντοβιτς και ο Γουίλμπεκιν…

Μετέτρεψαν έναν αγώνα μπάσκετ σε μια παρτίδα τένις ή πινγκ πονγκ!

Εάν δεν έχασα τεύχη σε αυτό τον λογαριασμό έβαλαν από 12 απανωτούς πόντους ο καθένας, χωρίς να μεσολαβήσει άλλος: θαρρώ πως δεν μεσολάβησε άλλος ούτε καν για να σουτάρει, πολλώ δε μάλλον να σκοράρει.

ΤΕΤΡΑΠΟΝΤΟ ΚΙ ΑΝΑΣΚΕΛΑ!

Υπήρξε όντως σαγηνευτικό αυτό το two-man show με το κρεσέντο από το οποίο κυριεύθηκαν οι δυο σολίστες, χώρια το επικό τετράποντο του Νέντοβιτς με το step back απέναντι στον εμβρόντητο Ζούσμαν.

Για την αντίδραση του Σέρβου όταν το μπουμπούνισε δεν το συζητώ: ξάπλωσε ανάσκελα πάνω στο παρκέ και ήταν σαν να λέει "νυν απολύεις τον δούλον Σου, Δέσποτα"!

Δεν του έκανε το χατίρι ο Θεός: στο καπάκι έβαλε κι άλλο δυο…μανιασμένα τρίποντα και κατέβασε τη διαφορά στους δυο πόντους, αλλά και του Γουίλμπεκιν δεν ίδρωνε το αυτάκι του…

Εκείνη τη στιγμή ο Παναθηναϊκός αδίκησε ξανά τον εαυτό του: του είχε φερθεί τοιουτοτρόπως με την κάκιστη εκκίνηση του, όταν αλλού πάταγε κι αλλού βρισκόταν και όταν στα τελευταία λεπτά έπρεπε να ορθώσει το ανάστημα του, ένιωσε να παθαίνει ιλίγγους!

Τι εννοώ; Τα ριμπάουντ βεβαίως, τι άλλο;

ΑΧ ΑΥΤΟ ΤΟ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ

Σε μια βραδιά στην οποία "έγραψε" 29/60 σουτ, είχε θετικό πρόσημο στο ratio (17 ασίστ, 11 λάθη), μόστραρε έναν παίκτη στην κορύφωση του… οργασμού του (SIC) και γύρισε από το -16, ο Παναθηναϊκός γνώρισε την ήττα για δυο συγκεκριμένους λόγους…

Αφενός δυο αργές αμυντικές αντιδράσεις απέναντι στον παρασυρμένο από τον Νέντοβιτς και εξίσου σεληνιασμένο στα τελευταία λεπτά Γουίλμπεκιν και αφετέρου τα χαμένα αμυντικά ριμπάουντ, κυρίως δε αυτό που γράπωσε ο Οθέλο Χάντερ.

Το λένε και τα χαρτιά μου: 36 ριμπάουντ η Μακάμπι, 27 ο Παναθηναϊκός, με 9-3 επιθετικά…

Τι δεν καταλαβαίνεις, που λένε; Τι καταλαβαίνει τώρα ο Παναθηναϊκός; Πολλά και διάφορα…

ΣΕΙΝΑΜΕΝΟΣ ΚΟΥΝΑΜΕΝΟΣ

Δεν έχει την πολυτέλεια να μπαίνει με καθυστέρηση, χωρίς ενέργεια, σεινάμενος κουνάμενος στα ματς γιατί ο αντίπαλος μπορεί να τον αφαλοκόψει!

Δεν μπορεί να ποντάρει στον ασύλληπτο οίστρο του Νέντοβιτς, διότι όσο σοκ και δέος προκαλεί το δικό του 39άρι (το οποίο πήγε στράφι), αλλά τόσο ξενίζει το γεγονός ότι κανείς άλλος παίκτης δεν πέτυχε διψήφιο νούμερο πόντων, χώρια που ο συνήθης ύποπτος και "ήρωας" στα ματς με την Άλμπα και το Μεσολόγγι, Παπαπέτρου εδέησε να το… ματώσει μετά από 28 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα και έπειτα από έξι άστοχες απόπειρες.

Δεν μπορεί να χαρίζει ριμπάουντ και κατοχές στα κρίσιμα σημεία, που υποτίθεται ότι οι παίκτες πρέπει να δαγκώνουν καρωτίδες!

Δεν επιτρέπεται σε τελική ανάλυση, να αδικεί τον εαυτό του, να πουλάει μπιρ παρά τον μόχθο του (στο δεύτερο ημίχρονο) και να μην μπορεί σε μια συστάδα 15 αγώνων να πετύχει δυο νίκες στη σειρά…

Και τον περιμένει κιόλας την επόμενη Τετάρτη στο (αφιλόξενο) Βελιγράδι ο Ερυθρός Αστέρας που θα θέλει κιόλας να βγάλει τα σπασμένα της αιχμαλωσίας του από τη Ζενίτ…